Chemia - definicje.pdf

(533 KB) Pobierz
246688566 UNPDF
Chemia - nauka o materii, jej budowie, przemianach i
zjawiskach towarzyszqcych tym przemianom
Materia to wszystko co ma mase i zajmuje objetosc.
Materie (nawet materie zywą) mozemy traktowac jako
zbior substancji chemicznych. Substancja chemiczna to
forma materii o charakterystycznych wlasciwosciach
fizycznych i chemicznych. Prawo stosunków stałych
(Prawo stałoci składu, Proust, 1799) Każdy związek
chemiczny ma stały i charakterystyczny skład ilociowy.
Pierwiastek chemiczny jest to zbiór jednakowych
atomów. Substancje, które metodami chemicznymi
można rozłożyd do substancji prostszych, nazywa si
substancjami złożonymi . Są to związki chemiczne .
Związek chemiczny składa si z co najmniej dwu
rodzajów atomów. Połączenia tego samego lub różnego
rodzaju atomów nazywamy cząsteczkam i. Rodniki
oznacza si, poprzez dodanie małej kropki z prawej
strony symbolu pierwiastka lub grupy. Np: O-, Ci-.
Stopieo utlenienia to liczba elementarnych ładunków
dodatnich lub ujemnych jakie pojawilyby si na atomie
tego pierwiastka, gdyby rozpatrywany związek mial
budow jonową. Tlenki kwasowe -Są to przeważnie
tlenki niemetali (chod znane są również kwasowe tlenki
metali, np. Cr0 3 ). Niektóre z tlenków kwasowych zwane
są bezwodnikami kwasowymi, jako że reagując z wodą
dają kwasy. Tlenki kwasowe reagują ponadto z zasadami
dając sól i wod Tlenki zasadowe- Są to zawsze tlenki
metalj. Czd z nich mianowicie tlenki litowców i
berylowców, zwane są również bezwodnikami
zasadowymi, jako że reagując z wodą dają zasady. Tlenki
zasadowe reagują z kwasami dając sól i wod. Tlenki
amfoteryczne - Liczna grupa tlenków, przeważnie tlenki
pófmetali i niektórych r metali (np. BeO, Al 2 0 3 , PbO, ZnO).
Ich wyjątkowod polega na tym, że reagują zarówno z
kwasami, jak i z zasadami. Z wodą reagują niechtnie lub
wcale, najczciej są w niej nieropuszczalne. Tlenki
obojętne - Niewielko grupa tlenków, nie reaguje ani z
zasadami, ani z kwasami (np. CO, NO, SiOj. Elektrolitami
nazywamy substancje , które po rozpuszczeniu w
wodzie lub w innych rozpuszczalnikach polarnych oraz w
stanie stopionym przewodzą prąd elektryczny.
Przewodzenie to umożliwiają jony, bdące
cząstkami obdarzanymi ładunkiem elektrycznym.
Elektrolitami są sole, wodorotlenki (zasady), kwasy
tlenowe, wodorki kwasowe i niektóre związki
organiczne. Nielektrolitami są substancje, które nie
ulegają dysocjacji jonowej, a ich roztwory nie przewodzą
prądu elektrycznego. Nieelektrolitami jest wikszod
związków organicznych ( z wyjątkiem niektórych kwasów
organicznych i ich soli) oraz tlenki i wodorki nie
reagujące z wodą (np. sacharoza "(cukier kuchenny),
glukoza, alkohol etylowy, 0 2 , N 2 , CO i inne związki
nieorganiczne i organiczne). Elektrolity wprowadzone do
roztworu, ulegają, pod wpływem cząsteczek
rozpuszczalnika, procesowi zwanemu dysocjacja
elektrolityczną (jonową), czyli rozpadają si na jony..
Zdolnod substancji do dysocjacji zależy od jej polarnoci
oraz polarnoci rozpuszczalnika. Im silniej jest
spolaryzowana cząsteczka tym łatwiej ulega ona
rozpadowi na jony w rozpuszczalniku polarnym.
Hydroliza to reakcja anionu lub kationu powstałego w
dysocjacji soli a cząsteczką wody, w wyniku której
powtają odpowiednio jony OH- lub H+ . CZTERY TEZY
ATOMISYCZNE DEMOKRYTA * Cała przyroda wic i
poszczególne ciała składają si z mnogoci
niepodzielnych cząstek czyli atomów.* Atomy posiadają
jedynie ilociowe własnoci, nie posiadają własnoci
jakociowych * Powszechną własnocią odwiecznych
atomów jest również odwieczny ruch, który polega
wyłącznie na zmianie miejsca w przestrzeni. * Miejscem
w którym poruszają si atomy jest nic innego jak
próżnia. Jej istnienie jest niezbdne bowiem do
zaistnienia ruchu. Istnienie ruchu jest za! jedynym
sposobem wytłumaczenia zmiennoci w przyrodzie.
Teoria atomistyczna została uznana dopiero w 1808 r,
gdy John Dalton sformułował jej zasadnicze założenia
posługując si pojciem pierwiastka:
* Pierwiastki składają si z niezmiernie małych,
niepodzielnych cząstek (atomów), które zachowują
swoją indywidualnod podczas przemian fizycznych i
chemicznych. * Wszystkie atomy jednego pierwiastka są
jednakowe i mają ten sam ciżar. Od atomów innych
pierwiastków różnią si ciżarem i właciwociami.
* Chemiczne łączenie si pierwiastków jest łączeniem si
poszczególnych atomów. Substancje ulegające
samorzutnym przemianom jądrowym nazywamy
substancjami radioaktywnymi (promieniotwórczymi).
Wysyłają one trzy rodzaje promieniowania: α, β , γ.
Promieniowanie α (jony He 2+ ) zatrzymuje kartka
papieru. Promieniowanie β- zatrzymywane jest przez
grubszą warstwą materiału (glinu, ołowiu). Grubod
warstwy zależy od materiału promieniotwórczego.
Promieniowanie γ to fale elektromagnetyczne o bardzo
krótkiej długoci fali (0,5-40 pikometrów) i dużej
przenikliwoci. Do ochrony stosuje si
kilkucentymetrowe osłony ołowiane. Atom każdego
pierwiatkakładaięzdwóchczęci rdenia (rbu)
atomowego i elektronów walencyjnych. *Rdeo kłada
i jadra i elektronów niewalency.inych. * Elektrony
walencyjne najdują i na otatniej (niekiedy takie na
predotatniej) powłoce Są to elektrony owysokich
wartociach energii, biorące udiał w tworeniu, wiąao
chemicznych. •Właciwoci chemicne pierwiatków
ułożonych według wzrastających mas atomowych
mieniają i w poób ciągły A równocenie
powtarają i okreowo Potencjał (energia) jonizacji Ej
to energia potrzebna do oderwania elektronu od atomu.
Zależnie od liczby oderwanych elektronów rozróżniamy
pierwszą. druga, trzecią i dalsze energie jonizacji.
atom + energia -> kation + elektron X+Ej ->X + +e - .
Powinowactwo elektronowe P e to efekt energetyczny
towarzyszący przyłączaniu przez obojtny atom
dodatkowego elektronu do swej powłoki walencyjnej.
Atom + elektron -> anion ± P e1
x + e - -> x - ± P e1 Podstawowymi wielkociami
charakteryzującymi wiązanie, jest: • energia dysocjacji
(energia wiązania), • odległod pomidzy atomami
(długod wiązania), • kąt pomidzy kierunkami wiązao
(kąt walencyjny). Reakcje uleniania i redukcji. To reakcje
podczes których natpuje zmiana stopni utlenienia
pierwiatków na kutek wymiany elektronów pomidy
substancja utleniająca (utleniaczem - Utl) i redukującą
(reduktorem - Red). Reduktor oddaje elektrony (jest
donorem elektronów). Reduktor oddając elektrony
utlenia si (ulega dezelektronizacji) Red - ze - Utl
'Utleniacz pobiera elektrony jest akceptorem
elektronów). .Utleniacz pobierając elektrony redukuje
si (ulega elektronizacji). Utl + ze - → Red
Reakcje dysproporcjonowania to reakcje redoks, w
których utleniaczem i reduktorem jest ta sama
substancja. Reakcje synproporcjonowania to reakcje
redoks w których produktem i reakcji redukcji i reakcji
rozdrobnieniu
cząsteczkowym a zawiesinami i mieszaninami
niejednorodnymi. Roztwory rzeczywiste powstają:
-w wyniku rozproszenia substancji, która dąży do
oiągnicia tanu o makymalnym nieuporądkowani,
diki cemu roproenie ubtancji natpuje pry
całkowitym braku wpółdiałania pomidy cąteckami
rozpuszczalnika a substancji rozproszonej
- w wyniku reakcji chemicznej danej substancji z
ropucalnikiem, wanej olwatacją, polegającej na
roerwaniu (niceniu) wiąao itniejących pomidy
cąteckami lub atomami ubtancji ropuconej I
Iolowaniu ich od iebie pre cątecki ropucalnika
Szybkod reakcji chemicznej okrela ubytek stżenia
substratu (Ac,) lub przyrost stżenia produktu (Ac p ), w
bardzo małym odstpie czasu At. Praktycznie pomiary
szybkoci reakcji wykazały, że szybkod reakcji nie jest
stała, lecz maleje w miar zużywania si substratów.
Cząsteczkowod reakcji definiuje si jako liczb
cząsteczek biorących udział w najwolniejszym stadium
reakcji. Roztwory buforowe , wane również buorami,
to rotwory, których pH na kutek dodania kwau lub
aady mienia i bardo nienacnie. Gdy do zwykłego
rotworu dodajemy kwa, jego pH maled może o kilka
jednostek. Dodanie kwasu do przecitnego buoru
mienia jego pH makymalnie o kilka dieiątych
Charakter roztworów buorowych mają ogólnie rec
biorąc rotwory, w kład których wchodzi:
łaby kwa + ól tego kwau i mocnej aady
» łaba aada + ól tej aady i mocnego kwau.
Bufor octanowy to roztwór łabego kwau octowego
(CH3COOH) oraz dobrze rozpuszczalnej soli tego kwasu,
np. octanu sodu CH 3 COONa. W roztworze zachodzi pełna
dyocjacja oli, a łaby kwa dyocjuje w niemal
nieauważalnym topniu (dyocjacja conita jet
decydowanie bardiej niż w rotwore amego kwasu -
eekt wpólnego jonu CH3COO-):
CH 3 COONa — CH 3 COO - + Na +
CH 3 COOH ↔ CH 3 COO - + H + Twardodwody
Twardod wody opiuje i jak zdolnod do tworzenie
tzw. kamienia kotłowego CoCO3 i MgCO3. Twardoc t
powodują ropucone w niej Sole wapnia, magnezu i
metali wielowartociowych. Rozróżnia i natpujące
rodaje twardoci wody •twardod wglanowa
(wodorowglanową) wana premijającą (TJ
•twardod nie wglanowa wana trwałą (T,) Twardod
Ogólna (To jet umą twardoci wglanowej i nie
wglanowej CU = (T») * (Jj Twardod wglanowe (Tw)
spowodowano jest obecnocią kwanych wglanów
wapnia i magnezu. Twardod nie wglanowa (Ts)
powodowana jet awartocią w wodie chlorków,
aotanów, iarcanów, kremianów i innych
rozpuszczalnych soli wapnia i magnezu. Twardodwody
wyraża i w natpujących jednotkach
1 mmol/dm 3 Odpowiada stżeniu molowemu
pomnożonemu pre 1000 (ponieważ 1 mol = 1000
mmoli) 1 °N Onaca ilod jonów wapnia i
magneu równoważną awartoci 10 mg CaO w 1 dm 3
wody 1 °mM Odpowiada awartoci połowy
milimola jonów wapnia lub magnezu w 1 dm 3 wody, co
stanowi odpowiednio 20,04 mg Ca 2+ lub 12,16 mg jonów
Mg 2+ w 1 dm 3 wody.
Przeliczniki: l°mM=0,5mmol/dm 3 ł°mM=28°N
1°N = 0357°mM Zmiękczaniem wody nazywamy
procey prowadące do całkowitego lub cciowego
usunicia rozpuszczalnych soli wapnia, magnezu oprócz
niektórych wielowartociowych metali
Rozróżniamy ctery podtawowe metody mikcenia
wody: *destylacja •metody termicna •metody
chemiczne •metody iykochemicne
Destylacja daje pełne odmineralizowanie wody, jednak
w premyle e wgldu na wyokie koty energii
cieplnej rzadko znajduje zastosowanie.
Metody termiczne- Pod wpływem ogrewania powyżej
37°C natpuje termicny ropad kwanych wglanów
wapnia i magnezu. Ca(HC0 3 ) 2 CaCO 3 +* H 2 0 * CO 2
Metody chemiczne polegają na wytrącaniu
nierozpuszczalnych oadów lub na wiąaniu w wiąki
komplekowe jonów wapnia i magneu
Metody fizykochemiczne to metody oparte głównie na
atoowaniu jonitów -Jonity sa to ciała tałe
nieorganiczne lub organiczne nierozpuszczalne w
wodie, które maja dolnod wymiany włanych jonów
jonami otacającego je rotworu Reakcja przebiega na
powierzchni ziaren jonitu. Jonity zdolne do wymiany
kationów naywamy kationitami, a jonity zdolne do
wymiany anionów naywamy anionitami.
Zwiazki kompleksowe (koordynacyjne, zespolone) to
wiąki awierające grup kładającą i z atomu lub
jonu centralnego E otoczonego pewną licbą atomów,
grup atomów lub jonów L wanych ligandami. [E(L) n ] z
t - atom lub jon centralny. L - li gand, n - liczba ligandow
(liczba koordynacyjna). z - ładunek kompleksu - jest
algebraiczne SUITĄ ładunków atomu bjb jonu centralnego
i iigendów. usdunsk '- sti kompleksu może byd dodatni,
ujemny lub równy zero. SEM ogniwu galwanicznego
Wielkocią charakteryującą ogniwo galwanicne, jet
różnica potencjałów midy elektrodami Silą
elektromotoryczna ogniwa, oznaczana symbolem SEM
lub E, jet miarą dolnoci reakcji ogniwa do
spowodowania prepływu elektronów pre obwód
SEM ogniwa deiniuje i jako różnice potencjałów
elektrody dodatniej (o wyżej wartoci potencjału
E katoda ) i ujemnej ( E anoda ) Dla ogniwa otwartego, czyli
takiego, w którym obwód elektrycny nie jest amknity,
a opór miedy biegunami ogniwa jet niekoocenie
wielki. SEM = E katoda - E anoda = E
Wartod SEM ależy od natury reagentów, ich tżeo
oraz temperatury. Umówiono i, że bdie i
porównywad SEM w warunkach tandardowych
Standardowa silą elektromotoryczna, oznaczana
symbolem E" jest wic SEM ogniwa z roztworami o
stżeniach IM pod cinieniem 1 atm i w temp.
25°C E lektroliza jako układutleniająco-redukcyjny
Elektroliza jest procesem wymuszonym, który prebiega
w przewodniku elektrolitycznym, gdie nonikami
ładunków elektrycnych ą arówno jony dodatnie
(kationy) jak i ujemne (aniony). Ruch ładunków
elektrycnych jet wymuony popre podłącenie
ewntrnego ródła prądu tałego do elektrod
anuronych w ciekłym prewodniku jonowym.
Proces elektrolizy zachodzi w stopionych solach i
roztworach wodnych elektrolitów, cyli rotworach
kwaów, aad ora oli. Jeli pre Me + oznaczymy
kation, a przez X - anion, to dysocjacja elektrolityczna
wiąku MeX achodi według chematu MeX ↔ Me + +
X - Jeli w rotwore lub w topie tego elektrolitu
anurymy dwie płytki metalu cyli dwie elektrody,
które połącone ą prewodami biegunami ródła
prądu tałego, to w polu elektrycnym utworonym w
prewodniku elektrolitycnym dodatnio naładowane
kationy Me + poruają i w tron ujemnie
naładowanej elektrody wanej katodą, a ujemnie
naładowane aniony X - preuwają i w tron dodatnio
naładowanej elektrody wanej anodą
utlenienia jest ta sama substancja. GZDOSKONŁY -
Teoria kinetyczna materii wprowadziła pojcie gazu
doskonałego przyjmując nastpujące założenia:
* cząsteczki gazu są tak małe, że można je uważad za
punkty materialne * pomidzy cząsteczkami gazu nic
wystpują siły wzajemnego przyciągania ani odpychania
* cząsteczki gazu poruszają si stale i bezładnie po
torach prostoliniowych, zderzając si ze sobą i ciankami
naczynia, w którym si znajdują * zderzenia cząsteczek
gazu są doskonale sprżyste * rednia energia
kinetyczna cząsteczek jest proporcjonalna do
temperatury gazu w skali Kelwina. Prawa gazowe -
Charakter zachowao gazu doskonałego przy ustalonym
jednym z parametrów (cinienie, temperatura lub
zajmowana objtod) opisują! prawa gazu doskonałego
(czsto nazywane krótko prawami gazowymi): prawo
Izotermy; prawo izobary; prawo izochory. Prawo
izotermy Prawo izotermy odnosi si do przemian
izotermicznych (T=const). Podaje ono zależnod midzy
objtocią a cinieniem danej masy gazu w Stałej
Temperaturze i wyraża si równaniem
V*p = const (v1*p1=v2*p2) Stała wartod iloczynu
cinienia i objtoci danej masy gazu w stałej
temperaturze oznacza, że w nie zmienionych warunkach
temperatury, cinienie gazu zmienia si odwrotnie
proporcjonalnie do objtoci zajmowanej przez gaz.
Prawo izobary Przekształcając równanie stanu gazu
doskonałego z uwzgldnieniem p=const otrzymuje si
zależnod: v/T = const Oznacza to, że objtod danej
masy gazu znajdującego si pod stałym cinieniem
zmienia si wprost proporcjonalnie do temperatury
wyrażonej w skali bezwzgldnej. (v1/t1=v2/t2) Prawo
izochory Przekształcojąc równanie stanu gazu
doskonałego przy stałej objtoci V otrzymuje si
zależnod: p/T= const Zależnod tą można wyrazid
słowami: w stałej objtoci, cinienie gazu jest wprost
P roporcjonalne do jego temperatury bezwzglednej. Na
rysunku przedstawiono izochor gazu doskonałego
(p1/t1=p2/t2). Gazy rzeczywiste wykazują pewne
odstpstwa od praw stanu gazu doskonałego. Cząsteczki
rzeczywiste nie są masami punktowymi , lecz mają
okrelone wymiary. Oznacza to, że cząsteczki nie mogą
swobodnie poruszad si w całej objtoci V. Wynikiem
tego jest zmniejszenie swobodnej objtoci V. Istnieja
siły pryciągania miedzy cząsteczkami. Siły takie istnieją
w przypadku bardzo małych odległoci midzy atomami,
cząsteczkami (siły Van der Waalsa). W wyniku tych sił
nastpuje zmniejszenie si cinienia wywieranego przez
zbiór cząsteczek gazu. Siły te maleją ze wzrostem
temperatury, ponieważ jej wzrost polega na zwikszeniu
stopnia nieuporządkowania wskutek przypadkowego
ruchu cząsteczek, których prdkod wzrasta wraz ze
wzrostem temperatury. , Układy dyspersyjne • Układ
to wyodrbniony obszar materii oddzielony od otoczenia
wyranymi granicami. • Otoczenie to wszystko co
znajduje si poza układem. • Faza układu to
jednorodna pod wzgldem fizycznym cz6 układu
oddzielona od reszty układu wyraną powierzchnią
rozdziału. • Składnik układu to substancja o
okrelonych właciwociach fizykochemicznych,
Wikszod procesów chemicznych jest realizowana w
układach wieloskładnikowych. Układy takie składają si
zwykle ze składników rozdrobnionych I zwane są
układami dyspersyjnymi. Koloidy (zole) są stanem
porednim pomidzy roztworami rzeczywistymi, które są
układami fizycznie jednorodnymi o
246688566.001.png 246688566.002.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin