U SCHUTZA nie ma nagich faktów! bazuje na KONSTRUKTACH
KONSTRUKT to zbiory abstrakcji, generalizacji i formalizacji. Idealizacji specyficznych dla poszczególnych poziomów organizacji myślenia (nie ma nagich faktów)
->zbiór abstrakcji - abstrakcja, rzecz nie mająca do końca kształtu i formy, jakiś "byt", generalizacja - czyli, ze mamy jakiś schematycznie ułożony porządek definicji i pojęć, tylko sobie wrzucamy w szufladki, formalizacja? - że to musi być ogólnie podzielane, jako formalne?
KONSTRUKT II STOPNIA - konstrukt konstruków tworzonych na społecznej scenie poprzez aktorów, których zachowanie badacz obserwuje i stara się wyjaśnić zgodnie z regułami proceduralnymi swej nauki. Każdy z nas widzi i postrzega co innego, jak to się dzieje, że świat się nie rozlatuje?
Definicja KONSTRUKTÓW (z wykładów) - Fakty które ktoś przyjmuje. Interpretacja faktów przyjmowanych przez nas na zasadzie tego co jest istotne. Coś o czymś, wyobrażenie, jakoś postrzegane zjawisko, rzecz. Dla każdego jest to coś innego. Pozornie ta sama rzecz, nie jest tym samym dla wszystkich.
KONSTRUKT II STOPNIA - Interpretacja czyjejś interpretacji, wyobrażenie czyjegoś wyobrażenia
Więc: KONSTRUKT opiera się na faktach, które interpretujemy tylko pod względem tego co dla nas jest ważne. To jest nasze wyobrażenie o czymś, jak na coś patrzymy, dla każdego wygląda to inaczej np. jutrzejsze kolokwium z wtsu - jest faktem, interpretujemy go różnie jako ludzie na roku - niektórzy ignorancja, niektórzy się uczą i chcą je zaliczyć więc tu jest wątek interpretacji ważności. Teraz konstruktem jest to jak ja to sobie wyobrażam jutro, że np. spóźnię się 5 minut, siądę na 3 krześle w 4 rzędzie po lewo, będę myśleć o tym, albo zastanawiam się ile będzie pytań i co może tam być, ktoś będzie tą samą sytuację postrzegał inaczej z własnego punktu widzenia, dlatego to jest KONSTRUKT.
KONSTRUKT II STOPNIA z kolei to będzie to co ja sobie teraz wyobrażam na temat tego jak ktoś może widzieć jutrzejszy poranek, takie myślenie o czymś w jaki sposób ktoś może się na to zapatrywać, taka analiza przewidywania zachowań.
TYPIZACJA - to zapamiętywanie tego co jest dla nas istotne, dla istotności przedmiotu, a odrzucamy co jest w tym przedmiocie mało ważne. Medium typizacji jest język (odwołujemy się do doświadczenia) [to co doświadczane w rzeczywistym spostrzeżeniu obiektu jest aperceptywnie przenoszone na każdy podobny obiekt gdy ujmujemy go jako typowy]
TYPIZACJA - medium typizacji - SŁOWNIK I JĘZYK. Na postawie wiedzy podręcznej segregacja, tworzenie siatki wewnętrznej. Typizacja dotyczy tego co widzimy i wyobrażamy sobie (np. pies) wybieramy wiedzę, którą uważamy za typową (np. pies - 4 łapy, uszy, biega, szczeka, ma wilgotny nos).
TYPIZACJA to segregowanie pewnych znanych nam faktów, np. cech. kiedy mamy jakąś podstawę, żeby móc sobie cokolwiek wyobrazić nie potrzebujemy żeby ktoś nam pokazał tego zdjęcie. To trochę jak kalambury, kiedy ktoś rzuca hasłowo, albo rysuje, sugeruje - wystarczy nam kilka cech, a jesteśmy jakimś sposobem za pomocą zestawu tych wskazówek określić przedmiot zgadywany, przecież taka osoba z którą gramy nie przedstawia jej nam, więc jak to działa? Chodzi o to, że my za pomocą języka i też słowników, bo są segmentowanym i bardzo dookreślonym językiem - jesteśmy w stanie opisać dany przedmiot, każdy z nich ma cechy charakterystyczne na których się skupiamy, jeśli znamy cechy charakterystyczne jak w przypadku psa - 4 łapy - ok ma je krowa, koń, kot, połowa zwierząt, ale kiedy dodasz - biega to krowa odpada, dodasz jeszcze szczeka i odpowiedź masz gotową. To jest właśnie TYPIZACJA określenie tego zestawu cech, który pozwala Ci jednoznacznie określić o co chodzi, no i ważne jest to, że te cechy, które opisujemy muszą istnieć faktycznie i muszą być związane z opisywanym przedmiotem i inni ludzie muszą podobnie określać to, żeby móc powiedzieć, że np. szczekanie jest TYPOWE dla psa,
że z opisu najpierw wymienisz 50 zwierząt, ale konfrontując to z doświadczeniem - tutaj z odpowiedzią i zaprzeczeniem, dowiadujesz się że źle coś odebrałaś, ale zawsze się to może zmienić.ZASÓB WIEDZY PODRĘCZNEJ czyli są to schematy odniesienia np. role społeczne. To zbiór typów, wiedza jaką do tej pory zdobyłyśmy uporządkowana z doświadczenia i przekazów. To zasób uprzednich doświadczeń, wiedzy podręcznej, czyli każdy z nas ma już jakąś wiedzę płynącą z doświadczenia - czy to z własnych przeżyć i przygód, czy przeczytanych z książki, ale masz o nich jakiekolwiek pojęcie i tkwią w głowie, np. idziesz do restauracji i jeśli wiesz co chcesz zjeść i wiesz co jest w menu bo znasz dania, to od razu zdecydujesz co zamówić, idąc do obcego miejsca nie znając dań z menu zasugerujesz się opiniami na ten temat zasłyszanymi lub opinią znajomego który ma już z tym doświadczenie.
SYSTEM ISTOTNOŚCI – tzw. "szufladki" - określa elementy mogące stanowić punkt wyjścia generalizacji, typifikacji oraz które z cech tych elementów zostaną wybrane jako typowe, a które jako jedyne i niepowtarzalne. System jest różny dla każdego i zmienny. / system istotności wpływa na to jakie cechy przypisujemy przedmiotom np. krzesło - ja powiem że jest twarde, a Ty że wysokie - na inne rzeczy kładziemy nacisk, bo co innego się dla nas liczy
SYSTEM ISTOTNOŚCI To co nas w danym momencie interesuje, motywuje całe nasze działanie, myślenie. Nasze zainteresowanie rozczłonkowuje obszar na to co już znane, na wielkość stref wedle ich istotności (stopnia precyzji/wiedzy/zainteresowania które są w nich wymagane)
1. część świata leżąca w naszym zasięgu - zdominowana przez nas, bezpośrednio obserwowalna możemy ją zmienić
2. strefa którą nie możemy zawładnąć - powiązana z 1, dostarcza środków nieosiągalnych do zamierzonych celów
3. strefy, które w danym momencie związane są z naszym bezpośrednim zainteresowaniem - stosunkowo nieistotne
4. * zupełnie nieistotne - żadna możliwa w nich zmiana nie wpływa na to czym się zajmujemy, to wynika z typizacji ale na typizację też wpływa!
System istotności jest określony przez nasze bezpośrednie zainteresowanie : system wewnętrznych istotności (spontaniczne decyzje) i system narzucanych istotności.
SYSTEM ISTOTOŚCI - opiera się na naszym subiektywnym poziomie istotności, ja sama decyduje co i na ile jest ważne, pomaga to układać pewne rzeczy w głowie i pomaga ogarnać świat np. łóżko - dla mnie to wielki włochaty materac na podłodze i to są cechy które uznam za typowe dla niego - wielkie, na podłodze i włochate - czy tak wygląda najczęściej łóżko? nie, Ty określisz je według swoich kryteriów, to jest właśnie system istotności, że Ty jesteś w stanie określić te cechy wyjściowe jakie być użyła w kalamburach, żeby ktoś doszedł do hasła ostatecznie, to jest to dobranie najtrafniejszych cech i ich określenie w dążeniu do celu. A te strefy to chodzi o nasze możliwości naprowadzenia na nasze rozumienie, bo np. łóżko mogę przede wszystkim powiązać z moją sypialnią to w takim układzie będzie pkt 1., ale w 2 punkcie powiem o Twojej sypialni - tez masz łóżko, inne co prawda, ale tez łóżko nie? więc jest nieosiągalna, ale cel mam osiągnięty bo wpadłaś że to łóżko, punkt 3 - mówiąc o łóżku raczej nie będę wiązała go z kuchnią, mimo że jest częścią domu tak samo jak sypialnia a punkt 4 to np. łąką, nie ma nic wspólnego z łóżkiem moim;p i cokolwiek bym tam nie zdziałała ani nie jest związane z tematem, a Ty i tak nie wpadniesz, że to łóżko
goffu