Nauki Świadków Jehowych.pdf

(184 KB) Pobierz
730541079 UNPDF
CO NA TEMAT ZBAWIENIA MÓWIĄ
EWANGELIE
A CO NAUKI ORGANIZACJI ŚWIADKÓW
JEHOWY
Chociaż żarliwość Świadków Jehowy nie podlega dyskusji, to poważne wątpliwości budzi jednak
treść głoszonego przez nich przesłania. W swoich publikacjach sami przyznają, że ich ewangelia
diametralnie się różni od tej, którą głosili apostołowie i którą głoszą kościoły chrześcijańskie.
W Strażnicy nr 24 z 1981 roku, tom CII, s. 7, akapit 3 czytamy: „Pozwólmy szczerym osobom
porównać działalność głoszenia ewangelii o Królestwie, którą od stuleci prowadziły systemy
religijne chrześcijaństwa, z pracą podjętą przez Świadków Jehowy po zakończeniu pierwszej
wojny światowej w 1918 roku. (…) Nie jest to jednak jedna i ta sama ewangelia''
KIM JEST BIBLIJNY JEZUS CHRYSTUS
Jan świadczył o nim i głośno wołał: To był ten o którym powiedziałem: Ten który
za mną idzie, był przede mną, bo pierwej był niż ja. A z jego pełni myśmy
wszyscy wzięli i to łaskę za łaską. Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza,
łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział,
lecz jednorodzony Bóg który jest na łonie Ojca, objawił go (Ew Jana 1:15-18)
A teraz Ty mnie uwielbij Ojcze u siebie samego, tą chwałą którą miałem u ciebie
zanim świat powstał (Jan 17:5)
A Słowo (Boga) stało się ciałem i zamieszkało wśród nas . I oglądaliśmy Jego
chwałę, chwałę jaką jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy (Jan
1:14 BT)
Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem,
opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie. Gdyż
w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości i w nim macie pełnię . On jest głową
wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności (Kol 2:8-10)
Jezus jest jedynym, odwiecznym Synem Boga Ojca, w którym mamy pełnię Boskości. Dlatego
powiedziano, że w Nim mieszka pełnia Bóstwa czyli Boga. Zatem widzimy że Jezus jest Bogiem
który stał się człowiekiem, by nas odkupić.
Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. Rzekł mu Jezus:
Uwierzyłeś bo mnie ujrzałeś, błogosławieni, (są ci) którzy (mnie) nie widzieli, a
(w to) uwierzyli (Jan 20:28-29)
Jeśli ktoś twierdzi że wierzy w biblijną ewangelię, a nie uznaje Jezusa swoim Panem i Bogiem, tak
jak wszyscy apostołowie, to taka wiara nie jest wiarą zbawiającą. Podobnie jest też wtedy, gdy ktoś
odrzuca fakt że Jezus przyszedł z Królestwa Niebieskiego na ziemię by stać się człowiekiem.
Po tym poznawajcie Ducha Bożego: Wszelki duch który wyznaje że Jezus
Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest. Wszelki zaś duch, który nie wyznaje, że
Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o
którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie (1 Jana 4:3)
Prawda biblijna polega na tym, że Jezus ma naturę Boga i człowieka jednocześnie. Niestety nauka
Strażnicy odrzuca prawdę o Boskości Zbawiciela i neguje w Jego podwójną naturę, głosząc tym
samym innego Jezusa. Duch Święty jednak otwiera oczy tym ludziom, którzy Go pytają i którzy
ponad wszystko szukają prawdy na temat Boga i Jego woli.
KIM JEST JEZUS GŁOSZONY PRZEZ ŚWIADKÓW
JEHOWY
Świadkowie Jehowy, pomimo pozornego posługiwania się Pismem Świętym, w rzeczywistości nie
głoszą dobrej nowiny o Jezusie, gdyż mówią oni o jakimś niebiańskim Królestwie, które zostało
ustanowione dopiero w 1914 roku, i o Jezusie, który nie jest Bogiem ani nie umarł na krzyżu.
Znaczy to, że głoszą oni naukę o jakimś innym królestwie, która nie była znana wcześniej ani
apostołom, ani chrześcijanom żyjącym w poprzednich stuleciach, stając się tym samym fałszywymi
prorokami, przed którymi ostrzega nas Pan Jezus Chrystus w Ewangelii Mateusza 24:11 i 24.
Biblia naucza jednoznacznie, że ewangelia jest dobrą nowiną o Panu Jezusie Chrystusie.
Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować
dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie (Dz Ap 5:42)
Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko
Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego (1Kor 2:2)
Nawet Paweł ostrzega braci by wierzyli wyłącznie w biblijnego Jezusa, a nie w jakiegoś innego.
Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli
wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się
Chrystusowi. Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy
nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha którego nie otrzymaliście
(od nas - czyli od apostołów), lub inną ewangelię której nie przyjęliście (od nas),
znosicie to z łatwością. (2Kor11:3-4)
BIBLIJNY DUCH ŚWIĘTY JEST OSOBĄ
W Biblii czytamy że Duch Święty mówi oraz powołuje misjonarzy i ich wysyła (Dz Ap 13:2-4)
będąc przy tym w pełni suwerenny. Że posiada On myśli (Rz 8:27), wolę (1Kor 12:11) oraz uczucia
(Ef 4:30). Dalej czytamy że Duch Święty jest wieczny (He 9:14), wszechobecny (Ps 139:7-8),
wszechwiedzący (1Kor 2:10-11) i wszechmocny (Rz 8:11), czyli wszystkie te wersety dowodzą
niezbicie że Duch Święty jest Kimś, a nie czymś. A skoro posiada atrybuty które posiada wyłącznie
Bóg, to znaczy że jest to Bóg. Staje się zatem bardzo czytelne że duch w którym przychodzą
Świadkowie, to jest ten ''inny duch'' o którym jest mowa w 2 liście do Koryntian 11:3-4.
KIM JEST DUCH ŚWIĘTY ŚWIADKÓW JEHOWY
W Strażnicy z 1 X 2009 w artykule pt: ''Czym jest duch święty?'' czytamy: „Chcąc osiągnąć
jakiś cel, Jehowa posługuje się duchem świętym. Mówiąc najprościej, duch święty to moc
Boga użyta do realizacji jakiegoś zamierzenia, Jego aktywna siła (...)”.
To prawda, że w przenośni możemy nazywać Ducha Świętego mocą lub siłą, gdyż istotnie jest On
dla nas źródłem siły i mocy. Psalmista zwraca się do Boga: „Miłuję Cię, Jahwe, Mocy moja”, zaś o
Chrystusie apostoł Paweł napisał, że „jest mocą Bożą i mądrością Bożą” (Ps 18:2; 1Kor 1:24).
Jednakże w tym przypadku nazywanie Boga Ojca i Chrystusa mocą nie zmienia faktu, że są to
osoby Boskie. Podobnie możemy powiedzieć o Duchu Świętym, że jest naszą mocą, nie
umniejszając Jego Boskiej osobowości.
Ewidentną pomyłką natomiast, jest traktowanie Ducha Świętego jako bezosobowej energii lub
mocy. Biblia wyraźnie odróżnia Ducha Świętego od jakichś mocy czy sił. Apostoł Paweł podkreśla
czego Chrystus dokonał przez niego wśród pogan, mówiąc:
mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego (Rz15:18-19 BT)
Gdyby Duch Święty był tylko czymś, to zachodziłoby tu zbędne powtórzenie słowa ''moc'' tworząc
nonsensowna formę „mocą mocy”. Sens tego wersetu pojawia się tylko wtedy gdy przyjmujemy że
Duch Święty nie jest mocą, lecz kimś kto ją posiada. Dotyczy to również poniższego wersetu:
Ale weźmiecie moc Ducha Świętego kiedy zstąpi na was, i będziecie mi
świadkami w Jerozolimie i całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi (Dz Ap
1:8)
Zupełnie jasno powiedziano tu o Duchu Świętym i Jego mocy, która wyposażyć miała uczniów
Chrystusa do dzieła ewangelizacji. Widzimy zatem że Duch Święty nie jest mocą, lecz osobą
dysponującą mocą. W Dziejach Apostolskich 10:38 napisano o Jezusie,
którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą”. Przy założeniu, że Duch Boży
jest mocą, tekst ten należałoby rozumieć, że Bóg namaścił Jezusa mocą i mocą,
względnie siłą i mocą. W innym wersecie Paweł mówi, że ewangelia którą głosił
doszła do mieszkańców Tesalonik „nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w
Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania (1Tes 1:5)
W powyższym wersecie ponownie dostrzegamy, że Duch Święty został wyraźnie odróżniony tam
od mocy. W innym fragmencie Paweł osobno wymienia Ducha Świętego i moc Bożą.
W czystości i w poznaniu, w wielkoduszności i w uprzejmości, w Duchu Świętym
i w miłości nieobłudnej, w słowie prawdy i w mocy Bożej przez oręż
sprawiedliwości ku natarciu i obronie (2 Kor 6:6-7)
Chociaż nauka o Duchu Świętym nie była dostatecznie jasno przedstawiona w Starym Testamencie,
to jednak znajdujemy tam również teksty czyniące różnicę między Duchem Bożym, a Bożą mocą i
siłą. Pomimo że w Biblii Warszawskiej, w wersecie z Księgi Micheasza 3:8 znajduje się słowo
„duch” z małej litery, to i tak jest on godny uwagi. Czytamy tam:
„Lecz ja jestem pełen siły, ducha Pana, prawa i mocy, aby oznajmiać Jakubowi
jego przestępstwo, a Izraelowi jego grzech”
W tym wersecie wymieniono osobno Ducha Świętego, siłę i moc. Nie są one zatem tym samym.
Duch Boży nie jest ani siłą ani mocą. W Księdze Zachariasza 4:6 Bóg tak przemówił do proroka:
„nie siła, nie moc, ale Duch mój - tak mówi Jahwe Zastępów”.
EWANGELIA TO DOBRA NOWINA O JEZUSIE
CHRYSTUSIE
A przypominam wam bracia ewangelię którą wam zwiastowałem, którą też
przyjęliście, w której trwacie i przez którą zbawieni jesteście, jeśli tylko ją
zachowujecie tak jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście.
Najpierw bowiem podałem wam to co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za
grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z
martwych wzbudzony według Pism (1Kor 15:1-4)
Byli Świadkowie Jehowy często są zdumieni prostotą ewangelii. Tak, naprawdę sprowadza się ona
do prawdy o zbawczej śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Osobista wiara w ukrzyżowanego i
zmartwychwstałego Pana prowadzi do zbawienia.
Członkowie organizacji Strażnica nie wierzą w ukrzyżowanie Chrystusa. Uznają, co prawda, Jezus
umarł za nasze grzechy, lecz upierają się przy tym, że został zabity na palu. Taki pogląd wymyślił
drugi prezes Towarzystwa Strażnica J.F.Rutherford, który na siłę chciał odróżnić świadków od
wszystkich wyznań chrześcijańskich. Tymczasem zdarzyło się że nawet Strażnica niechcący
potwierdziła, że w I wieku stosowano krzyżowanie.
W wydaniu z 15 XI 1993 roku, s. 9, akapit 2 Strażnica zawiera wypowiedź Tacyta (ok. 55-122
n.e.): „Rzymski historyk Tacyt napisał: Śmierci ich [chrześcijan] przydano to urągowisko, że
okryci skórami dzikich zwierząt ginęli rozszarpywani przez psy albo przybici do krzyżów,
albo przeznaczeni na pastwę płomieni; gdy zabrakło dnia, palili się służąc za nocne pochodnie
[…]”.
Józef Flawiusz wspomina o krzyżu w dziele ''Wojna żydowska'', Księga piąta, rozdział XI,
akapit 1: „[…] Tedy chłostano ich i poddawano przed śmiercią różnym torturom, a w końcu
rozpinano na krzyżu na wprost muru. […] Lecz jeśli nie zabronił przybijania do krzyża, to
przede wszystkim dlatego, iż spodziewał się że widok ten może skłonić Żydów do poddania się,
bo jeśli tego nie uczynią, to spotka ich taki sam los. Zionąc złością i nienawiścią, żołnierze
nawet dla zabawy przybijali pochwyconych do krzyża w różnych położeniach, a było ich tak
wielu, że miejsca brakowało na krzyże, a krzyżów do rozpinania ciał”.
Świadkowie Jehowy nie wierzą też w cielesne zmartwychwstanie Chrystusa, choć świadczą o tym
następujące wersety:
Zgłoś jeśli naruszono regulamin