ćw nr 57c - Badanie efektu Halla.docx

(97 KB) Pobierz

Politechnika Wrocławska

Instytut Fizyki

                     Sprawozdanie  ćw nr 57c

 

                   Temat: Badanie efektu Halla

 

 

Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego

Rok I

Data wykonania ćw:

 

          31.03.2009r.

Ocena:

 

 

1. Wstęp teoretyczny.

Efekt Halla to zjawisko fizyczne, odkryte w 1879 roku przez Edwina H. Halla. Jeżeli płytkę z metalu lub półprzewodnika włączymy w obwód prądu stałego i umieścimy ją w polu magnetycznym o wektorze indukcji prostopadłym do powierzchni płytki i do kierunku płynącego przez nią prądu, to pomiędzy punktami A i B wytworzy się różnica potencjałów, zwana napięciem Halla.

efekt halla.jpg

Jeśli wzdłuż płytki płynie prąd o natężeniu Is (nadając nośnikom prądu prędkość unoszenia v), zaś prostopadle do powierzchni przewodnika skierowane jest pole magnetyczne o indukcji {\vec B}, zakładając, że nośnikami są elektrony swobodne(dla metali i półprzewodników typu n), to na nośniki prądu o ładunku e działa siła Lorentza:

 

FL=-e(v×B)

 

W skutek działania siły Lorentza tor ruchu elektronów zostanie zakrzywiony, co spowoduje gromadzenie się elektronów na jednej krawędzi płytki, a na drugiej jej krawędzi-niedobór elektronów. Powoduje to wytwarzanie się poprzecznego, w przybliżeniu jednorodnego pola elektrycznego o natężeniu E. Pole to działa na elektrony siłą:

FE=-eE

Dla warunku równowagi możemy zapisać:

FL=FE

Wówczas:

UH=γIsB  , gdzie:  γ=1/end

n- koncentracja nośników

d-grubość płytki

Z powyższych wzorów wynika, że dokonując pomiarów napięcia i natężenia prądu płynącego przez płytkę, oraz znając współczynnik proporcjonalności γ można wyznaczyć indukcje magnetyczną B. Urządzenie dokonujące takich pomiarów nazywane jest hallotronem, dla którego γ jest jego czułością.

2.Cel ćwiczenia.

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie: charakterystyk hallotronu, jego czułości, koncentracji elektronów swobodnych oraz czułości kątowej układu.

3.Opis ćwiczenia.

Układ pomiarowy składał się z hallotronu wyposażonego w magnesy, podłączonego do mierników oraz zasilacza. Pomiary dotyczyły zmian napięcia Halla w stosunku do składowej prostopadłej wektora indukcji magnetycznej do wektora prędkości elektronów.

Schemat układu pomiarowego:

hallotron.jpg

 

Część podstawowa:

4.Wyniki pomiarów.

Is=10[mA]          

Bo=0,5[T]   ΔBo=0,05[T]

Δα= ± 5 [°]

 

Lp.

α[°]

UH[V]

ΔUH[V]

Bn[T]

ΔBn[T]

γ[V/AT]

1.

0

-0,0419

0,0001

0,044

0,048

-96,15

2.

10

0,0055

0,0001

-0,044

0,048

-12,62

3.

20

0,0505

0,0001

-0,130

0,056

-39,02

4.

30

0,0967

0,0002

-0,211

0,061

-45,76

5.

40

0,1363

0,0002

-0,287

0,065

-47,53

6.

50

0,1728

0,0002

-0,354

0,067

-48,88

7.

60

0,2054

0,0003

-0,410

0,066

-50,15

8.

70

0,2300

0,0003

-0,453

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin