Chwalić czy ganić?
Jakie metody wychowawcze stosować ?Być surowym czy delikatnym? Na pewno niejeden rodzic często zadaje sobie takie pytania. Wychowanie, najogólniej mówiąc, polega na uczeniu dziecka odróżniania tego co dobre, od tego co złe i konsekwentnym respektowaniu ustalonych przez dorosłych reguł, to działanie prowadzące do trwałych zmian w zachowaniu dzieci. Proces wychowawczy, nie może jednak opierać się wyłącznie na nakazach i zakazach. Każde z dzieci jest odrębną osobowością, która indywidualnie traktuje system kar i nagród, karcenie i chwalenie. Chwalenie dziecka to prawdziwa sztuka, zdaniem psychologów zaś korzyści z niego płynące są o wiele większe niż ze stosowania kar. Pochwały jednak powinny być dostosowane do wieku dziecka i nie należy z nimi przesadzać. Dziecko nieustannie chwalone, wychowywane bezstresowo, uważa się „pępek świata”.
Przyzwyczajone do pochwał przestaje na nie reagować, popada w histerię, gdy jest strofowane przez panią w przedszkolu czy szkole. Zamiast więc ciągle powtarzać „jesteś najmądrzejsza i najpiękniejsza na świecie”, powiedz: „bardzo cię kocham i cieszę się że cię mam”. Z kolei dziecko , którego proces wychowawczy polega na ciągłym upominaniu, wytykaniu błędów i zakazach, czuje się niedowartościowane, gorsze od innych, może nawet niekochane. Słowa mogą bardzo zranić. Mogą nawet zmienić charakter dziecka. Wyrośnie pesymista.
Zachowajmy zdrowy rozsądek i mądrze kochajmy swoje dzieci. Chwalmy ,ale nie rozpieszczajmy. Nagradzajmy dobre zachowania i sukcesy, ale nie przymykajmy oczu na złe postępki. Mówimy często jakie to dziecko jest nieśmiałe, boi się odezwać , nie nawiązuje kontaktów z rówieśnikami ani z dorosłymi. Są to najczęściej dzieci strofowane, krytykowane, nieakceptowane przez rodziców. Podkreślaj mocne strony dziecka, mów że je kochasz, nagradzaj miłym uśmiechem i dobrym słowem,. Pamiętaj, by pochwała była konkretna, to znaczy dotyczyła jednej rzeczy, bez kąśliwych uwag. Jeśli krytykujesz, również jasno sformułuj, dlaczego jesteś niezadowolona, nie wytykaj przy okazji dziecku wszystkich wad. Słowa krytyki pozostają głęboko w pamięci dziecka, rodzic najczęściej wypowiada je w chwili złości czy gniewu, wyładowując na dziecku swoje emocje, raniąc je i siebie. k często w gniewie mówimy do swoich dzieci: Jesteś okropna, nic nie potrafisz zrobić, przynosisz mi wstyd, przez ciebie chyba się rozchoruję. Krytyka jest skuteczna tylko wówczas gdy coś wnosi i skłania do poprawy zachowania. Staraj się okazać wsparcie, pociesz i w miarę możliwości pomóż. Jeśli dziecko dostrzeże , że chcesz mu pomóc, na pewno następnym razem chętniej wysłucha uwag także krytycznych. Chwal swoje dziecko, a osiągniesz więcej niż nieustającą krytyką i narzekaniem „jesteś leniem, nic nie potrafisz”- nie porównuj, do zachowań kolegi czy brata. Niezaspokajanie głodu pochwał powoduje u dziecka poczucie krzywdy i próbuje ono radzić sobie przeróżnymi sposobami. Jednym z nich jest na przykład świadome złe postępowanie, które wynika z chęci zwrócenia na siebie uwagi. Bardzo ważna jest codzienna rozmowa z dzieckiem. Więzy które nawiązują się w dzieciństwie pozostaną trwałe w trudnym wieku dojrzewania, gdy zaufanie i dobre relacje dzieci z rodzicami stanowią najlepszą profilaktykę.
Pamiętajmy!
Mądra krytyka oświeca, głupia gasi, a pochwała dodaje skrzydeł!
cclaudia1986