Anderman Janusz - Tymczasem.pdf - Anderman Janusz - Kamantha

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Janusz Anderman

Tymczasem

Tower Press 2000

Masa upadłościowa

To było wysypisko książek, zwiezionych tu, do papierni, ze zbankrutowanej hurtowni;

masa upadłościowa, kolosalna jak wygasły wulkan; u stóp zbocza pracował taśmociąg, a

oczadziały z zimna robotnik kłuł widłami tomy i jeśli nabił któryś, zgrabiałymi palcami

zrywał go ze szpikulca i ciskał na mlaskającą taśmę...

A dalej, w zacisznej niszy, wygrzebanej w zboczu literatury, kuliło się dwóch strażni-

ków przemysłowych, grzejąc plecy o mierzwę książek.

Młody pocierał sczerniały od mrozu nos i nie odmykając oczu marzył z nadzieją; coś

mnie nos swędzi, pa plutonowy, cóś pił chyba będę, czy jak, kurka fa...

−

powiedział plutonowy i rytualnie uniósł klapę rapor-

tówki, spod której zalśniła złota plomba kapsla, ale młody struchlał nagle i wyciągnął rękę,

by powstrzymać plutonowego i łapczywie słuchał, a potem wychynął z niszy i przełożył

automat na pierś; ktoś się przedarł na teren, pa plutonowy... kurka fa...

Plutonowy wolno urósł z kucek i wysunął ostrożnie głowę i zadarł ją wysoko, jakby

chciał spojrzeć w niebo, bo widok zasłaniał mu daszek czapki.

A u podnóża góry przycupnęła staruszka i wyglądała, jakby ją przygiął do ziemi ziąb,

ale ona drobnymi ruchami wybierała książki i układała je delikatnie w staromodnym wóz-

ku dziecinnym, wyrobionym z dykty na kształt tulipana.

−

Robim wkrocz, pa plutonowy

szepnął podniecony strażnik.

Przestawić maszynę

na ogień ciągły?

zapytał jeszcze i ścisnął kolbę automatu.

Kradnie, kurka fa, mienie...

czekaj... Ja to ją znam... Ona tu

mieszka niedaleko. Ona .nauczycielką była kiedyś. I mnie też uczyła swego czasu...

−

powiedział cicho plutonowy

Ale mienie rozbiera, pa plutonowy...

Czekaj... Ona nauczycielką była, jeszcze od przedwojny...

powiedział plutonowy i

umilkł. A potem dodał od rzeczy:

Przed wojną to była kolej... Pociągi można było regu-

lować...

−

Ale, pa plutonowy...

dygotał z emocji młody strażnik przemysłowy, bezwiednie po-

cierając nos.

−

wisz ty co, a niech se weźmie; nam nie ubę-

dzie... Ja to słabość do niej mam... że mnie wykierowała na ludzi... Chociaż ona taka zaw-

sze zamknięta sama w sobie była. I taka odpychająca od samej siebie. Ale człowieka ze

mnie zrobiła i człowiek nie idzie przez to życie na tak zwany przysłowiowy oślep... I pod-

niósł klapę raportówki, pod którą łyskało magiczne oczko kapsla; co będzie Polak Polako-

wi Niemcem...

A staruszka pchała teraz z mozołem rozkolebany wózek; jej kruche plecki oblekał brą-

zowy płaszcz, obsypany gruzełkami i zgrubieniami, jakby był skrojony z kosztownej cze-

odpowiedział plutonowy

Nosa, kochany, nie oszukasz

Czekaj, czekaj...

Wisz co

suczy... a ona patrzyła chciwie na barwne okładki i zatrzymała się na chwilę, by złowić

oddech i jeszcze okryła te książki strzępem kocyka...

A gdy strażnicy przemysłowi zdawali już broń na wartowni, ona siedziała na taborecie,

oparta ramieniem o wózek i sięgała po książki i gładziła grzbiety, jakby chciała ożywić

zamierzchłe lata, a potem wsuwała te książki w czeluść zakrzepłego pieca i niecierpliwie

dotykała kafli, po których znów zaczynały się osypywać płatki ciepła...

Anderman Janusz - Tymczasem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: