Dickson Gordon R. - 05. Smok, Earl i Troll.pdf - Smoczy Rycerz - science-fiction

Gordon R. Dickson

SMOK,

EARL

I TROLL

Przełożył Zbigniew A. Królicki

DOM WYDAWNICZY REBIS

POZNAŃ 1998

Tytuł oryginału

The Dragon, the Earl, and the Troll

REBIS Publishing House Ltd.,

Poznań 1998

Redaktor

Renata Bubrowiecka-Kraszkicwiez

Opracowanie graficzne okładki

Jacek Piętrzyński

Ilustracja na okładce

Den Beiuvais

Wydanie 1

ISBN 83-7120-495-7

Dom Wydawniczy REBIS, Sp. z o.o.

ul. Żmigrodzka 41/49, 60-171 Poznań

tel. 867-47-08, 867-81-40; fax. 867-37-74

e-mail: rebis@pol.pl

http://www.rebis.com.pl

Druk i oprawa:

Zakłady Graficzne im. KEN S.A.

Bydgoszcz, ul. Jagiellońska 1, Fax. (0-52) 21-26-71

Dla Kirby McCauley,

z szacunkiem i wdzięcznością

Rozdział 1

W kuchni znowu pojawił się skrzat.

- Nie mogę tego pojąć! - rzekł Jim. - Pchły, wszy, szczury, jeże szukające ciepłego

miejsca do spania. Ale skrzaty?!

- Uspokój się - powiedziała Angie.

- Dlaczego musimy mieć też skrzaty? - dopytywał się Jim.

Wszystkie skrzaty mieszkały w kominach. Były małymi, nieszkodliwymi, czasem nawet

pożytecznymi istotami naturalnymi. Co wieczór zostawiało się dla nich miseczkę mleka lub

czegokolwiek innego.

Skrzat wypijał to albo zjadał i nikogo nie niepokoił. Jednak ten w kuchni w Malencontri

najwyraźniej miewał napady złego humoru. Zazwyczaj nie pijał niczego prócz mleka, ale kiedy

popadał w podły nastrój, pałaszował wszystko, co nadawało się w kuchni do jedzenia - a potem

służba kuchenna z przesądnego lęku nie chciała tknąć niczego, czego on dotknął.

- Uspokój się - powtórzyła Angie...

- Pamiętasz? - zapytała, - A to było zaledwie przedwczoraj.

Jeszcze bardziej wtuliła głowę w zagłębienie ramienia Jima, gdy jako jedyni czuwający i

trzymający się na nogach ludzie stali razem na drewnianym pomoście tuż pod zwieńczeniem

otaczającego ich dom - Malencontri - muru, który w późniejszych wiekach otrzyma nazwę

zamkowych blanek.

Właśnie na ciężkim od chmur niebie wstawało mroźne grudniowe słońce. W jego szarym

świetle ujrzeli zdeptaną otwartą przestrzeń pod murem i gąszcz oddalonego o jakieś sto metrów

lasu, nad którym zaczynały się unosić cienkie smużki siwego dymu z ognisk rozpalonych nieco

dalej, za pierwszymi koronami drzew.

Krew z poprzedniego dnia czerniała już na śniegu, stapiając się barwą z błotnistym

terenem, na którym ciężkie buciory i podkute kopyta zmieszały wszystko w jedną, czarną maź.

Po południu spadł śnieg i trochę przysypał ciemne, leżące nieruchomo na ziemi kształty -

ciała napastników pozostawione krukom i innym padlinożercom, którzy ściągną tu, gdy

Malencontri padnie. A niewątpliwie stanie się to dzisiaj.

Jego obrońcy byli nieliczni, a teraz dodatkowo zbyt wyczerpani. Na prawo i lewo od

miejsca, w którym stali Jim i Angie, wszędzie na pomoście leżeli znużeni łucznicy, kusznicy i

zbrojni - ci jeszcze zdolni do walki mimo odniesionych ran - zmorzeni snem na stanowiskach, z

których odpierali ataki napastników usiłujących wspiąć się po drabinach przystawianych do

zamkowego muru.

Mając na murach odpowiednią liczbę obrońców, Malencontri mogłoby odeprzeć atak

całej armii, a nie tylko te skromne siły dwóch czy trzech rycerzy, około półtorej setki

wyćwiczonych zbrojnych i łuczników oraz kilkuset hołoty uzbrojonych we wszystko, co im się

udało znaleźć lub zrabować podczas najazdu na ten zakątek Somerset.

Jednak Malencontri zaatakowano bez ostrzeżenia, nie było więc czasu zwołać z

okolicznych lasów i pól ludzi należących do tego lenna, którzy mogliby zasilić szeregi obrońców

w takim stopniu, że napastnicy nie mieliby żadnych szans.

Atakujący najwyraźniej nie mieli pojęcia, że Jim jest w zamku. W przeciwnym razie

nigdy by się nie odważyli napaść na kasztel maga klasy C - a już na pewno nie maga cieszącego

się taką sławą, jaką Jim zdobył jako Smoczy Rycerz.

- Zaczynają się budzić - mruknęła Angie.

- Tak - rzekł Jim. On też obserwował smużki dymu z dogasających nocnych ognisk;

patrzył, jak grubieją, gdy dokładano do ognia, aby ugotować lub podgrzać jakąś strawę dla tych,

którzy później znów mieli ruszyć do ataku.

- W każdym razie - powiedziała Angie, mocno obejmując Jima ramieniem - to koniec

naszych nadziei na dziecko. - Milczała chwilę. - Czy naprawdę byłam nieznośna z tymi moimi

obawami o nie?

- Nie - odparł Jim. Pocałował ją, - Nigdy nie byłaś nieznośna. Dobrze wiesz.

Temat ten od przeszło roku stanowił przedmiot rozważań Angie. Miała dopiero

dwadzieścia kilka Jat, jednak tutaj panowało jeszcze średniowiecze i o wiele młodsze kobiety - a

nawet dziewczynki - miały potomstwo. Walczyły w niej chęć posiadania dziecka i przekonanie,

które dzieliła z Jimem, że byłoby nie w porządku, gdyby urodziła je tutaj. Nie mówiąc już o

wychowywaniu go w tych średniowiecznych czasach, które jako przybysze z dwudziestego

stulecia określali czternastym wiekiem.

Dlatego po prostu nie zdecydowali się na dziecko. Teraz było na to za późno - to chyba

nawet dobrze, zważywszy, że po zdobyciu zamku oblegający zabiją wszystkich jego

mieszkańców.

- Prawdę mówiąc - odezwał się Jim - już dawno powinienem znaleźć jakiś sposób, żeby

nas stąd wydostać.

- Raz to zrobiłeś, na początku - powiedziała Angie. - Ja ci to wyperswadowałam.

- Nie, nie ty.

- Tak, ja.

W pewnym sensie oboje mieli rację. Przez krótki czas, po przybyciu Jima w celu

uratowania Angie przed Ciemnymi Mocami usiłującymi naruszyć równowagę między

przypadkiem a historią tego średniowiecznego świata, mężczyzna dysponował wystarczającym

zasobem magicznej mocy, aby przenieść ich oboje z powrotem w dwudziesty wiek.

Dickson Gordon R. - 05. Smok, Earl i Troll.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: