R. Antkowiak - Terapia systemowa w leczeniu agresji i zaburzen zachowania.pdf

(135 KB) Pobierz
Terapia systemowa w leczeniu agresji i zaburzeń zachowania
Terapia systemowa w leczeniu agresji i zaburzeń zachowania.
Rafał Antkowiak
1.Rys historyczny terapii systemowej w kontekście agresji i zaburzeń zachowania.
Poczynając od prób opisu struktury ( brak wyraźnych granic, zaburzona hierarchia -S.
Minuchin) i wzorców komunikacji ( symetryczna eskalacja) poprzez system skupiony wokół
problemu ( Goolishian) aż po idee społecznego konstrukcjonizmu ( K.Gergen, K.Deissler).
2.Wahadłowy model wychowania w rodzinach gdzie Identyfikowanym Pacjentem jest
dziecko z zaburzeniami zachowania ( Orwid, Pietruszewski).
3. W przypadku zaburzeń zachowania i powiązanej z nimi agresji, buduje się system , który
możemy opisać jako system skupiony wokół problemu ( idąc za ideami Goolishiana oraz
Deisslera). Cechą charakterystyczną tego systemu jest to , że do niego przyłączają się kolejne
systemy, instytucje , które zamiast rozwiązywać problem to skupiają się na szukaniu winnego
lub przerzucają odpowiedzialność za rozwiązanie na innych. I tak początkowo system
problemowy tworzą: DZIECKO I RODZICE , a potem dołączają się : NAUCZYCIELE ,
PEDAGODZY. Gdy brak efektu to z pomocą przychodzą PSYCHOLODZY I PEDAGODZY
Z PPP. Wobec niemożności poradzenia sobie z problemem kolejnymi systemami mogą być:
LEKARZ PSYCHIATRA i PSYCHOLOG Z PZP , KURATOR SĄDOWY, SĘDZIA,
POLICJA, WYCHOWAWCY OŚRODKA OPIEKUŃCZO- WYCHOWAWCZEGO czy na
końcu PRACOWNICY DOMU POPRWACZEGO ( rys.1 ).
nauczyciel
rodzice policja
pedagog Dziecko kurator
problemowe
psycholog lekarz
rys 2 . System osób skupionych wokół problemu dziecka
129212305.001.png
Dziecko przerzucane jest jak gorący kartofel z rąk do rąk, wprost proporcjonalnie do ilości
opinii, konsultacji, pism , które krążą pomiędzy osobami, instytucjami zaangażowanymi w
problem. Zazwyczaj jednak problem w zachowaniu dziecka się nie zmniejsza a wręcz w
wprost przeciwnie. To co dzieje się z dzieckiem przypomina zsuwanie się po równi pochyłej.
Czy można przerwać te błędne koło?
4. Wyjściem z tej sytuacji może być spotkanie osób pomagających rodzinie ( skupionych
wokół problemu dziecka)
Moderatorem tego spotkania jest terapeuta mający wykształcenie systemowe a zapraszani są
przedstawiciele wszystkich instytucji ( czytaj systemów) zaangażowanych , skupionych
wokół problemu. Celem tego spotkania jest uruchomienie procesów poszukiwania rozwiązań
dla specyficznej sytuacji problemowej. Jednym z najważniejszych elementów jest
umożliwienie dialogu pomiędzy różnymi systemami skupionymi wokół zaburzeń zachowania
dziecka ( K. Deissler „ Współpracujące moderowanie rozmowy”). Pomoce w osiągnięciu
tego celu mogą być takie pytania systemowe ( cyrkularne) jak np.
1.Pytania dotyczące okoliczności zaistnienia rozmowy
- Proszę powiedzieć jak doszło do dzisiejszego spotkania?
- Czy został Pan(i) przysłany?
- Kto był za tym aby Pan(i) przyszła na dzisiejszą konsultację?
- Kto jako pierwszy miał pomysł aby tu przyjść?
- Dla kogo to spotkanie ma szczególne znaczenie?
- Czy jest ktoś kto jest nastawiony sceptycznie?
- Czy już wcześniej były podobne spotkania? Co dobrego z nich wyniknęło?
- Co musiałoby się wydarzyć na tym spotkaniu aby powtórzyły się te dobre doświadczenia?
2. Pytania o cel konsultacji
- Jak Państwo chcielibyście wykorzystać dzisiejsze spotkanie?
- Jak powinny wyglądać rozmowy, aby dochodziło do dobrej współpracy między nami?
- Co zrobić żeby to spotkanie było udane?
- Jak doprowadzić do tego abyście Państwo przybliżyli do celu?
- Proszę sobie wyobrazić ,że nasza współpraca nad osiągnięciem celu układa się dobrze , co
zmieni się pod koniec konsultacji?
- Jaki byłyby dobry wynik dzisiejszego posiedzenia?
- Po czym Państwo rozpoznają ,że spotkanie było pożyteczne?
- Jakim rezultatem powinno zakończyć się to spotkanie?
- Załóżmy, że w nocy zdarza się cud i problemy Pana(i) są rozwiązane. Co by się wtedy
zmieniło? Jak by to konkretnie wyglądało?
3. Budowanie systemu opartego na współpracy?
- Z kim Państwo rozmawiają o problemie a z kim nie?
- Z kim mogliby Państwo rozmawiać w taki sposób aby przybliżyć się do rozwiązania
problemu?
- Czy poza dzisiejszą sytuacją konsultacji powinny być prowadzone dodatkowe rozmowy?
- Kto z kim powinien rozmawiać?
- Jaki moment byłby najlepszy?
- Czy w przyszłości należy zaprosić do rozmów jeszcze inne osoby?
4. Opis problemu w kategoriach pozytywnych i skontaktowanie z zasobami.
- Czego Pan(i) chciałaby zamiast problemu?
- Kiedy problem nie występuje?
- Co się wtedy zmienia?
- Po czym Pan(i) poznaje ,że jest inaczej?
- Co musiałoby się wydarzyć ,żeby Pana(i) problem uległ rozwiązaniu?
-Jak wyglądałaby Pana przyszłość bez problemów?
5. Pozycja reflektująca- dopytuje się o myśli, refleksje słuchaczy, którzy obserwują przebieg
spotkania lub mogliby go obserwować gdyby byli.
- Jak ważne osoby ( nauczyciel, policjant itd.) mogłyby powiedzieć coś o tym , o czym Pan(i)
do tej pory opowiadał?
- Gdyby „ ten i ten” był obecny dzisiaj to mógłby powiedzieć, co byłoby pomocne przy
rozwiązywaniu Pana(i) problemów?
6. Pytania o niewypowiedziane kwestie.
- Czy jest coś , czego nam Pan(i) do tej pory nie powiedział , a co jest dla Pana ważne?
- Czy jest jakieś pytanie , które powinno się Panu(i) postawiać , aby Pan przybliżył się do
rozwiązania problemu?
- Czy jest coś, o czym Pana(i) zdaniem nie powinno się rozmawiać?
7. Pytania budujące wiarę we współpracę i rozwiązanie problemu.
- Czy były chwile , w których Pana(i) nadzieja na rozwiązanie problemów była większa?
- Co było wtedy inaczej?
- Co mogłoby pomóc we wzmocnieniu naszej współpracy?
- Czego potrzebuje Pan(i) do podniesienia wiary w możliwe rozwiązania?
- Czy pomogły Panu(i) ustalenie kolejnych terminów spotkań?
- Z kim musiałaby Pani porozmawiać aby Pana(i) wiara się wzmocniła?
8. Pytania naprowadzające
- Czy sądzi Pan(i) ,że zagadnienia , jakie omawiamy , pomogą w rozwiązaniu problemu?
- Nie rozumiem związku Pana(i) odpowiedzi z moim pytaniem. Czy mógłby mi Pan(i) pomóc
i wyjaśnić to jeszcze raz?
- Czy moje pytania są zbyt niezwykłe, nudne, nieodpowiednie?
9. Pytania o różnice i zmianę pozytywną.
- Czy jest coś , co pomiędzy pierwszym spotkaniem a dzisiejszym terminem zmieniło się na
lepsze?
- Czy zdarzyło się coś ważnego żeby dzisiaj o tym mówić?
- Czy wydarzyło się coś od ostatniego spotkania , co było dla Pana(i) nowe i pożyteczne?
- Co musi się wydarzyć w przyszłości , żeby problem rozwiązał się całkowicie?
- W porównaniu z pierwszym ( ostatnim) spotkaniem- jak na skali od zera do 10 ocenił(a)by
Pan(i) dzisiaj swój problem?
10. Umowy, ustalenia
- Jak mają wyglądać nasze spotkania?
- Kto powinien być jeszcze zaproszony?
- Jak chciałby Pan(i) wykorzystać czas do następnego spotkania?
- W jakim odstępie czasu powinno się odbyć następne spotkanie?
Jednym z najważniejszych warunków aby zaistniał „ klimat współpracy i nauki” podczas
spotkania jest uznanie przez moderatora ,że każdy z uczestników spotkania jest ekspertem w
swojej dziedzinie. Moderator przyjmuje postawę neutralną , jest „ zaciekawiony” ( Cecchin),
okazuje troskliwość względem osób a jednocześnie „ brak respektu” wobec sztywnych idei
związanych z problemem.
Literatura:
1.Klaus G. Deissler „ Terapia systemowa jako dialog” wyd. UJ,1998
2. Harold A. Goolishian „ Constructivism, Autopoiesis and Problem Determined Systems”
The Irish Journal of Psychology, 1988,9,1,130-143
3. Red L. Górniak, B. Józefik “ Ewolucja myślenia systemowego w terapii rodzin” Wyd. UJ
2003
4. K.J.Gergen „ Realities and Relationships. Soundings in Social Construction” Harvard
University Press, 1994
5. G. Cecchin “ Mediolańska szkoła terapii rodzin” Collegium Medicum UJ, 1995
6. F. B. Simon „ Unterschiede, die Unterschiede machen” suhrkamp taschenbuch
wissenschaft 1996
7. M. Orwid, K. Pietruszewski “ Psychiatria dzieci i młodzieży”, Coll.Med.UJ , 1993
8. K. Ludewig „ Terapia systemowa” GWP, 1995
9. F.B.Simon, H.Stierlin „ Słownik terapii rodzin” GWP, 1998
10. Red. B.de Barbaro” Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny” Coll.Med.UJ,
1994
Zgłoś jeśli naruszono regulamin