zabawy rozwiajające mowe i myślenie.pdf

(1285 KB) Pobierz
240926087 UNPDF
Zabaw/ rozwijające mowę
i myślenie
• MARIOLA JĄDER (Sandomierz)
niem myślenia, szczególnie takich jego
cech, jak: płynność, giętkość, oryginal­
ność uczą samodzielności w rozwiązywaniu
zadań dydaktycznych. Atrakcyjność zabaw ba­
dawczych i dydaktycznych rozwija nie tylko za­
interesowania dziecka, ale podwyższa również
motywację, rozwija koncentrację uwagi, pamięć,
zdolności skojarzeniowe. Warto poświęcić temu
więcej czasu i z pełną świadomością celu rozwi­
jać procesy poznawcze dzieci. Rozwój tych pro­
cesów gwarantuje w przyszłości efektywny start
szkolny i sukcesy w nauce. Przedstawiani wybra­
ne zabawy stymulujące rozwój mowy, wyobraź­
ni, myślenia, koncentracji uwagi, zdolności sko­
jarzeniowych.
muje temat, np. „na balu" i ma obmyślić historię,
która się tam wydarzyła. Żadna z grup nie może
zdradzić tematu historii. Dajemy czas na przygo­
towanie bajki (ok. 10 min). Dzieci mogą skorzy­
stać z rekwizytów, aby bardziej wyeksponować
graną rolę. Grupy kolejno prezentują swoje hi­
storie, a pozostali uczestnicy po obejrzeniu przed­
stawienia mają odgadnąć tytuł bajki
Podobieństwa i różnice
Dzieci dobierają się w pary. Każda z par lo­
suje wybrane pojęcia przeciwstawne (antonimy)
np.: słodki - kwaśny, wysoki - niski, bogaty -
biedny, małomówny - gaduła, nadęty - przyja­
zny, wolny - szybki, zmotoryzowany - pieszy itp.
Każda z par ma krótki czas na obmyślenie for­
my zaprezentowania wylosowanych pojęć. Dzieci
mogą także otrzymać pierwszą część porówna­
nia, np. mały i wymyślić do niego część drugą.
Następnie prezentują przed grupą pomysły roz­
wiązań. Pozostałe dzieci mają odgadnąć, o jakie
pojęcia chodziło.
Wehikuł czasu
Nauczyciel informuje, że chciałby zabrać dzi­
siaj dzieci do krainy fantazji. Każdy z uczestni­
ków zastanawia się, gdzie chciałby się przenieść:
w przeszłość, w przyszłość. Gdy już każde dziec­
ko o tym zdecyduje, nauczyciel proponuje, aby
się tam przenieść używając swojej wyobraźni
Zobaczyć siebie w tej krainie: co robię, kto ze mną
tam jest, jak ta kraina wygląda, co tam robisz, jak
się tam czujesz? A następnie chętne dzieci opo­
wiadają o krainie, w której byli. Mogą też przed­
stawić swoją krainę w formie plastycznej.
Kim jestem?
Dzieciom przypinamy na plecach ilustracje
zwierząt, ptaków lub inne, np. związane z zawo­
dami. Każde dziecko ma tylko jedną ilustrację z
danej serii, np. ptaki. Uczestnicy nie znają treści
ilustracji, którą mają przypiętą na plecach. Każ-
Zabawy doskonalące rozwój mowy
i wyobraźni
Skrzynka skarbów
Nauczyciel pokazuje dzieciom kolejno
przedmioty zgromadzone w skrzyni skarbów.
Wspólnie omawiamy, do czego one służą. A na­
stępnie dzieci obmyślają inne zastosowanie zna­
nych na co dzień przedmiotów.
Tocząca się opowieść
Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel zaczyna
opowiadać wymyśloną historię, np. dawno, daw­
no temu w chatce, w górach mieszkała mała
dziewczynka. Kolejna osoba kontynuuje opo­
wieść dokładając następne zdanie itd. Opowieść
kończymy w momencie, gdy widzimy pierwsze
oznaki znużenia dzieci lub brakuje nam pomy­
słów na jej kontynuowanie. Po zakończeniu opo­
wieści można ją z dziećmi odegrać w formie pan­
tomimy, dramy itp.
Odgrywamy role
Dzieci dzielimy na grupy. Każda z grup otrzy-
4/2002
WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU
Z abawy twórcze związane z doskonale­
240926087.001.png
£5*1 Z praktyki
de z dzieci może zadawać innym osobom pyta­
nia na temat kim jest, zgodnie z treścią ilustra­
cji. Natomiast uczestnicy mogą na pytania dzie­
ci odpowiadać tylko: tak lub nie. Kiedy dziecko
odgadnie treść swojej ilustracji, może ją przypiąć
z przodu bluzki.
i składa ją na połowę. Na jedną połowę kartki
wyciska kilka kropel tuszu i rozdmuchuje go.
Następnie przykłada drugą polową kartki i deli­
katnie przyciska. Po rozłożeniu kartki mamy
dwie identyczne plamy. Dziecko ogląda je ze
wszystkich stron wyobrażając sobie, co mu to
przypomina. Następnie obrysowuje flamastrem
wyobrażoną postać. Dorysowuje inne charakte­
rystyczne elementy postaci.
Zabawy rozwijające spostrzegawczość
i zdolności skojarzeniowe
Spotkania ze stawnymi postaciami (zawo­
dami)
Nauczyciel zaczyna mówić opisując znaną
dzieciom postać bajkową w ten sposób, że za
każdym razem dokłada jedno zdanie na temat
tej postaci. Zadaniem dzieci jest jak najszybciej
odgadnąć, o jaką postać chodzi.
Inna wersja: nauczyciel może pokazywać
dzieciom kolejno eksponaty związane z daną
postacią bajkową.
Odgadnij zasadę
Dzieci siedzą w kręgu. Jedna z osób wycho­
dzi z sali. W tym czasie pozostałe dzieci z pomo­
cą nauczycielki obmyślają zasadę zabawy, np.
zanim odpowiesz, podrap się w głowę, chrząknij
po każdej odpowiedzi, mów tak, jakbyś był oso­
bą, która siedzi po twojej prawej stronie, tupnij
nogą w podłogę, gdy skończysz mówić itp. Dziec­
ko, które przyszło zza drzwi, musi w jak najkrót­
szym czasie odgadnąć zasadę. Może zadawać
różne pytania. Uczestnicy odpowiadają na nie
stosując ustalone zasady. Jeśli ktoś zapomni za­
stosować zasadę, wówczas wszyscy mówią np.
nief
Zabawy rozwijające koncentrację
uwagi
À
Stara bryczka rodzinna
Dzieci siedzą w kręgu. Każde z dzieci jest
wybraną postacią z opowiadania, które nauczy­
ciel zaczyna opowiadać. Jeśli dziecko usłyszy
nazwę postaci, którą reprezentuje, wówczas jak
najszybciej ma wstać i obiec dzieci dookoła, po
czym wrócić na miejsce. W czasie opowiadana
staramy się o to, aby każde z dzieci miało możli­
wość wystąpienia przynajmniej kilka razy
i w najmniej oczekiwanym momencie, wówczas
są bardziej skoncentrowane.
Wieża kontrolna
Dzieci dobrane w pary. Jedno z dzieci ma za­
mknięte oczy i odgrywa samolot. Drugie odgry­
wa rolę wieży kontrolnej i kieruje za pomocą słów
trasą poruszania się samolotu pomiędzy ustawio­
nymi na dywanie przeszkodami. Dziecko-samo-
lot musi się maksymalnie skoncentrować, aby
doprowadzić bezpiecznie samolot na lądowisko.
Nie rozśmieszaj mnie
Dzieci w parach. Jedno z nich usiłuje być
maksymalnie poważne. Drugie zaś ma za zada­
nie rozśmieszyć kolegę. Kiedy mu się to uda,
partnerzy zamieniają się rolami.
Szymon mówi wam
Wybieramy spośród dzieci Szymona, które­
go wszyscy będą naśladowali. Przed każdą czyn­
nością Szymon powtarza słowa: „Szymon mówi
wam (np. Połóżcie się na plecach)". Jeśli Szy­
mon nie poprzedzi swoich czynności powyższy­
mi słowami, a wykonuje inną czynność, wówczas
nikomu nie wolno go naśladować. Jeśli ktoś się
pomyli, wypada z gry lub daje fant.
Do punktu
Dzieci ustawione po jednej stronie sali. Po
przeciwległej stronie ustawiamy dowolny przed­
miot. Każde z dzieci ma kolejno dojść do wy-
Ukryty skarb
W woreczku znajduje się kilka przedmiotów
trudnych do identyfikacji. Dzieci za pomocą
dotyku mają odgadnąć, co to za przedmiot i ob­
myślić, do czego on może służyć.
Nazwy sześć
Dzieci stoją w kręgu. Przy muzyce podają
sobie dowolny przedmiot, np. pikę. Gdy muzy­
ka milknie, dziecko, które jest w posiadaniu
przedmiotu, otrzymuje od nauczyciela jedną
z liter. Zadaniem dziecka jest wymienić 6 rzeczy
zaczynających się na podaną literę, zanim krą­
żący przez cały czas przedmiot wróci do niego.
Jeśli mu się nie uda, daje fant.
Fantastyczny obraz
Każde dziecko otrzymuje kartkę formatu A4
WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU
4/2002
240926087.002.png
znaczonego punktu z zawiązanymi oczami i sta­
nąć dokładnie przed nim.
Inne wersje: trzeba dobiec do przedmiotu,
dojść do niego idąc tyłem, kręcąc się w kółko itp.
Adwokat
Osoba, która zostaje wybrana adwokatem,
staje pośrodku kręgu i mówi do jednego z uczest­
ników: od tej chwili nie wolno ci odpowiadać,
gdy zadam ci jakieś pytania. Zamiast ciebie musi
odpowiedzieć osoba po twojej prawej stronie.
Grający prawie zawsze zapominają się i odpo­
wiadają na pytania prowadzącego.
Wprawki pantomimiczne
Zapraszamy dzieci do zainscenizowania nastę­
pujących sytuacji: np. przechodzenie przez strumyk
po kamieniach, chodzenie po oblodzonej drodze,
wspinanie się na skałę, rozpakowywanie prezentu,
dekorowanie tortu itp. Uwaga: ćwiczenie wymaga
ciszy i maksymalnej koncentracji.
Kto po kim?
Dzieci siedzą na krzesełkach w kręgu twa­
rzą na zewnątrz koła. Każde z dzieci kolejno,
poczynając od nauczyciela, wymienia swoje imię.
Zadaniem dzieci jest zapamiętać kolejno siedzą­
ce osoby. Zabawę należy zaczynać od małej licz­
by osób, po czym zwiększać ich liczbę.
tyłem do środka. Dzieci wybierają jedną z osób,
którą będą opisywały (wygląd zewnętrzny). Dziec­
ko stojące tyłem ma odgadnąć, o kogo chodzi.
Krąg uczuć
Jedno z dzieci wychodzi na środek i stara się
wyrazić w formie pantomimy 34 rodzaje uczuć.
Dzieci starają się zapamiętać przedstawione uczu­
cia. Teraz dziecko ze środka wybiera jedną osobę,
aby kolejno przedstawiła te same uczucia.
Kogo brakuje?
Dzieci siedzą na dywanie. Jedno z dzieci
wychodzi z sali. W tym czasie uczestnicy zmie­
niają swoje miejsca na dywanie lub zmieniają coś
w swoim wyglądzie. Dziecko powracające zza
drzwi ma znaleźć różnicę w wyglądzie lub od­
gadnąć, kogo brakuje.
Podaj swój ruch
Dzieci ustawione w półkom. Pierwsze z dzieci
wykonuje jeden prosty ruch, np. kręci palcem.
Kolejne dziecko powtarza ruch kolegi i dodaje
swój itd. Każda z osób powtarza ruchy kolegów
i dodaje swój ruch.
Uwaga: Na początku tego rodzaju ćwiczeń
pamięciowych nie może uczestniczyć wiele dzie­
ci, ze względu na zbyt dużą liczbę ruchów do
zapamiętania. Potem ich liczba może się zwięk­
szać.
Ćwiczenia rozwijające pamięć
Zapamiętaj
Nauczyciel odkrywa zgromadzone na tacy
przedmioty około 10. Dzieci przyglądają się im
około 30 sek., po czym nauczyciel przykrywa je
chustą. Zadaniem dzieci jest zapamiętać przed­
mioty na tacy. Utrudnienie: dzieci mają wymie­
nić przedmioty w kolejności, zapamiętać ich ko­
lor.
Literatura
Psychologiczne gry i zabawy grupowe, Warszawa 1991,
Wyd. IBE,
Grupa bawi się i pracuje, Warszawa 1994, Oficyna
Wydawnicza URUS.
M. Klimowa, Zabawy 2 moim dzieckiem, Warszawa
1986, IW2Z.
B. Hołyńska, Zabawy rozwijające mowę dziecka, war­
szawa 1986, IW ZZ.
E. Pawłowski, 200 gier z zabawkami, warszawa 1986,
MA W. •
Zgadnij, o kogo chodzi
Dzieci stoją w kręgu twarzą do środka koła.
Chwilę przyglądają się sobie. Jedno z nich stoi
240926087.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin