M-7 poprawka.doc

(141 KB) Pobierz
Słapiński Mariusz

Słapiński Mariusz                                                                                                                               Białystok 03.25.1999

Elektronika i Telekomunikacja

Grupa C5

 

Ćwiczenie M-7

Wyznaczanie bezwzględnego współczynnika lepkości cieczy

metodą Stokesa

 

 

Wprowadzenie:

              Na ciała poruszające się w cieczy (lub gazie) działa opór wynikający z tarcia wewnętrznego warstewek cieczy. Spowodowany on jest istnieniem sił międzycząsteczkowych.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opór lepkości (tarcia wewnętrznego) F1 wyraża wzór:

 

Gdzie: η – bezwzględny współczynnik lepkości cieczy,

S – powierzchnia ciała,

- gradient (jednostkowy spadek prędkości).

 

Współczynnik lepkości cieczy η zależy od rodzaju cieczy i jej temperatury i równa się liczbowo sile oporu przypadającej na jednostkową powierzchnię przy jednostkowym gradiencie prędkości i ma wymiar:

 

Wyznaczanie współczynnik lepkości η odbywa się na zasadzie wypływu cieczy z rurki włoskowatej lub nieswobodnego spadania kulki w cieczy. Spadająca kulka pociąga za sobą przylegającą do niej warstwę cieczy, ta następną warstwę, ale już z mniejszą prędkością itd. Opór spowodowany lepkością (tarciem wewnętrznym) wyraża wzór Stokesa:

 

 

r – promień kulki,

v – prędkość kulki.

 

Na kulkę w cieczy działają ponadto: siła ciężkości P=mg oraz siła wyporu W=Vρg,

 

gdzie V – objętość kulki,

ρ – gęstość cieczy.

 

Ponieważ opór lepkości zależy od prędkości ruchu, wobec czego kulka po wrzuceniu do cieczy porusza się początkowo ruchem przyspieszonym, a po zrównoważeniu sił – ruchem jednostajnym.

 

Dla ruchu jednostajnego możemy napisać równanie:

 

 

W przypadku spadania kulki w cylindrze o promieniu R występuje dodatkowo hamowanie spowodowane wpływem ścianek cylindra. Należy skorygować wzór poprawką Ladenburga:

 

Wykonanie ćwiczenia:

 



Do doświadczenia należy użyć 10 do 20  jednakowych kulek, wyznaczyć ich łączną masę M. Obliczyć średnią masę m jednej kulki. Zmierzyć śrubą mikrometryczną średnicę kilku kulek i wyznaczyć średni promień r, oraz średnią objętość.

Fl

h

v

Dv

W

Suwmiarką mierzymy średnicę wewnętrzną cylindra i wyznaczamy jego promień R. Gęstość cieczy η mierzymy areometrem. Aby zapewnić ruch kulek wzdłuż osi cylindra, kulki wrzucamy przez lejek. Mierzymy stoperem czas ruchu kolejnych kulek między kreskami na cylindrze. Wyznaczamy średni czas t, i po zmierzeniu odległości między kreskami h wyznaczamy średnią prędkość v.

 

 

Tabela wyników:

 

Rodzaj cieczy: olej

Gęstość ρ=0,78[g/cm2]

Promień cylindra: R=27[mm]

Masa kulek: M=5,4[g]

Ilość kulek: n=20

Średnia masa kulki: m=0,27[g]

Średnica kulek [mm]

 

3,61

 

3,90

 

3,58

 

3,65

 

3,55

 

3,81

 

3,52

 

 

 

3,65

 

3,58

 

3,53

 

3,53

 

3,60

 

3,53

 

3,67

 

3,84

 

3,72

 

3,85

 

3,53

 

3,61

 

3,40

Średni promień kulki: r=1,8165[mm]

Średnia objętość kulki: V=25,107[mm2]

Czas ruchu kulki

 

1,90

 

1,81

 

1,81

 

1,96

 

2,15

 

1,90

 

2,04

 

2,12

 

2,03

 

1,96

 

2,15

 

1,85

 

1,97

 

2,03

 

2,11

 

2,02

 

1,90

 

1,91

 

1,99

 

2,02

Średni czas ruchu: t=1,982[s]

Droga: h=0,6[m]

Prędkość średnia: v=0,303[m/s]

Współczynnik lepkości: η=0,204

 

Przykładowe obliczenia:

 

Dyskusja błędu:

 

Błąd wyznaczenia współczynnika lepkości obliczam metodą różniczki zupełnej:

(stosuję podstawienie A=(m-Vρ)

 

Obliczam poszczególne różniczki:

 

 

Ostatecznie błąd względny ma wartość:

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin