Tajemnica I
Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Egoizm, pycha to przyczyna wszelkich sporów i kłótni. Zdarzają się one w każdej rodzinie i tak naprawdę trudno jest ich uniknąć. Trudno bowiem o własnych siłach zwalczyć pragnienie, aby wszystko było po mojej myśli. Potrzeba nam Kogoś, kto zwalczy w nas grzeszną wyniosłość. Tym Kimś jest Jezus Chrystus. On zmartwychwstając pokonał nie tylko śmierć fizyczną, ale i grzech, który — jak pisze św. Paweł - jest ościeniem śmierci.
Prosimy Cię Panie Jezu, zmartwychwstań w naszych rodzinach, to znaczy pokonaj w nas wszelki grzech. Niech w naszych domach panuje moc Twojego zwycięstwa nad śmiercią, grzechem i szatanem.
Tajemnica II
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Nowy samochód, podatki, rachunki, nowe zadanie w pracy itd. itd. Każdego dnia stają przed nami nowe wyzwania. W żadnej rodzinie nie brakuje zmartwień i trosk. Trzeba im sprostać, choć to takie trudne. Stanie się ono łatwiejsze, jeśli do swojego codziennego życia, zaprosisz Jezusa. On sprawi, że spojrzysz na codzienność z pewnym dystansem, że nie załamiesz się, gdy obowiązków nagromadzi się zbyt wiele. Dzięki wierze spojrzysz na doczesność z perspektywy wieczności. Potrzeba tylko jednego: zjednoczenia z Jezusem, który już jest w niebie i chce, abyśmy i my tam się znaleźli.
Panie, prosimy Cię, uczyń nasze rodziny, skrawkiem nieba na ziemi. Niech zapanuje w nich zgoda i miłość, pokój i przebaczenie. Niech ci wszyscy, którzy będą gościć w naszych domach poczują, że Ty jesteś wśród nas.
Tajemnica III
Zesłanie Ducha Świętego
Co zrobić? Jaką decyzję podjąć? Jak się zachować w danej sytuacji? Życie jest wymagające. Codziennie musimy stanąć wobec konkretnych decyzji. Często zależy od nich bardzo wiele. Jako rodzice dodatkowo jesteśmy odpowiedzialni za rozwój i wychowanie naszych dzieci. Nie wolno nam ich zgorszyć. Nie wolno wskazać złej drogi. Jak być dobrym ojcem i matką?
Jest jedyna droga — droga wiary. Jeśli zaprosisz do swojego życia Chrystusa, wówczas on wskaże Ci najlepszy system wychowawczy. Wówczas on tchnie na ciebie swojego Ducha, tak jak uczynił to Apostołom. W ten sposób staniesz się wiarygodnym świadkiem tych wartości, które z pewnością będą najlepszą lekcją wychowania dla Twoich dzieci.
Tajemnica IV
Wniebowzięcie NMP
Być matką i żoną to niełatwe zadanie. Ile potrzeba cierpliwości, ile poświęcenia? Matka to osoba, która wnosi w życie rodzinne pokój i ciepło. Radość i miłość. Przebaczenie i wyrozumiałość. Gdzie czerpać siłę do spełnienia tak doniosłej roli? Jest Ktoś, kto wie najlepiej jak być Matką. Tą osobą jest Maryja. To ona przecież jest Matką całej ludzkości. Gdzie uczyć się postawy macierzyństwa jak nie u Matki Boga i ludzi.
Jezus wziął do nieba swoją Matkę. My możemy ją zabrać do naszych serc. Wówczas zagości w nich największa delikatność, subtelność i czułość, których tak potrzeba nie tylko matkom, ale nam wszystkim. Kobieta, która zaprosi Maryję do swojego życia, staje się natchnieniem dla mężczyzn i błogosławieństwem dla ludzkości.
Tajemnica V
Ukoronowanie NMP na Królową nieba i ziemi
Służba. To słowo niezbyt dziś modne. Któż z nas chciałby być służącym. Pewnie nikt. Tymczasem właśnie służąc innym, dajemy świadectwo największej miłości. Tej służby tak bardzo potrzeba w życiu rodzinnym. Tylko wtedy, gdy dzieci i rodzice służą sobie nawzajem, można mówić o zdrowej rodzinie. W domu nie może być kalkulacji: to mi się opłaca, a to już nie. Ty zrób to, a dopiero ja zrobię tamto. W domu musi panować inny porządek: ja zrobię to dla Ciebie, ja chcę być z Tobą, pragnę, abyś był — była szczęśliwa. Niezależnie czy Ty okażesz mi taką samą wspaniałomyślność.
Taka usłużność jest tak naprawdę królowaniem, bo — jak napisał Jan Paweł II — królować znaczy służyć. Tylko ta rodzina, w której panuje duch służby, jest silna. Jezu, prosimy Cię, naucz nas służby, abyśmy wraz z Maryją zostali ukoronowani koroną miłości, koroną zwycięstwa dobra nad złem.
Tajemnica IZmartwychwstanie
Kolejna jedynka. Muszę wziąć się za siebie. Ile razy wypowiadałem te słowa. Muszę, powinienem, trzeba by ... Jednak kończyło się tylko na słowach. Moje własne chęci to zbyt mało, aby pokonać swoje wady, słabości. Pokonać mój grzech może tylko Zwycięzca śmierci, piekła i szatana. Pan Jezus zmartwychwstając pokonał nie tylko śmierć fizyczną, ale także grzech, który jest bratem śmierci. Jeśli chcesz być szczęśliwy to zaproś do swojego serca Jezusa i poproś Go, aby On w Tobie zmartwychwstał, to znaczy pokonał wszelki egoizm, pychę, zazdrość, nieczystość. Wówczas sam zaczniesz żyć nowym: radosnym i pełnym szczęścia życiem — życiem Zmartwychwstałego.
Tajemnica IIWniebowstąpienie
Nowy komputer, fajna wieża, najlepsze ubrania. Wielu z nas ma tylko takie, przyziemne dążenia. Tymczasem wszystkie te dobra kiedyś przeminą. Komputer już po roku okazuje się przestarzałym, gdyż wchodzą na rynek nowe modele. Ubrania szybko się niszczą, a tak ulubiona piosenka nagle zaczyna mnie nudzić. Rzeczywiście, na tym świecie nie ma nic trwałego. Jeśli szukasz szczęścia jedynie w dobrach materialnych, to z pewnością się zawiedziesz. Trwałe szczęście i radość może dać Ci tylko perspektywa wieczności. Chrześcijanin to ktoś, kto chodzi twardo po ziemi, ale jednocześnie duszą przebywa w niebie. Tylko ten, kto potrafi zatopić się w modlitwie, lekturze Słowa Bożego, adoracji, ten będzie podchodził z dystansem do ciągłej pogoni za pieniądzem. Źródłem Jego radości będzie Chrystus, który pragnie, aby nasze życie było skrawkiem nieba na ziemi.
Tajemnica IIIZesłanie Ducha Świętego
Jak się zachować wśród kolegów? Jaką decyzję podjąć? Czy iść na tę imprezę, czy może lepiej zostać w domu? Codziennie musimy odpowiedzieć sobie na różne pytania. Często dotyczą one całego naszego życia lub dużej jego części. Jezus nie chce, abyśmy pozostawali sami w takich chwilach. Dlatego posyła nam swojego Ducha, Ducha Prawdy, który przekonuje nas o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Jezu tchnij w nas swojego Ducha, aby On nami kierował i czynił coraz bardziej podobnymi do Ciebie w miłości do Boga i ludzi.
Tajemnica IVWniebowzięcie NMP
Dziewczyna. Kobieta. Czy te słowa brzmią dziś jeszcze dumnie? Niestety często tak nie jest. Płytkie postawy. Naiwne zachowania. Niecenzuralne słowa. Zdarza się niestety, że dziś trudno odróżnić dziewczynę od chłopaka. Tymczasem to kobieta ma być wzorem subtelności, delikatności, ciepła i pokoju. To o kobiecie Jan Paweł II mówił, używając określenia: „geniusz kobiety”. Tak, jeśli młoda dziewczyna jest pokorna, cicha i delikatna, to w dużej mierze upodabnia się do Tej, która jest najdoskonalszą i najpiękniejszą ze wszystkich kobiet — Maryi. Tak jak Pan Jezus wziął Maryję do nieba, tak potrzeba aby każde ludzkie serce, a zwłaszcza serce dziewczyny, kobiety otworzyło się na ideał kobiecości, który wyraził się w życiu Maryi, Matki Bożej.
Tajemnica VUkoronowanie NMP
Pokora? A cóż to takiego? Niestety to słowo dziś jest niemodne. W czasach kiedy liczy się sukces i siła przekonywania, w czasach kiedy trzeba być na topie nie można sobie pozwolić na pokorę! Tak myśli wielu, i traci na tym najwięcej. Jeśli wszystko ma być jak JA uważam, to szybko się przekonam, że tak nie jest. Wówczas rodzi się frustracja, nerwy, złość na wszystkich i wszystko. Tymczasem można inaczej. Można przyjąć postawę Pokornej Służebnicy Pańskiej, która mówi: „Niech się dzieje Twoja wola! Niech się stanie według Twego Słowa! Jeśli tak podejdziesz do życia, to wówczas doświadczysz wielkiej radości, szczęścia i wewnętrznego spokoju. Wówczas z pewnością zaczniesz królować. Króluje bowiem ten, kto jest pokorny, kto potrafi uniżyć się. Taki człowiek panuje nad sobą. Jest panem swojej woli. Nie daje się ponieść uczuciom czy popędom. PANIE, pomóż mi być pokornym, aby tak jak Twoja Matka potrafił królować nad samym sobą, nad swoimi słabościami.
Wraz z Maryją w godzinie modlitwy różańcowej pragniemy zamyślić się nad tajemnicą publicznej działalności Syna Bożego, który jest « światłością świata » (J 8, 12). Pragniemy, by to modlitewne rozważanie tajemnic światła było miejscem naszego czuwania z Maryją i stawało się szkołą życia w światłości Chrystusa.
Każdy człowiek tej ziemi potrzebuje czujności i modlitwy. Każdy z nas jest przecież kimś zagrożonym przez zło i grzech. Jakże podobna jest nasza sytuacja do sytuacji biblijnego Józefa, który przez własnych braci zostaje sprzedany do niewoli egipskiej. Jednocześnie jakże często postępujemy tak, jak syn marnotrawny, który wyrządza krzywdę samemu sobie, odwracając się od Boga i podążając drogą naiwności, zamiast drogą światła.
Współczesny człowiek tęskni za światłem prawdy, która wyzwala, a jednocześnie jest coraz bardziej zagrożony ciemnością kłamstwa, ignorancji, naiwności czy ideologii, które sprzeciwiają się Ewangelii. Żyjemy w cywilizacji, która lekceważy blask prawdy i która wręcz nawołuje do powtarzania dramatu grzechu pierworodnego, czyli do ucieczki od Bożej prawdy. Ta cywilizacja każe nam wierzyć, że każdy człowiek jest sam dla siebie światłem, że sam — bez Boga, a nawet wbrew Bogu — potrafi odróżnić dobro od zła i poradzić sobie z własnym życiem. Tymczasem historia ludzkości potwierdza tę podstawową prawdę, że bez pomocy Boga człowiek nie potrafi odróżnić drogi błogosławieństwa od drogi przekleństwa, drogi życia od drogi śmierci, drogi światłości od drogi ciemności.
Rozważając drugą część różańca świętego — tajemnice światła - pragniemy wraz z Maryją medytować publiczne lata życia Jezusa Chrystusa, Jego słowa i czyny, poprzez które przynosi On na tę ziemię światło Bożej prawdy o człowieku oraz blask Bożej miłości do człowieka.
Przychodząc na ten świat, Syn Boży stał się we wszystkim podobny do nas, oprócz grzechu. On jest kimś jedynym, kto nie potrzebuje pokuty i nawrócenia. A mimo to prosi Jana Chrzciciela o chrzest. W tym geście pokory Jezus schodzi do wody — jako całkowicie święty i niewinny - aby uczynić siebie 'grzechem' za nas (por. 2 Kor 5, 21). Wtedy głos Ojca ogłasza Go Synem umiłowanym (por. Mt 3,17), a Duch Święty zstępuje na Niego, by Mu towarzyszyć w Jego zbawczej misji.
Ta pierwsza tajemnica światła przypomina nam nasz własny chrzest, poprzez który Bóg w Trójcy Jedyny uwolnił nas z ciemności grzechu i zaprosił do życia w świętości i wolności dzieci Bożych. Jezus nam przypomina, że nikt z nas nie został stworzony po to, by żyć w samotności, w ciemności grzechu, w dramacie różnych zniewoleń czy bólu rozpaczy. Bóg, który jest miłością, we chrzcie świętym potwierdza swoją nieodwołalną miłość do każdego dziecka, które przychodzi na ten świat i które jest zranione skutkami grzechu pierworodnego, a także skutkami grzechów kolejnych pokoleń.
Na wzór Maryi każdy z nas jest powołany do tego, by w coraz większym stopniu stawać się chrześcijaninem, uczniem Chrystusa, ukochanym przez Boga synem czy córką. Z Maryją modlimy się w tej tajemnicy różańcowej o to, by roztropnie czuwać nad naszym życiem, nad łaską otrzymaną na chrzcie świętym, nad chrześcijańskim powołaniem do trwania w świętości i wolności dzieci Bożych.
Jest to tajemnica szczególnie nam bliska, tajemnica bosko-ludzkiej wspólnoty i świętowania. Jezus uczestniczy w radości nowożeńców. On błogosławi i uświęca wzajemną miłość wszystkich nowożeńców, a także wszystkich ludzi tej ziemi. On sprawia, że pomimo naszych słabości i lęków, ta nasza ludzka miłość — na podobieństwo Bożej miłości — może stawać się miłością wierną, ofiarną i płodną. Małżeńska, nieodwołalna miłość kobiety i mężczyzny jest Bożym zamysłem i staje się możliwa tylko wtedy, gdy mąż i żona zapraszają Chrystusa do swego małżeństwa i rodziny. W Kanie Galilejskiej Syn Boży pomaga w sposób, który staje się symbolem i zapowiedzią Jego dalszej działalności. Uzupełnia wino, którego zabrakło na uczcie weselnej, a przez to daje pierwszy znak uczniom, że przyszedł na tę ziemię po to, aby uzupełniać to wszystko, czego nam brakuje i czego potrzebujemy. Swoją łaską i mocą Jezus uzupełnia wyjałowione stągwie naszego wnętrza za każdym razem, gdy wysycha w nas wiara, nadzieja i miłość, gdy zamierają w nas Boże pragnienia i aspiracje, gdy zaczyna w nas dominować smutek, zniechęcenie, lęk, a czasem rozpacz.
W Kanie Galilejskiej Chrystus nie tylko przemienia wodę w wino, ale dzięki interwencji Maryi — tej pierwszej, która uwierzyła - otwiera serca swoich uczniów na wiarę i na własną tajemnicę (por. J 2, 1-12). W drugiej tajemnicy światła Maryja daje nam najkrótszą receptę na życie w radości i światłości: „Czyńcie wszystko, cokolwiek Syn mój Wam powie”. Z Maryją módlmy się o to, aby nasze serca były otwarte na przyjmowanie Bożych darów. A także o to, abyśmy rozumieli, że posłuszeństwo wobec Chrystusa i Jego przykazań nie jest dla nas jakimś niepotrzebnym ciężarem, lecz przywilejem i zaszczytem kroczenia drogą miłości, prawdy i wolności. Ciężarem i krzyżem jest natomiast pójście inną drogą: drogą ciemności, drogą grzechu, nienawiści, uzależnień, rozpaczy. Trwając na modlitwie z Maryją, możemy ciągle na nowo doświadczać cudu napełnienia naszego wnętrza Duchem Jezusa, Duchem prawdy, miłości i pokoju.
W tej tajemnicy światła wpatrujemy się w nauczanie Jezusa, który przynosi nam Dobrą Nowinę o nadejściu Królestwa Bożego i który wzywa nas do nawrócenia (por. Mk 1, 15). On odpuszcza grzechy tym, którzy zbliżają się do Niego z ufnością i skruszonym sercem (por. Mk 2, 3- 13; Łk 7, 47-48). On daje początek tajemnicy miłosierdzia, którą będzie realizował aż do skończenia świata, szczególnie poprzez powierzony Kościołowi sakrament pojednania (por. J 20,22-23). On przeszedł przez ziemię dobrze czyniąc, a poprzez swoje słowa i czyny najpełniej odsłonił tajemnicę Bożej miłości miłosiernej.
Głosząc Królestwo Boże Jezus nie próbuje zmieniać panujących systemów społecznych, politycznych czy ekonomicznych. Jego drogą jest każdy spotkany człowiek. Syn Boży buduje swoje Królestwo na ziemi poprzez przemianę serc i sumień poszczególnych ludzi. W ten sposób przypomina nam prawdę, że tylko ten człowiek, który Go naśladuje, który uczy się myśleć, kochać i modlić tak, jak On, może stać się uczestnikiem i narzędziem Bożego królestwa. Bo jest to królestwo miłości i prawdy, sprawiedliwości i pokoju.
Rozważając wraz z Maryją trzecią tajemnicę światła, módlmy się o łaskę życia na co dzień w obecności Jej Syna. Módlmy się też o łaskę głębokiego, szczerego nawrócenia, a także o świadomość, że nawrócić się naprawdę to nauczyć się kochać w taki sposób, w jaki pokochał nas Chrystus.
W czwartej tajemnicy światła Jezus odpowiada na naszą potrzebę szczególniejszego spotkania z Nim w tajemnicy swojego Bóstwa. Jednocześnie przypomina nam tę prawdę, że doświadczenie tajemnicy Jego światłości może stać się naszym udziałem jedynie wtedy, gdy podążamy z Nim i za Nim ku górze, ku szczytowi duchowego wzrostu, ku wierzchołkowi nadprzyrodzonej wiary. A także wtedy, gdy mamy odwagę wypłynąć z Jezusem na głębię, pozostawiając na brzegu świat czysto doczesnych pragnień, nadziei czy aspiracji, czyli ten świat, który nie może zaspokoić naszej tęsknoty za Bogiem i za Jego obecnością pośród nas.
Przemienienie Jezusa na górze Tabor jest tajemnicą światła w dosłownym tego słowa znaczeniu. Chwała Bożej natury rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go za umiłowanego Syna wobec porwanych zachwytem Apostołów i kiedy ich wzywa, aby Go słuchali (por. Łk 9, 35). Spotkanie ze światłością Syna Bożego staje się dla Jego uczniów darem, a jednocześnie zadaniem. Przygotowuje Apostołów i wszystkich wierzących na przestrzeni całej historii Kościoła do przeżywania z Jezusem jakże bolesnego momentu Jego męki oraz śmierci krzyżowej jako ceny za nieodwołalną miłość Boga do człowieka. Spotkanie na górze Tabor jest jednocześnie dla nas zapowiedzią radości zmartwychwstania do w pełni przemienionego życia.
W czwartej tajemnicy światła módlmy się z Maryją, by każda Eucharystia, każda komunia święta, każda spowiedź, każde spotkanie z drugim człowiekiem, każda modlitwa i praca była wstępowaniem ku górze i wypływaniem na duchową głębię. Módlmy się, abyśmy każdego dnia potrafili ciągle na nowo odkrywać i kontemplować oblicze Jezusa, który jest naszą droga, prawdą i życiem.
W tej tajemnicy Chrystus rzuca szczególne światło na swoją miłość do człowieka. Jest to rzeczywiście miłość, która już od dwóch tysięcy lat nas zdumiewa i zaskakuje. Oto Syn Boży — zanim zostanie wydany w ręce grzeszników i zanim dobrowolnie odda za nas życie na krzyżu — w swojej nieskończonej fantazji miłości znajduje sposób, by z nami pozostać na tej ziemi, na której często tak trudno dostrzec obecność Boga i doświadczyć Jego miłości. Chrystus zna nasze serca i wie, że potrzebujemy Jego śmierci na krzyżu jako znaku nieodwołalnej miłości, a jednocześnie potrzebujemy Jego fizycznej - chociaż niedostrzegalnej wzrokiem - obecności aż do skończenia świata, gdyż jest to potwierdzenie Dobrej Nowiny, że Bóg nie pozostawia swoich wiernych w samotności.
Poprzez ustanowienie Eucharystii Chrystus ze swym Ciałem i Krwią staje się niezwykłym pokarmem, dając « aż do końca » świadectwo swej miłości do ludzi (por. J 13, 1). Jednak Jego obecność jest owocna jedynie dla tych, którzy w Eucharystii karmią się Bożą prawdą i Bożą miłością. Jakże bardzo potrzebują tego Bożego pokarmu ludzie naszych czasów, którzy coraz częściej karmieni są trującym pokarmem, sączącym się z wielu filmów, programów telewizyjnych i radiowych, a także z wielu czasopism czy wrogich Bogu i człowiekowi ideologii.
W piątej tajemnicy światła módlmy się z Maryją, aby Jezus obecny w Eucharystii był rzeczywiście naszym codziennym pokarmem, aby to właśnie On był prawdą, która nas wyzwala i miłością, która nas przemienia oraz daje siłę, by wytrwać do końca na drodze światłości i zbawienia.
Jako ludzie tej ziemi jesteśmy zawieszeni między ciemnością grzesznego świata a światłością Bożej prawdy, miłości i świętości. „My wszyscy, którzy podążamy za prawdą, czymże jesteśmy na tym świecie, jeśli nie brzaskiem jutrzenki? Niektóre bowiem spośród naszych czynów należą do światła, w innych znowu okazujemy się nie pozbawieni resztek ciemności” (Grzegorz Wielki). Rozważając różańcowe tajemnice światła uświadamiamy sobie raz jeszcze tę prawdę, że poza Chrystusem nie ma na tej ziemi innej światłości, ani innego Zbawiciela. Po dwóch tysiącach lat od przyjścia Syna Bożego wiemy już z pewnością, że nie zbawi nas ani demokracja, ani tolerancja, ani wolny rynek, ani postęp techniczny, ani ludzka jedynie mądrość.
Umocnieni różańcową modlitwą i rozważaniem tajemnic światła, czuwajmy z Maryją, by na co dzień żyć w blasku prawdy i miłości Jej Syna. Czyńmy wszystko, cokolwiek On nam powie, aby pośrodku cywilizacji śmierci realizować chrześcijańskie powołanie do życia w miłości, prawdzie i światłości. Amen.
nika82