Technik_bezpieczenstwa_i_higieny_pracy_315[01].O4.02_n.pdf

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Wojciech J. Klimasara

Zastosowanie podstawowych technik wytwarzania części

maszyn 315[01].O4.02

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy

Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:

mgr inŜ. Wanda Bukała

mgr inŜ. Agnieszka RoŜycka

Opracowanie redakcyjne:

mgr inŜ. Wojciech Klimasara

Konsultacja:

dr inŜ. Anna Kordowicz-Sot

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 315[01].O4.02

„Zastosowanie podstawowych technik wytwarzania części maszyn”, zawartego w programie

nauczania dla zawodu technik bezpieczeństwa i higieny pracy.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Organizacja przedsiębiorstwa produkcyjnego

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Obróbka ręczna, mechaniczna obróbka wiórowa, połączenia spajane oraz

organizacja napraw

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Obróbka plastyczna

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Odlewanie, przetwórstwo tworzyw sztucznych

5.4.1. Ćwiczenia

5.5. Dokumentacja techniczna, normy techniczne, trwałość i niezawodność

5.5.1. Ćwiczenia

5.6. Kontrola jakości i zarządzanie jakością

5.6.1. Ćwiczenia

5.7. Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz ochrona środowiska przedsiębiorstwa

produkcyjnego

5.7.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie technik bezpieczeństwa i higieny

pracy. W poradniku zamieszczono:

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć juŜ ukształtowane,

aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy

z poradnikiem,

przykładowe scenariusze zajęć,

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania–

uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

literaturę.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone róŜnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróŜnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika

do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest zwrócenie

uwagi na następujące elementy:

materiał nauczania – w miarę moŜliwości uczniowie powinni przeanalizować

samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle waŜnej

umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu

technicznego ze zrozumieniem,

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy

jest przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zaleŜności od tematu moŜna zalecić

uczniom samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów,

w formie dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza,

poniewaŜ nauczyciel sterując dyskusją moŜe uaktywniać wszystkich uczniów oraz

w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają

ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę

teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną

propozycję ćwiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia,

uwzględniając róŜne moŜliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które

z zaproponowanych ćwiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu

technodydaktycznym szkoły. Prowadzący moŜe równieŜ zrealizować ćwiczenia, które

sam opracował,

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest

udzielenie odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając

zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego

zakresu materiału. JeŜeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień

wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia

przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

nauczania. W tym miejscu jest szczególnie waŜna rola nauczyciela, gdyŜ od postawy

nauczyciela, sposobu prowadzenia zajęć zaleŜy między innymi zainteresowanie ucznia.

Uczeń nie zainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie

w pełni umiejętności załoŜonych w jednostce modułowej. NaleŜy rozbudzić wśród

uczniów tak zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania

materiału nauczania rozdziału moŜe stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia

wiedzy i umiejętności ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową

powinien zwracać uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe

uzdolnienia manualne, czy moŜe lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów

teoretycznych,

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu

całej jednostki modułowej i naleŜy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte

przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela

realizującego tę jednostkę modułową. KaŜdemu zadaniu testu przypisano określoną

liczbę moŜliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzaleŜniona

jest od ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel moŜe zastosować test według własnego

projektu oraz zaproponować własną skalę ocen. NaleŜy pamiętać, Ŝeby tak

przeprowadzić proces oceniania ucznia, aby umoŜliwić mu jak najpełniejsze wykazanie

swoich umiejętności.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

pokaz,

ćwiczenie (laboratoryjne lub inne),

projektów,

przewodniego tekstu.

315[01].O4

Podstawowe techniki

wytwarzania

315[01].O4.01

Wykonywanie pomiarów

warsztatowych

315[01].O4.02

Zastosowanie podstawowych

technik wytwarzania części

maszyn

Schemat układu jednostek modułowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: