Osborne_Maggie_-_Polnoc.pdf

MAGGIE OSBORNE

Północ

Tytuł oryginału

I Do, I Do, I Do

emalutka

Prolog

10 września 1896 roku, Linda Vista w stanie Kalifornia

- Jeanie Jacques'u Villette, czy bierzesz obecną tu

Juliette March za prawowitą małżonkę i ślubujesz...

- Ślubuję.

2 stycznia 1897 roku, Sandy Hollow w stanie Oregon

- Jeanie Jacques'u Villette, czy bierzesz obecną tu Clarę

Klaus za prawowitą małżonkę i ślubujesz...

- Ślubuję.

30 kwietnia 1897 roku, Seattle w stanie Washington

- Jeanie Jacques'u Villette, czy bierzesz obecną tu Zoe

Wilder za prawowitą małżonkę i ślubujesz...

- Ślubuję.

emalutka

Jean Jacques Villette z pewnością przesłałby nam

wiadomość, gdyby mógł. Musiało mu się przytrafić coś złego!

- Jedyne zło, które się wydarzyło, to fakt, że Jean Jacques

Villette cię uwiódł, ukradł twoje pieniądze, po czym haniebnie

cię porzucił! - Ciotka Kibble odłożyła robótkę na kolana i

sięgnęła po wachlarz, którym odganiała roje dokuczliwych

komarów. - Wie o tym każdy mieszkaniec okręgu z wyjątkiem

ciebie, bo ty odpychasz od siebie tę oczywistą prawdę.

Juliette March skrzyżowała ramiona na piersi i oparła się o

słupek ganku. Wbiła wzrok w piaszczystą drogę, która szerokim

łukiem okrążała dom ciotki Kibble. Dziewięć długich „ miesięcy

temu z wybiciem godziny pierwszej po południu Jean Jacques

Villette odjechał tą drogą. Oczywiste więc było, że wróci o tej

samej porze, pod warunkiem jednak, iż żona będzie czekała na

ganku.

I jeśli nie zaniecha zwyczaju stawiania na stole jego

nakrycia, a przy wieczornej toalecie nie zaniedba codziennych

stu pociągnięć szczotką przez włosy.

Jean Jacques powróci, jeśli ona zawsze będzie wkładać

błękitną podwiązkę, którą miała na sobie tego dnia, gdy się

spotkali.

Na litość boską! Juliette znużonym ruchem przeciągnęła

dłonią po czole. Od kiedyż to zaczęła uprawiać te idiotyczne

rytuały? Chyba kompletnie oszalała, dzień w dzień wystając na

emalutka

ganku o pierwszej, ufna w działanie magii, która miała jej

pomóc odzyskać męża.

- Jean Jacques nie jest uwodzicielem, lecz moim

małżonkiem. Niczego nie ukradł. Pożyczyłam mu pieniądze, by

go wybawić z kłopotliwej sytuacji... i wcale mnie nie opuścił!

Wyjechał z zamiarem znalezienia dla nas nowego domu.

Ciotka Kibble zatrzepotała wachlarzem, aż rozwiały się nad

jej czołem kasztanowo-siwe pasemka rzadkiej grzywki.

- Tak się kończą pospieszne narzeczeństwa! Wiem, że

nie chcesz tego słuchać, ale musisz przyznać, że istnieją na

świecie oszuści, którzy żenią się z łatwowiernymi kobietami dla

ich majątku!

- Od lat mi to powtarzasz. - Juliette nie spuszczała z

oczu drogi. Zza widnokręgu wyłonił się ciągnięty przez konie

wóz, potem przejechało galopem dwóch jeźdźców, ale żaden nie

był Jeanem Jacques'em. Dziś jeszcze nie wróci do domu.

Ciotka Kibble odłożyła wachlarz i marszcząc czoło,

przeciągnęła kciukiem po równych ściegach, tworzących zarys

różanego pączka na delikatnym płótnie. Haftowała elegancką

poszewkę na poduszkę.

- Czy ci rozum do reszty odjęło? Villette potrafi wkraść

się w łaski, bo to zawodowy oszust. Tacy umieją obracać

językiem! Dotąd ci prawił gładkie słówka, aż oszalałaś na jego

punkcie i ogłuchłaś na głos rozsądku.

W tym punkcie - ostatnio coraz częściej prowadziły

podobne rozmowy - Juliette miała żywą ochotę wrzeszczeć,

wyrywać garściami włosy z głowy i walić pięściami w jakiś

łamliwy przedmiot. Lecz w takiej chwili przypływało do niej

emalutka

echo matczynych napomnień: „Skoro los odmówił ci piękności,

musisz umieć zachować nieposzlakowane maniery damy”.

Poczucie własnej wartości Juliette zależało od tego, czy uda jej

się pozostać damą niezależnie od okoliczności, więc nigdy nie

wpadała w złość.

Przestrzegała też innych zasad: nie rozmawiała z

nieznajomymi, nie zadawała się z nieodpowiednimi ludźmi.

Poruszała się spokojnie, stąpała statecznie i z gracją. Nawet nie

potrafiła sobie wyobrazić, że podnosi głos, wygłasza nieskromne

poglądy czy upiera się przy swoim zdaniu. Zawsze pamiętała o

dobroci wobec tych, którym los poskąpił fortuny, i przedkładała

zachcianki i wygodę drugich nad swoje potrzeby. Tak

postępując, uważała się za damę doskonałą, którą powinny

naśladować pozostałe mieszkanki Linda Vista.

Posłuszna tradycji obowiązującej dobrze urodzonych, całe

życie spędziła, czyniąc tak, jak nakazuje obowiązek. Dusiła w

zarodku każdy samolubny impuls, podpowiadający, by zrobiła

nie to, co trzeba, lecz to, na co ma ochotę. Gdy jej własne

życzenia kłóciły się z obowiązującymi regułami, odsuwała je na

bok i postępowała wedle zasad dobrego wychowania. Tylko raz

przymknęła na nie oczy i poszła za głosem serca - i nie

pożałowała swojej decyzji zamążpójścia! Kiedy Jean Jacques

otoczył ręką jej kibić i popatrzył głęboko w oczy, wszelkie

powinności i zasady rozpływały się jak strzępy porannej mgły w

promieniach słońca.

- Nigdy, przenigdy nie spodziewałam się, że właśnie ty

dasz sobie zamącić w głowie słodkim pochlebstwom

emalutka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: