Scenariusz apelu z okazji pożegnania klasy 6

Występują: uczniowie klasy 5

Narrator: Drogie Koleżanki i Koledzy! Nadszedł czas pożegnania. Pożegnania pierwszej szkoły w Waszym życiu. Rozstania z przyjaciółmi, z nauczycielami, z beztroskim dzieciństwem.

Już niedługo w Waszym życiu pojawią się inni ludzie, inne przeżycia, być może – ważniejsze i ciekawsze. Staną na Waszej drodze nowe problemy, których rozwiązywanie będzie coraz trudniejsze – wchodzicie przecież w „dorosły” świat.

Zanim się pożegnamy, wysłuchajcie naszych słów. Może pomogą Wam one dobrze i starannie zapisać nowy, właśnie zaczynający się rozdział Waszego życia...

Recytator 1:Przed Wami cały świat. Przed Wami nadzieje, niepokoje, niepewność; mozolne szukanie drogi i prawdy na splątanych ścieżkach życia.

Recytator 2: Należy przy tym pamiętać, że nie wolno robić fałszywych kroków – a iść trzeba.

Recytator 3: Że nie wystarczy iść – trzeba jeszcze iść we właściwym kierunku.

Recytator 4: Że jeśli nie wiesz, gdzie idziesz – zajdziesz gdzie indziej.

Recytator 5: Przed Wami szamotanie się w nieporadności, przedzieranie się przez życie z pytaniem: Kim jestem? Kim będę?

Recytator 6: Pamiętajcie, że jest taka zdolność, którą mamy wszyscy: zdolność zmieniania się.

Recytator 7: Największym osiągnięciem życiowym człowieka jest ustawiczne stwarzanie samego siebie od nowa tak, aby w końcu dowiedzieć się, jak żyć.

Recytator 8: Dlatego stwórz koncepcję osoby, jaką chciałbyś być.

Recytator 9: Lub robić coś. Kochaj kogoś. Nie bądź gałganem. Żyj poważnie. Bo w rzeczywistości możesz być jeszcze wszystkim, zdobyć nowe umiejętności, znaleźć nowe pasje. Możesz nawet zmienić siebie i stać się kimś innym, niż byłeś.

Recytator 10: Przygoda twojego jutra zależy tylko od Ciebie i nigdy nie jest na nią za późno. Jak mówi poeta:

                           „Nic nie jest stracone, skończone też nie,

                                Gdy droga przed Tobą, a sam jesteś w tle.”

                       A przed Wami – długa droga...

Recytator 11: Każdy chce iść tą drogą z uśmiechem na twarzy, znaleźć na niej radość i szczęście.

Recytator 12: Nie wolno przy tym zapomnieć, że prawdziwej radości nie daje ani wygoda, ani bogactwo, ani ludzka pochwała – daje ją zrobienie czegoś wartościowego.

Recytator 13: Że „szczęścia trzeba szukać w sobie, a nie naokoło. Nikt go człowiekowi nie da, jak sam sobie go nie da. Niektórzy w sławie i bogactwie go szukają, ale na sławę i bogactwo nie każdego stać, a szczęście jest jak woda i każdemu chce się pić. Nieraz jest go więcej  w jednym dobrym słowie, niż w całym długim życiu.”

Recytator 14: Pamiętajcie też, że „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest. Nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.”

Recytator 15: Powtarzając znowu za poetą: „Zaprawdę godnym i sprawiedliwym,

                                                                                    Słusznym i zbawiennym jest

                                                                                    Żeby człowiek w życiu onym

                                                                                    Sprawiedliwym był i godnym,

                                                                                    Żeby człowiek był człowiekiem...”

Recytator 16: Abyście byli sprawiedliwymi i godnymi ludźmi – niech sumienie będzie Waszym przewodnikiem. Niech Wam ono przypomina, iż pierwszym i najgorszym ze wszystkich oszustw jest oszukiwanie samego siebie. Potem łatwo już grzeszyć na wszystkie sposoby.

Recytator 17: Idź łagodnie przez zamęt i pośpiech, pamiętając jaki spokój możesz znaleźć w ciszy. Na tyle, na ile możesz, żyj w przyjaźni z wszystkimi ludźmi.

Recytator 18: Bo „(...) chwała temu, co bez gniewu idzie poprzez śniegi, deszcze, blaski oraz cienie. W piersi pod koszulą całe jego mienie (...)”

Recytator 19: Przed Wami – całe życie. Wchodzicie w nie pełni sił i energii, wiary i nadziei, że będzie piękne. Nie utraćcie nigdy tego optymizmu, a nie utracicie młodości.

Recytator 20: Ponieważ jesteś tak młody, jak Twoja wiara; tak stary, jak Twoje zwątpienie. Tak młody, jak Twoje zaufanie do samego siebie; tak stary, jak twój lęk. Tak młody, jak Twoja nadzieja; tak stary, jak Twoja rozpacz.

Recytator 21: „(...) Zawsze i wszędzie, nawet we śnie,

                            Pamiętaj, że wygrać potrafisz.

                            Byle we mgle wiary nie stracić,

                            Byle we mgle odnaleźć się (...)”

Recytator 22: Wiara i nadzieja są w życiu ogromnie ważne. Oby Was nigdy nie opuściły. Jeżeli jednak kiedyś ogarnie Was zniechęcenie, przytłoczą problemy i lęk, powtarzajcie sobie tak:

Recytator 23: „Będzie dobrze mimo wszystko. A nawet jeśli nie całkiem dobrze, to na pewno lepiej, niż jest. Jeśli nie zaraz, to niebawem. Albo trochę później. Jeśli nie całkiem, to częściowo. Ale na pewno!”

Recytator 24: Powtarzajcie sobie: ważne są te dni, na które czekamy. One przyniosą z sobą coś nowego. Być może lepszego i piękniejszego niż to, co minęło.

{Piosenka z repertuaru Marka Grechuty pt. „Dni, których nie znamy”}

Recytator 25: Ważne jest „jutro”, które czeka na Was za progiem tej szkoły. Nie zapomnijcie jednak o tym, co było „wczoraj”. O spędzonych tu wspólnie chwilach, o przeżywanych razem radościach i smutkach. Na pamiątkę tych kilku minionych lat przyjmijcie od nas symboliczne upominki.

1