dogoterapia.doc

(48 KB) Pobierz
Definicja: Kynoterapia, inaczej zwana dogoterapią, jest jedną z form zooterapii, która wykorzystuje specjalistycznie przeszkolone psy do pracy polegającej na wieloprofilowym usprawnianiu dzieci, młodzieży i dorosłych, szczególnie osób:

1

 

Definicja: Kynoterapia, inaczej zwana dogoterapią, jest jedną z form zooterapii, która wykorzystuje specjalistycznie przeszkolone psy do pracy polegającej na wieloprofilowym usprawnianiu dzieci, młodzieży i dorosłych, szczególnie osób:

 

§         z niepełnosprawnością intelektualną, w tym z zespołem Downa,

§         cierpiące na autyzm, zespół Aspergera,

§         z zaburzeniami pragmatyczno-semantycznymi,

§         z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytami uwagi,

§         z zaburzeniami w zachowaniu,

§         z niepełnosprawnością ruchową, w tym z MPD,

§         niewidome,

§         niesłyszące,

§         niedostosowane społecznie,

§         cierpiące na padaczkę,

§         chore somatycznie, w tym terminalnie,

§         chore psychicznie,

§         z problemami komunikacyjnymi,

§         z trudnościami w uczeniu się,

§         z problemami logopedycznymi,

§         samotne,

§         zagubione,

§         zestresowane,

§         oraz ludzie starsi, a także inne osoby potrzebujące

 

Głównym zadaniem dogoterapii jest motywacja do podjęcia walki z chorobą, a co za tym idzie - poprawa stanu psychicznego i fizycznego dziecka.

 

Cele ogólne 

§         1. Wyzwalanie zainteresowań, aktywności i motywacji do działania w procesie terapeutycznym,

§         2. Stymulowanie wszechstronnego rozwoju osobowości,

§         3. Wyrównywanie różnego typu dysharmonii rozwojowych w sferze emocjonalnej i społecznej,

§         4. Kształtowanie prawidłowych postaw i zachowań społecznych, przełamywanie lęku,

§         5. Integracja dzieci z różnymi deficytami z dziećmi sprawnymi na terenie klasy i szkoły,

§         6. Stwarzanie dobrego klimatu do kreowania pozytywnych emocji,

§         7. Wzbogacanie wiedzy o budowie i pielęgnacji psa.

 

Cele szczegółowe

Cele szczegółowe wynikają z problemu jakiego dotyczy terapia, zależą więc od określonej niepełnosprawności. Zostały  przedstawione według klucza:

Cele realizowane w terapii dziecka z upośledzeniem umysłowym:

§         -         wypracowanie umiejętność  komunikowania się, nawiązywania kontaktów,

§         -         ośmielanie dzieci, nauka podejmowania decyzji,

§         -         wyrażania własnego zdania,

§         -         wzbogacanie słownictwa,

§         -         zapewnienie społecznej integracji,

§         -         doskonalenie sprawności fizycznej i koordynacji ruchowej,

§         -         stymulacja rozwoju funkcji poznawczych,

§         -         rozwijanie zachowań opiekuńczych,

 

Cele realizowane w terapii logopedycznej:

§         -         mobilizowanie do głośnego i poprawnego wysławiania się,

§         -         doskonalenie artykulacji,

§         -         naśladowanie czynności wykonywanych przez psa takich jak np.: dyszenie,

                sapanie, mlaskanie,

§         -         wzbogacanie słownictwa,

Cele realizowane w rehabilitacji:
-         rozluźnienie mięśni,
-         motywacja dziecka do wytrwałych ćwiczeń,
-         doskonalenie mowy czynnej,
-         przeprowadzanie zabiegów rehabilitacyjnych w atmosferze relaksu,
Cele realizowane w terapii dziecka nadpobudliwego:
-         wyciszenie emocji,
-         mobilizacja do wytrwałej pracy,
-         doskonalenie koncentracji uwagi,
-         wypracowanie umiejętności postępowania w nowych sytuacjach,
Cele realizowane w terapii dziecka nieśmiałego:
-         przełamanie własnych ograniczeń,
-         wzmocnienie poczucie własnej wartości,
-         wypracowanie zdecydowanej, konsekwentnej postawy,
-         stworzenie sytuacji wyróżniającej ucznia w sposób pozytywny, dający możliwość odniesienia sukcesu,

Cele realizowane w terapii  dziecka z autyzmem:
-         pomoc w nawiązaniu kontaktu,
-         wzbudzenie zainteresowania otoczeniem,
-         pomoc w przełamaniu lęku przed nowymi sytuacjami,
-         wypracowanie umiejętności okazywania emocji, nazywania ich,
-         zmniejszanie nadwrażliwości,
Cele realizowane w terapii  dziecka dyslektycznego
-         wzmocnienie poczucia własnej wartości,
-         doskonalenie orientacji stronnej,
-         doskonalenie sprawności manualnej,
-         doskonalenie percepcji wzrokowej,
-         doskonalenie percepcji słuchowej,
-         doskonalenie umiejętności werbalizacji własnych myśli,
-         rozwijanie umiejętności twórczych,
-         tworzenie sytuacji dających poczucie odniesionego sukcesu,

 

Formy prowadzenia zajęć dogoterapeutycznych:

 

§         Ćwiczenia z psem:

1. Wydawanie różnorodnych poleceń, określanie części ciała psa. Taka zabawa rozwija słownictwo i motywuje dziecko do mówienia. Dziecko odczuwa radość i satysfakcję, gdy widzi, że pies słucha jego poleceń.

 

2. Karmienie psa suchą karmą. Dziecko bierze do ręki karmę, przywołuje psa i tak utrzymuje rękę, aby pies mógł zjeść pokarm. Ma, to szczególne znaczenie u osób z przykurczami dłoni, zarówno dzieci jak i ludzi starszych. Jeśli występuje problem ze swobodnym rozprostowaniem palców, pies pomaga wyegzekwować ten ruch swoim nosem i pyskiem, stymuluje zakończenia nerwowe dłoni, wyzwala rozluźnienie mięsni, Często również stosuje się rzucanie karmy, które ma na celu rehabilitację ręki i wytrenowanie precyzji ruchu.

 

3. Pielęgnacja psa. W tym przypadku czesanie sierści psa pozwala na rehabilitację całej ręki, stymuluje ruchy precyzyjne, pozwala na zróżnicowanie stopnia nacisku dłoni.

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin