Ten rodzaj obrony stosuje się wyłącznie przeciw ciosom prostym, rękę przeciwnika zbija się w bok z linii jej ruchu ku celowi. Przy zbijaniu uderza się dłonią w przedramię lub łokieć przeciwnika.
Istnieją dwa zasadnicze sposoby zbijania: zbicie do wewnątrz i na zewnątrz. Przy zbiciu do wewnątrz ruch prawej ręki zbijającej cios odbywa się z prawej strony na lewo (z lewej strony na prawo dla lewej ręki) ku wewnętrznej stronic pozycji bokserskiej przeciwnika; przy zbiciu na zewnątrz ruch odbywa się w odwrotną stronę. Podbicie ręki w górę odbywa się na zasadzie tych dwóch sposobów.
Zbicie ciosu w większości wypadków wykonuje się ręką różnoimienną do zadającej cios ręki przeciwnika (rys. 22). W niektórych wypadkach możliwe jest również zbicie na krzyż, np. zbicie lewej ręki lewą ręką w prawo, połączone obowiązkowo z szybkim kontr-ciosem prostym prawą w głowę przeciwnika. Zbicie należy wykonywać ręką różnoimienną do zadającej cios ręki przeciwnika, dlatego że bokser broniący się zachowuje w ten sposób wolną drugą rękę do obrony, względnie zadania kontrciosu, zabezpiecza się przed możliwym drugim ciosem przeciwnika, samym zaś zbiciem niejako skuwa przeciwnika, pozbawiając go możliwości zadania drugiego ciosu, a nawet wytrącając go z równowagi. Stosując zbicia do wewnątrz, ciężar ciała można przenosić zarówno na lewą, jak i na prawą nogę, w zależności od tego, jaka jest odległość do przeciwnika, która przy obronie powinna być dostateczna, aby kontrciosy mogły być skuteczne. Skręt ciała, towarzyszący zbiciu do wewnątrz, wyklucza wprawdzie możliwość zadawania kontrciosów "bezpośrednich", lecz ustawia za to boksera w dogodnej pozycji wyjściowej do zadawania kontrciosów "z obrony".
Przy zbijaniu na zewnątrz, broniąca prawa ręka zbija przedramieniem przedramię ręki przeciwnika, w prawo. Równocześnie, przez odbicie się prawą nogą przenosi się ciężar ciała w przód na wyprostowaną lewą nogę, opierając się na przedniej części stopy. Ruch ręki broniącej łączy się bóbr ogólnym ruchem ciała w przód ku przeciwnikowi bóbr skrętem tułowia w prawo, wysuwającym lewą rękę w przód dla zadania ciosu bezpośredniego. Siła skrętu tułowia w stronę zbicia pracuje równocześnie na korzyść ręki wykonującej zbicie, jak bóbr zadającej kontrcios bezpośredni, nadając ogólnej akcji większą skuteczność.
Zbicie na zewnątrz jest trudniejsze od zbicia do wewnątrz: od boksera wymaga się wielkiej dokładności ruchu ręki broniącej; kontrcios bezpośredni, bez którego ta obrona nie ma sensu, należy zadawać szybko bóbr zdecydowanie. Zbicie na zewnątrz lewą ręką (prawej ręki przeciwnika), w celu zapewnienia sobie większego bezpieczeństwa, lepiej jest łączyć bóbr odchyleniem w prawo.
kondicz