2004_15___stanislaw_wyspianski.pdf

(181 KB) Pobierz
S Wyspianski
Monety kolekcjonerskie
Monety kolekcjonerskie
Narodowy Bank Polski
Monety
kolekcjonerskie
nomina¸
20 z¸
nomina¸
2 z¸
metal
925/1000 Ag oraz farby:
czerwona, ý¸ta,
zielona i niebieska
metal
stop CuAl5Zn5Sn1
stempel
zwyk¸y
ærednica
27,00 mm
stempel
lustrzany
masa
8,15 g
wymiary
d¸ugoæ: 40,00 mm
szerokoæ: 28,00 mm
wielkoæ emisji (nak¸ad)
900.000 szt.
masa
28,28 g
wielkoæ emisji (nak¸ad)
80.000 szt.
Awers: Wizerunek or¸a ustalony dla god¸a Rzeczypospolitej
Polskiej, z lewej strony paleta i dwa p«dzle. U do¸u napis: 2 Zü,
u gry p¸kolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA oraz
oznaczenie roku emisji: 2004. Pod lew ¸ap or¸a znak
mennicy: .
Awers: Stylizowany wizerunek obrazu Stanis¸awa WyspiaÄskiego
ãMacierzyÄstwoÓ z 1905 r. U do¸u, z prawej strony wizerunek
or¸a ustalony dla god¸a Rzeczypospolitej Polskiej. Wok¸ or¸a
napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA, oznaczenie roku emisji: 2004
oraz 20 Zü. Pod lew ¸ap or¸a znak mennicy: .
Ð w
Ð w
Rewers: Stylizowany wizerunek obrazu ãAutoportret"
Stanis¸awa WyspiaÄskiego z 1902 r. U do¸u p¸kolem napis:
STANISüAW WYSPIAÁSKI 1869-1907.
Rewers: Stylizowany wizerunek obrazu ãAutoportretÓ
Stanis¸awa WyspiaÄskiego z 1902 r. U do¸u napis: Stanis¸aw
WyspiaÄski 1869-1907. W prawym dolnym rogu paleta i trzy
p«dzle. Na palecie farby: czerwona, ý¸ta, zielona i niebieska.
Na boku: Oæmiokrotnie powtrzony napis: NBP, co drugi
odwrcony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami.
Projektant awersu: Ewa Tyc-KarpiÄska
Projektant rewersu: Robert Kotowicz
Projektant monety: Robert Kotowicz
Monety zosta¸y wyprodukowane w Mennicy PaÄstwowej SA
w Warszawie.
Ð Polscy malarze XIX/XX w.Ð
Sk¸ad i druk: Drukarnia NBP
5231968.001.png 5231968.002.png 5231968.003.png
Monety kolekcjonerskie
Monety kolekcjonerskie
Monety kolekcjonerskie
W dniu 15 grudnia 2004 r. Narodowy Bank Polski wprowadza
do obiegu monety kolekcjonerskie, przedstawiajce posta
Stanis¸awa WyspiaÄskiego, o nomina¸ach:
dostali si« do Ecole des Beaux-Arts. Pobyt w Paryýu by¸
dla obu twrcw czasem poznawania dzie¸ sztuki dawnej
i francuskiej sztuki wsp¸czesnej (Gaugain, Nabis, secesja).
pejzaýu pojawi¸ si« w pracy 1904-1905 ãWidok Kopca
Koæciuszki z pracowni artystyÓ (kilka wersji). O wszechstron-
noæci talentu plastycznego WyspiaÄskiego æwiadcz prace
typograficzne dla czasopisma ãûycieÓ, projektowanie wn«trz
æwieckich (mieszkanie rodziny ûeleÄskich), projekt przebudowy
Wzgrza Wawelskiego, projekt siedziby Towarzystwa Lekar-
skiego w Krakowie, projekty pe¸nej scenografii i kostiumw
do w¸asnych utworw dramatycznych.
¥ 20 z¸ Ð wykonan stemplem lustrzanym w srebrze,
¥ 2 z¸ Ð wykonan stemplem zwyk¸ym w stopie CuAl5Zn5Sn1,
tzw. Nordic Gold.
Nast«pnym niepowodzeniem WyspiaÄskiego by¸o odrzucenie
projektu na konkurs dekoracji sali Rudolfinum w Pradze.
Mnoýy¸y si« dyskusje i problemy z projektami witraýy dla
lwowskiej katedry. Zakonnicy nie zaakceptowali ãprymitywi-
zmuÓ. Niezrozumia¸a by¸a dla nich ludowa stylizacja prac. To
jedno z najwspanialszych dzie¸ WyspiaÄskiego, ze szczeglnie
interesujcym przedstawieniem ãPoloniiÓ (1893-1894),
zdaniem zleceniodawcw by¸o niestosowne. W kompozycji
tej moýna rozpozna elementy, ktre wkrtce sta¸y si«
znakiem rozpoznawczym jego twrczoæci: gi«tka, falista linia
konturowa, wielkie zastyg¸e ornamenty roælinne (¸odygi,
kwiaty, ga¸«zie).
Stanis¸aw WyspiaÄski by¸ najwi«ksz indywidualnoæci
w sztuce okresu M¸odej Polski. Z tzw. wielkiej czwrki (Jacek
Malczewski, Jzef Mehoffer, Witold Wojtkiewicz) by¸ twrc
najbardziej wszechstronnym i to w¸aænie WyspiaÄskiemu
uda¸o si« pogodzi awangardowe konwencje wczesnej
sztuki europejskiej z polsk histori i tradycj.
Krakw poýegna¸ zaledwie 38-letniego artyst« 28 listopada
1907 r. W kondukcie ýa¸obnym z Koæcio¸a Mariackiego przez
Wzgrze Wawelskie do koæcio¸a Paulinw na Ska¸ce towarzy-
szy¸o mu kilkadziesit tysi«cy osb.
WyspiaÄski by¸ niewtpliwie najbardziej awangardowym
przedstawicielem sztuki polskiej swoich czasw. Przez litera-
tur« okrzykni«ty ãczwartym wieszczemÓ, dla sztuk pi«knych
bezspornie pozostanie pierwszym.
Urodzi¸ si« 15 stycznia 1869 r. w Krakowie jako pierworodny
syn Marii z Rogowskich i Franciszka WyspiaÄskiego. Ojciec Ð
z wykszta¸cenia rzebiarz Ð mia¸ za sob krtkotrwa¸y sukces
artystyczny. Po przedwczesnej æmierci matki WyspiaÄski
sp«dza¸ z ojcem czas wærd rzeb i prac rzemieælniczych.
Pracujc nad monumentalnymi projektami, WyspiaÄski przez
ca¸y czas malowa¸ ogromn liczb« pasteli Ð widokw Krakowa,
portretw, autoportretw. Pierwszy sukces przyszed¸ wraz
z zamwieniem (1897-1904) Ð i co waýniejsze z realizacj Ð
zespo¸u dekoracji dla koæcio¸a Franciszkanw w Krakowie.
Wn«trze gotyckiego koæcio¸a ãubra¸Ó WyspiaÄski w kostium
awangardowy (secesyjny).
Z dorobku artystycznego WyspiaÄskiego czerpano wiele razy
i na wiele sposobw. Naæladowano go niebywale cz«sto. Sta¸
si« nieustajcym rd¸em inspiracji, mi«dzy innymi dla Tadeusza
Kantora i Andrzeja Wajdy.
W 1880 roku WyspiaÄski przeprowadzi¸ si« do wujostwa
Stankiewiczw. Ta szanowana krakowska rodzina, z ktr
przez d¸ugi czas utrzymywa¸ kontakty, przesikni«ta by¸a
tradycjami patriotyczno-narodowymi; to one w¸aænie zadecy-
dowa¸y o postawie (nie tylko artystycznej) WyspiaÄskiego.
ãPowinno si« mwi: Pan WyspiaÄski to by¸ Wielki PanÓÐ
Tadeusz Kantor.
W sk¸ad zespo¸u wesz¸y wizerunki postaci (b¸. Salomea, æw.
Franciszek, Bg Ojciec) oraz wyobraýenie czterech ýywio¸w
(woda, ogieÄ, ziemia, powietrze). Si¸a gestu i intensywnoæ
uýytych barw, przeæwietlonych dodatkowo æwiat¸em z ze-
wntrz, uczyni¸y z tych prac jedno z najwi«kszych dzie¸ sztuki.
WyspiaÄski ucz«szcza¸ do klasycznego gimnazjum æw. Anny
w Krakowie. Jego przyjaci¸mi byli m. in. Stanis¸aw
Estreicher, Jzef Mehoffer, Lucjan Rydel. îwczesne ýycie
uczniowskie wzbogaca¸y lektury, szkolne przedstawienia
dramatyczne, wizyty w teatrach.
Anna Ziemba-Micha¸owska
Na æcianach koæcio¸a ukaza¸ si« ãzielnikÓ Ð olbrzymie nasturcje,
lilie, rýe æciæle wype¸ni¸y, zgodnie z duchem wczesnej sztuki,
wielkie powierzchnie naw æwityni.
Artysta by¸ przeci«tnym uczniem. Ocen« celujc mia¸ jedynie
z rysunku. To w¸aænie w latach szkolnych WyspiaÄski
sprecyzowa¸ swoje plany. Jeszcze przed matur by¸ wolnym
s¸uchaczem Szko¸y Sztuk Pi«knych, a jego szkolne szkice
oglda¸ pono z zainteresowaniem Jan Matejko.
We wrzeæniu 1900 r. artysta poælubi¸ Teodor« Teofil« Pytko.
Ma¸ýeÄstwo by¸o dla artysty prze¸omowym wydarzeniem
zarwno pod wzgl«dem prywatnym, jak i artystycznym.
Powsta¸y liczne portrety ýony (cz«sto w stroju ludowym),
autoportrety wraz z ni, a takýe Ð najbardziej popularne Ð
portrety dzieci artysty. S¸ynne wizerunki: ãåpicy MietekÓ
czy ãHelenkaÓ (1900) s najwybitniejszymi przyk¸adami
portretw dzieci w polskiej szkole malarstwa. Mistrzostwo
w uchwyceniu pz, mimiki moýemy odnale w pastelach,
ktrych bohaterami s znajome lub przypadkowo spotkane
dzieci (portrety Elizy PareÄskiej z 1905 r., ãDziewczynka gaszca
æwieceÓ z 1893 r.). W cyklu prac ãMacierzyÄstwoÓ lekk, ale
wyran kresk artysta rysuje matk« karmic dziecko. W pra-
cach tych moýna odnale spokj, podziw i pewn rzewnoæ.
Polsk architektur« i pejzaý artysta pozna¸ doæ wczeænie
dzi«ki wycieczkom, ktre organizowa¸ prof. W¸adys¸aw
üuszczkiewicz, historyk sztuki. Powsta¸y wtedy prace rysunko-
we o charakterze dokumentacyjnym. Po maturze WyspiaÄski
wstpi¸ na Uniwersytet JagielloÄski, gdzie regularnie s¸ucha¸
wyk¸adw na temat sztuki dawnej.
Przygod i waýnym doæwiadczeniem okaza¸ si« udzia¸
w pracach nad polichromi w koæciele N. M. P. w Krakowie
(1889), zaproponowany WyspiaÄskiemu przez Jana Matejk«.
P¸rocze sp«dzone na rusztowaniach by¸o nie tylko doæwiad-
czeniem technicznym, ale przygotowaniem do wielkich wizyj-
nych rozwizaÄ architektoniczno-malarskich artysty. Wbrew
radom Matejki WyspiaÄski wyjecha¸ do Paryýa. ãWyjazd
zawczesny nie ma korzyæciÓ Ð grzmia¸ profesor. Juý w 1891 r.
s¸owa te okaza¸y si« prorocze. WyspiaÄski i Mehoffer nie
Wype¸nionym intensywnymi barwami scenom cz«sto towa-
rzysz typowe dla WyspiaÄskiego ornamenty.
Ma¸e, skromne formy malarskie zdominowa¸y w ostatnich
latach twrczoæ artysty. Podejmowany juý wczeæniej motyw
Wszystkie monety kolekcjonerskie s prawnym
ærodkiem p¸atniczym w Polsce.
5231968.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin