Test Lovetta od Daw.doc

TEST LOVETTA (wybrane mięśnie)

·         Mm. równoległoboczny większy i mniejszy (mm. rhomboideus maior et minor)

Pp: wyrostki kolczyste VI-VII kręgów szyjnych i I-IV piersiowych

Pk: przyśrodkowy brzeg łopatki

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem, czoło oparte o podłoże , kończyna górna testowana skręcona do wewnątrz oraz zgięta w stawie łokciowym, grzbiet ręki spoczywa na pośladkach. Stabilizacja przeciwległego barku

Ruch: samodzielne podnoszenie kończyny górnej z równoczesnym zbliżaniem łopatki do kręgosłupa.

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w.

              Ruch: j/w

              Opór: przeciwdziałamy zbliżeniu łopatki do kręgosłupa kładąc rękę na jej brzegu przyśrodkowym

NA 2:              Pozycja wyjściowa: siad, kończyny górne w rotacji wewnętrznej i w lekkim zgięciu w stawie łokciowym, grzbiety rąk spoczywają na pośladkach

              Ruch: zbliżanie łopatek do kręgosłupa

NA 1:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Skurcz mięśnia trudny do stwierdzenia

·         M. zębaty przedni (m. serratus anterior)

Pp: zewnętrzne powierzchnie żeber I-IX

Pk: brzeg przyśrodkowy łopatki

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie tyłem, kończyna górna testowana wyprostowana w stawie łokciowym i zgięta pod kątem 90*

              Ruch: badany stara się wypchnąć kończynę górną z równoczesnym oderwaniem barku od podłoża

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: siad, kończyna górna testowana zgięta w stawie łokciowym (łokieć skierowany do przodu), dłoń spoczywa na barku

              Ruch: wypychanie barku do przodu

              Opór: przeciwdziałamy ruchowi kładąc rękę na łokciu

NA 2:              Pozycja wyjściowa: siad na stołku przodem do stołu, kończyna górna testowana wyprostowana w stawie łokciowym i zgięta pod kątem 90* spoczywa na stole

              Ruch: samodzielne wypchnięcie w przód kończyny górnej przesuwającej się w czasie ruchu po stole

NA 1:              Pozycja wyjściowa: siad przodem do badającego, kończyna górna testowana zgięta pod kątem 90* i wsparta na przedramieniu badającego

              Skurcz mięśnia wyczuwamy na bocznej stronie klatki piersiowej, poniżej dołu pachowego

·         M. czworoboczny – część środkowa (poprzeczna)

Pp: wyrostki kolczyste górnych kręgów piersiowych

Pk: wyrostek barkowy łopatki

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem, kończyna górna testowana odwiedziona pod kątem 90*, zgięta w stawie łokciowym, spoczywa na podłożu. Stabilizacja klatki piersiowej w okolicy międzyłopatkowej.

                            Ruch: samodzielne unoszenie kończyny górnej z równoczesnym przywodzeniem łopatki

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Ruch: j/w

              Opór: przeciwdziałamy ruchowi kładąc rękę na bocznym brzegu łopatki

NA 2:              Pozycja wyjściowa: siad bokiem do stołu, kończyna górna testowana odwiedziona pod kątem 90* i w zgięciu poziomym do kąta około 45* spoczywa na stole. Stabilizacja przeciwległego barku.

              Ruch: zbliżanie łopatki do kręgosłupa z równoczesnym przesuwaniem kończyny górnej po stole

NA 1:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Skurcz mięśnia wyczuwamy na przestrzeni między grzebieniem łopatki a kręgosłupem

·         M. czworoboczny – część dolna (wstępująca)

Pp: wyrostki kolczyste dolnych kręgów piersiowych do Th XII

Pk: grzebień łopatki

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem, kończyna górna testowana spoczywa na podłożu wyprostowana w stawie łokciowym i zgięta w stawie barkowym pod kątem 180*. Czoło oparte o podłoże

              Ruch: samodzielne unoszenie kończyny górnej pamiętając o tym, że w czasie ruchu łopatka przylega do klatki piersiowej

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Ruch: j/w

              Opór: przeciwdziałamy ruchowi kładąc rękę na tylnej okolicy stawu barkowego i na bocznym brzegu łopatki

NA 2:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Ruch: próba oderwania kończyny górnej od podłoża

NA 1:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Skurcz mięśnia wyczuwamy wzdłuż dolnej części mięśnia czworobocznego, tj. na przestrzeni między XII kręgiem piersiowym a grzebieniem łopatki

·         M. czworoboczny – część górna (zstępująca)

Pp: kresa karkowa górna, guzowatość potyliczna zewnętrzna, więzadło karkowe

Pk: barkowy koniec obojczyka

NA 3:              Pozycja wyjściowa: siad, kończyny górne zwisają

              Ruch: samodzielne unoszenie barków i zbliżanie ich do uszu

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Ruch: j/w

              Opór: przeciwdziałamy ruchowi opierając rękę na barkach badanego

NA 2:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem, kończyny górne wzdłuż tułowia, czoło oparte o podłoże. Badający podtrzymuje barki od dołu starając się nie wspomagać i nie utrudniać ruchu

              Ruch: samodzielne zbliżanie barków do uszu

NA 1:              Pozycja wyjściowa: j/w z tym, że badający nie podtrzymuje barków

              Skurcz mięśnia wyczuwamy przykładając palce wzdłuż przebiegu górnej części mięśnia tj. równolegle do kręgosłupa szyjnego

·         M. dźwigacz łopatki (m. levator scapulae)

Pp: wyrostki poprzeczne I-IV kręgów szyjnych

Pk: kąt górny łopatki

NA 3:              Pozycja wyjściowa: siad, kończyny górne zwisają

              Ruch: samodzielne unoszenie barków i zbliżanie ich do uszu

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Ruch: j/w

              Opór: przeciwdziałamy ruchowi opierając rękę na barkach badanego

NA 2:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem, kończyny górne wzdłuż tułowia, czoło oparte o podłoże. Badający podtrzymuje barki od dołu starając się nie wspomagać i nie utrudniać ruchu

              Ruch: samodzielne zbliżanie barków do uszu

NA 1:              Pozycja wyjściowa: j/w z tym, że badający nie podtrzymuje barków

              Skurcz mięśnia wyczuwamy przykładając palce wzdłuż przebiegu górnej części mięśnia tj. równolegle do kręgosłupa szyjnego

·         M. pośladkowy wielki (m. gluteus maximus)

Pp: powierzchnia boczna kości krzyżowej, powierzchnia pośladkowa grzebienia talerza kości biodrowej,        więzadło krzyżowo-guzowe

Pk: guzowatość pośladkowa kości udowej

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem, podudzie kończyny dolnej testowanej zgięte dla wyłączenia mm. kulszowo-goleniowych. Badający stabilizuje miednicę.

                            Ruch: samodzielne prostowanie i przeprost uda

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

                            Ruch: j/w

                            Opór: przeciwdziałamy ruchowi kładąc rękę na tylnej powierzchni uda nad stawem kolanowym

NA 2:              Pozycja wyjściowa: leżenie na boku na kończynie dolnej testowanej, zgiętej w stawach kolanowym i biodrowym, kończyna dolna nie testowana              w odwiedzeniu, podtrzymywana przez badającego jedną ręką, a drugą ręką stabilizuje on miednicę

                            Ruch: samodzielne prostowanie uda przesuwającego się w czasie ruchu po podłożu

NA 1:              Pozycja wyjściowa: leżenie przodem

              Skurcz mięśnia wyczuwamy przy próbie ściągnięcia pośladków wyczuwamy wzdłuż przebiegu jego włókien

·         M. pośladkowy średni (m. gluteus medius)

Pp: przestrzeń między kresą pośladkową przednią a tylną talerza kości biodrowej

Pk: krętarz większy kości udowej

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie na boku na kończynie dolnej nie testowanej, zgiętej w stawie kolanowym, kończyna dolna testowana jest również zgięta w stawie kolanowym pod katem około 90*. Badający stabilizuje miednicę

                            Ruch: samodzielne odwodzenie uda

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

                            Ruch: j/w

                            Opór: przeciwdziałamy ruchowi kładąc rękę na bocznej powierzchni uda nad stawem kolanowym

NA 2:              Pozycja wyjściowa: leżenie tyłem, kończyny dolne wyprostowane. Badający stabilizuje miednicę

                            Ruch: samodzielne odwodzenie uda kończyny dolnej przesuwającej się w czasie ruchu po podłożu (ruch odwodzenia bez rotacji zewnętrznej)

NA 1:             

              Skurcz mięśnia trudny do stwierdzenia. Próbujemy go wyczuć powyżej krętarza większego kości udowej

·         M. pośladkowy mały (m. gluteus minimus)

Pp: między kresą pośladkową dolną a przednią talerza biodrowego

Pk: krętarz większy kości udowej

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie tyłem, podudzie kończyny dolnej testowanej zwisa poza stołem. Stabilizacja uda, kończyna dolna nie testowana zgięta i oparta stopą o stół

                            Ruch: samodzielne skręcanie uda do wewnątrz (podudzie na zewnątrz)

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

                            Ruch: j/w

                            Opór: przeciwdziałamy ruchowi kładąc jedną rękę powyżej kostki zewnętrznej. Drugą ręką stabilizujemy udo od strony przyśrodkowej

NA 2:              Pozycja wyjściowa: leżenie tyłem, kończyny dolne wyprostowane w rotacji zewnętrznej. Stabilizacja miednicy

                            Ruch: samodzielne skręcanie kończyny dolnej testowanej do wewnątrz

                            Pozycja wyjściowa: stanie na kończynie dolnej nie testowanej, pod którą podkładamy deseczkę

                            Ruch: samodzielne skręcanie kończyny dolnej testowanej do wewnątrz

NA 1:             

              Skurcz mięśnia trudny do stwierdzenia

·         Mm. przywodziciele (mm. adductores)

- m. przywodziciel wielki (m. adductor magnus)

- m. przywodziciel długi (m. adductor longus)

- m. przywodziciel krótki (m. adductor brevis)

- m. smukły (m. gracilis)

- m. grzebieniowy (m. pectineus)

Pp: górna i dolna gałąź kości łonowej, gałąź kości kulszowej, guz kulszowy

Pk: kresa chropawa kości udowej z wyjątkiem mięśnia smukłego, którego przyczep końcowy znajduje się na kłykciu przyśrodkowym kości piszczelowej (gęsia stopka)

NA 3:              Pozycja wyjściowa: leżenie na boku na kończynie dolnej testowanej, która jest wyprostowana, kończyna dolna nie testowana w odwiedzeniu, podtrzymywana przez badającego

              Ruch: samodzielne przywodzenie uda, tj. uniesieni kończyny dolnej od podłoża i zbliżenie jej do kończyny dolnej trzymanej przez badającego. Stabilizacja miednicy.

NA 4-5:              Pozycja wyjściowa: j/w

              Ruch: j/w

              Opór:...