Przeciwdziałanie mobbingowi na poziomie przedsiębiorstwa:
Pisanie pisma do ośrodków pomocy, np. związki zawodowe
Jeśli to nie pomaga to jednostka wchodzi w etap szukania pomocy prawnej oraz psychologicznej.
OSA – stowarzyszenie z siedzibą w Gdańsku. Pomaga przeciwdziałać mobbingowi.
Jednostka musi też podjąć reaktywację swojego życia poza zawodowego.
Kto najczęściej zostaje prześladowcą? (moberem)
Osoby o narcyzowatym charakterze, wysokie poczucie swojej wartości. Ale tez i osoby które nie do końca mają pomysł na samego siebie.
Motywy:
1. Moberzy stosujący mobbing mikropolityczny – jest stosowany w celu zepchnięcia nielubianego pracownika na margines organizacji lub jego całkowite wyeliminowanie z organizacji
2. Mobbing jako strategia stabilizująca poczucie własnej wartości – podstawą jest uczucie zagrożenia w sferze mającej znaczenie dla mobbera, lęk przed byciem słabszym bądź też obawa przed brakiem akceptacji. Takim zachowaniom towarzyszy strach przed utratą autorytetu, władzy oraz lęk że nie będzie się odpowiednio poinformowanym, bądź też będzie się postrzeganym jako nieudacznik
3. Mobbing jako strategia zabezpieczenia statusu. Prześladowca ma silną potrzebę bycia akceptowanym, podziwianym oraz niezwykłą potrzebę władzy. Takim postawą często towarzyszy perfekcjonizm, brak empatii oraz mała zdolność do delegowania poleceń.
Możliwość iż inni mogliby zyskać wrażenie iż mobber nie jest osobą która powinna pełnić wladzę, działania mogą stanowić swego rodzaju zabezpieczenie dla posiadanego statusu.
Autorytet może być formalny (wynikający ze stanowiska) i nieformalny (z posiadanej wiedzy eksperckiej)
Kto może być ofiarą mobbingu?
1. Problemy z efektywnością pracy – przejawiające się w braku niezbędnej wiedzy i umiejętności, małej gotowości do podejmowania wysiłków bądź duża liczba popełnianych błędów
2. Problemy mające swoje źródło w osobowości jednostki – niskie poczucie własnej wartości, skłonność do popadania w depresje, niewielkie oczekiwania co do skuteczności własnych działań, szybko pojawiające się silne poczucie braku pewności siebie.
3. Problemy dotyczące adaptacji społecznej – aroganckie zachowanie, ingerencję w kompetencje innych, bądź okazywanie wyższości moralnej bądź przewagi związanej z większą efektywnością pracy. Izolowanie się, zaburzanie porządku wewnątrzzakładowego, zatajanie przed innymi pracownikami istotnych informacji oraz wkładanie minimum wysiłku w pracę kosztem innych pracowników.
4. Zwracanie uwagi swoim wyglądem zewnętrznym
5. Upośledzenie bądź choroba
Skutki mobbingu:
1. Konsekwencje indywidualne –
2. Konsekwencje na terenie zakładu pracy –
3. Konsekwencje społeczne – związane z terapiami leczniczymi, kuracjami rehabilitacyjnymi, długotrwałe bezrobocie bądź odejście na wcześniejszą emeryturę
Środki zaradcze zakładu pracy w celu wyeliminowania mobbingu:
a) Przejrzyste zapisy prawne i organizacyjne
b) Dobrze funkcjonujący system przepływu informacji
c) Jasno uregulowane zakresy odpowiedzialności i kompetencji
d) Opieranie się na systemie wartości, docenianie osoby pracownika
e) Tworzenie punktów doradztwa prawnego i psychologicznego
PRACOHOLIZM:
Przyczyny (wg Robinsona)
1. Dom – wymagania rodziców zbyt wygórowane, jednostka swoją wartość opiera na zdolności wykonywania zadań
2. Wiek młodzieńczy – zaistnienie w grupie zależy od przydatności w wykonywaniu wspólnych zadań
3. Między 40-50 lat – zaburzenia zdrowotne, konflikty interpersonalne. Praca sposobem na udowodnienie swojej wartości, swoich racji.
Pracoholizm osobowościowy – jest związany z angażowaniem się, wykonywaniem obowiązków zawodowych, które są związane wewnętrznym przymusem. Składają się na niego:
a) Jednostka wskłada bardzo dużo energii w wykonywane obowiązki
b) Jej działania charakteryzuje powtarzalność
c) Jednostka stawia sobie wysokie snadardy w realizacji zadań zawodowych
d) Jednostka nie jest świadoma z wyłączenia się przymusu pracy
Pracoholizm sytuacyjny – pojawia się w sytuacjach życiowych jednostki, które są związane z czynnikami stresogennymi np. utrata bliskiej osoby, toksyczny współmałżonek, rodzice, zagrożenie utraty pracy,
Rodzaje pracoholików: (wg. Brajana Robinsona)
1. Niestrudzeni – wykonują obowiązki zawodowe w sposób bardzo pilny, sumienny, są zaangażowani od momentu podjęcia pracy do jej zakończenia. Starają się wykonać pracę dobrze, przed wyznaczonym terminem
2. Bulimiczni – ich praca dzieli się na etapy – początkowe szaleńcze zaangażowanie, okres wyciszenia się, ponowne zaangażowanie itd.
3. Z deficytem koncentracji uwagi – zaangażowanie się w wykonywanie kilku zadań naraz, są osobami chaotycznymi, lubią pracować na granicy ryzyka, zaczynają kilka zadań równocześnie i mają problemy z ich zakończeniem. (również poza pracą – nauka, gospodynie domowe)
4. Rozkoszujący się – osoby bardzo powolne w wykonywaniu czynności, starają się wykonać zadania w sposób perfekcyjny, rozdrabnianie zadania na czynniki pierwsze, skłonności do zwalniania pracy zespołu
5. Troskliwi – wykonują pracę na rzecz innych osób, wymaga ich dużego zaangażowania, również emocjonalnego, często w płaszczyźnie pomocy społecznej, ratownictwa medycznego itp. Dowartościowują się poprzez fakt pomagania innym
Fazy uzależniania się od pracy:
1. Wstępna
2. Krytyczna
3. Chroniczna
kate21_87