Eames Anne - Nieznany brat.pdf - Nowe -zachomikowane - ewekpraca

Anne Eames

Nieznany brat

ROZDZIAŁ PIERWSZY

W toalecie na stacji benzynowej w Montanie, jakieś

dwadzieścia kilometrów od Joeville, Nicole Bedder spojrzała

w lustro i aż jęknęła ze złości. Sztuczne rzęsy, które tak

pieczołowicie wcześniej przykleiła, przylepiły się teraz do jej

palca. W dodatku trzęsły się jej ręce. I od osiemnastu godzin

nic nie jadła.

Spróbowała jeszcze raz uporać się z kłopotem za pomocą

pęsety. Jakoś się udało. Z ulgą zamrugała ciężkimi powiekami

i zaczęła szukać w torebce różu.

Słysząc głośne stukanie do drzwi, drgnęła jak oparzona.

- Już wychodzę.

Za pomocą żelu i lakieru ułożyła świeżo utlenione włosy

w zabójczy kok, z którego nawet Dolly Parton byłaby dumna.

Położyła także grubą warstwę szminki na i tak pełne usta.

Cofnęła się nieco i obejrzała swoje dzieło w lustrze.

Dżinsowa spódnica nie była tak krótka, jak by należało,

bluzeczka nie dość kusa, ale seksowne ciuchy nigdy nie były

jej ulubioną garderobą.

O Boże, kim jest ta osóbka?

Bojąc się, że zmieni zdanie, szybko otworzyła drzwi.

Czekająca na zewnątrz tęga starsza kobieta westchnęła ze

zgrozą. Zimnym spojrzeniem obrzuciła dziewczynę i

zdegustowana, mocno zacisnęła usta. Minęła Nicole i głośno

zatrzasnęła za sobą drzwi toalety.

Nicole była przerażona. Najwyraźniej udało jej się

przekonać czyjąś babcię, że jest kobietą światową, ale czy

właściciel Purpurowego Pałacu też da się nabrać?

W ogłoszeniu wspomniano o kimś do pomocy. Wczoraj

uznała, że w takim miejscu nie może się pojawić, wyglądając

jak prowincjonalna nauczycielka, z mysiej barwy włosami

związanymi w koński ogon. Nie, musiała sprawiać wrażenie,

że profesja mieszkanek tego przybytku rozkoszy nie budzi jej

dezaprobaty.

Wsparta pod boki, spojrzała w niebo i mocno potrząsnęła

głową. Kółko teatralne w liceum nie przygotowało jej do

takiej roli. Ale czy ma inny wybór? Zmówiła szybką

modlitwę, odetchnęła głęboko i ostrożnie mszyła w stronę

auta. Buty na wysokich obcasach, nabyte w sklepie z używaną

odzieżą, też były dla niej nowością.

Jakiś mechanik grzebał w silniku jej zardzewiałego

chevroleta.

- Wszystko tu się sypie - mruknął. - Obawiam się, że

staruszek długo już nie pojeździ.

Tak się gapił się na jej piersi, że miała ochotę dać mu w

gębę.

- Wytrzyma jeszcze dwadzieścia kilometrów? - spytała

chłodno.

- Trudno powiedzieć. Może tak, może nie.

Nicole spojrzała na licznik: czternaście dolarów i

siedemdziesiąt osiem centów. Nie musiała zaglądać do

torebki, by wiedzieć, co w niej zostało. Dziesiątka, piątka i

trochę drobnych.

- Chyba zaryzykuję.

Mężczyzna długo i starannie wycierał brudne od smaru

ręce i patrzył na nią z chytrym uśmieszkiem. Wyraźnie

rozważał zaproponowanie jej pewnej wymiany. Nicole

drżącymi palcami wyjęła z portmonetki banknoty i wcisnęła

mu je do ręki.

- Jak sobie pani życzy - mechanik wzruszył ramionami i

zatrzasnął maskę.

Właściwie miała ochotę odjechać, nie odbierając reszty,

ale dwadzieścia dwa centy to dwadzieścia dwa centy.

Jadąc na swej pierwszej i jedynej klaczy, starej, zmęczonej

kobyle Mae, Michael Phillips uśmiechał się pod nosem.

Nie mógł się już doczekać, kiedy ujrzy minę Taylor na

jego widok... tutaj, w Montanie. A kiedy jeszcze dowie się, co

zrobił... Gdyby pojechał vanem, mogłaby dostrzec go z

daleka. Po tylu miesiącach zachowywania swoich planów w

tajemnicy chciał zrobić jej niespodziankę, a sobie

przyjemność. Przystanął na skraju zbocza, pozwolił Mae

poskubać trochę trawy, a sam uważnie rozglądał się po dolinie

rozciągającej się u jego stóp.

Prawie od razu ją zauważył. Klęczała wśród rabatek

kwiatowych przed starym, pomalowanym na niebiesko

domem, którego nie widział od siedmiu lat. Jedyną zmianą

widoczną na pierwszy rzut oka była dwójka maluchów, które

bawiły się w pobliżu. Gardło mu się ścisnęło. Przegapił

narodziny i wczesne dzieciństwo siostrzeńca i siostrzenicy,

teraz jednak wrócił, zdecydowany nadrobić stracone lata.

Ściągnął wodze i Mae ruszyła do przodu.

Podjechał bliżej, potem przywiązał konia do drzewa i

resztę drogi przebył piechotą. Pod koniec nawet już biegł.

Pierwsza zauważyła go dwuletnia Emily i zawstydzona

podbiegła do matki. Prawie sześcioletni John przerwał zabawę

ciężarówką i wstał.

- Mamo?

Taylor podniosła się z kolan, otarła czoło zabłoconą

rękawicą i...

- Michael!

Brat podbiegł i chwycił ją na ręce.

- Cześć, siostro!

Przez chwilę stali przytuleni, śmiejąc się i płacząc

równocześnie.

- Kiedy przy... - Taylor rozejrzała się dokoła. - Jak przy...

- przerwała i znów rzuciła mu się na szyję. - O, Michael!

Strasznie się cieszę! Na jak długo przyjechałeś?

Emily i John stali w bezpiecznej odległości za plecami

mamy i z otwartymi buziami patrzyli na rozradowaną parę.

Michael uśmiechnął się i puścił do nich oko.

- No cóż, jak wszystko dobrze pójdzie, to na jakieś...

sześćdziesiąt lat.

Taylor cofnęła się i teraz także ona otworzyła usta. Takiej

właśnie reakcji się spodziewał.

- Kupiłem Purpurowy Pałac.

- Co takiego?

- A tak. I starą Mae też.

- Kto to jest Mae?

- To klacz.

- Jak mam to rozumieć? Sprzedałeś firmę, tak? - Michael

skinął głową. - I kupiłeś Purpurowy Pałac? I chcesz...

- ...prowadzić go.

- Prowadzić? Tak jak dawniej. - Taylor spojrzała przez

ramię na dzieci i zamilkła. Jej mina była jednak aż nadto

wymowna.

Michael uznał, że nadeszła już pora, by ją uspokoić.

- Najpierw go wyremontuję. To piękny stary budynek.

Może się stać turystyczną atrakcją.

- A... dziewczęta?

- Spłaciłem je. Znalazły sobie inne miejsce.

Taylor wybuchnęła radosnym śmiechem, który poniósł się

echem po całej dolinie.

Kiedy dorośli już się sobą nacieszyli, dzieci odważyły się

w końcu przywitać z wujkiem. Potem cała czwórka, trzymając

się za ręce, weszła do domu, żeby napić się lemoniady.

Michael trochę się śpieszył, bo mieli mu przywieźć drewno i

płyty gipsowe. I ktoś mógł się zgłosić do pracy w odpowiedzi

na ogłoszenie. Po godzinie odjechał, obiecując Taylor wrócić

na kolację o szóstej.

Eames Anne - Nieznany brat.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: