mity od 177 do 178.doc

177. Medoro i Angelica

wycinający swoje imiona na drzewie lub kamieniu – można pomylić z Parysem i Oneone oraz Erminią piszącą imię Tankreda na korze drzewa.
 

Ludovico Ariosto: Orlando Furioso (Orland szalony)
 

XIX, 36
Tak ciesząc się, jeśli gdzie pod wysokim drzewem
Zdrój się albo strumień krył przed słonecznem gniewem,
Nożem natychmiast pisma na skórze drożyła,
Te i na niezbyt twardych kamieniach czyniła
Na tysiącu miejsc; ale nie tylko na skórze,
Nie tylko na kamieniu, ale i na murze
Angelika i Medor coraz odmiennemi
Sposobami związani węzłami różnemi.

XXIII,
102
Obracając się wkoło, widzi popisane
Na skórach różne drzewa i pokarbowane;
Skoro okiem przebieżał od sęka do sęka,
poznał, że to boginiej jego własna ręka.
To miejsce było jedno z tych, kiedy wieczorem
I z rana na przechadzki częstokroć z Medorem
Angelika z bliskiego domu więc chadzała,
Kiedy z niem u pasterza ludzkiego mieszkała.

103
Angelikę z Medorem pospołu związanych
Stem węzłów i na stu miejsc widzi napisanych;
Ile słów, raczej liter, tyle goździ było,
Któremi mu się serce żałosne dzieliło.
Wynajduje sposobów sto, żeby nie wierzył
Temu, czemu na wielki żal swój już uwierzył,
I przymusza się wierzyć, że to insza była
Angelika, co w drzewie imię swe wyryła.


 

Gustave Doré z „Orlando Furioso”

Krótkie streszczenie całego utworu-dla zrozumienia historii Angeliki i Medora.

Orland przywiózł Angelikę (Angelika: Królewna chińska, dziewica, przedmiot miłości Orlanda) ze swych wojennych wypraw do obozu króla Karola walczącego z Saracenami. Król zatrzymał Angelikę, chcąc w ten sposób ostudzić miłosne zapędy Orlanda i obiecując, że odda ją temu, kto się odznaczy w walce. Widząc klęskę chrześcijan, Angelika ucieka z obozu ścigana przez Orlanda. Musi też chronić się przed napotkanymi po drodze Saracenem Feratem, królem Sakrypantem, wreszcie pustelnikiem, w których budzi miłosne żądze. Pustelnik, by ją zdobyć, wzywa na pomoc czarta, który wciela się w konia Angeliki i wywozi ją na skalistą wyspę. Tam uśpiona za pomocą czarodziejskiego płynu „padła (...) na wszytkie zgrzybiałego wole rozbójnika”. Tak ją znajdują zbójcy i przewożą na Wyspę Płaczu, przywiązując nagą do skały jako żer dla strasznej orki. Ocala królewnę Rugier na latającym koniu Hipogryfie. Angelika odbiera swemu wybawcy cudowny pierścień, dzięki któremu niewidzialna ucieka przed jego miłością i kryje się w chacie pasterza. Błąkając się i rozmyślając ze wzgardą o swych wielbicielach, napotyka rannego rycerza Medora. Jego uroda wzbudza miłość Angeliki. Z dumnej i niedostępnej dziewicy zmienia się w czułą oraz namiętną kochankę i wraca z ukochanym do Chin, by uczynić go tam królem.

Giovanni Battista Tiepolo

178. Silvio wręczający zranionej przez siebie Dorindzie strzałę

– z utworu pastoralnego G. Guariniego Il Pastor fido.

Il Pastor fido rozgrywa się w Arkadii. Silvio jest młodym myśliwym. Silvio przez pomyłkę postrzelił Dorindę strzałą ze swojego łuku, gdyż była przebrana w wilczą skórę (inna wersja, że w niedźwiedzią). Silvio chce jej dać w zamian swoje strzały łuk i nalega, żeby je wzięła i go nie raniła. Amor gdzieś tam lata w powietrzu, więc wiadomo o co chodzi :D (tzn. akcja się rozgrywa w dniu jego ślubu z jakąś inna kobietą, no ale wiadomo, jacy są mężczyźni;)

Znalezienie rannej Dorindy przez Silvio (1646-47) Guercino

Daniel Janszoon Thiavaert Silvio i Dorinda

Silvio i Dorinda (c.1650) przez flamandzkiego malarza Pietera van Lint