Grzyby halucynogenne.doc

Grzyby halucynogenne

    Spośród pięciu tysięcy odmian grzybów znanych przez człowieka - około 80 odmian posiada właściwości psychoaktywne. Są one spotykane, oprócz dalekiej północy, na każdej szerokości geograficznej. Zazwyczaj miały one zastosowanie lokalne, związane z miejscowymi zwyczajami i obrzędami; stosowane były od wieków. Otaczano je czcią na całym świecie, ale szczególny kult grzybów istniał w Ameryce Południowej i Północnej. Spośród wszystkich grzybów wywołujących halucynacje, na uwagę zasługuję dwa gatunki: grzyby psylocyble (Psylocyble mexicana / astecorum) i muchomor czerwony (amanita muscaria), gdyż właśnie te są współcześnie używane ze względu na właściwości psychodeliczne.

PSYLOCYBLE MEXICANA

Łysiczka lancetowata (Psylocyble semilanceata), rosnąca także w Polsce zawiera nieco mniej substancji psychoaktywnych aniżeli grzyby amerykańskie. Ma to jednak swoje znaczenie tylko w ilości jedzonych jednorazowo grzybów. Przy zjedzonych 50 sztukach mogą wystąpić bardzo poważne zmiany świadomości, a spożycie już około 30 świeżych sztuk powoduje wystąpienie halucynacji

WYGLĄD

Mały niepozorny grzybek w kolorze zazwyczaj brązowym o cienkiej i delikatnej nóżce oraz stożkowatym kapeluszu.

SUBSTANCJA PSYCHOAKTYWNA

·  Psylocybina

·  Psylocyna

Działanie psylocybiny w dużej mierze przypomina efekty wywoływane przez LSD, choć jej aktywność nie przekracza 1% aktywności.

EFEKTY UŻYCIA

·  halucynacje

·  zwiększenie wrażliwości optycznej i słuchowej

·  brak kontaktu z otoczeniem

·  uczucie opuszczenia ciała

·  bierność i obojętność na sygnały zewnętrzne

AMANITA MUSCARIA

Muchomor czerwony (Amanita muscaria) to bardzo rozpowszechniony w całej strefie umiarkowanej grzyb; jest powszechnie znany i z uwagi na właściwości toksyczne - niejadalny. Jednak w niektórych rejonach dalekiej północy, a w szczególności terenach byłego Związku Radzieckiego, był używany przez plemiona zamieszkujące Syberię właśnie ze względu na te właściwości. Obecnie również bywa wykorzystywany przez osoby poszukujące mocnych chemicznych wrażeń.

SUBSTANCJA PSYCHOAKTYWNA

·  Muscinol

·  Kwas ibotenowy

·  Muskazon

Odurzenie, jakie występuje po wypiciu wywaru z muchomorów czerwonych lub po zjedzeniu pokrojonych i ususzonych jego kawałków w początkowej fazie przypomina stan upojenia alkoholowego. Zachowanie odurzonego może mieć bardzo różny charakter od spokojnego i przygaszonego do stanów silnego rozdrażnienia, a nawet wściekłości. Wszystkie zmysły są bardzo wrażliwe, a w szczególności słuch i wzrok. Normalne oświetlenie staje się nie do zniesienia, najsłabsze dźwięki są wychwytywane, drobne przedmioty przybierają przybierają ogromne rozmiary stając się przeszkodami nie do przebycia

EFEKTY UŻYCIA

·  gadatliwość i wesoły nastrój

·  silne halucynacje

·  prowadzenie rozmów z wyimaginowanymi osobami

·  wyostrzenie zmysłów

ZAGROŻENIA

·  Mimo, że zawarte w opisywanych grzybach substancje nie niosą niebezpieczeństwa powstania

uzależnienia fizycznego i niemożliwy jest rozwój tolerancji - istnieje jednak, podobnie jak w przypadku

innych halucynogenów pewne niebezpieczeństwo uzależnienia psychicznego.

·  "Eksperymentów" z grzybami nie powinny na pewno podejmować osoby o niestabilnej

psychice i skłonne do reakcji psychotycznych. W takich przypadkach szok spowodowany uwolnieniem

ukrytych psychoz może dorpowadzić do długotrwałego urazu psychicznego. Używanie tych środków

jest ryzykownym balansem na krawędzi zdrowia psychicznego stanowczo odradzanym osobom

niedojrzałym psychicznie i emocjonalnie, osobom o skłonnościach do depresji bądź paranoi. Osobnym

problemem jest regularne odurzanie się grzybami, czasami jeszcze przyjmując i inne narkotyki.

Tego typu zachowania muszą zakończyć się tragicznie; w najlepszym przypadku - załamaniem

psychicznym.

·  Zagrożeniem w przypadku muchomora czerwonego jest także możliwość pomyłki prowadzącej do

zjedzenia innego muchomora, co może spowodować śmierć.

·  Z uwagi na dużą toksyczność istnieje szczególne zagrożenie dla takich organów jak nerki i wątroba.