Rozdział 2

ASK – definicje, pole działania, struktury i organizacja. Fazy i kierunki rozwoju. Ambiwalencja i dylematy

PRAKTYKA

1.       Dążenie do rozwoju jednostek

2.       Do nieustannego przekształcania środowiska i społeczeństwa

ASK – próby definicji

§         różnorodność zakresów i heterogeniczność definicji

§         odmienność stanowisk, zakresu i charakteru praktyki animacyjnej

§         złożoność ASK

§         niechęć niektórych praktyków do badań naukowych

ODNIESIENIA DO  IDEI – wolności, sprawiedliwości, prawdy, altruizmu, piękna, pokoju

CELE ANIMACJI

à przywrócenie jednostce i małym grupom zainteresowania i warunków rozwijania ich stosunków ze środowiskiem

àumożliwienie podejmowania inicjatyw, działania i tworzenia

àułatwia zetknięcie publiczności z dziełami sztuki, upowszechnia produkty kulturalne

àuczestnictwo -  możliwość interwencji w podejmowanie decyzji, w działanie

à wyzwolenie – usunięcie barier  przeszkadzających w tworzeniu środowiska

à autonomia – gwarancja możliwości życia zgodnie z własnymi przekonaniami

ETYMOLOGIA – anima (dusza) + animo ( ożywiać)

                            „tchnąć duszę”, ożywić „samotny tłum”

LIMBOS -  animacja = tchnąć duszę, sens w grupę, zbiorowość, społeczeństwo i wywołać ożywienie, aktywność

- nastawienie ku przyszłości, ku zmianie osób, grup, struktur.

- animuje się wspólnie

- różni się od rozpowszechniania (konsumpcji produktów kulturalnych)

- aktywność i uczestnictwo

- adresowana do całej zbiorowości, bardziej ogólna niż ASwychowawcza

SHAW – animować to dać życie, przez pobudzenie ludzi do dzialania w sprawach dotyczących ich

                            - pomóc w dążeniu do odgrywania autentycznej roli w życiu społecznym

BESNARD –

„animator SK” = 

                            interweniuje bezpośrednio w życie społeczne i kulturalne przez pracę związaną z treściami kultury

- wyklucza „techników” zajmujących się zarządzaniem, administracją, rolą polityczną czy technologiczną

SIMONT -   ASK = sektor życia społecznego, którego działacze uznają za cel pewne przekształcenie postaw i stosunków między jednostkowych i w zbiorowości oddziałując bezpośrednio na jednostki

Działanie to jest realizowane za pomocą zajęć, w których stosu je się metody pedagogiki niedyrektywnej lub aktywnej

THERY  - animacja to 3 powiązane procesy:

1. odkrywania = tworzenie warunków aby każda grupa i jednostka dokonała odkrycia siebie samej
2. organizowania stosunków między grupami ludzi, między nimi a dziełami i twórcami lub ośrodkami decyzyjnymi
3. twórczy = poznawanie środowiska przez jednostki i grupy, ekspresji, inicjatywie i odpowiedzialności

HURSTEL – animacja nie jest technologią ani metodologią,

                            ale przeobrażeniem społecznym, mającym na celu stworzenie demokracji kulturalnej

DUMAZEDIER – zespól metod, aktywności i stosunków, które dotycz zainteresowań jednostek i grup

Zainteresowania odpowiadają:

·         Potrzebom kształcenia i pełnią funkcje odprężenia, rozrywki, rozwoju

·         Uczestnictwo w zajęciach animacji jest  dobrowolne

·         Otwarte dla wszystkich kategorii osób – nie ma cenzusu

·         Nie wymagają przygotowania

·         Celem nie jest zdobycie dyplomu czy kwalifikacji

·         Przebiegają z udziałem animatora ze specjalistycznym przygotowaniem

Zainteresowania:

a)      artystyczne

b)      intelektualne

c)       społeczne

d)      praktyczne

e)      fizyczne

MOULINIER – animuje się tylko to co jest martwe. Potrzeba animacji odnosi się do jakiegoś braku, nieobecności. Dopóki jest życie nie ma konieczności, aby o nim wspominać: ono istnieje. Przywoływać życie – to uznać jego nietrwałość, obecność śmierci. Gdy zanikła zaczęto o niej mówić, dopuszczać jej istnienie do świadomości. Stąd paradoks – animacja jest poczynając od momentu, w którym już nie ma animacji.

POUJOL –

‘działanie społeczno-kulturalne’

Stara się ułatwić ekspresję i twórczość jednostek w grupie i zbiorowości

7 cech charakterystycznych sektora społeczno-kulturalnego:

1.       baza stowarzyszeniowa i ochotnicza; instytucje sytuują się w przestrzeni społecznej obok podstawowych instytucji społecznych (przedsiębiorstwa, związki, kościoły, partie ) a nie w ich łonie

2.       sektor społeczno-kulturalny zamuje się czasem poza pracą zawodową, organizacją zajęć czasu wolnego

3.       nie ma zajęć typu konsumpcyjnego, ideologia implikuje aktywne uczestnictwo publiczności na poziomie wyboru lub tworzenia produktu kulturalnego

4.       rozmaitość zajęć i sposobócw animowania – wszystko jest możliwe – od ekonomii społecznej, kursy kulinarne

5.       różnorodność specyficznych instytucji

6.       pochodzenie instytucji trzeba szukać w przeszłości

7.       publiczny charakter finansowania, wspólpraca władz i stowarzyszeń + zbiorowości lokalne

POUJOL WYRÓŻNIA różne animacje:

1.       kulturalną

2.       społeczną

3.       społeczno-kulturalną

4.       sportową

5.       szkolną

ELEMENTY WSPÓLNE:

1)      istnienie grup i zbiorowości

2)      doniosłość komunikacji społecznej

3)      relacje interpersonalne i międzystrukturalne na różnych poziomach

4)      odniesienie do nurtów pedagogiki aktywnej i niedyrektywnej

5)      akcent na autonomię jednostek i grup, ich podmiotowość

6)      metoda integracji i partycypacji

7)      stosowanie = ulepszenie komunikacji s połecznej

8)      pobudzenie rozwoju osób i odpowiedzialności

9)      uczestnictwo w życiu społecznym przez współpracę i samorządność

10)  aktywizacja środowiska społecznego

11)  umożliwienie ekspresji, wymiany myśli

12)  prowadzenie do wzajemnego zrozumienia i porozumienia

ASK powstaje z 2 nurtów:

1.       wzrastanie potrzeb wynikających z poczucia bezsilności i samotności jednostek i małych grup

2.       nurt „szkoły aktywnej”, ‘niedyrektywności’, ekspresji, ducha liberalnego i demokratycznego w wychowaniu

1.2           Pole działania animacji – struktury i organizacja

Określenie zakresu ASK trudne, bo: Złożoność, poszerzające się granice praktyki animacyjnej

Współpraca różnych dyscyplin nauki

A.    Zakres ask – dominujące aspekty

EUROPA ZACHODNIA – animacja zawodem – animatorzy szkolni, handlowi, kościelni, związkowi…

Konkretny sektor animacji wymaga spojrzenia na płaszczyzny:

1.       Cele (instytucji, animatorów, uczestników)

2.       Animatorów (ich cechy, motywacje, plany, kształcenie)

3.       Uczestników (cechy demograficzno-społ., motywy)

4.       Proponowane metody i stosowane techniki

5.       Treści

6.       Wyposażenie służące do prowadzenia zajęć

7.       Uzyskiwane wyniki i ich ocenę

8.       Koszty

Określając dominujący aspekt animacji można stosować różne kryteria:

1.       Geograficzne (animacja miejska-wiejska)

2.       Płaszczyzny interwencji (społeczna, kulturalna)

3.       Głównego sektora działania (polityczna, handlowa, szkolna, estetyczna)

4.       Statusu animatora (zawodowy, dobrowolny)

5.       Przynależności instytucjonalnej i celów (państwowa lub prywatna, nastawiona na zysk Lub nie)

6.       Stosunku do kryteriów pedagogicznych (skoncentrowana na treści, grupie, kształceniu, relacjach..)

7.       Stosunku do organizacji społecznej (spontaniczna czy zinstytucjonalizowana)

8.       Związane z uczestnikami ( wiek, płeć, kategoria zawodowa, poziom kulturalny)

9.       Związane z treściami (muzyczne, teatralne, filmowe, sportowe…)

POUJOL WYRÓŻNIA różne animacje:

6.       kulturalną

7.       społeczną

8.       społeczno-kulturalną

9.       sportową

10.   szkolną

B.    Struktury ask i ich organizacja

1.    Grupy nieformalne (dzieci, młodzieży, dorosłych)

·         Cele: towarzyskie, ludyczne, sportowe,

·         bez udziału animatora

·         bez kategoryzacji

·         część animacji naturalnej

·         nie należy do struktury instytucjonalnej

2.    Stowarzyszenia – podstawowe jednostki i naturalne ramy animacji

§         Rozbudzają i pobudzają w środowisku lokalnym zainteresowania, potrzeby i projekty jednostek

§         Pomagają w realizacji projektów

§         Dobór i promocja działaczy społecznych

§         Dobrowolność przynależności, wspólnota celów, decentralizacja zarządzania

§         Powstają z różnych inicjatyw – instytucji, Ministerstw,

§         Działanie lokalne, regionalne, narodow...