Biografie historyków UAM.doc

(49 KB) Pobierz

Prof. Dr Henryk Łowmiański

10.08.1898 r. – 4.09.1984 r.

 

Ø      Uczony światowej sławy, znał 12 języków

Ø      4 historyk w kraju po Lelewelu, Naruszewiczu, Długoszu

Ø      Studia w Kijowie – filologiczno-historyczne

Ø      Posada w urzędzie pocztowym w Petersburgu

Ø      1924 r. – doktorat – pierwszy w powojennej Polsce

Ø      Studiował na Sorbonie – gruntowna analiza źródeł

Ø      II wojna światowa – praca nad źródłami w Wilnie

Ø      Pasjonat badań

Ø      „Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego” – dwa tomy, dzieło reprezentacyjne dla okresu międzywojennego – tytuł profesora

Ø      Profesorowie wileńscy po wojnie udali się do Łodzi

Ø      Marzec 1945 r. – przyjechał do Łodzi wraz z rodziną i przywiózł: 5000 tomów książek i meble

Ø      Za namową założycieli Uniwersytetu Poznańskiego przyjechał do Poznania (1.8.1945 r.) i objął katedrę historii wschodu – drugi etap jego życia

Ø      Kierował katedrą i instytutem do emerytury

Ø      Doktor honoris causa UAM-u i Uniwersytetu Warszawskiego

Ø      Ordery państwowe za osiągnięcia naukowe – 1974 r. – order Budowniczych Polski Ludowej

Ø      Wydał ponad 300 prac i wypromował 10 doktorów

Ø      4.9.1984 r. – zginął pod kołami tramwaju

Ø      Dwa etapy życia: okres litewski (zainteresowanie Litwą) i poznański (dzieje Słowian)

Ø      1953 r. – „Podstawy gospodarcze formowania się państw słowiańskich” – z okresu poznańskiego

Ø      „Początki Polski” – 2 domy:

ü      I tom – 1963

ü      II tom – 1985

ü      Obejmują okres od starożytności do Łokietka

ü      Państwo, feudalizm i naród powstają jednocześnie

Ø      Tytan pacy mimo słabego zdrowia

 

Prof. Dr hab. Antoni Czubiński

22.11.1928 r. – 10.02.2003 r.

 

Ø      Pochodził z rodziny robotniczej o tradycjach chłopskich

Ø      Urodzony w Koninie

Ø      Ojciec szewc miał swój zakład i działał politycznie w PPS

Ø      Matka Wiktoria

Ø      W wieku 14 lat osiedlony w Łodzi w obozie dla dzieci a później wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe – 1942 r.

Ø      Do końca II wojny światowej przebywał w Niemczech a później uczęszczał do niemieckiej szkoły

Ø      1946 r. – propaganda emigracyjnych władz w Londynie by nie wracać do kraju – wrócił do Konina

Ø      1946 r. – nauka w Liceum Pedagogicznym

ü      Zainteresowanie historią

ü      Działał politycznie w Związku Młodzieży Polskiej

Ø      1948 r. – wrażenie wywołane na nim przez wrocławską wystawę ziem odzyskanych

ü      Duży wpływ na jego poglądy

Ø      1950 r. – zdanie matury i początek studiów na UAM-ie

ü      Aktywna działalność polityczna

ü      Wstąpienie do PZPR-u

Ø      Po studiach wysłany do Moskwy na studia aspiranckie ze względu na dobre wyniki

Ø      Przerwanie studiów aspiranckich i powrót do Poznania po wydarzeniach czerwca

Ø      1959 r. – doktorat

Ø      1963 r. – doktor habilitowany

Ø      1968 r. – profesor nadzwyczajny

Ø      Wypromował ok. 300 magistrów i 53 doktorów

Ø      Ok. 900 pozycji bibliograficznych, ponad 40 książek

Ø      Zmarł w Poznaniu, pochowany na Junikowie z żoną

Ø      Cecha twórczości: rozległość zainteresowań i podejmowanie trudnej tematyki

Ø      Twórczość:

ü      „Centrolew. Kształtowanie się opozycji antysanacyjnej w latach 1926-30”

ü      „Dzieje Polski” – pierwsza powojenna o dziejach – inspiracja Topolski, Czubiński pisał o latach 1919-1970

ü      „Polska i Polacy po II Wojnie Światowej – 1945-89” wyd. 1998

ü      „Historia Polski XX w” – wyd. 2002

ü      „Spory od II RP” – wyd. 1983 i 1988

ü      „Powstanie wielkopolskie – 1918-19. Geneza, charakter, znaczenie” - wyd. 1988 i 2002

ü      „Wielkopolska w latach 1918-1939” – wyd. 2002

ü      „Poznań w latach 1918-39”

ü      „Historia polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego”

ü      „Społeczno-polityczne dzieje Niemiec”

ü      „II Wojna Światowa – 1939-45”

Ø      Prodziekan wydziału filozoficznego

Ø      Dziekan instytutu historii

Ø      1978-90 – dyrektor instytutu zachodniego

Ø      1976-90 – koordynator badań niemcoznawczych w całym kraju

Ø      Współprzewodniczący komisji Polska-RFN ds. podręczników z historii i geografii

 

 

 

 

 

 

Prof. Dr hab. Janusz Pajewski

5.05.1907 r. w Warszawie – 10.12.2003 w Poznaniu

 

Ø      Uczony, dydaktyk, patriota, człowiek głębokiej wiary, wychowawca wielu pokoleń historyków

Ø      Ojciec Zdzisław – ekonomista

Ø      Matka Stefania – nie pracowała

Ø      Jedynak

Ø      Patriotyczna atmosfera w domu (szczególna pamięć o powstańcach)

Ø      Przytaczał fakty z dzieciństwa (m. in. Widział Franciszka Józefa)

Ø      Pobierał nauki na tajnych kompletach

Ø      1918 r. – gimnazjum ziemi mazowieckiej

Ø      1925 r. – zdanie matury, wybranie studiów historycznych, prowadzony przez Oskara Haleckiego

Ø      1929 r. koniec studiów i obrona pracy doktorskiej

Ø      1933 r. – otrzymanie tytułu doktora habilitowanego „Węgierska polityka Polski w połowie XVI wieku”

Ø      Wojnę spędza w Warszawie i tajnie naucza

Ø      Napisał podręcznik „Historia Polski w XIX w” w czasie wojny ale część maszynopisu zniknęła

Ø      1940 r. – współpraca z propagandą AK

Ø      1943 r. – przedstawiciel delegatury rządu na kraj ds. środkowej europy

Ø      W powstaniu warszawskim zginęła jego rodzina

Ø      1945 r. – powrót do pracy akademickiej, urzędnik w MSZ ds. konsulatów

Ø      XII. 1946 r. – przyjazd do Poznania

Ø      1958 r. – zostaje profesorem zwyczajnym

Ø      Do 2001/2002 r. – prowadził wykłady i nauczał

Ø      Obszary badań:

ü      Stosunki polsko-węgierskie w XVI w.

ü      Niemcoznastwo:

¨       1947 r. – „Niemcy w czasach nowożytnych 1917 – 39”

¨       1958 r. – „Mitteleuropa. Studia z dziejów imperializmu niemieckiego”

ü      II Rzeczpospolita

¨       „Wokół sprawy polskiej. Paryż. Lozanna. Londyn. 1914-18”

¨       1978 r. – „Odbudowa państwa polskiego 1914-18”

¨       1995 r. – „Budowa II Rzeczpospolite. 1918-1926”

ü      I Wojna Światowa

¨       „I Wojna Światowa 1914-18” – kilka wydań

ü      Historia Powszechna

¨       1967 r. – „Historia powszechna 1891-1918” – 11 wydań

 

 

 

 

 

 

Prof. Dr Czesław Łuczak

19.02.1922 r. – 10.08.2002 r.

 

Ø      Urodzony w Kruszwicy

Ø      1932 r. – przeprowadzenie do Mogilna, liceum

Ø      1939 r. – zdanie matury i wywiezienie na roboty do Niemiec

Ø      1945 r. – powrót do kraju i podjęcie studiów prawno-ekonomicznych

Ø      1949 r. – kończy studia i zostaje doktorem

Ø      Wypromował 300 magistrów i 49 doktorów

Ø      1966 r. – tytuł doktora zwyczajnego

Ø      Jego mistrzem był Jan Rutkowski

Ø      Zmarł w Poznaniu

Ø      Obszary badań:

ü      Dzieje gospodarcze wielkopolski w XVIII i XIX wieku

¨       1953 r. – „Przemysł spożywczy Poznania w XVIII w”

¨       2001 r. – „Dzieje gospodarcze wielkopolski w okresie zaborów 1815-1918”

ü      Historia kultury materialnej w XVIII –XX wieku

ü      Dzieje II Wojny Światowej i okupacji hitlerowskiej

¨       6 tomów źródeł

¨       Kalendarium:

·         1989 r. – „Dzień po dniu w okupowanym Poznaniu”

·         1993 r. – „Dzień po dniu w okupowanej Wielkopolsce i ziemi łódzkiej (kraju warty)”

·         1995 r. – „Od pierwszej do ostatniej godziny II wojny światowej”

¨       Monografia:

·         „Kraj warty 1939-45. Studium” – 1972 r.

·         „Polityka ludnościowa i ekonomiczna…” – 1979 r.

·         „Polska i Polacy w II Wojnie Światowej” – 1993 r.

ü      Dzieje gospodarcze Niemiec XIX i XX wieku

¨       „Polityka ekonomiczna III Rzeszy w czasie II Wojny Światowej”

¨       „Od Bismarka do Hitlera. Polsko-niemieckie stosunki gospodarcze” – 1995 r.

¨       „Dzieje gospodarcze Niemiec 1870-1990”

ü      Biografistyka

¨       Biografie dygnitarzy III Rzeszy

¨       Biografia ks. Piotra Wawrzyniaka

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin