WĘDRUJĄCY KATAR - mowa i myślenie.doc

KONSPEKT ZAJĘĆ Z ZAKRESU ROZWIJANIA AKTYWNOŚCI PRZYRODNICZO – SPOŁECZNEJ DZIECI CZTEROLETNICH

Temat: „Wędrujący katar” – rozmowa na podstawie wiersza M. Terlikowskiej.

Cele:

·         poznanie przyczyn zarażania się katarem i możliwości uchronienia się przed zarażeniem

·         porządkowanie przedmiotów według określonej cechy – przeznaczenia

·         nabywanie umiejętności prawidłowego zasłaniana chusteczką nosa i ust podczas kichania

Metody:

·         czynne:

- metoda kierowania własną aktywnością dzieci

- metoda zadań stawianych do wykonania

·         słowne:

- metoda żywego słowa – wiersz

- rozmowa

·         percepcyjne:

- metoda obserwacji i pokazu

Formy:

·         zbiorowa

·         zespołowa

·         indywidualna

Środki dydaktyczne:

              Wiersz M. Terlikowskiej „Wędrujący katar”, tamburyn, bębenek, różnorodne przedmioty codziennego użytku oraz przedmioty kojarzące się z lekarzem i chorobą, wesoły utwór muzyczny, magnetofon, chusteczka dla każdego dziecka.

Przebieg zajęć:

1. „Wędrujący katar” – słuchanie wiersza i omówienie jego treści.

Nauczycielka recytuje wiersz, dzieci włączają się w odpowiednio zasygnalizowanych momentach, mówiąc apsik!

(…) Kicha Renia, kicha Ania,

żadna buzi nie zasłania.

- Apsik! Apsik! –

Ania wprost na Milę

no i Mila też za chwilę:

- Apsik!

Teraz katar już rozpyla

Renia, Ania, no i Mila

- Apsik!

Jaś się przysiadł do Piotrusia

więc i Piotruś kichnąć musiał:

- Apsik!

Nim do klasy weszła pani,

wszyscy byli zakichani:

- Apsik! Apsik! Apsik!

A jest na to prosta rada:

Nie kichajcie na sąsiada (…)

- Dlaczego wszystkie dzieci kichały?

- Co można robić, by nie zarażać innych katarem?

- Czego trzeba używać, gdy ma się katar?

- Gdzie powinien się udać chory człowiek?

2. „Dzieci zdrowe i chore” – zabawa ruchowa. Na dźwięk tamburyna dzieci maszerują po obwodzie koła, jako „dzieci zdrowe” (wyprostowane, marsz jest energiczny), gdy usłyszą dźwięk bębenka, zamieniają się w „dzieci chore” (ruchy powolne, plecy przygarbione, wydają odgłosy apsik!)

3. „Gdy jestem chory” – porządkowanie przedmiotów i wybieranie tych, które kojarzą się z chorobą i lekarzem. Na dwóch stolikach znajdują się różnego rodzaju przedmioty i narzędzia. Wśród nich są takie, które kojarzą się z chorobą lub lekarzem (chusteczka do nosa, narzędzia z zestawu „Mały lekarz”, opakowania po lekach, bandaż, termometr, plaster opatrunkowy). Zadaniem dzieci podzielonych na dwie grupy (chłopcy i dziewczynki) jest wyłonienie tych przedmiotów spośród innych i uzasadnienie wyboru.

4. „Apsik!” – zabawa ruchowa połączona z pokazem zasłaniania nosa i ust chusteczką. Każde z dzieci otrzymuje chusteczkę do nosa. Gdy gra muzyka dzieci maszerują po obwodzie koła wymachując  chusteczkami nad głową. Na pierwszą przerwę w muzyce dzieci zwracają się twarzami w stronę nauczycielki, która robi apsik! zasłaniając przy tym nos i usta chusteczką. Na kolejne przerwy w muzyce dzieci wykonują tę samą czynność.