Co z tym Trójkątem Bermudzkim.pdf

Co z tym Trójkątem Bermudzkim?

1 gru, 08:22 Wydawnictwo Astrum

fot. Getty Images

Tajemny obszar rozciąga się między wierzchołkami Puerto Rico – jednej z wysp

bermudzkich, a południowym krańcem Florydy. Miejsce niewyjaśnionych zaginięć

statków, jachtów i samolotów wciąż, pomimo wielu szczegółowych badań, pozostaje

niezbadaną tajemnicą.

Trójkąt Bermudzki bez wątpienia należy do najbardziej frapujących zagadek naszej planety. Już

sama myśl o nim przyprawia o dreszcze. Ocean Atlantycki skrywa przed światem sekret zapierający

dech w piersiach wszystkim miłośnikom zjawisk paranormalnych.

Powstało już mnóstwo hipotez na ten temat, które niestety jednoznacznie potwierdzają, że to, co

dzieje się w okolicach tak zwanego Diabelskiego Trójkąta, ewidentnie wykracza poza prawa fizyki.

Już sam odkrywca „nowego świata”, Krzysztof Kolumb, miał do czynienia z siłami Trójkąta. Płynąc

pod koniec XV wieku ku wybrzeżom Ameryki Północnej (myślał wtedy, że do Indii), w swoim

dzienniku pokładowym odnotował niespotykane zjawisko. Opisał przerażających rozmiarów kule

ognia ze świstem przelatujące po niebie, które znikały w odmętach spienionej wody. Pięć wieków

później podobne zjawisko zaobserwowali amerykańscy astronauci. Jednak prawdziwa legenda

Trójkąta Bermudzkiego narodziła się dopiero w XX wieku, wraz z dramatyczną historią „lotu nr 19”.

Pod koniec 1945 roku u wybrzeży Florydy zaginęła bez wieści eskadra amerykańskich samolotów

bombowych. Był to jeden z najtragiczniejszych lotów w dziejach lotnictwa wojskowego. O godzinie

14:10 z bazy Fort Lauderdale 14 osób (według niektórych źródeł 27) wyruszyło na pokładzie pięciu

samolotów zwiadowczych. Porucznik Charles Taylor, dowodzący grupą młodych żołnierzy, w tamtej

chwili nie przypuszczał, że prowadzi ich na pewną śmierć.

Ten z pozoru zwyczajny lot ćwiczeniowy zamienił się w dramat żołnierzy i ich rodzin, ale też i nauki,

która do dziś nie potrafi rozwikłać zagadki. Co wydarzyło się feralnego dnia? Kilka minut po 19

nadeszła ostatnia wiadomość od patrolu: "brakuje paliwa, musimy lądować...".

Oficjalne raporty donoszą, że załoga zabłądziła, a lotnicy najprawdopodobniej musieli lądować na

falach wzburzonego oceanu. To właśnie ostatecznie uznano za przyczynę katastrofy. Było to

zadanie niebezpieczne, a wręcz niemożliwe do wykonania przez pilotów, którzy nigdy wcześniej

tego nie robili. Przy takiej prędkości fale zachowują się jak betonowy mur.

A to jeszcze nie koniec tragedii. O godzinie 19:27 jeden z samolotów ratowniczych eksplodował,

trafiony piorunem. Zaginionych żołnierzy szukano przez najbliższe tygodnie. Bezskutecznie.

Wraków nigdy nie odnaleziono.

W ciągu kilkudziesięciu lat, od 1945 do 1975 roku, na liście zaginionych znalazło się 37 samolotów,

jeden balon i 38 statków różnych typów i wielkości. Nawet atomowa łódź podwodna! Ginęło

wszystko, od motorówek, przez jachty, aż po kutry rybackie. Wiele z nich znaleziono, jednak bez

załogi.

Powszechnie znana jest historia rejsu Ellen Austin. Statek znaleziono w 1881 roku bez żywej duszy

na pokładzie. Co więcej, okręty, które wypłynęły mu na ratunek, także przepadły bez wieści. Do

przypadków najbardziej nieprawdopodobnych zalicza się jednak zniknięcie olbrzymiego holownika

Wild Goose w kwietniu 1948 roku oraz pancernika Sao Paulo 3 października 1951 roku.

Gigantyczne statki wydawały się wręcz niezatapialne, a nawet jeśli utonęły, dlaczego nikt po dziś

dzień nie odnalazł ich wraków?

Długa historia Trójkąta Bermudzkiego odnotowała i takie przypadki, w których wielu lotnikom i

marynarzom udało się wrócić z diabelskiej otchłani. Ich relacje są niewiarygodnie podobne.

Większość mówi o białych albo jasnozielonych oparach mgły, słupach świecących chmur, w których

obrębie przestawała działać cała pokładowa elektronika, a czasami także silniki.

Ludzie tracili zmysł orientacji i skarżyli się na zawroty głowy, niektórzy czuli przez chwilę stan

nieważkości, a horyzont znikał w mgnieniu oka. Po krótkim czasie aparatura przeważnie zaczynała

znowu normalnie pracować. Zdarzało się też, że przelot przez taką chmurę powodował znaczne

przesunięcie czasu lotu. Często wspominano rozproszone światło oraz białą świecącą wodę, z której

jednemu z pilotów samolotu ratowniczego udało się pobrać próbki. Analiza wykazała nienaturalną

zawartość siarki.

Latem 1972 roku jeden z samolotów pasażerskich zniknął z ekranu radarów i stracił wszelką

łączność radiową. W ciągu 10 minut zebrano ekipę ratowniczą, kiedy nagle samolot wylądował, jak

gdyby nigdy nic, na lotnisku w Miami. Przeprowadzono kontrolę wszystkich systemów, ale nie

wykazała ona żadnych uszkodzeń, jedynie zegarki spóźniały się 10 minut.

Nie wiadomo, co w tym czasie działo się z pasażerami. Pilot stwierdził, że nie miał żadnych

kłopotów podczas lotu, z wyjątkiem mgły. Niektórzy pasażerowie wspominali później o świetlistych

kulach latających w powietrzu i pod wodą oraz o tym, że ich samolot przez chwilę sam rozbłysnął

podobnym światłem.

Jest wiele teorii próbujących wyjaśnić tajemnicę Trójkąta Bermudzkiego. Kiedyś wierzono, że to

potwory morskie pożerają statki i samoloty w tym rejonie. Sceptycy z kolei wspominają o piratach

żerujących na tych terenach, łupiących statki, topiących je i zacierających po sobie ślady.

Niewątpliwie w części przypadków mają rację. Początkowo piraci grabili statki, potem przyszła

moda na ich przechwytywanie i wykorzystywanie do szmuglu narkotyków czy alkoholu. Trudno

jednak autorytatywnie stwierdzić, że piraci zatapiają tankowce i statki podwodne, ponieważ nie

mieliby przecież gdzie ukryć ton żelastwa. Dodatkowo niemożliwe było przecież obrabowywanie

samolotów.

Inne teorie mówią o silnych prądach podwodnych, które za sprawą ogromnego ciśnienia wsysają

wszystko. Po upadku teorii prądów wodnych powstała teoria „superpioruna”. To bardzo rzadkie

wyładowanie energii rzędu 10 trylionów watów. Taka siła może teoretycznie zagotować wodę,

powodując powstanie gwałtownej mgły, zjawiska opisywanej przez świadków „białej wody”, a w

konsekwencji zatopienie statku.

Ogromne wyładowanie tłumaczy też rewolucję urządzeń pokładowych. Co jednak tłumaczy brak

jakichkolwiek śladów po wrakach? Co tłumaczy zniknięcie samych członków załogi? Jakim

sposobem ogromny piorun omija statek niszcząc jedynie ludzi znajdujących się na pokładzie? Na te

pytania nadal brak odpowiedzi.

Z jednej strony teorie fizyki, z drugiej natomiast miłośnicy zjawisk paranormalnych, których

naukowe spekulacje nadal nie zadowalają. Fani spiskowych teorii dziejów stworzyli już kilkadziesiąt

takich hipotez, rzekomo wyjaśniających wypadki na Atlantyku. Są wśród nich mniej lub bardziej

zaskakujące koncepcje. Okazuje się jednak, że metafizyczne pomysły sprawdzają się w tym

wypadku zdecydowanie lepiej niż nauka.

Oczywiście na czele znajdziemy rzekomą ingerencję UFO, interpretowaną na rozmaite sposoby.

Jedni uważają, że istoty pozaziemskie prowadzą badania nad nasza planetą. Dlatego w zależności

od potrzeb porywają statki, samoloty, a innym razem samych ludzi. Mniej popularna teoria mówi o

tym, że cywilizacje z kosmosu pozbawione są wody, którą zasysają właśnie z obszaru Trójkąta

Bermudzkiego. Muszą to robić z taką siłą, że razem z wodą pochłaniają też inne obiekty.

Są również ci, którzy wiążą tajemnice „diabelskiego trójkąta” z cywilizacją starożytnych Atlantów.

Legenda mówi, że ludność Atlantydy posiadała ogromny kryształ, z którego świat niegdyś czerpał

energię. Wraz z zagładą mitycznego państwa kryształ zapadł się w głębinach oceanu, a dziś

wytwarza niszczące pole elektryczne. To teoria dość rewolucyjna, lecz wygodna zarówno dla

badaczy Trójkąta Bermudzkiego, jak i dla poszukiwaczy cudownej cywilizacji, która stanowi kolejną

nierozwiązywalną zagadkę współczesnych czasów.

A może Atlanci wciąż istnieją i strzegą swojej potęgi? Porywają więc wszystkich, którzy przez

przypadek mogliby natknąć się na ich tajemnicę. Wszystko to tylko domysły. Jedna z ostatnich

teorii mówi o tak zwanej dziurze w niebie, która wskutek zakrzywienia przestrzeni stanowi drogę do

kosmosu. Wszystkie są kontrowersyjne, lecz nie można ich odrzucić, dopóki nauka nie wyjaśni, co

tak naprawdę kryje się za mrożącą krew w żyłach zagadką.

Anomalie pogodowe opisywane przez świadków nie są czymś wyjątkowym na naszej planecie.

Okazuje się, że Trójkąt Bermudzki to tylko jedno z takich przerażających miejsc. Podobne zjawiska

atmosferyczne występują na tak zwanym Diabelskim Morzu.

Obszar jest określany mianem Trójkąta Smoka, leży między Japonią, Wyspą Yap i Tajwanem. To

ten sam stopień szerokości geograficznej, co w przypadku Trójkąta Bermudzkiego, a to już jakaś

wskazówka. Dawni mieszkańcy Japonii wierzyli, że morze zamieszkują smoki, które wciągają statki

pod wodę. W związku z regularnym nawrotem niepokojących wypadków, rząd japoński postanowił

w 1952 roku wysłać statek badawczy i raz na zawsze „odczarować” tragiczny obszar.

Ekspedycja kapitana Kaio Maru nigdy nie powróciła do portu, nie odnaleziono statku ani załogi.

Nasza planeta skrywa kolejny sekret otaczającej nas rzeczywistości. Nadal wiele tajemnic pozostaje

bez rozwiązania. Może to tylko kwestia czasu, a może znak, że człowiek nie powinien przekraczać

pewnych granic i sięgać po wiedzę, która prawdopodobnie przerosłaby nasze najśmielsze

oczekiwania i obawy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: