Howard Robert - Conan_Z_Cimmerii.pdf - książka - kominek13

Ksi ąŜ ka pobrana ze strony

http://www.ksiazki4u.prv.pl

ROBERT E. HOWARD

C ONAN Z C IMMERII

(W YBÓR : A NDRZEJ Z IEMBICKI )

OD WYDAWCY

Znana czytelnikowi polskiemu z ksiąŜek Tolkiena i Ursuli Le Guin odmiana baśni

współczesnej zwana fantasy jest dziś na świecie równie popularna jak science fiction, a ma

bodaj czy nie większą zdolność ewolucji, o czym świadczą utwory autorki Czarnoksi ęŜ nika

z Archipelagu , a takŜe Tanith Lee, Petera Beagle’a i innych. Fakty te skłaniają nas do podjęcia

próby ukazania fantasy w jej zwartym, ale reprezentatywnym kanonie - od Haggarda

i Morrisa po Leibera i Andersona. Gwoli kompletności owego kanonu zaczynamy nie od tego,

co najlepsze, lecz od tego, co najpopularniejsze.

Niewątpliwie najpopularniejszy zaś jest podgatunek zwany heroic fantasy („fantazja

heroiczna”), a w nim - historie o Conanie spisywane pół wieku temu przez Roberta

E. Howarda i kontynuowane przez wielu pisarzy po dziś dzień. KsiąŜki te osiągają milionowe

nakłady; powstają liczne adaptacje komiksowe, a ostatnio - filmowe. Z trzydziestu tomów

rozmaitych „Conanów” wybraliśmy osiem tekstów niewątpliwego autorstwa samego

Howarda, opisujących karierę Cymmeryjczyka od złodziejskich początków po królewski

finał. Dokładniejszemu przedstawieniu „czasów Conana” słuŜy zamieszczony na wstępie

pierwszego i w zakończeniu drugiego tomu szkic Howarda „Era hyboryjska”, waŜny równieŜ

dlatego, Ŝe jest jedną z pierwszych prób spisania historii imaginacyjnej - najbardziej w tej

kategorii znaną jest Tolkienowy Silmarillion .

I słowo o przekładach: swoboda, z jaką edytorzy zwykli sobie poczynać z materią

fabuł o Conanie, uprawnia drobne zabiegi stylizacyjne wykonane dla potrzeb niniejszego

wydania i nie będące odejściem od litery oryginalnych opowieści.

ERA HYBORYJSKA

CZ ĘŚĆ I

(Przeło Ŝ ył: Stanisław Pleba ń ski)

O epoce znanej nemedyjskim kronikarzom jako Era Przedpotopowa wiadomo

niewiele; wyjątkiem jest tu jej ostatni okres, ale i to, co o nim wiemy, otacza aura

legendarności.

Najwcześniejsze przekazy historyczne dotyczą schyłku cywilizacji przedpotopowej;

dominowały podówczas w świecie królestwa Kamelii, Valusii, Verulii, Grondaru, Thule

i Commorii; ludy wymienionych państw uŜywały tego samego języka, co świadczy o ich

wspólnym pochodzeniu.

Istniały naonczas i inne królestwa o równym stopniu rozwoju, zaludnione przez rasy

odmienne od wspomnianej powyŜej, najpewniej staroŜytniejsze.

Barbarzyńcami owej epoki byli Piktowie, Ŝyjący na wyspach połoŜonych z dala od

lądu stałego, na Oceanie Zachodnim, Atlanci, zamieszkujący mały kontynent pomiędzy

Wyspami Piktyjskimi a Kontynentem Głównym, czyli Turańskim, oraz Lemurianie, osiedleni

na archipelagu duŜych wysp na półkuli wschodniej.

A były teŜ wówczas rozległe połacie lądów niezbadanych; kraje cywilizowane, choć

wielkie nadzwyczaj, zajmowały stosunkowo małą część ziemskiego globu.

LeŜącym najdalej na zachodzie królestwem Kontynentu Turańskiego była Valusia, na

wschodzie zaś - Grondar. Mieszkańcy Grondaru reprezentowali niŜszy poziom rozwoju

cywilizacyjnego niŜ ludy im pokrewne a osiadłe w innych królestwach; dalej na wschód, za

Grondarem, rozciągał się bezmiar nagich i dzikich pustyń. Tam, gdzie mniej jałową ziemię

porastały dŜungle, a takŜe wśród gór, bytowały rozrzucone na znacznych przestrzeniach

plemiona prymitywnych dzikusów. Daleko na południu istniała tajemnicza cywilizacja, nie

mająca nic wspólnego z kulturą turańską i zapewne przedludzka w swej naturze. Wschodnie

pobrzeŜa kontynentu zamieszkiwała inna ludzka rasa, takŜe nieturańska; od czasu do czasu

nawiązywali z nią kontakt Lemurianie; rasa ta pochodziła zapewne z okrytego mgłą tajemnicy

bezimiennego kontynentu, leŜącego gdzieś na wschód od Wysp Lemuryjskich.

Kultura turańską chyliła się ku upadkowi; turańskie armie składały się po większej

części z barbarzyńskich najemników; generałami, politykami, a często i królami bywali

w turańskich państwach Piktowie, Atlanci i Lemurianie.

O waśniach pomiędzy królestwami, o wojnach pomiędzy Valusią a Commorią, o tym

wreszcie, jak Atlanci podbili część stałego lądu i utworzyli królestwo - o owych wydarzeniach

dotrwało do czasów późniejszych więcej legend niŜ wiarygodnych przekazów historycznych.

A potem Kataklizm spustoszył świat. Wyspy Lemuryjskie i Atlantia zatonęły, zaś

Wyspy Piktyjskie zostały wysoko wydźwignięte i stały się górskimi szczytami nowego

kontynentu; znikły całe regiony Kontynentu Turańskiego, pogrąŜone w oceanicznych falach;

Howard Robert - Conan_Z_Cimmerii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: