Scenariusz 2 - Jesteśmy niepowtarzalni.doc

Scenariusz zajęć Nr 2

Temat kompleksowy:               Ja i inni

Temat dnia:                      Jesteśmy niepowtarzalni. Jak można mnie rozpoznać?

Cele:

−       budowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości,

−       kształtowanie umiejętności lepszego rozumienia siebie i innych ludzi,

−       postrzeganie siebie w pozytywnym, ale rzeczywistym świetle, dostrzeganie swoich silnych i słabych stron, samoakceptacja,

−       nazywanie cech pozytywnych i negatywnych.

Pomoce:

Opaska, pałeczka z gazety, klocki w kolorze czerwonym, żółtym, zielonym, karton, pisaki, tasiemka, nożyczki, przykładowy medal, gwiazdki
z błyszczącej folii samoprzylepnej, kartoniki z wypisanymi cechami charakteru - pozytywnymi i negatywnymi.

Przebieg:

1. „Uliczka przyjaźni” – zabawa integracyjna.

Dzieci tworzą dwa, stojące naprzeciwko siebie rzędy. Od jednego końca uliczki przechodzą po kolei wszystkie dzieci i ustawiają się ponownie na początku. Do dziecka przechodzącego pomiędzy rzędami wszyscy się uśmiechają i przyjaźnie dotykają. Kiedy dziecko zatrzyma się przed którymś z kolegów, ten musi spojrzeć mu w oczy i powiedzieć coś naprawdę przyjemnego. Jeśli komuś brakuje słów, może po prostu wziąć stojącego przed nim kolegę w ramiona.

2. Zabawa „Mruczek” – rozpoznawanie wybranego dziecka po głosie.

Dzieci stoją w kole. Jedno z nich zostaje „Mruczkiem” i wchodzi do środka koła. „Mruczek” ma oczy zawiązane. W ręku trzyma pałeczkę z gazety zwiniętą w rulon. Pałeczką dotyka dzieci. Dotknięte dziecko opowiada mruczeniem. Jeśli „Mruczek” odgadnie, kto mruczał następuje zmiana ról.

3. Zabawa „Zaczarowany staw” – rozpoznawanie wybranego dziecka przez dotyk.

Dzieci stoją w kole. Jedno dziecko ma zawiązane oczy, stoi w środku koła. Dzieci poruszają się dokoła niego. Na hasło nauczycielki „zaczarowany staw” dzieci stają nieruchomo, a dziecko w opasce chodzi między nimi, dotykając twarzy wybranego kolegi i zgaduje kto to jest? Po rozwiązaniu zagadki określa słowami, po czym poznał kolegę lub koleżankę.

4. „Co sprawia, że każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny?” – rozmowa z dziećmi

−       wyjaśnienie słów „wyjątkowy”, „niepowtarzalny”,

−       określenie cech charakteru, zachowań, które sprawiają, że „jestem wyjątkowy” – dzieci siedzą w kole, przekazują sobie „cudaka”
i kolejno mówią o sobie,

−       odznaczenie dzieci „gwiazdą” za wypowiedzi, z czego są dumne.

5. Zabawa „Dziecko w studni”- pokazywanie uczuć, określanie cech rówieśników.

Dzieci siedzą w kole. Jedno stoi pośrodku. Nagle upada na ziemię
i skarży się: „Wpadłem do studni”. Pozostali uczestnicy pytają chórem: „Kto ma Cię uratować?” Osoba w studni odpowiada, podając sposoby zachowania lub wyrażania uczuć np.-„Ten, kto potrafi najgłośniej krzyczeć”; albo „Ten kto jest najsmutniejszy”. Kiedy poda cechy, którymi ma się charakteryzować ratownik, dzieci siedzące w kole próbują zademonstrować je możliwie jak najbardziej przekonywująco. Osoba w studni decyduje, kto zrobił to najlepiej. Wybrany uczestnik wyciąga dziecko ze studni, tj. podaje mu rękę i pomaga wstać. Potem zostaje pośrodku koła i sam „wpada” do studni.

6. Jaki naprawdę jest Paweł? – słuchanie historyjki opowiadanej przez nauczycielkę.

−       odpowiedź na pytanie zawarte w tytule opowiadania,

−       dokonanie oceny bohatera opowiadania – wybór koloru klocka,

−       czerwony – Paweł był złym chłopcem,

−       żółty – Paweł był raz dobry raz zły,

−       zielony – Paweł był dobrym chłopcem,

−       uzasadnienie wyboru.

7. „Czy człowiek ma tylko dobre cechy?” – rozwiązanie problemu

−       odczytywanie wyrazów określających cechy charakteru – dokonanie podziału na pozytywne i negatywne,

−       burza mózgów: Co znaczy powiedzenie „ dwie strony medalu”?, zainspirowane oglądaniem medalu za osiągnięcia sportowe oraz dokonanym podziałem cech charakteru,

−       zapisywanie pomysłów na tablicy przez nauczycielkę,

−       wyjaśnienie powiedzenia przez nauczycielkę, porównanie definicji z pomysłami dzieci.

8. „Jestem na medal” – praca plastyczna.

Wycinanie wzoru medalu. Rysowanie pisakami na jednej stronie - „to potrafię, to mi się we mnie podoba”, a na drugiej stronie medalu - „tego nie potrafię, to mi się we mnie nie podoba”. Zawieszenie na tasiemce.

9. Uzupełnienie „Dowodu przedszkolaka” o kartę „Jaki jestem”. Wklejenie kartoników z wybranymi dobrymi i złymi cechami charakteru.
10. Zabawa „Nowe imiona” – zabawa nawiązująca do zwyczaju Indian, których imiona mają określone znaczenie i odnoszą się do niezwykłych wydarzeń lub wiążą się ze szczególnymi osiągnięciami, cechami dziecka. Dzieci zastanawiają się samodzielnie lub w grupach nad pasującym dla siebie imieniem, które będzie należało wyłącznie od niego.

                                                                                                                      Opracowała

                                                                                                                Krystyna Badowska