Unik jest to zasadnicza obrona przed ciosami sierpowymi w głowę. Celem tej obrony jest szybkim ruchem ciała (nurkując) ochronić głowę przed ciosem sierpowym. Bokser nurkując, wykonuje szybki, płynny ruch, opisując głowa jakby półkole: lekko przysiadając, schyla głowę i tułów w dół, na bok i potem wyprostowuje się, nie tracąc przeciwnika z oczu w czasie wykonywania ruchu.
W czasie szkolenia obronę unikiem wykonuje się z pozycji bokserskiej. Nurkować należy na tyle tylko, by sprowadzić głowę z linii ruchu ciosu w dół (rys. 23) i wyprostować się po stronie przeciwnej od kierunku ręki zadającej cios. Przepisy bokserskie zabraniają przy wychodzeniu z uniku podnosić głowę w przód, by nie uderzyć nią przeciwnika.
Ruch obronny wykonywany całym ciałem powinien być szybki i dokładny. Szybkość temu ruchowi nadaje się przez rozluźnienie mięśni utrzymujących ciało w wyprostowanej pozycji i przez natychmiastowe równie szybkie naprężenie mięśni pleców i nóg, w momencie, kiedy ciało się prostuje. W czasie wykonywania obrony ciało powinno zachować statyczna pozycję, żeby dogodnie było wrócić do pozycji bokserskiej, względnie zadać kontrcios. Przy obronie unikiem kontrciosy dzielą się na dwa rodzaje: na "bezpośrednie", które zadaje się w momencie uniku, i kontrciosy "z obrony", które zadaje się podczas prostowania się tułowia, po wykonanym uniku. Te kontrciosy można zadawać i w głowę, i w tułów.
kondicz