Analiza tendencji wskaźników rentowności
Wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki.
Jest obliczany jako iloraz zysku na sprzedaży i przychodów netto ze sprzedaży.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym lepiej.
Wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki. Jest obliczany jako iloraz zysku z działalności operacyjnej oraz przychodów netto ze sprzedaży.
Wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki. Jest obliczany jako iloraz zysku przed opodatkowaniem oraz przychodów netto ze sprzedaży.
Obok rentowności kapitału własnego i rentowności aktywów, podstawowy wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki. Jest obliczany jako iloraz zysku netto oraz przychodów netto ze sprzedaży.
Rentowność netto jest jednym z najczęściej wyznaczanych wskaźników rentowności. Informuje o udziale zysku po opodatkowaniu w wartości przychodów. Większa wartość wskaźnika oznacza korzystniejszą sytuację przedsiębiorstwa, gdyż każda złotówka przychodów daje większy zysk.
Obok rentowności netto i rentowności aktywów, podstawowy wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki. Jest obliczany jako iloraz zysku netto i kapitału własnego. Jeżeli korzysta się ze sprawozdań skonsolidowanych, to z kapitału własnego i zysku netto wyłącza się część przypadającą na udziałowców mniejszości. W ten sposób otrzymuje się rentowność kapitału własnego przypadającego jedynie na akcjonariuszy jednostki dominującej, a nie udziałowców całej grupy kapitałowej. Takie podejście stosowane jest w RANKINGU SPÓŁEK GIEŁDOWYCH.
Rentowność kapitału własnego pozwala określić, jaka stopę zysku przynosi właścicielom kapitału inwestycja w dane przedsiębiorstwo.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym korzystniejsza jest sytuacja akcjonariuszy spółki.
Jest to bardzo często wyznaczany wskaźnik. Przedstawia on w sposób najbardziej syntetyczny efektywność zarządzania kapitałem powierzonym spółce.
Obok rentowności netto i rentowności kapitału własnego, podstawowy wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki. Jest obliczany jako iloraz zysku netto i aktywów razem.
Rentowność aktywów pokazuje jaki poziom zysku przynosi każda złotówka zaangażowana w finansowanie aktywów, czyli pokazuje jak efektywnie jest wykorzystywany majątek przedsiębiorstwa.
Jest obliczany jako iloraz zysku z działalności operacyjnej i aktywów razem.
Rentowność operacyjna aktywów służy do oceny zjawiska dźwigni finansowej, która występuje, jeżeli rentowność operacyjna aktywów jest większa od stopy procentowej płaconej od kredytów, pożyczek i wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych. W przeciwnym wypadku, powstaje tzw. maczuga finansowa.
Wskaźnik jest nieco podobny do wskaźnika rentowności aktywów (ROA). Ponieważ jednak do wyznaczenia ROA wykorzystuje się zysk netto, który zmienia się w zależności od wysokości odsetek płaconych od zobowiązań, zmiana struktury pasywów będzie miała na niego wpływ. A idea jest taka, by obliczyć rentowność aktywów niezależnie od poziomu zadłużenia spółki. Wskaźnik rentowności operacyjnej aktywów cel tej idei osiąga, ignoruje jednak wpływ podatku dochodowego.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym sytuacja finansowa korzystniejsza.
ediro