Pearson streszczenie.doc

(43 KB) Pobierz
Pearson “Archeology of death and burial_Ancestorhood”

Pearson “Archeology of death and burial_Ancestorhood”

 

Centrum Bliskowschodnie:

- ok. 10 tys. l. BP

- udomowione: pszenica, jęczmień, owca, koza

- tereny Lewantu (od Synaju po Tygrys i Eufrat)

 

Kultura Natufska:

- 12 tys. – 10 300 l. BP

- głównie stanowiska lewanckie

- od nich zaczyna się neolit na Bliskim Wschodzie

- zbieractwo dzikich traw, stopniowa uprawa pszenicy, brak hodowli zwierząt

- osiadły tryb życia

 

POCHÓWKI NATUFSKIE

(- różnorodność kształtu grobu, ułożenia ciała, ilości ciał w 1 grobie, naruszenie lub nie zwłok)

- poważnie związane z osadami, co wiązać się może z:

 

1)     osiadłym trybem życia ( w przeciwieństwie do paleolitu )

2)     rosnącym zainteresowaniem symbolicznym znaczeniem DOMU jako miejsca cywilizowania ludzi

3)     DZIEDZICTWO PRZODKÓW kultywowane przez pokolenia, widoczne w ludzkim życiu

 

ŻYCIE Z PRZODKAMI

 

- prawdopodobnie już od Górnego paleolitu

Aby uznać kult przodków za „sformalizowany”:

1)     Świadomość trwałości śmierci i chwilowości życia

2)     Zespół wierzeń odnoszących się do ponadnaturalnej obecności przodków + grupa starszych lub specjalistów od rytualnych kontaktów ze zmarłymi

3)     Obydwa światy (Ż+M) podporządkowane są boskim siłom, księżycowi, słońcu, żywiołom, płodności lub bardziej abstrakcyjnym – bogom)

 

Stawiano olbrzymie monumenty dla uczczenia wspólnoty przodków.

Kulty przodków charakterystyczne były dla SPOŁECZNOŚCI ROLNICZYCH ( zjednoczenie podczas mobilizacji do sezonowych prac rolnych )

Na Bliskim Wschodzie, tam gdzie znajdują się korzenie rolnictwa, odkryto dowody kultu przodków.

W kulturze natufskiej przodkowie byli centrum dla materialnych i duchowych praktyk. Ludzie i ich przodkowie stawali się coraz bardziej przywiązani do ziemi.

 

* Mallaha (Egipt)

- 12 tys. l. BP

- duża osada z 2oma cmentarzami; na jednym z nich pochówki co najmniej 12 osób : kobiet, mężczyzn i dzieci – zabudowany półkolistym kamiennym murem, warstwowa budowa grobu, nad którym znajdował się zadaszony budynek ß powiązanie mieszkańców ze zmarłymi.

 

CZASZKI

 

Coraz częściej następowało rozróżnienie pomiędzy dziećmi a dorosłymi, DZIECI wykluczone były z grona przodków, jako osoby zmarłe bez potomstwa…

Ciala dzieci – nienaruszone

Ciala dorosłych – usunięta czaszka lub żuchwa

Istnieje przykład dziecka z naruszoną czaszką z Jerycho, ale z reguły ten zwyczaj praktykowano u dorosłych.

 

Czaszki pozostawiano ponad ziemią, często w grupach lub w kryjówkach, podczas gdy korpusy zakopywano pod ziemią. Żyjący troszczyli się o utrzymanie miejsca z pokolenia na pokolenie.

 

Czaszki z Jerycho ( i ogólnie z Bl. Wschodu ):

- wypełnione gliną

- wymodelowane twarze z gliny, maski + często oczy z muszli morskich.

- najczęściej bez ust lub z ustami minimalnie zaznaczonymi (może to mieć związek z usuwaniem żuchw )

- nie wiemy czy były to kopie rzeczywistych twarzy, jednak na pewno przedstawiają indywidualne osoby, reprezentują zmarłych.

 

KAMIENNA WIEŻA Z JERYCHO

- najwcześniejszy monumentalny budynek

- 12 dorosłych wepchniętych w „klatkę schodową” (strażnicy? – to było na wykładzie ;) )

Dlaczego tak niecodzienny pochówek?

1)     związane z rytualną symboliczną funkcją wieży, wyróżnienie zmarłych

2)     pochowani jako ofiary katastrofalnej śmierci

 

Na pewno była to struktura o ceremonialnym znaczeniu, pełniąca też funkcję magazynacyjną.

 

DLACZEGO KULT PRZODKÓW ROZWINĄŁ SIĘ WŁAŚNEI WTEDY I PRZYJĄŁ TAKĄ FORMĘ? (USUWANIE CZASZEK)

 

1)     funkcjonalistyczna teoria (wątpliwa wg Paersona): podkreślenie identyfikacji ze wspólnotą podczas znakomitego rozwoju ekonomicznego i społecznego

2)     Ian Hodder: zmarli wysuwani na pierwszy plan by podkreślić rolę gospodarstwa domowego jako ważnej domeny życia;

Kult czaszki należy rozpatrywać w szerokim kontekście, mógł się on wiązać z rywalizacją i konfliktami, być może towarzyszyło mu POLOWANIE NA GŁOWY.

[ XX wiek: plemię Naga we wschodnich Indian: usuwanie czaszki zmarłego by nei wpadła w ręce wroga]

 

Przodkowie stawali się coraz ważniejsi z wielu powodów:

1)     wiążą ludzi z ziemią

2)     jednoczą społeczność żyjących

 

Śmierć nie jest opozycją życia, lecz kontynuacją egzystencji.

 

STATUETY I FIGURY GLINIANE Z BL. WSCHODU

Autor przeciwstawia się popularnemu kultowi Matki Ziemi z połudn.-wsch. Azji, Bałkanów i wsch. Wybrzeży M. Śródziemnego. Opisuje figurki neolityczne z Bl. Wschodu; które ostatnio próbowano uznać za upersonifikowane bóstwa.

Różne są proporce kobiecych do męskich i czworonożnych przedstawień, w zależności od regionu.

Kobiece: Anatolia

Męskie i kobiece: Grecja

 

Mocną koncepcją, wg Paersona jest uznanie tych figurek za „efekt” KULTU PRZODKÓW w nowej formie.

Figurki są ściśle powiązane z maskami na czaszkach, mogą być reprezentacjami zmarłych przodków.

 

ARGUMENTY:

 

1)     nie rzeźbione są dzieci

2)     figurki to raczej portrety o indywidualnych cechach niż dublowanie wizerunku bóstwa

3)     większość figurek nie ma ust

4)     dużo figurek występuje bez głowy. Znaleziono ponadto kryjówki z czaszkami i statuetkami, kontekstowo ze sobą powiązanymi (np.Tell Ramad )

5)     figurki są z gliny

6)     Ze spalonej gliny, niewypalonej gliny lub z kamienia – materiał łączący ludzi z ziemią, gdzie umiejscowiona jest śmierć; glina – metafora cyklu życia i śmierci

7)     Figurki rzadko występują w grobach, najczęściej w miejscach podobnych do miejsc pozostawienia czaszek: kryjówkach, zakamarkach domów, na podłogach, w tunelach, czasami pochowane pomiędzy przylegającymi do siebie domami (symbol wędrówki dusz przodków pomiędzy sąsiadami )

 

Przy przyjęciu tej interpretacji figurek, wysuwa się następujące koncepcje NEOLITYCZNEJ STRUKTURY SPOŁECZNEJ:

 

·         dominacja figurek żeńskich (Anatolia): tylko kobiety są właściwymi przodkami à matrylinearyzm, prawdopodobnie matrylokalizm, może nawet patriarchalizm

·         kobiety i mężczyźni na równi przedstawiani: społeczeństwa bilateralne

·         ? portrety czworonogów ? – tutaj problematyczne

 

- symbolizm bydła w 9 tys. BP w stronach Anatolii

- praktyki przygotowywania mogił dla bydła w 8 – 7 tys. BP (np. w Egipcie)

 

Każda osada to metafora społeczności z pokoleniami uosobionych w jakiś sposób przodków.

 

Jeżeli uznamy neolityczne figurki za przedstawienia przodków, byłaby to wielka transformacja od „przyziemnego” kultu czaszki do bardziej symbolicznego, abstrakcyjnego sensu.

 

ß ponadto, od 8 tys.BP w Hacilar:

- wytwarzane są ceramiczne naczynia na wzór figurek. Te wazy znów można interpretować jako jeszcze abstrakcyjniejsze reprezentacje przodków.

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin