CHOROBY.pdf

CHOROBY

Chociaż lista chorób, na które może zapaść kot jest długa, to

najpoważniejszym można zapobiegać realizując program

okresowych szczepień. Pierwsze szczepienia robi się najczęściej

w 9 tygodniu życia. Młodsze kocięta mają jeszcze we krwi

przeciwciała matki. Podanie szczepionki zaburzyłoby ich

naturalną odporność. Szczepienie powtarzamy po 3-4

tygodniach, a następnie co rok. Przede wszystkim powinniśmy

zaszczepić naszego wychowanka przeciwko wściekliźnie,

białaczce, kociemu katarowi i panleukopenii, zwanej też kocim

tyfusem.

PANLEUKOPENIA (tyfus koci)

Jest to typowa choroba wirusowa, której symptomami są: ból

brzucha, gorączka, wymioty i wręcz zapaść. Zarazki są

wydalane z kałem, moczem i śliną. Są one bardzo żywotne i

zdolność zarażania zachowują się ok. rok. Mogą one być

wydalane przez organizm zwierzęcia dość długo po przebyciu

choroby. Zaraza kocia nie jest identyczna z tzw. tyfusem psim

(parwowirozą). Okres wylęgania się choroby, to jest czas

upływający między zarażeniem zwierzęcia a wystąpieniem u

niego typowych objawów choroby, wynosi od 3 do 9 dni. Kot

cierpi z powodu odwodnienia i chociaż ma pragnienie, nie jest

zdolny do picia.

Wirus panleukopenii kotów, powoduje w organizmie tych

zwierząt spustoszenie. Jest bardzo zaraźliwy dla wszystkich

wrażliwych osobników. Choroba jest poważna i około 90%

wszystkich nie szczepionych kotów poniżej szóstego miesiąca

życia umiera. Niektóre dorosłe osobniki mogą nie wykazywać

objawów choroby, ale śmiertelność u nie szczepionych

dorosłych kotów wynosi ok 50%. Niektóre nie szczepione

starsze koty mają naturalną odporność, powstałą w wyniku

wcześniejszego kontaktu z czynnikiem zakaźnym i przeżycia

choroby. Innymi słowy, część starszych nie szczepionych kotów

ma nabytą odporność na panleukopenię. Jednak trzeba

pamiętać, iż ciągle choroba ta jest bardzo poważna.

WIRUSOWE ZAKAŻENIE GÓRNYCH DRÓG ODDECHOWYCH

(katar koci)

Choroba to przypomina przeziębienia u ludzi. Najczęstsze

objawy to kichanie i wyciek z nosa. Może też dochodzić do

zmienionego wypływu z worków spojówkowych, powodującego

ropienie i sklejanie powiek. U większości kotów występuje

gorączka. Zakażenie to powodowane jest zazwyczaj przez

herpeswirusy. Podstawowymi symptomami są: kichanie,

łzawienie i wyciek z nosa a także nadmierne ślinienie się

zwierzęcia. Szybka pomoc medyczna jest skuteczna dla

zakażonego osobnika, lecz staje się on nosicielem. Dlatego

trzeba szczepić własnego kota, aby chronić jego zdrowie.

BIAŁACZKA KOTÓW

O której wiemy dzisiaj, że wywołuje ją wirus (FeLV),

rozprzestrzeniający się w ślinie, moczu i kale. Nie jest tak

zaraźliwa jak już opisane choroby. Wywołuje ją bliski i długi

kontakt z zainfekowanym osobnikiem. Objawy kliniczne

związane z zakażeniem mogą się różnić, ale zazwyczaj jest to

długotrwała, wyniszczająca choroba. Zwierzę wykazuje

zmniejszony apetyt, co powoduje spadek masy ciała, występuje

nawrotowa gorączka, osowiałość, osłabienie i senność. Częste

są długotrwałe zakażenia jamy ustnej, zatok, oczu i płuc.

Jest to dla kota choroba śmiertelna, ponieważ bezpowrotnie

niszczy system obronny organizmu. Przejawia się zmianami

skórnymi, rozregulowaniem pracy jelit i biegunkami. Do tej

pory nie wymyślono lekarstwa na białaczkę, istnieje jednak

szczepionka. Ważne jest, żeby koty były szczepione przed

pierwszym kontaktem z FeLV.

KALICIWIRUS KOTÓW

Kaliciwirus jest jedną z głównych przyczyn chorób dróg

oddechowych u kotów. Niezależnie od szczepu kaliciwirusy

atakują drogi oddechowe kota, jamę ustną i płuca. W

odróżnieniu od herpeswirusów kaliciwirusy wnikają głębiej w

drogi oddechowe i osiedlają się w tkance płuc. Kaliciwirus nie

atakuje jednak oczu i jam nosowych, co często zdarza się przy

zakażeniu herpeswirusami. Wirus rozsiewa się przez powietrze i

ślinę. Nie ma specyficznego leczenia chorób przez te

kaliciwirusy. Aby zapobiec wtargnięciu bakterii do tkanek

zaatakowanych przez kaliciwirusy, doustnie podaje się

antybiotyki. Stosuje się też preparaty rozszerzające oskrzela, co

umożliwia zwiększoną wentylację. Na szczęście dostępne są

skuteczne i bezpieczne szczepionki. Wszystkie koty przez całe

życie powinny być szczepione przeciw kaliciwirozie.

ZAKAŹNE KOCIE ZAPALENIE OTRZEWNEJ (FIP)

Wywołana jest przez wirusy należące do rodziny

koronawirusów. Najczęściej atakuje koty poniżej piątego roku

życia. Przenoszona jest ona przez kontakt bezpośredni. Wirusy

znajdują się w ślinie i wydzielinie nosa. Typowym objawem FIP

jest powiększony, wypełniony płynem naczyń krwionośnych i

powoduje wypływ płynów do jam ciała. Jest to określane jako

wysiękowa postać choroby. Płyn można też czasem stwierdzić

wewnątrz klatki piersiowej. Niekiedy nie obserwuje się

gromadzenia płynu w jamach ciała, co jest określane jako

sucha postać FIP. Niezależnie od tego, czy choroba występuje w

postaci wysiękowej, czy w suchej, niemal zawsze kończy się

śmiercią. Wirusy atakują liczne narządy organizmu. Jest to

główny powód, sprawiający, że obecnie choroba ta jest

nieuleczalna.

CHOROBA KOCIEGO PAZURA

Nie wiadomo dlaczego została tak nazwana, gdyż koty na nią

nie chorują, mogą być jedynie nosicielami, ale przenoszą ją

także inne zwierzęta oraz przedmioty. Zarazki wywołujące

chorobę kociego pazura do niedawna były uważane za wirusy,

obecnie wiadomo że są to chlamydia. Znajdują się one pod

pazurami kotów, innych zwierząt, a także pod paznokciami u

ludzi. Zakażony przez zadrapanie człowiek ma gorączkę, bóle

mięśniowe, ropne guzki. Choroba ta jest bardzo rzadko

spotykana i mało znana. Zespół lekarzy nazwał ją chorobą

kociego pazura. Jest to zespół nieswoistych objawów zapalnych

w miejscu zadrapania przez kota, czasem stan

podgorączkowy,objawy ustępują samoistnie

Zoonozy ( choroby odzwierzęce)

Zoonozy to choroby, którymi ludzie zarażają się od

zwierząt, na szczęście nie jest ich zbyt wiele. Najbardziej

niebezpieczną spośród nich jest :

WŚCIEKLIZNA

W Polsce szczepienie kotów nie jest obowiązkowe, ale

wyraźnie zalecane przez lekarzy weterynarii. Mimo, że jej

przypadki są stosunkowo rzadkie, ale jeśli rozwinie się zawsze

kończy się śmiercią. Przyczyną wścieklizny jest wirus

rhabdovirus . Choroba przenoszona jest poprzez pokąsanie,

ponieważ wirus wydzielany jest ze śliną. Wścieklizna u kotów

przebiega stosunkowo często z napadami szału. Występują

także takie symptomy, jak brak apetytu, wymioty, biegunki lub

zaparcia. Później obserwuje się trudności w połykaniu, ślinotok i

nagłą agresywność zwierzęcia. Objawami wścieklizny mogą być

także: żałosne miauczenie, niedowład żuchwy oraz mięśni

przełyku i kończyn, a także charakterystyczny objaw wściklizny

- zjadanie niejadalnych przedmiotów. Choroba kończy się

zawsze śmiercią i rzadko trwa dłużej niż 2 do 6 dni. Choroba

przenosi się ze zwierzęcia na zwierzę lub także ze zwierzęcia na

człowieka. Możliwa jest infekcja przez rany znajdujące się na

skórze lub w błonie śluzowej, do których dostanie się zakażona

ślina. Nie ma możliwości wyleczenia wścieklizny !

TOKSOPLAZMOZA

Jest to poważna choroba odzwierzęca, wywołana przez

pierwotniaka o nazwie toxoplasma gondii . Pasożyt ten może

zaatakować wiele zwierząt, ale tylko koty roznoszą dalej

oocysty wydalając je z odchodami. Jest on ostatecznym

żywicielem toksoplazm. Polega to na tym, że zarazki

rozmnażają się w jelicie kota (także rysia, pumy i ocelota oraz

innych zwierząt z rodziny felidae) i wydalane są z kałem. Prawie

300 gatunków ssaków, łącznie z człowiekiem, i około 60

gatunków ptaków, u których stwierdzono toksoplazmozę,

określamy mianem żywicieli pośrednich. Mogą one wprawdzie

być nosicielami zarazków, ale nie wydalając ich w kale. Oocysty

znajdujące się w kale zachowują zdolność do zarażania innych

kotów i ludzi przez 3 dni. Kot chory na toksoplazmozę może nie

wykazywać żadnych jej symptomów, ale mimo to choroba może

stać się przyczyną powstawania wrodzonych wad płodu

ludzkiego.

W przypadku kotów unikamy zakażenia go toksoplazmozą

podając zwierzęciu ugotowane świeże mięso. Zawsze myjemy

ręce po dotykaniu surowego mięsa lub po pieszczeniu kota, a

kobiety ciężarne powinny unikać czynności związanych z kocią

kuwetą na nieczystości. Ale trzeba pamiętać, że woda i mydło

nie niszczą oocyst, toteż one mogą pozostawać na "czystych"

rękach człowieka, a następnie dostać się do przewodu

pokarmowego podczas jedzenia rękami lub oblizywania palców.

U większości ludzi, którzy połknęli toksoplazmy, nie występują

widoczne objawy. Dla ludzi toksoplazmoza jest groźna przede

wszystkim dlatego, ponieważ jej zarazki mogą w okresie ciąży

z organizmu matki przeniknąć do płodu i spowodować trwałe

zmiany przede wszystkim w ośrodkowym układzie nerwowym

przyszłego dziecka.

Należy jednak pamiętać iż około 80 procent

przypadków toksoplazmozy u człowieka to skutek

kontaktu z zakażonym surowy mięsem. Zarażenia przez

kontakt z kałem chorego kota zdarzają się bardzo

rzadko.

GRZYBICA STRZYGĄCA

To grzybicze zakażenie wywołujące charakterystyczne zmiany

chorobowe na skórze. Ważne jest, aby kot mający grzybicę

strzygąca został zabrany na badanie weterynaryjne i

natychmiast poddany leczeniu, szczególnie dlatego, że tą

grzybicą łatwo może zarazić się człowiek.

Pasożyty

Pchły

Nawet dobrze utrzymane koty z bardzo czystych domów mogą

od czasu do czasu złapać pchły . Trzeba im zapobiegać. Można

kotu założyć obróżkę przeciwpchelną. Musi być elastyczna, by

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: