Politechnika Wrocławska
Instytut Fizyki
Sprawozdanie ćw nr 57c
Temat: Badanie efektu Halla
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego
Rok I
Data wykonania ćw:
31.03.2009r.
Ocena:
1. Wstęp teoretyczny.
Efekt Halla to zjawisko fizyczne, odkryte w 1879 roku przez Edwina H. Halla. Jeżeli płytkę z metalu lub półprzewodnika włączymy w obwód prądu stałego i umieścimy ją w polu magnetycznym o wektorze indukcji prostopadłym do powierzchni płytki i do kierunku płynącego przez nią prądu, to pomiędzy punktami A i B wytworzy się różnica potencjałów, zwana napięciem Halla.
Jeśli wzdłuż płytki płynie prąd o natężeniu Is (nadając nośnikom prądu prędkość unoszenia v), zaś prostopadle do powierzchni przewodnika skierowane jest pole magnetyczne o indukcji , zakładając, że nośnikami są elektrony swobodne(dla metali i półprzewodników typu n), to na nośniki prądu o ładunku e działa siła Lorentza:
FL=-e(v×B)
W skutek działania siły Lorentza tor ruchu elektronów zostanie zakrzywiony, co spowoduje gromadzenie się elektronów na jednej krawędzi płytki, a na drugiej jej krawędzi-niedobór elektronów. Powoduje to wytwarzanie się poprzecznego, w przybliżeniu jednorodnego pola elektrycznego o natężeniu E. Pole to działa na elektrony siłą:
FE=-eE
Dla warunku równowagi możemy zapisać:
FL=FE
Wówczas:
UH=γIsB , gdzie: γ=1/end
n- koncentracja nośników
d-grubość płytki
Z powyższych wzorów wynika, że dokonując pomiarów napięcia i natężenia prądu płynącego przez płytkę, oraz znając współczynnik proporcjonalności γ można wyznaczyć indukcje magnetyczną B. Urządzenie dokonujące takich pomiarów nazywane jest hallotronem, dla którego γ jest jego czułością.
2.Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie: charakterystyk hallotronu, jego czułości, koncentracji elektronów swobodnych oraz czułości kątowej układu.
3.Opis ćwiczenia.
Układ pomiarowy składał się z hallotronu wyposażonego w magnesy, podłączonego do mierników oraz zasilacza. Pomiary dotyczyły zmian napięcia Halla w stosunku do składowej prostopadłej wektora indukcji magnetycznej do wektora prędkości elektronów.
Schemat układu pomiarowego:
Część podstawowa:
4.Wyniki pomiarów.
Is=10[mA]
Bo=0,5[T] ΔBo=0,05[T]
Δα= ± 5 [°]
Lp.
α[°]
UH[V]
ΔUH[V]
Bn[T]
ΔBn[T]
γ[V/AT]
1.
0
-0,0419
0,0001
0,044
0,048
-96,15
2.
10
0,0055
-0,044
-12,62
3.
20
0,0505
-0,130
0,056
-39,02
4.
30
0,0967
0,0002
-0,211
0,061
-45,76
5.
40
0,1363
-0,287
0,065
-47,53
6.
50
0,1728
-0,354
0,067
-48,88
7.
60
0,2054
0,0003
-0,410
0,066
-50,15
8.
70
0,2300
-0,453
darius037