Roberts Nora - MacGregorowie 10 - Trzej Bracia - Daniel, Duncan, Jan (Harlequin Saga).pdf - Regał 029 - kubolina12310

NORA ROBERTS

BRACIA Z KLANU MACGREGOR

TOM PIERWSZY

DANIEL

Z DZIENNIKÓW DANIELA DUNCANA MACGREGORA

Kiedy człowiek przeŜyje tyle łat co ja, czas mija mu coraz szybciej. Pory roku

zmieniają się jak w kalejdoskopie, dzień goni za dniem. Ani się obejrzysz, jak przychodzi zima,

po niej lato, potem znowu zima, i tak w koło. Dlatego uwaŜam, Ŝe nie wolno marnować ani

chwili. Trzeba cieszyć się Ŝyciem w całej pełni, smakować kaŜdą jego minutę. Kiedy miałem

trzydzieści lat, myślałem dokładnie tak samo.

W ostatnich latach nie brakowało mi powodów do radości. Widziałem, jak czworo z

moich ukochanych wnucząt zakochuje się szczęśliwie, a potem zakłada rodziny. Najpierw

Laura, po niej Amelia, wreszcie Maks. Wszyscy znaleźli swoją drugą połowę i zaznali

szczęścia, jakie moŜe dać spełniona miłość. Tylko dlaczego, u licha, tak długo trwało, zanim

zrozumieli tę oczywistą prawdę, Ŝe bez rodziny człowiek jest nikim?

Jedno jest pewne - gdyby nie ja, wciąŜ jeszcze chodziliby po tym świecie sami jak

palec i nawet nie pomyśleli o tym, Ŝe juŜ najwyŜsza pora uradować moje oczy widokiem

zdrowych, rumianych prawnuków. Całe szczęście trzymałem rękę na pulsie i dzięki temu moja

Anna ma teraz kogo przytulać i rozpieszczać. I czy oczekuję słówka podziękowania? Nie,

absolutnie nie! Tak długo, jak Bóg pozwoli mi decydować o losach mojej rodziny, będę

wypełniał obowiązki, nie licząc na niczyją wdzięczność. Po to jestem, Ŝeby dbać o szczęście

najbliŜszych.

JuŜ miałem nadzieję, Ŝe po tylu wspaniałych ślubach moje pozostałe wnuki wezmą

dobry przykład z rodzeństwa i kuzynów. Ale skądŜe, ani im to w głowie! Swoją drogą, nie

byliby MacGregorami, gdyby nie upierali się przy swoim. I dobrze, takich właśnie ich

kocham. Co oczywiście nie znaczy, Ŝe będę przyglądał się bezczynnie, jak marnują swoje

najlepsze lata, Ŝyjąc samotnie albo, co gorsze, wikłając się w głupie związki. Pomogłem trzem

moim wnuczkom znaleźć drogę do ołtarza, doprowadziłem tam pierwszego wnuka, to i

poradzę sobie z resztą towarzystwa. A Ŝe niektórzy kręcą nosem i mówią, Ŝe niepotrzebnie się

wtrącam? Ba! Co zrobić. Po to człowiek przez całe Ŝycie nabiera mądrości i doświadczenia,

Ŝeby w odpowiednim czasie podzielić się tym bezcennym skarbem z innymi. I to ma być

wścibstwo?

Bez względu na to, co sobie róŜni gadają, doszedłem do wniosku, Ŝe czas zająć się

moim wnukiem Danielem Campbellem MacGregorem. Bystry z niego chłopak, zadziorny, z

temperamentem. A do tego jaki przystojny! Powiem nieskromnie, Ŝe prócz imienia,

odziedziczył po mnie takŜe urodę. Nic więc dziwnego, Ŝe kobiety lecą na niego jak muchy do

miodu i w tym cały ambaras. Mówią, Ŝe od przybytku głowa nie boli, ale to nie zawsze

prawda. Poza tym ilość nie zawsze znaczy jakość, niestety! Nie byłbym jednak sobą, gdybym

nie znalazł na to sposobu.

Daniel jest artystą i wszystko wskazuje, Ŝe chłopak ma prawdziwy talent. Co prawda

ja sam niewiele rozumiem z jego malarstwa, za to inni wręcz przeciwnie, bo odniósł duŜy

sukces i stał się bardzo popularny wśród znawców sztuki. Do pełni szczęścia brakuje mu juŜ

tylko odpowiedniej kobiety, z którą mógłby podzielić się swoim sukcesem. A gdyby jeszcze po

jego pracowni zaczęły biegać dzieciaki, częściej odrywałby się od sztalug. Do tego trzeba

oczywiście odpowiedniej partnerki, dziewczyny z klasą, charakterem, ambicjami, no i

oczywiście właściwym pochodzeniem. Dawno juŜ taką znalazłem. Jeszcze w czasach, kiedy

obydwoje z Danielem byli małymi brzdącami. Czekałem cierpliwie, aŜ wreszcie nadeszła

pora, Ŝeby działać.

NajwaŜniejsze, by zachować dyskrecję, bo z moim Danielem trzeba bardzo uwaŜać.

Twarda z niego sztuka, lubi skakać i wierzgać jak rozbrykany źrebak. Kate mu się iść w lewo,

a on daje susa w prawo. Taka juŜ jego buntownicza natura. Zdaje się, Ŝe rekompensuje sobie

wszystkie wyrzeczenia dzieciństwa, gdy jako syn prezydenta musiał przestrzegać niezliczonej

ilości nakazów i zakazów.

Po to są wypróbowani przyjaciele, Ŝeby od czasu do czasu skorzystać z ich pomocy.

Mam nadzieję, Ŝe jedna z moich starych znajomych pomoŜe mi popchnąć Daniela we

właściwym kierunku i przypilnować, Ŝeby nie zboczył Z kursu. Oczywiście wszystko po cichu i

dyskretnie. Niech chłopak myśli, Ŝe sam sobie sterem. Jedna z dewiz mądrego człowieka

nakazuje, by nigdy nie domagać się podziękowań. NajwaŜniejsze są wyniki.

Roberts Nora - MacGregorowie 10 - Trzej Bracia - Daniel, Duncan, Jan (Harlequin Saga).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: