Brown Sandra - Lokator.pdf - Brown Sandra - a_z

B ROWN S ANDRA

L OKATOR

Ella Barron, młoda, zdeterminowana wdowa,

codziennie walczy o utrzymanie niewielkiego pensjonatu i

bezpiecznego spokoju, jakiego potrzebuje jej chory synek.

Za namową znajomego przyjmuje nowego lokatora,

Davida Rainwatera, który budzi w niej uczucia, o jakich

dawno zapomniała.

Jednak ludzka podłość i okrutny los stają na drodze do

szczęścia.

Prolog

- Czy ten zegarek kieszonkowy jest przypadkiem na sprzedaż?

Staruszek uniósł głowę. Kobieta, która pytała o jego zegarek,

nachylała się nad rozdzielającą ich gablotą z tabakierami, szpilkami

do kapelusza, brzytwami z rączką z kości słoniowej, solniczkami z

misternymi srebrnymi łyżeczkami oraz z rozmaitą biżuterią, zdobytą

niedawno na wyprzedaży dóbr pewnej posiadłości.

Ona jednak nie odrywała wzroku od zegarka.

Oceniał ją i jej męża na czterdzieści kilka lat. Złoty chronometr

prawdopodobnie wydawał im się wytworny, staroświecki, niczym z

ilustracji Rockwella. Szykownie ubrani, jakby właśnie wyszli z

country clubu, szczupli i opaleni, tworzyli miłą dla oka i dobraną parę

- on był równie przystojny, jak ona atrakcyjna.

Przyjechali eleganckim SUV-em, który zupełnie nie pasował do

zakurzonego żwirowanego parkingu przed antykwariatem. W ciągu

pół godziny, jakie spędzili w sklepie, zainteresowali się kilkoma

rzeczami z tego, co miał do zaoferowania. Wszystko, co postanowili

kupić, było wysokiej jakości. Sądząc z ich wyglądu, mieli wyszukany

gust.

Kiedy klientka zadała pytanie o zegarek kieszonkowy, staruszek

wystawiał właśnie paragon na zakupy. Położył rękę na kamizelce, tam

gdzie spoczywał chronometr, i uśmiechnął się.

- Nie, proszę pani. Nie mógłbym się z nim rozstać. Cechowała ją

pewność siebie ładnej kobiety, która przywykła do tego, że urzeka

ludzi uśmiechem.

- Za żadną cenę? Takich zegarków kieszonkowych jak ten już się

nie widuje. Te nowe wyglądają na... no właśnie, na nowe. Błyszczą

się jak, nie przymierzając, tandetne podróbki, przyzna pan? Taka

patyna jak na pańskim zegarku przydaje charakteru.

Jej mąż, który szperał na półkach z książkami, dołączył do nich

przy ladzie. On również pochylił się nad gablotą, żeby z bliska lepiej

ocenić kunsztowną konstrukcję zegarka.

- To dwudziestoczterokaratowe złoto?

- Tak przypuszczam, chociaż nigdy nie oddałem go do

sprawdzenia próby.

- Kupiłbym go bez ekspertyzy - oświadczył mężczyzna.

- Nie zamierzam go sprzedawać. Przykro mi.

Antykwariusz schylił się nad gablotą i wrócił do mozolnego

podliczania ich zakupów. Reumatyzm w palcach czasami bardzo

utrudniał mu pisanie, ale w sklepie z antykami nie ma przecież

miejsca dla komputera. A zresztą nie ufał takim wynalazkom.

Rachował w staroświecki sposób, uzyskując sumę z dodawania liczb

w kolumnach.

- Razem z podatkiem wychodzi trzysta sześćdziesiąt siedem

dolarów i czterdzieści jeden centów.

- Bardzo godziwa cena. - Mężczyzna wyciągnął mały portfel ze

skóry aligatora, a z niego kartę kredytową i pchnął ją po gablocie. -

Proszę doliczyć dwie butelki evian.

Ruszył do eleganckiej lodówki ze szklanymi drzwiami. Ona też

nie pasowała do antykwariatu, sprzedawca poszedł jednak na drobne

ustępstwo na rzecz nowoczesności, ponieważ klienci, których akurat

dopadło pragnienie, dłużej szperali w sklepie, jeśli mogli się napić na

miejscu.

- Na koszt firmy - powiedział. - Proszę się częstować.

- To miło z pańskiej strony.

- Stać mnie na gest - rzucił staruszek z uśmiechem. -To moja

największa transakcja w tym tygodniu.

Mężczyzna wyjął z lodówki dwie butelki wody, podał jedną

żonie i podpisał pokwitowanie transakcji.

- Wielu klientów zjeżdża tu do pana z autostrady? Właściciel

sklepu przytaknął ruchem głowy.

- Owszem, ci, którym nieszczególnie się śpieszy.

- Zauważyliśmy pańską reklamę na billboardzie -wyjaśniła

kobieta. - Zwróciła naszą uwagę, więc bez namysłu postanowiliśmy

tu zajrzeć.

- Wynajęcie tego billboardu kosztuje mnie sporo, jak zresztą

każdej reklamy zewnętrznej. Miło wiedzieć, że odnosi skutek. -

Zaczął ostrożnie zawijać zakupy w bibułkę.

Mężczyzna rozejrzał się po sklepie i zerknął na parking, pusty,

jeśli nie liczyć jego paliwożercy.

- Wychodzi pan na swoje? - zapytał z powątpiewaniem.

- Od biedy. Prowadzę ten sklep z zamiłowania, nie dla zysku.

Zapewnia mi aktywność i gimnastykę umysłu. Dzięki niemu mam co

robić na emeryturze.

- A wcześniej czym pan się zajmował?

- Tekstyliami.

- I zawsze interesował się pan antykami? - spytała kobieta.

- Nie - przyznał z zakłopotaniem. - To - uniósł ręce, omiatając

sklep - przydarzyło się niespodziewanie, jak większość rzeczy w

życiu.

Kobieta przysunęła sobie wysoki stołek i usiadła.

- Odnoszę wrażenie, że kryje się za tym jakaś historia.

Staruszek uśmiechnął się, zadowolony, że wzbudził ciekawość

klientki. Miał okazję uciąć sobie pogawędkę.

- Przez lata meble z domu mojej matki leżały w magazynie. Po

przejściu na emeryturę, kiedy miałem czas, żeby przejrzeć jej rzeczy,

zdałem sobie sprawę, że większość z nich do niczego mi się nie

przyda, ale inni mogą mieć z nich pożytek. Wobec tego zacząłem

sprzedawać porcelanę i różne bibeloty. Po trochu, na weekendowych

pchlich targach. Nie miałem w tym kierunku żadnych ambicji,

okazało się jednak, że jestem całkiem niezłym handlarzem. Wkrótce

przyjaciele i znajomi zaczęli mi wstawiać różne graty w komis,

żebym je sprzedał. I ani się obejrzałem, jak zabrakło mi miejsca w

garażu, więc musiałem wynająć ten budynek.

Pokręcił głową i zachichotał.

Brown Sandra - Lokator.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: