KLASYFIKACJA OGNIOWA – REAKCJA NA OGIEŃ WYROBÓW BUDOWLANYCH – ZGODNA Z WYMOGAMI UE

Wyroby budowlane muszą uzyskać klasyfikację ogniową po badaniach i ocenie wyników wg norm wspólnych dla wszystkich krajów Unii. Powinna ona znajdować się na etykiecie każdego wyrobu w postaci odpowiedniego oznaczenia.

Klasy główne oznacza się jako A1, A2, B, C, D, E, F. Charakteryzują one wyrób pod względem:

·         ilości i szybkości wydzielania energii podczas palenia się wyrobu

·         czasu do zapalenia wyrobu przy kontakcie z płonącym przedmiotem

·         szybkość i zasięg rozprzestrzeniania płomieni.

Elementy wpływające na klasyfokację ogniową:

·         najważniejsza jest podstawowa Euroklasa wyrobu, która wskazuje jak (i czy) wyrób przyczynia się do rozwoju pożaru tzn. jak dużo energii materiał dodaje do ognia.

·         najbezpieczniejszym wyborem jest produkt z Euroklasą A1, a następnie A2 i B. Produkty znajdujące się w klasach C-D-E oraz F mogą doprowadzać do rozgorzenia czyli gwałtownego wybuchowego rozprzestrzeniania się ognia charakteryzujacego się skokowym wzrostem temperatury. W związku z tym, ich zastosowanie powinno być, w miarę możliwości, ograniczone

·         dodatkowe oznaczenie towarzyszące klasie podstawowej “s” oznacza dym (ang. smoke). Dym jest przyczyną śmierci dwóch trzecich wszystkich ofiar pożarów, dlatego dobrze jest unikać wszystkich wyrobów wytwarzających intensywny dym, oznaczonych s2 lub s3.

Klasy ogniowe wyrobów budowlanych  (z wyłączeniem posadzek)

Tabela 1. Euroklasy - klasyfikacja podstawowa. Reakcja wyrobu na ogień

*RCT (z ang. Room Corner Test) - metoda badania
**Rozgorzenie (z ang. Flashover) - gwałtowne rozprzestrzenianie się ognia, któremu towarzyszy skokowy wzrost temperatury w pomieszczeniu zamknietym
***FIGRA (Fire GRowth RAte) - współczynnik rozwoju pożaru (przyrost szybkości wydzielania energii)

SBI - badanie reakcji na pojedynczy płonący przedmiot

Fs – rozprzestrzenianie płomieni [mm]

Klasy emisji dymu - reakcja na ogień wyrobów budowlanych wg PN-EN 13501-1

Etykiety produktów budowlanych oznaczone Euroklasami od A2 do D muszą także wskazywać na wielkość emisji dymu w warunkach pożaru. Klasy emisji dymu to s1, s2 i s3. To właśnie dym powoduje śmierć dwóch trzecich wszystkich ofiar pożarów.

Dym powoduje także u ludzi osłabienie zmysłu orientacji, przez co utrudnia opuszczenie budynku w czasie pożaru. Utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej. Poprzez oznaczenie intensywności emisji dymu na etykiecie produktu, Unia Europejska daje konsumentowi możliwość unikania stwarzających zagrożenie wyrobów z klasy s2 i s3. Dotychczas kraje członkowskie Unii nie mogły porozumieć się w zakresie sklasyfikowania toksyczności poszczególnych składników dymu zgodnie z żądaniami organizacji zaangażowanych w ochronę środowiska oraz niektórych ekspertów.

Tabela 2. Klasy emisji dymu wg PN-EN 13501-1

SMOGRA - SMoke GRowth RAte - szybkość wytwarzania dymu
TSP - całkowita ilość wytworzonego dymu w czasie 600 s

Podklasy charakteryzujące możliwość wytwarzania płonących kropli i odpadów przez palący się wyrób.

Wyroby budowlane objęte klasami od  A2 do D muszą także posiadać oznaczenie wskazujące na możliwość tworzenia płonących kropli i odpadów / cząsteczek (angielski odpowiednik - „droplet” został skrócony w oznaczeniu do litery „d”, stąd d0, d1 lub d2), które mogą powodować dalsze rozprzestrzenianie się pożaru oraz oparzenia skórne.

Dotychczas bardzo niewiele krajowych klasyfikacji ogniowych brało pod uwagę czynnik płonących kropli/cząsteczek; dzięki nowej klasyfikacji i w tym zakresie projektant lub konsument będzie mógł łatwiej wybrać wyższy poziom bezpieczeństwa materiałów, nawet ponad lokalne wymagania władz budowlanych.

Tabela 3. Klasy ze względu na płonące krople/cząstki wg PN-EN 13501-1