Prezentowanie archeologii szerszej publiczności w Polsce ma zaledwie 11 lat – dopiero niedawno archeolodzy przekonali się, że muszą zaprezentować swe badania szerszemu gronu. Jako public archeology powstała ona w latach 60 w Wielkiej Brytanii by zaprezentować archeologię społeczeństwu.
W 1995 roku ruszył pierwszy Festiwal archeologiczny w Biskupinie.
Osadę w Biskupinie wydatowano dzięki dendrochronologii na lata 838-837 BC– wtedy zostały ścięte drzewa użyte do budowy umocnień. Ścięcie tych drzew zmieniło klimat, poziom wody w jeziorze podniósł się i ludność opuściła osadę po 100 latach zamieszkiwania. Było to ufortyfikowane osiedle kultury łużyckiej, dlatego jałowy był spór, mający na celu udowodnienie, że była to osada germańska lub słowiańska, co pociągałoby za soba odpowiednią przynależność terenów na których leży Biskupin. W sporze tym polską stronę reprezentował prof. Kostrzewski. Od roku 2000 przyjmuje się, że nie była to osada słowiańska, a łużycka [kultura łużycka rozciągała się na terenach ob. Polski, Łużyc i pd. Niemiec miała więc charakter ponadnarodowy].
Osiedle otoczone było wałem o konstrukcji skrzyniowej z palisadą i falochronem, zabezpieczający przed krą na jeziorze. Do grodu prowadziło jedno wejście przez pomost, droga zakręcała, by była bardziej narażona na ostrzał z grodu. Wewnątrz wałów znajdowało się 13 rzędów domów, plac i ulica okrężna. Domy dzielono z bydłem i zapasami żywności, co zapewniało ogrzewanie zimą. Plac mógł być miejscem zebrań lub też [inna hipoteza] służyć do zawracania wozów].
Prace wykopaliskowe prowadzono już przed wojną, podczas okupacji prowadzili je Niemcy, lecz niewiele z ich dorobku przetrwało. W latach 50 powstało muzeum, Biskupin zwano Polskimi Pompejami, każdy student archeologiii pradziejowej musiał zaliczać tu praktyki.
Po raz pierwszy w Polsce zastosowano tu nowatorskie metody działań – zdjęcia lotnicze z balonu, badania podwodne oraz eksperyment archeologiczny.
Eksperyment archeologiczny polega na odtwarzaniu i stosowaniu metod produkcji z dawnych czasów, jak każdy eksperyment musi być powtarzalny.
W okresie rzymskim dymarki były dość częste w Polsce, dwa najważniejsze okręgi to Mazowiecki [Pruszków] i Staropolski – na Mazowszu, gdzie kopniesz, tam dymarka. Istniała teza, że barbarzyńcy kupowali miecze u Rzymian, gdyż były wytrzymalsze. Nie jest to prawda, gdyż znaleziono w Polsce żużel miseczkowaty, pozostałość po powtórnym przetapianiu metalu celem oczyszczenia, co znaczy, że wytwarzano metal, którego mogliśmy się nie wstydzić nawet przed Rzymianami!
Pieczenie ryb w glinie pozostawia archeologom dobry materiał w postaci skorup z odciśniętymi łuskami
więcej informacji www.polska.pl/biskupin
eff88