KONOPIE "Marihuana, haszysz, ziele, czaj, maryśka, trawka, bhang, gandzia - to zaledwie kilka z różnych określeń preparatów pochodzących z rośliny Cannabis sativa L, inaczej zwaną konopią indyjską. Narkotyk ten można jeść, pić, lub jak to się najczęściej czyni w Europie i Ameryce, palić". Istnieją dwa typy konopi, które różnią się właściwościami i zastosowaniem: typ włóknisty, wykorzystywany głównie do wytwarzania lin i sznurka, w którym zawartość substancji psychoaktywnych jest niewielka oraz typ narkotykowy zawierający znaczne ilości substancji o działaniu psychotropowym. Ten drugi rodzaj konopi znalazł zastosowanie, nazywane niekiedy eufemistycznie "rekreacyjnym", polegające na wywoływaniu euforycznego samopoczucia, któremu jednak towarzyszą objawy toksyczne i groźba uzależnienia. Zastosowanie to jest źródłem złej sławy konopi indyjskich. Ma to oddźwięk w staraniach organizacji międzynarodowych i rządów wielu państw, by ograniczyć zasięg szkód społecznych spowodowanych przez nadużywanie preparatów z konopi indyjskich. Znajdują się one na pierwszej liście substancji pozostających pod kontrolą międzynarodową, która grupuje związki o dużym potencjale uzależniającym bez zastosowania medycznego. HISTORIA KANNABIS Konopie rosną zarówno w stanie dzikim, jak i w uprawach. Roślina ta jest tak żywotna, że znajduje się w stanie dzikim w krajach, gdzie od lat prowadzone są systematyczne wysiłki zmierzające do jej wyeliminowania. . Konopie były jedną z pierwszych roślin uprawianych przez człowieka nie ze względu na właściwości żywieniowe i uważa się, że pierwotnie pochodziły z Azji. Najwcześniejsze hinduskie Wedy, sprzed 1400 r. p.n.e., wymieniają chemiczne właściwości konopi, a osoby czczące boga Sziwę stosowały bhang w celach religijnych. Bhang, surowy ekstrakt z konopi był przedmiotem czci. Obecnie słowo bhang określa preparat sporządzony z roztartych zielonych liści zmieszanych z mlekiem lub z wodą z dodatkiem przypraw i możemy przypuszczać, że "święty nektar" Indii z okresu wedyjskiego był czymś bardzo podobnym. Jak podają źródła, hinduski bóg Sziwa domagał się, aby słowo Bhang było monotonnie intonowane przez rolników w czasie prac polowych. Do Europy konopie dotarły ponad tysiąc lat temu w następstwie podbojów Hiszpanii przez Maurów. Dopiero jednak w XIX wieku rośliną tą zainteresowało się środowisko medyczne, a następnie środowisko artystyczne. Grupa pisarzy, malarzy i intelektualistów zaczęła w XIX - wiecznej Francji używać preparatów konopi do wywoływania euforyczno - halucynogennych stanów. Spożywali oni haszysz w postaci "zielonych cukierków wielkości orzecha i wyjątkowo wstrętnych" (Charles Baudelaire). Większość z nich, jak sami twierdzili - zażywała haszysz dla poprawienia artystycznego wyrazu swoich prac. Już wtedy francuski psychiatra Moreau eksperymentował z haszyszem w bardziej naukowy sposób, a także badał ludowe zwyczaje związane z tym narkotykiem w Egipcie i na Środkowym Wschodzie. Uważał on, iż haszysz zawiera związki wywołujące stan umysłu przypominający objawy towarzyszące różnorodnym psychozom. Moreau przedstawił pierwszą (pseudo-) naukową klasyfikację reakcji wywołanych przez haszysz. Podzielił je na osiem kategorii: euforia, utrata zdolności koncentracji, zaburzenia percepcji czasu i przestrzeni, wyostrzenie słuchu, złudzenia, podniecenie emocjonalne, impulsywność oraz halucynacje. W Ameryce Północnej uprawa konopi została wprowadzona w roku 1906 przez aptekarza Louisa Heberta. Poza narkotykiem roślina dawała również włókno, używane do wyrobu żagli i takielunku dla statków. Od 1930 roku marihuana stała się w Ameryce substancją przyjmowaną nagminnie. .Zwyczaj palenia marihuany został wprowadzony w USA w latach dwudziestych tego stulecia przez imigrantów meksykańskich. . .PREPARATY KANNABIS Z narkotycznej odmiany konopi otrzymuje się wiele produktów o różnej zawartości substancji psychoaktywnych. Najważniejsze z nich to marihuana, haszysz i olej haszyszowy, sprzedawane nielegalnie na czarnym rynku. Ich najistotniejszym psychoaktywnym składnikiem jest ?9-tetrahydrokannabinol (?9-THC lub THC). Nazwą m a r i h u a n a - określa się ususzone - kwitnące i owocujące wierzchołki oraz liście konopi. Najczęściej jest to mieszanina suchych liści i kwiatostanów żeńskich osobników rośliny, wyglądem przypominająca nieco suszoną natkę pietruszki. H a s z y s z , czyli żywica kannabis - to produkt wytworzony poprzez młócenie materiału roślinnego w celu oddzielenia wytwarzających żywicę części roślin od elementów balastowych. Po oddzieleniu nasion i drobnych części włóknistych otrzymuje się produkt o dużej zawartości żywicy. Materiał formowany jest w płyty. Ten sposób wytwarzania haszyszu pochodzi z Krajów Śródziemnomorskich. Na subkontynencie indyjskim metoda zbierania żywicy polega na rozcieraniu kwitnących i owocujących wierzchołków rośliny w rękach, na których pozostaje żywica zbierana następnie za pomocą specjalnego metalowego urządzenia. Inna metoda polega na zanurzaniu pozbawionego łodyg materiału roślinnego we wrzącej wodzie, co powoduje oddzielenie się żywicy, która po ochłodzeniu tworzy na powierzchni wody stałą masę. Dodaje się ją do żywności lub pali w fajce. O l e j h a s z y s z o w y - jest to ciekły ekstrakt materiału roślinnego lub żywicy otrzymany za pomocą rozpuszczalników organicznych, takich jak alkohol, benzyna czy eter naftowy. Postać płynna lepiej nadaje się do przemytu, gdyż w szczelnie zamkniętych butelkach nie może być wykryta nawet przez specjalnie tresowane psy. Rozcieńczony olej przyjmuje barwę zieloną lub brązową, zależnie od dojrzałości materiału roślinnego, z którego został otrzymany, a także charakteru rozpuszczalnika. Często nasącza się tytoń papierosowy dwoma lub trzema kroplami oleju haszyszowego i w ten sposób używanie wygląda "legalnie". Nie ma dwóch identycznych próbek preparatów narkotycznych otrzymywanych z konopi: otrzymuje się je z różnego materiału roślinnego, przerabia różnymi metodami, wzbogaca i zagęszcza przy użyciu różnych technik. Przeciętna zawartość THC w różnych produktach kannabis wynosi:
· marihuana: 0,5 - 5%;
· haszysz: 2 - 19%;
· olej haszyszowy: 10 - 30%; Stężenie najważniejszego środka psychoaktywnego Cannabis sativa L. czyli tetrahydrokannabinolu decyduje o narkotycznej sile preparatu. Jego zawartość w materiale roślinnym zależy m.in. od genetycznych właściwości rośliny, warunków jej wegetacji, sposobu zbierania, wieku rośliny, rodzaju gleby i klimatu. Dobierając odpowiednie warunki można doprowadzić do wzrostu zawartości THC. Na przykład marihuana produkowana w latach 1979 - 1982 zawierała ok. 3% THC, podczas gdy produkowana obecnie - 6 - 10% THC. Najlepszą jakościowo marihuanę wyprodukowali Holendrzy. Tzw. holenderski skun jest odmianą konopi accapulco gold i może zawierać nawet do 15% THC. Różnice pomiędzy poszczególnymi gatunkami haszyszu, wynikające z pochodzenia geograficznego, są dobrze znane osobom stale stosującym ten preparat. W celu bardziej precyzyjnego określenia haszyszu pod względem jakości i mocy, często nadawane są nazwy kraju, z którego pochodzi - afgan, nepalczyk, itp. Znawcy twierdzą, że najlepszy (najsilniejszy) haszysz pochodzi z Afganistanu. Możliwe jest również syntetyczne wyprodukowanie THC. Jest ono jednak używane wyłącznie w laboratoriach w celach badawczych. Otrzymanie syntetycznego THC jest bardzo kosztowne, a do celów badań eksperymentalnych podawane jest ono w 20 mg kapsułkach.SPOSOBY UŻYWANIA KONOPI Wchłanianie THC przebiega odmiennie przy różnych drogach zażywania preparatów konopi. Najczęściej w celu wywołania euforii stosuje się palenie papierosów z marihuany, a więc wprowadza związek aktywny przez drogi oddechowe. Znacznie rzadziej przyjmuje się preparaty kannabis doustnie. THC bywa również czasami przyjmowany przy pomocy iniekcji, z uwagi jednak na słabą rozpuszczalność w wodzie przygotowanie roztworów iniekcyjnych jest trudne i kłopotliwe: wymaga użycia pewnych ilości alkoholu lub roztworów białka. Podczas palenia następuje rozkład pewnej części THC i do płuc palacza dostaje się tylko 20-70% aktywnego związku zawartego w marihuanie. Jego zawartość w dymie zależy w dużej mierze od sposobu palenia: większa jest wtedy, gdy palacz wciąga dym rzadziej (raz na minutę i zatrzymuje go w płucach dłużej, np. przez 5 sekund); mniejsza wówczas, gdy zaciąga się dymem częściej, ponieważ więcej związku ulega termicznej destrukcji. Szacuje się, że w celu wywołania stanu euforii do organizmu musi przedostać się przez płuca około 20 do 50 mikrogramów THC na kilogram masy ciała lub 50 do 200 mikrogramów na kilogram masy ciała, przez przewód pokarmowy. > DZIAŁANIE TETRAHYDROKANNABINOLU Według osób używających konopi, a także według wielu ekspertów, preparaty kannabis są wyjątkowym narkotykiem. Trudno jest zatem je dokładnie farmakologicznie sklasyfikować, ponieważ ich działanie jest tak różne. W zależności od warunków mogą one działać jako środek pobudzający, uspokajający, znieczulający lub lekko halucynogenny. Opisywanie subiektywnego działania jakiegokolwiek narkotyku jest nieco ryzykownym przedsięwzięciem. Stwierdzenie to dotyczy w szczególności konopi, których działanie jest bardziej zmienne niż działanie innych substancji psychotropowych. Chmielewska i Baran-Furga wyróżniają cztery fazy działania THC, między którymi występują okresy uspokojenia i "wyciszenia psychicznego":
· faza dobrego samopoczucia i euforii z wielomównością;
· faza nadwrażliwości zmysłowej;
· faza ekstatyczna;
· faza snu i przebudzenia; Najpowszechniej występującym efektem jest uczucie odprężenia i spokoju w połączeniu z podwyższoną wrażliwością zmysłów. Wszystkie zmysły wydają się być bardziej wyostrzone - wiele osób używających konopi twierdzi, że słuchanie muzyki daje szczególnie intensywne i przyjemne przeżycia pod wpływem właśnie tego narkotyku. Większość z nich odczuwa euforię i stwierdza, że najbardziej nawet przyziemne wydarzenia czy przedmioty stają się źródłem znacznej przyjemności. Inne powszechnie występujące przeżycia to zmiana poczucia mijającego czasu; jest on określany jako rozciągnięty i mijający wolniej. Wpływ otoczenia na efekty działania konopi opisywał już w XIX wieku Moreau. W trakcie bankietów, w których uczestniczył, a gdzie spożywano haszysz, zauważył on pewną zależność: kiedy w trakcie palenia haszyszu goście słuchali lekkiej muzyki - ogarniała ich wesołość i uczucie radości. Gdy muzyka stawała się przygnębiająca i smutna (np. marsz żałobny), wtedy działanie haszyszu potęgowało melancholijny nastrój uczestników bankietów. Często zdarzają się również zwiększone odczucia przyjemności seksualnych i narkotyk był nierzadko stosowany do wspomagania wyobraźni i fantazji. Ogólnie można powiedzieć, iż konopie wykorzystywane są do intensyfikowania przyjemności, co sprzyja okre
mateo.73