Na bruk - kostka ozdobna.pdf - Ogrodnictwo - kasiamaxx

budownictwo

na stronie obok po lewej:

ręcznie formowane kostki brukowe

Rembrandt Orange

Dobrane ze smakiem kostki

brukowe decydują o nieodpartym

uroku tego zakątka.

Na bruk

Aby otoczenie naszego

domu było miłe dla oka

i wygodne w użytkowaniu,

musimy najpierw zadbać

o sporządzenie dobrego

projektu. Musi on

uwzględniać zarówno

obsadę roślin, jak

i nawierzchnie użytkowe

takie jak: podjazd do

garażu, miejsce do

parkowania lub ścieżki,

które zapewniają wygodną

komunikację i pozwalają

oddzielić powierzchnie

o różnym przeznaczeniu.

Szeroka gama oferowa-

nych na rynku materiałów

na nawierzchnię pozwoli

nam wybrać to, z czego

będziemy zadowoleni

przez długie lata.

Katarzyna Mardoń

być dopasowany do stylu archi-

tektonicznego domu i ogrodu,

musi być trwały i odporny na warunki at-

mosferyczne oraz sprostać funkcji użytko-

wej nawierzchni. Materiały naturalne o nie-

regularnych kształtach i fakturach, kręte

ścieżki bez wytyczonych ostro granic pod-

kreślą swobodny styl ogrodu. Z kolei geo-

metryczne wzory, proste ścieżki i foremne

place z nowoczesnych materiałów pasują do

ogrodów regularnych i nadają otoczeniu

modernistyczny charakter. Plac lub ścież-

ka nie wydadzą się monotonne, jeżeli połą-

czymy ze sobą różne materiały (np. kamień

ze żwirem, kostkę granitową z otoczakami,

drewno z cegłą), czy elementy o różnych

rozmiarach i kolorach. Jest to ważne

zwłaszcza przy dużych, niezagospodarowa-

nych płaszczyznach, które mogą stać się

dominującym, ale niekoniecznie ładnym

elementem krajobrazu.

nakładów finansowych i lepszego przygo-

towania podłoża, ale dłużej zachowują

swoje początkowe właściwości. Są odpor-

ne na duży nacisk i intensywną eksplo-

atację; nadają się na podjazdy, parkingi,

czy drogi.

Nawierzchnia ziemna

Zalety : bardzo niski koszt budowy, łatwa

do naprawy i samodzielnego wykona-

nia.

Wady : nietrwała, wymaga częstych

napraw i odchwaszczania, ulega

rozmakaniu.

Ziemia do budowy powinna być zwię-

zła, z dużą domieszką piasku (w propor-

cjach ok. jednej części gliny do dwóch czę-

ści piasku). Aby podłoże było trwalsze,

można dodać drobnego żwiru. Ścieżce na-

leży nadać wypukły profil w przekroju po-

przecznym oraz zapewnić odpływ wody

poprzez kanały odwadniające usytuowane

po bokach, wzdłuż ścieżki. Przed ostatecz-

nym ubiciem można ułożyć na wierzch war-

stwę miału kamiennego lub piasku, co do-

datkowo zabezpieczy nawierzchnię i uatrak-

cyjni jej wygląd.

Rodzaje nawierzchni

To, na jaki rodzaj nawierzchni ostatecz-

nie się zdecydujemy, jest w dużej mierze

uwarunkowane zakładanym budżetem

i późniejszym sposobem jej użytkowania.

Miękkie nawierzchnie są łatwe do ułoże-

nia i stosunkowo niedrogie, mogą przy-

bierać dowolny kształt, jednak wymagają

systematycznej pielęgnacji i nie są zbyt

trwałe. Są to np. wszelkiego rodzaju zie-

leńce, które pełnią głównie funkcje rekre-

acyjne i ozdobne. Ze względu na niskie

koszty w przeliczeniu na m 2 służą one

przeważnie do zagospodarowania dużych

powierzchni. Z kolei nawierzchnie utwar-

dzone wymagają wprawdzie większych

Nawierzchnia żwirowa

Zalety : stosunkowo tania i łatwa do

samodzielnego wykonania, ładnie

komponuje się z ogrodem.

Wady : niezbyt trwała, wymaga okreso-

wego uzupełniania materiału i odna-

wiania, nie zabezpieczony krawężni-

kiem materiał „roznosi” się po

ogrodzie i domu; z uwagi na osypywa-

nie się materiału musimy zniwelować

powierzchnie pochyłe.

KREATOR – PROJEKTY domy wnętrza • 4/2005 lipiec–sierpień

4/2005 lipiec–sierpień • KREATOR – PROJEKTY domy wnętrza

M ateriał na nawierzchnię musi

budownictwo

W zależności od grubości ziaren nada-

je się jako materiał na ścieżki, podjazdy

lub parkingi. Ważne, aby ziarna miały

ostre krawędzie, wtedy „szczepiają się” ze

sobą i nawierzchnia jest bardziej spoista.

Warstwa żwiru powinna mieć 2,5–3 cm.

Wysypujemy ją na zagęszczony podkład

z gruzu, który można wcześniej wyłożyć

tzw. agrowłókniną, czyli przepuszczającą

wodę włókniną polipropylenową o siatko-

wej strukturze. Następnie teren grabimy

i dokładnie ubijamy, dbając by jego gór-

ny poziom był poniżej sąsiedniej na-

wierzchni, co powinno zapobiec roznosze-

niu materiału.

wiedniejsze są twarde gatunki drewna od-

porne na wilgoć i gnicie, dodatkowo impre-

gnowane ciśnieniowo. Na rynku dostępne

już są gotowe panele drewniane ze żłobko-

waną, antypoślizgową powierzchnią, bardzo

łatwe w montażu i idealnie nadające się

drewniane tarasy. Można też wykonać ścież-

ki z krążków pnia lub kostki drewnianej, ale

ich wykonanie lepiej zlecić fachowcom.

Nawierzchnia betonowa

Zalety : stosunkowo tania, odporna na

ścieranie i warunki atmosferyczne,

odporna na duże obciążenia, posiada

lepsze parametry antypoślizgowe od

nawierzchni kamiennych.

Wady : z czasem odbarwia się, mało

odporna na plamy ze smarów i olejów.

Do wykonania nawierzchni betonowej

możemy wykorzystać kostkę brukową lub

płyty chodnikowe. Płyty chodnikowe potra-

fią imitować naturalny kamień lub wzory

z kostki brukowej, a przy tym są łatwe do

Dobrane ze smakiem płyty chodnikowe (zdjęcie obok)

lub kostki kamienne (zdjęcie ponizej)

Nawierzchnia drewniana

Zalety : naturalna i przyjazna otoczeniu,

komponuje się praktycznie z każdym

stylem ogrodu.

Wady : wymagająca corocznej konserwa-

cji i częstej wymiany uszkodzonych

elementów; w ogrodach wilgotnych,

zacienionych i po deszczu jest śliska.

Stosowana jest głównie do wykładania

patio, tarasów, rzadziej ścieżek. Najodpo-

Nawierzchnia kamienna

Zalety : trwała i stylowa, odporna na

warunki atmosferyczne i intensywne

użytkowanie, nie wymaga konserwacji

i specjalnych zabiegów pielęgnacyj-

nych.

Wady : dość kosztowna, śliska po deszczu.

Najpopularniejszym surowcem wyko-

rzystywanym do układania nawierzchni

kamiennych jest granit, bazalt lub sjenit.

Wapień i piaskowiec są mniej trwałe, na-

siąkliwe, szybko się starzeją i kruszeją. Do

budowy nawierzchni można użyć atrakcyj-

nych kamieni nieobrobionych (otoczaki,

kamienie łamane itp.), kamieni ciętych, płyt

lub kostki brukowej.

Nawierzchnia ceramiczna

Zalety : atrakcyjna ze względu na szeroką

gamę kolorów, bardzo dobrze kompo-

nuje się z roślinnością i innymi

materiałami.

Wady : niezbyt trwała, kruszeje.

Cegła klinkierowa jest materiałem o ni-

skiej nasiąkliwości i odznacza się dość dużą

twardością. Może mieć szkliwioną powierzch-

nię, co stanowi dodatkową ochronę przed

warunkami atmosferycznymi. Jednak szkli-

wo sprawia, że nawierzchnia po deszczu robi

się niebezpiecznie śliska, nie wszystkim od-

powiada również jej połyskliwa powierzchnia.

Oprócz cegły klinkierowej możemy wykorzy-

stać też cegłę budowlaną. Jest ona bardziej

nasiąkliwa i po paru sezonach niszczeje. Po-

pularność zyskuje również stosowana głów-

nie na tarasy i schody, dostępna w wielu wzo-

rach mrozoodporna terakota.

Kamienne nawierzchnie z granitu są trwałe,

nadają styl i doskonale harmonizują z elementami

małej architektury.

KREATOR – PROJEKTY domy wnętrza • 4/2005 lipiec–sierpień

4/2005 lipiec–sierpień • KREATOR – PROJEKTY domy wnętrza

budownictwo

Na zdjęciach obok:

różne propozycje wykończenia nawierzchni

tego samego miejsca

poniżej: mozaika ułożona z kostek

brukowych Romano w kolorach: szary

antracyt, piaskowo-beżowy i brązowy

Na zdjęciach obok: propozycje ułożenia nawierzchni.

Sposób ułożenia kostki na zdjęciu z lewej strony

akcentuje wejście do budynku mieszkalnego.

ułożenia. Ich najczęściej spotykany kwadra-

towy kształt sprawia, że nadają się głównie

na patio i ścieżki o regularnych kształtach.

Betonową nawierzchnię możemy przygoto-

wać sami, sporządzając mieszankę betonu

i wylewając ją na przygotowaną podsypkę

z gruzu. Niestety monotonna powierzchnia

betonu, nawet po koloryzacji rzadko dobrze

komponuje się z otoczeniem.

walorami estetycznymi kostkę jednowar-

stwową, która z uwagi na koszty produk-

cji nie może mieć na całej objętości tak do-

brej mieszanki i takiej ilości barwnika. Je-

żeli zależy nam na trwałości nawierzchni,

należy wybrać kostkę brukową o odpowied-

niej grubości i odporności. I tak: na ścieżki

piesze wystarczy kostka o grubości 4 cm,

dla ruchu samochodowego odpowiednia

będzie ta o grubości 6 cm, intensywny ruch

samochodów osobowych i ciężarowych wy-

maga już kostki o grubości 8 cm.

Najczęściej oferuje się w sprzedaży kost-

ki w następujących kolorach: szary, grafito-

wy, jasnoczerwony, ciemnoczerwony, spoty-

ka się różne odcienie żółtego, ochry i brązu,

nowością są kolory łączone typu melanż.

Nawierzchnie możemy układać w jed-

nym z dwóch systemów: jednoelementowym

lub wieloelementowym. W systemie jedno-

elementowym całą nawierzchnię układamy

z jednakowych kostek, które zazwyczaj mają

gładką powierzchnię, prostą linię brzegu

i ukośnie ścięte krawędzie tzw. fazy, które

chronią je przed uszkodzeniami mechanicz-

nymi. Możemy je układać w jodełkę, naprze-

miennie, w koszyczek, z równoległym prze-

sunięciem itp. Szeroka gama kolorystyczna

pozwala na tworzenie ciekawych wzorów.

Systemy wieloelementowe charaktery-

zują się bogactwem rozmiarów i kształtów.

Do układania nawierzchni w tym systemie

wykorzystujemy kilka rodzajów elemen-

tów. Mogą one mieć gładką powierzchnię

i zaokrąglone fazy, które nadają im rusty-

kalnego charakteru. Dzięki elementom

trójkątnym (trapezom, klinom itp.) można

tworzyć z nich bardzo dekoracyjne układy

– na bazie koła, w tzw. rybią łuskę czy falę.

Niezwykle popularne są tzw. starobru-

ki. Ich obłe kształty, nierówne brzegi i za-

okrąglone lub nieregularnie obite krawę-

dzie upodabniają nawierzchnię do wieko-

wych, ręcznie układanych bruków. Często

ich powierzchnia jest chropowata z fakturą

upodobnioną do naturalnych surowców,

np. granit, czy łupki, lub z uwidocznioną

wierzchnią warstwą kruszywa (kwarcu,

granitu, bazaltu).

Odrębną grupę stanowią kostki ekolo-

giczne, które pozwalają na uzyskanie prze-

puszczalnej nawierzchni. Są to popularne

kostki ażurowe, tzw. trawiaste, kostki be-

tonowe o szerokich fugach, które umożli-

wiają swobodny przepływ wody przez od-

stępy pomiędzy nimi, czy też kostki z be-

tonu o mocno porowatej, przepuszczalnej

strukturze.

Układanie nawierzchni składa się z kil-

ku etapów. Ważne jest stworzenie projek-

tu, który pozwoli właściwie przygotować

podłoże i określić zapotrzebowanie na po-

szczególne kształtki i kolory.

Po wytyczeniu granic nawierzchni usuwa-

my 30–50 cm warstwę gruntu i dokładnie

oczyszczamy teren z korzeni. Powierzchni na-

dajemy spadek w kierunku poprzecznym

i wzdłużnym tak aby różnica poziomów po-

między krawędziami bocznymi ścieżki wyno-

siła 3% (przy płytach ekologicznych 1%),

a na każdy 1 m długości ścieżki – spadek wy-

nosił ok. 0,5 cm, co zapewni odpływ wody na

sąsiednie bardziej przepuszczalne nawierzch-

nie. Tak wyprofilowaną powierzchnię utwar-

dzamy i wysypujemy na nią 10 cm odsączają-

cej warstwy piasku o frakcji ziaren 2 mm.

Następnie przygotowujemy warstwę

nośną i odwadniającą tzw. podbudowę.

Dobrym materiałem na tą warstwę będzie

tłuczeń (najlepiej o frakcji 30–60 mm), żwir

lub gruz (z wyjątkiem gruzu ceglanego)

dokładnie ubity wibromłotem. W zależno-

ści od obciążeń podbudowa powinna mieć

od 20 cm dla ruchu pieszego do 45 cm dla

ruchu samochodowego. Na tym etapie

wzdłuż wytyczonych granic montujemy

krawężniki i umacniamy je zaprawą ce-

mentową lub betonem. Następnie wysypu-

jemy 3–5 cm warstwę podsypki z piasku

(może być z dodatkiem cementu) lub żwiru

o frakcji od 3–4 mm. Po wyrównaniu pod-

sypki można przystąpić do rozkładania

kostki, uważając aby przy pracy nie stawać

na podkładzie.

Na ułożonej kostce rozprowadzamy

szczotką warstwę piasku lub drobnego

żwiru (frakcja do 2 mm) tak by wypełnił

szczeliny pomiędzy kostkami. Nawierzch-

nię wyrównujemy i ubijamy za pomocą za-

gęszczarki. Otwory nawierzchni ażurowych

wypełniamy mieszaniną ziemi i piasku do

wysokości ok. 1 cm poniżej poziomu na-

wierzchni i wysiewamy trawę. W ten spo-

sób przygotowujemy również podłoże pod

nawierzchnie kamienne czy ceglane.

Bogactwo wzorów i materiałów spra-

wia, że każdy może znaleźć wśród kostek

brukowych coś dla siebie i niekoniecznie

wymaga to ogromnych nakładów finanso-

wych, o wiele częściej liczy się dobry po-

mysł. Końcowy efekt możemy wzmocnić

pokrywając nawierzchnię impregnatami

lub bejcami, które dodatkowo zabezpieczą

ją przed wodą lub olejem, wzmacniają i na-

dają ciekawy kolor, pomagają ukryć pla-

my i przebarwienia.

Trochę więcej o betonowej kostce

brukowej

Kostka brukowa stanowi alternatywę dla

osób szukających wysokiej trwałości i este-

tyki, ale nie zrażających się wysokim kosz-

tem inwestycji. Ponadto różnorodność

kształtów, kolorystyki i faktur pozwala na

ułożenie rozmaitych wzorów ograniczonych

tylko naszą wyobraźnią. Cechy te sprawiają,

że kostka brukowa pasuje zarówno do ogro-

dów w stylu naturalnym, jak i nowoczesnych

ogrodów regularnych. Estetyczna i łatwa

w układaniu, nie wymaga od nas specjalnych

zabiegów pielęgnacyjnych czy konserwacyj-

nych w późniejszym użytkowaniu.

Kostka brukowa jest produkowana me-

todami wibrowania lub wibroprasowania,

przy czym kostki wibroprasowane z regu-

ły mają lepsze właściwości mechaniczne niż

kostki wibrowane. Surowcem do produk-

cji jest mieszanka czystego cementu i kru-

szywa, wzbogacona różnego rodzaju uszla-

chetniaczami w celu poprawy parametrów

wytrzymałościowych i estetyki. Kostki

mogą być jedno lub dwuwarstwowe.

W dwuwarstwowych, dolna warstwa jest

niewidoczna i może być gorszej jakości,

górna jest warstwą ozdobną. Dzięki temu

kostka dwuwarstwowa często przewyższa

Katarzyna Mardoń

KREATOR – PROJEKTY domy wnętrza • 4/2005 lipiec–sierpień

4/2005 lipiec–sierpień • KREATOR – PROJEKTY domy wnętrza

Na bruk - kostka ozdobna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: