DRUGI_OBIEG_NR2_(25.11.2011).pdf

SPIS TREŚCI :

WITOLD GWOŹDŹ

Najmniejsza cząstka mnie........................................................s.4

NATALIA KLIMCZUK

Pierwsze samodzielne zadanie...............................................s.10

ANNA KUSIAK

Hotel samobójców...................................................................s.16

MARTA ŁOBAŻEWICZ

La proditore............................................................................s.22

PAWEŁ MOCEK

Drobna pomoc........................................................................s.29

ADRIAN ''RYAN'' SŁADEK

Przeniewierca.........................................................................s.38

Witajcie ponownie!

Z niekłamaną przyjemnością chcielibyśmy Was powitać

w drugim numerze wznowionego Rybnickiego Amatorskiego

Przeglądu Literackiego ''Drugi Obieg''! W tym miesiącu

wychodzimy do Was z numerem o lepszej jakości wydania.

Tym razem prezentujemy się Wam z sześcioma nowymi

opowiadaniami, z których każde na swój oryginalny sposób porusza

motyw tego numeru, którym jest Maska . Style i gatunki są

zróżnicowane, więc każdy powinien znaleźć coś dla siebie.

Dwa pośród tegomiesięcznych tekstów napisane zostały

przez osoby, które dopiero co dołączyły się do naszej ekipy: Anię

Kusiak i Pawła Mocka . Niezwykle cieszy nas fakt, że nasze grono

powiększyło się i liczymy, że w niedługim czasie powitamy na

łamach ''Drugiego Obiegu'' kolejne osoby.

Zapraszamy także wszystkich do odwiedzania naszego

profilu na Facebooku, który możecie znaleźć pod adresem:

www.facebook.com/drugiobieg . Prostym gestem, jakim jest

kliknięcie ''lubię to'', dacie nam sygnał, że zwracacie uwagę na

naszą pracę i zmotywujecie nas do kontynuowania projektu.

Na koniec chciałbym przypomnieć, że ''Drugi Obieg''

zmienił adres e-mail. Od teraz możecie się z nami kontaktować za

pomocą następującego adresu: drugiobieg@yahoo.pl .

Z pozdrowieniami i życzeniami miłej lektury,

Adrian ''Ryan'' Sładek i Witold Gwoźdź wraz z całą

ekipą.

REDAKCJA:

Justyna Hawryś — Oprawa graficzna, jedzenie mlecznych kanapek.

Paweł ''Rus'' Połednik — Korekta tekstów, picie kawy, umiłowanie średników.

Adrian ''Ryan'' Sładek — Składanie tekstu, wysłuchiwanie narzekań.

Witold Gwoźdź — Ogarnianie wszystkiego, bycie zmierzłym i bycie zmierzłym.

Agata Paprotna — Mecenat, bycie zadowoloną.

Łukasz Paprotny — Mecenat, posiadanie dziwnego poczucia humoru.

Najmniejsza cząstka mnie

Witold Gwoźdź

5 listopada 2011 roku ugrupowanie "Anonymous" zniszczyło ogromne

medium komunikacji znane jako portal społecznościowy "Facebook". Zamieszani w ten

ostatni w dziejach spisek prochowy ludzie pracujący dla Facebook Inc. dokonywali tego

dnia masowych zniszczeń w siedzibie spółki. Niszczyli setki zabezpieczeń, usuwali

kopie zapasowe, wszystkie dane, każdy możliwy istniejący ślad, który znajdował się

w Dolinie Krzemowej i świecie zwanym internetem. Nikt nie wie, kim byli ci ludzie.

Pozostali anonimowi do końca swoich dni tak, jak każdy inna osoba popierająca

Anonymous. Może nawet nie byli świadomi tego, co zrobili tamtego dnia? Istnieje

prawdopodobieństwo, że chcieli przyczynić się do ochrony ludzkości i mieli wzniosłe

idee... albo, że wszystko było ukartowane od początku, a Anonymous był tylko zasłoną

dymną dla tajemniczego pana "X". Chwytem marketingowym, mającym dać

nieograniczoną władzę owemu nieszczęsnemu panu "X", który ciągnął za sznurki. O ile

w ogóle istniał. Nie zmienia to jednak konsekwencji tego faktu. Znany ludzkości świat,

przestał istnieć, przeistoczył się w aberrację samego siebie. Taką lawinę spowodował

ten jeden, choć nie tak wcale duży w skali dziejów świata, kamień milowy.

Zakreśliłem kolejną datę w kalendarzu. 25.09.2011... jeszcze nieco ponad

miesiąc i ludzie zauważą, jak zakłamany był świat, w którym żyli.

Moje mieszkanie zarzucone jest tonami pudełek po pizzy i puszek po piwie,

wygląda okropnie. W zasadzie wszystko w nim się rozpada, pomijając jego centralną,

jedyną istotną część - komputer. Oto mój oręż, który obrócę przeciw tym, którzy za jego

pośrednictwem zarabiają niebotyczne sumy, żądzą światem i kontrolują jego populację.

Kto mieczem wojuje, od miecza zginie - przysłowie jest nadal aktualne.

Korporacje, rządy, terroryści, firmy, każdy z nich jest winien. A ja - Lewis

"Haller" Gable pomogę z tym skończyć. Nie tak trudno przeciążyć serwer, który i tak

jest oblegany. Nieważne, jak bardzo starają się informatycy z bookryja, jeśli

wystarczająco dużo osób ich obciąży, to w końcu ich potworek zbijający fortuny na

sprzedaży danych osobowych padnie. Wtedy inni, znający się na rzeczy wykasują go

z tego świata.

Jakie piękne czasy nastaną... każdy żyjący na tej planecie człowiek będzie

bezpieczny. Nikt nie będzie znał naszych imion, nazwisk, adresów, numerów PESEL

i IP. Będziemy wolni. Już parę ładnych lat temu policja przyznała, że korzysta z portali

społecznościowych, do ustalania danych osób "podejrzanych". Taaaaaaaak, wiem jak to

działa, podejrzanych, czyli niewygodnych! Takich samych podejrzanych mają Chiny,

Irak, Stany Zjednoczone, Izrael... Będzie to zwrot o sto osiemdziesiąt stopni w historii

świata. Tak jak ten Polak, który udowodnił, że to Ziemia kręci się wokół Słońca, albo

jak Darwin. Będą o nas pisać w książkach. Już to widzę, oczyma wyobraźni... "Lewis

Gable - Człowiek, który powiedział nie.". Staniemy się współczesnymi hipisami, tyle że

niećpającymi i żyjącymi w normalnych miastach, bez śmiesznych komun.

Wyszedłem na balkon z pogniecionym Camelem Lightem w ustach,

uśmiechając się do ceglanych budynków robotniczej dzielnicy Detroit. Tak, to będzie

coś. Świat z anonimowymi ludźmi, każdy będzie mógł robić, co tylko zechce, nikt nie

będzie o nikim nic wiedział.

Anonimowość...

Ubrane w regulaminowe czarne płaszcze z kapturami Istoty Ludzkie wtłoczyły

się do sypiącego się budynku sądu, niegdyś będącego teatrem, który został

zdelegalizowany dawno, dawno temu. Dach był połatany arkuszami blachy falistej,

a ściany podparte stalowymi belkami. Każdy szedł tak, jakby nie interesowała go żadna

inna Istota Ludzka, nikt nie czuł takiej potrzeby i nie zamierzał zostać przypadkowo

oskarżonym o odbieranie czyjejś anonimowości. Złowieszcze uśmiechy na maskach

wszczepionych w miejsce twarzy w połączeniu z czarnym ubiorem tworzyły z nich

czarno-białą rzekę torującą sobie drogę przez utworzone właśnie koryto. Była godzina

9.55, za pięć minut rozpocznie się rozprawa, a przecież nie może być rozprawy sądowej

bez oskarżycieli, obrońców i sędziów. Długi korytarz prowadzący na wielką salę

amfiteatralną był pomalowany okropną zgniłozieloną farbą olejną, wszędzie było

mnóstwo zacieków, a pod nogami walał się gruz. Ludzie powoli zaczęli wlewać się do

hali z półokrągłymi betonowymi ławami. Siadali dokładnie na wymalowanych

ścierającą się czarną farbą po kolei ponumerowanych miejscach. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9,

10... Kiedy tylko usiadła setna osoba, reszta, dla której nie starczyło ponumerowanych

siedzisk, wyszła. W miejscu gdzie zwyczajowo powinni być aktorzy, kurtyna i scena,

była wielka klatka spawana z prętów zbrojeniowych. Pośrodku zaś widok niecodzienny.

Okropne monstra, bestie... a w zasadzie najprawdziwsi z ludzi. Bez masek, ubrani

w jakieś pozszywane ze sobą kolorowe, brudne szmaty imitujące coś na kształt

groteskowych sukien, garniturów i koszul. W miejscu twarzy... to znaczy maski jawiła

się zmasakrowana mieszanina zabliźnionych ran i widocznych mięśni oraz ścięgien.

Puste podwójne dziury w miejscu nosa, otwory gębowe pozbawione ust z widocznymi

zębami wystającymi z poranionych dziąseł. Kiedy maska jest zasadniczą twarzą Istoty

Ludzkiej, pozbycie się jej... to okropny widok.

Ci ludzie są jednymi z tych, których zawsze rodzi się paru w każdym

pokoleniu. Uznają anonimowość za najgorsze zło, chcą za wszelką cenę się jej pozbyć,

a kiedy posuną się do ostateczności — usuną maski, wyglądają jak potwory z sennych

koszmarów. I wyglądają tak samo, są identyczni, zupełnie jak ci mający maski. Jaki to

smętny komentarz - w pogoni za porzuceniem anonimowości okaleczyć się, będąc już

okaleczonym i stać się częścią anonimowej grupy, chcąc porzucić wcześniejszą

anonimowość. I to jest cena - teraz stoją pośrodku zrujnowanej sali teatralnej

przemianowanej na sąd zamknięci w klatce jak zwierzęta. Czekają na osąd setki Istot

Ludzkich, która zdołała się tu wtłoczyć w pierwszej kolejności.

Wybiła godzina 10.00, wszyscy powstali.

— Oto Istoty Ludzkie oskarżone przez Istoty Ludzkie, nie wiemy o nich nic.

Niech przemówi oskarżenie.

Chór tak samo brzmiących, zniekształcanych przez maski głosów równo co do

sekundy wymówił beznamiętnie regułkę. Jaki to chory świat... "Nie wiemy o nich nic,

niech przemówi oskarżenie...

Tak wyglądały sądy w tej parodii rzeczywistości. O 9.45 Istota Ludzka, jak

zaczęto nazywać zwykłych ludzi, przemocą wprowadzała do klatki kogoś, kto miał być

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: