akademik_polski4.pdf

NR 2 (4 ) KWIECIEŃ — CZERWIEC 2008

Spis rzeczy

Str. 1 Pseudokracja

Pseudokracja

Oceniając poziom debaty publicznej w dzisiejszej Polsce

ogarniać nas mogą przeróŜne odczucia. Im dłuŜej jednak

owa obserwacja trwa, tym bardziej początkowe śmiech i

ironia ustępują miejsca rozgoryczeniu i cisnącemu się na

usta pytaniu: „Czy to jeszcze demokracja?”.

Debata publiczna okiem politologa –

wszechpolaka.

Str. 4 Z mojej kieszeni biorą

Wbrew twierdzeniom niektórych dąŜenie do

niskich podatków to nie przejaw ślepego

dogmatyzmu prawicy. Postulat ten jest jedy

nie trzeźwą oceną natury człowieka i mecha

nizmów funkcjonowania ekonomii.

Str. 6 Energetyczna niepewność

Zdrowy rozsądek podpowiada, iŜ bezpie

czeństwo energetyczne Polski wymaga

zwrócenia naszej uwagi w stronę energii

jądrowej.

Str. 8 Pozytywizm a prawo

naturalne

Pierwsza część dyskusji redakcyjnej nt. filo

zofii prawa

Czy poza pustymi hasłami klasa polityczna jest w stanie

zaoferować Polakom coś konkretnego?

Str. 10 Sprawiedliwość w Miłości

Prezydent spiera się z premierem o nominacje kilku generałów,

rząd negocjuje z prezydentem, kiedy ten podpisze Traktat Lizboński,

jak trzymał ręce Tusk podczas przemówienia, jaki miał krawat, kiedy

palił trawkę, a kiedy pił denaturat, kto rozwalił laptop, co powiedział

Kurski, co Niesiołowski, o co spytał Palikot, kogo oskarŜył Kaczyń

ski, z kim podzielił się Olejniczak i co na to Borowski…

Oto tematy jakimi w ostatnim czasie zajmują się media i politycy.

Jeśli spojrzymy na tę listę, moŜemy mieć wraŜenie, Ŝe Polska to kraj

bez problemów, gdzie ludzie z nudów przyglądają się krawatom Tu

ska i słuchają dylematów producenta bimbru spod Lublina na temat

szefa jednej z rozgłośni radiowych na Kujawach.

W świecie polityki nikt juŜ nawet nie próbuje toczyć dyskusji na

temat problemów, które w jakiś sposób jednak Polaków dotyczą. Me

dia zajmują się, jak zwykle, głównie kwestiami osobistych animozji

poszczególnych aktorów sceny politycznej. Wszystkie realne proble

my rozpłynęły się jak mydło w mętnej wodzie. I nie jest to kwestia

ostatnich wyborów i cudu mniemanego, który miał po nich nastąpić.

Taka „dyskusja o niczym” toczy się juŜ przynajmniej od kilku lat.

Konferencje prasowe organizowane co godzinę, zdanie na kaŜdy te

mat, spory personalne i zgrabne omijanie spraw waŜnych i istotnych.

Czym jest grzech cięŜki? Jakie są jego kon

sekwencje?

Str. 13 Szlachecka duma?

Czy Polacy mogą czuć się dumni z tego

fragmentu naszej historii, jakim była rzeczy

pospolita szlachecka?

Str. 15 Internet: 2 — System: 0

Internet jako demokratyczne narzędzie walki

o „rząd dusz” w narodzie.

Str. 16 Spotkania „Akademika”

Relacja z pierwszego zorganizowanego

przez redakcję naszego pisma spotkania

otwartego.

Dokończenie na str. 3

Tytułem wstępu www.akademikpolski.narodowcy.pl

Czołem Wielkiej Polsce!

Niezwykle miło nam powitać Was w czwartym numerze „Akademika Polskiego”. Czytelnicy poprzednich numerów

pisma z pewnością zauwaŜyli, iŜ znacznie róŜni się on od poprzednich. Przede wszystkim jego szata graficzna uległa zdecy

dowanej, mamy nadzieję pozytywnej odmianie, zaś objętość jest dwa razy większa.

Miło nam równieŜ zakomunikować, iŜ w dn. 29 V 2008 r. odbyło się pierwsze zorganizowane przez nas spotkanie otwarte,

którgo gościem była dr Lucyna Kulińska, a którego temat brzmiał: „Wokół 65 rocznicy zbrodni ukraińskich na Kresach

Wschodnich”. Relację i zdjęcia ze spotkania znaleźć moŜna na ostatniej stronie.

O ile jednak zewnętrzny wygląd „Akademika” zmienił się dość diametralnie, o tyle jego profil pozostał niezmienny.

W związku z tym równieŜ i w tym numerze nie znajdziemy artykułów „neutralnych światopoglądowo”, próbujących pogo

dzić sprzeczności, których tezy są formułowane za wszelką cenę tak, by być moŜliwymi do zaakceptowania przez jak naj

większa liczbę odbiorców w myśl political connect. Wręcz przeciwnie, pragniemy w nich wyraŜać nasze przekonania w spo

sób jednoznaczny i wyraźny, choćby były one w danej chwili niepopularne, czy wręcz nazywane radykalnymi. Myliłby się

jednak ten, kto wyciągnąłby z tego taki wniosek, iŜ celowo, dla wzbudzenia zainteresowania odbiorców, próbujemy kreować

się na grupę będącą „zawsze przeciw” z załoŜenia. O tym, Ŝe jest całkiem odwrotnie przekonuje z pewnością najlepiej sama

lektura „AP”. Głównym załoŜeniem naszego pisma jest natomiast z jednej strony, pobudzanie do dyskusji nad kwestiami

istotnymi, a często w szerokim Ŝyciu społecznym przemilczanymi lub ukazywanymi zbyt jednostronnie, z drugiej zaś, za

chęcanie do aktywności społecznej studentów, przy czym nie mamy tutaj bynajmniej na myśli li tylko wyłącznie aktywności

w naszym środowisku. Sens istnienia „AP” jest więc w pełnym znaczeniu tego słowa narodowodemokratyczny, a więc taki,

który istotę demokracji postrzega nie tyle jako prowadzoną przez poszczególne siły polityczne, a często przesyconą populi

zmem, grę o wpływy wyborców, lecz jako obywatelską – narodową dyskusję nad tym, jak wyglądać ma Polska. Dyskusję w

której udział bierze jak najszersza część narodu, której wszystkie strony mają jeden wspólny cel: dobro Ojczyzny. Zaprasza

jąc do lektury numeru, mamy nadzieję, iŜ nasza inicjatywa choć odrobinę przyczyni się do realizacji owych celów.

Redakcja

Warto wiedzieć

MłodzieŜ Wszechpolska

Koło akademickie w Krakowie

tel. 782021908

email: koloakademickie.mw@wp.pl

Polecane strony internetowe

www.ma.mw.org.pl

Okręg Małopolski MW

www.mw.org.pl

Strona główna MW

www.endecja.pl

Historia Narodowej Demokracji

www.prawy.pl

Serwis informacyjny

www.piusx.org.pl

Bractwo Kapłańskie św. Piusa X

Jeśli chcesz otrzymywać „Akademik Polski” w regularnych odstę-

pach czasu, masz uwagi dotyczące naszego pisma lub chciałbyś

podjąć współpracę w jego redagowaniu, to skontaktuj się z re-

dakcją.

tel. 669368140

email: akademik.polski@wp.pl

Zapraszamy do odwiedzania strony internetowej

„Akademika Polskiego”, na której oprócz dotychczasowych

numerów naszego pisma znaleźć można również wiele in-

nych interesujących artykułów oraz informacje dotyczące

naszego środowiska.

AKADEMIK POLSKI

www.akademikpolski.narodowcy.pl

www.akademikpolski.narodowcy.pl Idea

Dokończenie ze str. 1

szaleńcach. Co więc zrobić, aby wię

cej ludzi chciało w kraju zostać? W

jaki sposób mogą się oni utrzymać,

jak mają zakładać rodziny, co propo

nuje państwo? Im więcej ludzi w Pol

sce, tym więcej podatków do budŜetu

RP, a zatem jest to transakcja wiąza

na. Co zatem robić? Co z budownic

twem, nowymi mieszkaniami dla lu

dzi choćby średnio zarabiających?

Jeśli wszyscy utoną w czterdziestolet

nich kredytach nie będą przecieŜ wy

dawać na inne rzeczy co spowolni

gospodarkę i spowoduje kryzys. Co

ze specjalistami, których ubywa? Co

z problemem rosnących cen Ŝywności

i utrzymania, które to koszta mają być

związane z licznymi manipulacjami

finansowymi? Samo wysłuchanie

ministra rolnictwa, który twierdzi, Ŝe

występują spekulacje na giełdach

towarowych niewiele wnosi. Jaki jest

więc pomysł poszczególnych ugrupo

wań na te problemy, na kwestie go

spodarcze. Celowo omijam tu wiele

innych spraw, a wymieniam tylko te,

które dla mnie i dla mojego pokolenia

są w tej chwili najistotniejsze. Nikt

jednak nawet nie próbuje ich podno

sić. Premier z prezydentem wolą za to

dyskutować przy winku o kilku am

basadorach, generałach, o tym kto

pierwszy o czym powinien powie

dzieć, Ŝeby się nie obrazić. Śmieszni

są ci dwaj panowie i ich wewnętrzne

problemy, które nawet mnie, jako

politologa, totalnie przestały intereso

wać.

Śmieszne są te media, które za

chwycają się kaŜdym „ochem” i

„achem” z obu pałaców i rozprawiają

nad wyŜszością Palikota nad Kurskim

i Tuska nad Kaczyńskim, choć jeden

wart drugiego. O niczym więcej nie

są w stanie powiedzieć, snują PRow

skie historie, omijając prawdziwe

problemy. Wszystko to w oczekiwa

niu nad cud mniemany, czyli coś z

niczego.

Demokracja powinna polegać na

dyskusji, debacie, ścieraniu się racji i

opcji, pomysłów na rządzenie i roz

wiązywanie problemów obywateli.

Tymczasem to, co nurtuje Polaków,

próbuje się sprowadzić do oceny te

go, jakie tło jest za politykiem w cza

sie orędzia, jakie obrazki są pokazy

wane w czasie jego trwania. Tylko co

z tego wynika? Kogo to u licha ob

chodzi poza tymi nudziarzami ze

„Szkła kontaktowego” – o mędrko

watych, zasłuchanych w siebie gło

sach zwących się skromnie

„inteligencją”? Politycy spierają się o

nic, o sprawy niewaŜne typu tło w

orędziu albo ogólnie ujmowane ja

kimś pustym sloganem typu „Polska

solidarna” czy „cud gospodarczy”?

Nie dają ludziom moŜliwości wyboru,

więc trudno się dziwić wciąŜ niskiej

frekwencji wyborczej. Demokracja?

Demokracja bez wyboru, bez debaty,

bez poruszania waŜnych spraw? Taka

demokracja jest nią chyba tylko z

nazwy. Zastanawiam się, jak nazwać

taki system, czy raczej taką kulturę

polityczną, gdzie nie szukając rozwią

zania problemów, zabierając nam 1/3

zarobków, nic w zamian się nam nie

oferuje? Jak nazwać taki ustrój, gdzie

idee polityczne sprowadzają się do

dwuwyrazowych połączeń? Gdzie

media zamiast kontrolować rządzą

cych, pobudzać debatę, wyciągać od

polityków odpowiedzi na waŜne te

maty dotyczące Polaków grzęzną w

rozgrywkach personalnych i analizu

ją, co powiedział producent bimbru

spod Lublina o nadawcy radiowym z

Kujaw? Na myśl przychodzi mi sło

wo – pseudokracja. Bo pseudo się

zajmują, o pseudo dyskutują, od pseu

do strony zaczynają i większość Pola

ków ma gdzieś takie „problemy”.

Rolę dyskusji o realnych proble

mach podejmuje właśnie MłodzieŜ

Wszechpolska, która chce być w

przeciwieństwie do działających na

arenie publicznej polityków i mediów

platformą demokratycznej wymiany

poglądów. To my – wszechpolacy

jesteśmy demokratami i realną alter

natywą dla współczesnej pseudokra

cji, to my rozmawiamy o prawdzi

wych problemach Polaków, to my

zajmujemy się sprawami trudnymi i

waŜnymi. Naszym celem jest dobro

Polski, dlatego wciąŜ debatujemy o

jej przyszłości, grupujemy młodych,

myślących patriotów, dla których

istotne są prawdziwe problemy, a nie

medialny plastik i fałsz. Wszystkich,

którzy chcą kreować los naszej Oj

czyzny, zaangaŜować się w sprawy

najwaŜniejsze, rozmawiać i dyskuto

wać o nich – zachęcam do działania

w MłodzieŜy Wszechpolskiej. To

jedyna obecnie organizacja młodych,

myślących patriotów, którym nie jest

obojętne co stanie się z Polską. Za

praszam!

BlamaŜ, którego nie ma nawet komu

obnaŜyć. Media chwytają tę grę na

łatwiznę w lot, same ją podgrzewając,

zachowują się jak sędzia, który wy

chodzi za ring, aby zagrzewać bokse

rów do brutalnej walki, zamiast kon

trolować jej przebieg. Takie widowi

sko podoba się publice, jednak nie ma

w sobie nic z prawdziwej walki, gdy

zawodnicy kopią się poniŜej pasa.

W artykule zmierzam nie tyle do

poruszania się w sferze idei, wartości,

prawdy, przekonań i ich realizacji,

odwoływania się do interesu narodo

wego… Kogoś kto w realnej polityce

jeszcze w to wierzy moŜna nazwać

naiwniakiem, a w najlepszym razie

niepoprawnym idealistą. Chodzi mi o

inną kwestię, mianowicie choćby o

najmniejszą próbę rozmowy o faktach

waŜnych dla ludzi. Jako politolog

staram się obserwować debatę z per

spektywy dyskusji o konkretach i

rzeczywistych problemach społecz

nych. Próbuję wychwycić istotne dla

ludzi wątki dyskusji pomiędzy ugru

powaniami czy politykami na arenie

publicznej, spoglądam na media, któ

rych zadaniem jest punktować rzą

dzących i opozycję za rozwiązywanie

spraw dla ludzi najwaŜniejszych. I

co? I nic!

Nikt nie mówi o waŜnych proble

mach, które dotykają obecnie znaczną

rzeszę młodych i nie tylko zresztą

młodych ludzi. Za granicę wyjechało

juŜ prawdopodobnie przeszło dwa

miliony Polaków, w większości mło

dzieŜy, ludzi wykształconych, praco

witych, fachowców, którzy tam za

prawdziwe pieniądze pracują. Jaki

plan mają politycy wszystkich opcji

na powrót tych ludzi? Czy jedynym

powodem ich powrotu ma być wciąŜ

spadający na łeb funt? Co zrobić, aby

kolejni ludzie nie uciekali z Polski za

lepszą pracą? Kto zostanie w kraju

nauczycielem czy urzędnikiem z pen

sją 1000 złotych na rękę? W jaki spo

sób za takie pieniądze choćby próbo

wać zakładać rodzinę? Z powodów

finansowych większość osób odkłada

tę waŜną decyzję o kilka czy kilkana

ście lat. Bo albo trzeba wyjechać za

granicę i dorabiać się, albo czekać w

Polsce na lepszą perspektywę. O oso

bach stosunkowo młodych, do 25

roku, którzy decydują się na ten krok,

jakim jest załoŜenie rodziny (sam się

do nich zaliczam), mówi się jak o

Marcin Stroński

AKADEMIK POLSKI

Ekonomia www.akademikpolski.narodowcy.pl

Z mojej kieszeni biorą... czyli słów kilka o podatkach

W Stanach Zjednoczonych Ameryki istnieje od wczesnych lat 20 przysłowie: „Są dwie rzeczy, których

nie moŜesz uniknąć, pierwszą jest śmierć, kolejną są podatki”. Czy jednak w istocie tak właśnie jest?

Czy naprawdę podatki są niezbędne, skoro tak wielu ludzi podejmuje róŜnorakie działania, aby ich

uniknąć?

kami i daninami były

obciąŜone tylko nie

które grupy ludności.

System podatkowy w staroŜytnym

Egipcie polegał na zabieraniu rolni

kom części zbiorów. Chłopi płacili

daninę dwa razy w roku, mieli teŜ

obowiązek stawiać się na Ŝądanie

władcy do prac budowlanych. Rze

mieślnicy natomiast w ramach

świadczeń oddawali część swych

wyrobów na potrzeby wojska i admi

nistracji, resztę sprzedawali, a z osią

gniętych dochodów utrzymywali

swoje rodziny. Kupcy byli najbar

dziej niejednorodną grupą składają

cą daniny i oddawali albo część

swych towarów, albo luksusowe

podarunki. Podobnie było w całym

świecie staroŜytnym.

Odejście od takiego pierwotnego

modelu podatkowego nastąpiło do

piero ok. VII w. p.n.e., kiedy w krę

gu cywilizacji greckiej (w połoŜonej

na zachodnich wybrzeŜach Azji

Mniejszej Lidii oraz na Peloponezie)

wynaleziono pieniądz. Nie minęło

kilka wieków a wynalazek ów szyb

ko rozpowszechnił się w całym świe

cie śródziemnomorskim, w wyniku

czego daniny zaczęto pobierać w

monetach i tak powstało coś przypo

minającego dzisiejsze podatki.

W średniowieczu ze względu na

brak kruszców rola monety w pobie

raniu danin osłabła, zaś dochody

władcy pochodziły przewaŜnie z

posiadłości ziemskich, przywilejów

monarszych i ceł. Podatek nie znik

nął jednak z Ŝycia codziennego. W

XV w. rozwinął się system podatko

wy we Francji i Anglii. W Wielkiej

Brytanii juŜ w XVIII w. wprowadzo

no np. podatek dochodowy. W ca

łym XIX w. obciąŜenie podatkami

znacznie wzrosło, a podatki stały się

instrumentem polityki finansowej.

Później potrzebne było juŜ tylko parę

Wbrew twierdzeniom lewicy, to nie państwo, ale obywatele wiedzą

najlepiej, na co wydać swoje pieniądze

dziesiątek lat, by powstała do tej

pory niezamknięta lista obciąŜeń

podatkowych: podatki bezpośrednie,

podatki pośrednie, VAT, akcyza,

podatek od posiadania psa, podatek

od środków transportowych, podatek

od czynności cywilnoprawnych, po

datki od nieruchomości, podatek

rolny, podatek leśny, podatek od

spadków i darowizn, itd.

Jak jest dziś?

istotę systemu podatkowego.

Najprostszym podziałem podat

ków jest wyróŜnienie podatków bez

pośrednich i pośrednich. Podatki

bezpośrednie najczęściej wprost wy

nikają z tego, ile dana osoba zarobiła

w ciągu roku, a zaliczamy do nich

podatek dochodowy od osób fizycz

nych (PIT) i podatek dochodowy od

osób prawnych (CIT).

Jeśli popatrzymy na kwoty, które

wpłacają podatnicy, okazuję się jed

nak, Ŝe pomimo pozornej góry pie

niądza trafiającej z tego tytułu do

budŜetu państwa czy jednostek sa

morządu terytorialnego, nie jest to

główne źródło dochodów z podat

ków. Zgodnie z planami na rok 2008

podatek PIT ma wynieść 38 mld zł

(ponad 16 proc. dochodów podatko

wych i ponad 15 proc. dochodów

budŜetu), podatek CIT wyniesie 27,1

mld zł (blisko 12 proc. dochodów

podatkowych i blisko 11 proc. do

chodów budŜetu), co razem wynosi

około 28 proc. dochodów podatko

wych. A gdzie reszta? Odpowiedź

W czasach nam współczesnych wiel

kość podatków w zaleŜności od pań

stwa bywa bardzo róŜna. Istnieją

tzw. raje podatkowe, gdzie od inwe

storów i obywateli nie Ŝąda się wiele

i takie kraje, gdzie podatki i inne

świadczenia zabierają z kieszeni

podatnika 70–80 proc. owoców jego

pracy. Jak wygląda na tym tle Pol

ska? Jako Ŝe nie ma sensu tworzyć

listy wszystkich podatków, które

obowiązują w Polsce, wystarczy

ograniczyć się do pewnego schema

tu, który pozwoli nam zrozumieć

AKADEMIK POLSKI

Z mojej kieszeni biorą... czyli słów kilka o podatkach

W staroŜytności podat

www.akademikpolski.narodowcy.pl Ekonomia

jest prosta – są to podatki pośrednie

takie jak podatek VAT (111,7mld zł

– ponad 48 proc. dochodów podat

kowych) i akcyza (52,2 mld zł –

blisko 23 proc. dochodów podatko

wych).

Podatki pośrednie często umyka

ją uwadze przeciętnego zjadacza

chleba, ale to właśnie je płaci się

najczęściej czy to idąc do sklepu, do

fryzjera, kina czy teŜ wypełniając

kupon LOTTO. Zazwyczaj nie jest

to, na pierwszy rzut oka, kwota zna

cząca – np. 7 proc. od kwoty bazo

wej. Ale czy rzeczywiście nie od

czuje tego nasz portfel? PoniŜej

przedstawię bardzo uproszczony

schemat płacenia podatków.

Historia pewnej „13”

przyjaciół storczyków, etc). Kiedy

państwo zaspokoi, a przynajmniej

przejściowo uwaŜa się, Ŝe zaspo

koiło jakąś potrzebę, natychmiast

wysuwane są nowe Ŝądania w sto

sunku do rządu. Nie istnieje bowiem

coś takiego jak permanentne zaspo

kojenie czyichś potrzeb. Tak jak nie

moŜna najeść się na zapas na 3 lata

do przodu, tak i potrzeby zazwyczaj

nie moŜna zaspokoić na dłuŜszy

czas. Co pewien okres czasu nasze

poczucie „sytości” względem rzeczy

X zanika i ponownie musimy je

zaspokoić. A apetyt zazwyczaj ro

śnie w miarę... zaspokajania. I tak

dochodzimy do pewnego paradoksu:

potrzeby rosną w miarę zaspokajania

potrzeb. Do czego moŜe to z kolei

doprowadzić ukazuje nam przykład

z Niemiec, gdzie bezdzietne małŜeń

stwo popełniło samobójstwo, bo nie

stać ich było na zagraniczne wyciecz

ki. Pieniądze wystarczały na jedzenie,

media, a nawet na drobne przyjemno

ści, nie pozwalały jednak na luksus,

co było bezpośrednim powodem tar

gnięcia się na Ŝycie. Dochodzimy

wiec do kolejnej konkluzji: potrzeby

są zawsze indywidualne. Nastolatek z

Somalii będzie uwaŜać się za szczę

śliwego, jeśli zapewni mu się trzy

gorące posiłki dziennie, polskie dziec

ko dopiero jak kupi się mu komputer,

amerykańska młodzieŜ zaś, gdy do

stanie samochód od rodziców. KaŜdy

z nas ma inne marzenia, chęci, dlate

go sam powinien decydować o tym,

na co chciałby przeznaczać swój czas,

siły i pieniądze. W Ŝyciu społecznym

jednak zawsze znajduje się ktoś, kto

nawołuje, Ŝe wie lepiej, jak spoŜytko

wać nasze środki pienięŜne. Gdy się

to mu udaje, coraz więcej dziedzin

Ŝycia jest obejmowane przez pań

stwowe fundusze. A im więcej dzie

dzin Ŝycia, w które wkracza państwo,

tym więcej głosów, Ŝeby wkraczały

jeszcze głębiej w Ŝycie obywatela.

Tymczasem środki, które moŜna prze

znaczyć na te cele, mają pewne grani

ce.

Pan Jan dostał 13stkę w pracy w

wysokości 1000zł netto. Z tej kwoty

zapłacił podatek od nieruchomości.

Po obliczeniu wszystkich kosztów

panu Janowi zostało 900 zł. Uszczę

śliwiony, Ŝe zapłacił tylko 100 zł po

datku, resztę funduszy postanowił

wydać na naprawę ogrodzenia wokół

domu. Za materiały budowlane zapła

cił 300 zł (z czego VAT wyniósł 22

proc. – w ten sposób zapłacił on 66zł

podatku pośredniego), za kolejne 300

zł wynajął do pracy pana Zdzisława.

Pan Zdzisław oczywiście musiał za

płacić z tej kwoty podatek dochodo

wy – ok. 60zł. W rzeczywistości, bez

podatku usługa mogłaby więc koszto

wać tylko 240 zł . Za resztę pieniędzy

pan Jan zakupił benzynę do swojego

auta (akcyza i inne opłaty wyniosły

200 zł). W ten sposób pan Jan nie

zdając sobie sprawy zapłacił fiskuso

wi ok. 626 zł czyli połowę tego co

otrzymał z okazji 13stki! Trochę to

straszne, ale prawdziwe. Jeśli pracuje

my ponad połowa naszych dochodów

jest przeznaczana na podatki!

Potrzeby

podatki (czyli najwaŜniejsza „rzeka”

wpływów do budŜetu). Kłopot pań

stwa polega na tym, Ŝe nie moŜe usta

wić podatku powyŜej 100 proc., więc

moŜliwości opodatkowania ludzi są

ograniczone, a wraz ze wzrostem

świadczeń, w większości przypad

ków, gospodarka państwa boleśnie to

odczuwa. Dlaczego? Nie znam niko

go, kto lubiłby oddawać pieniądze

fiskusowi. Wraz ze wzrostem obcią

Ŝeń podatkowych wielu zaczyna uni

kać płacenia podatków, nieraz chwy

tając się drastycznych środków. Jed

nym z nich jest, po prostu, zaprzesta

nie pracy. Państwo traci wtedy część

dochodów, wzrastają za to wydatki

(zasiłek dla bezrobotnego, etc). O ile

w Polsce ze względu na niewielką

wysokość zasiłku i względnie krótki

okres jego pobierania, tenŜe sposób

nie jest promowany, o tyle w Niem

czech wielu młodych ludzi wybierało

właśnie taką drogę. I nie moŜna w

gruncie rzeczy odmówić tym osobom

pewnej logiki w ich działaniu, które

przedstawia się tak: „Jeśli państwo

oferuje mi zasiłek, który moŜe wy

starczyć na względnie przyjemne Ŝy

cie bez wysiłku, a z pracy wyciągnę

po odjęciu podatku mniej więcej tyle

samo, to dlaczego mam harować? Czy

nie lepiej nic nie robić?”

Innymi sposobami na unikniecie

podatków są m.in. praca w szarej stre

fie (państwo nie zarobi juŜ na niej z

tytułu podatków bezpośrednich) czy

teŜ oszustwa w zeznaniach podatko

wych.

Jak więc widać wzrost wysokości

I tutaj czytelnik powinien zadać pyta

nie: „Co mam z tego, Ŝe płacę podat

ki? Na co mogę liczyć, jako obywatel,

za wypełnianie swoich obowiązków

względem państwa?” OtóŜ podatki

przeznaczane są na zaspokojenie po

trzeb społeczeństwa, od podstawo

wych zaczynając (bezpieczeństwo,

zdrowie), po coraz bardziej ekstrawa

ganckie i dla wielu ludzi nieprzydatne

(festiwale filmów irańskich, sympozja

Im więcej tym lepiej

Podstawowymi sposobami na zdoby

cie funduszy, na realizacje celów spo

łecznych są dla państwa dość ograni

czone dochody własne (np. z pań

stwowych firm), poŜyczki (tylko do

pewnego progu moŜna się zadłuŜać,

później trzeba je spłacać) i oczywiście

AKADEMIK POLSKI

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: