Wigilia - DZIELIMY CHLEB MIŁOŚCI.doc

DZIELIMY CHLEB MIŁOŚCI

Uczniowie wraz ze swoimi rodzicami i dziadkami zajmują miejsca wokół uroczyście przygotowanego stołu. Recytując tekst zwracają głowę w kierunku szopki betlejemskiej. Kolędy śpiewane są indywidualnie, zespołowo bądź wspólnie ze wszystkimi przy stole.

Uczeń I

Ponownie zbliżają się najradośniejsze święta, Narodzenia Pańskiego niosące nadzieję, miłość i pokój. Co, rok w każdym domu staramy się uczcić je jak najwspanialej, aby kolejny raz głębiej przeżyć tajemnice, przyjście Boga                         w ludzkim ciele na świat. Pamiętajmy o refleksji nad misterium, że w ziemi judzkiej, w środkowej części dzisiejszej Palestyny w Betlejem – Domu Chleba rodzi się w prymitywnych warunkach Dziecię Jezus. I tak dzieje tego miasta, rodzinnego miasta chrystusowego, uczestniczą w życiu każdego człowieka, we wszystkich czasach. Bo z tego miasta wyszedł Zbawiciel – Chrystus jako brat każdego człowieka.

Betlejem - Dom Chleba, to nasz wspólny dom, w którym wszyscy mamy szansę rozpoznawania się jako bracia i siostry. Dlatego w czasie Wieczerzy Wigilijnej ogarniamy pamięcią naszych bliskich żywych i umarłych. Otaczamy ich modlitwą i z serca przebaczamy im wszelkie winy. Śnieżno-biały opłatek tego wieczoru przybliża nas do Dzieciątka Jezus, od Którego płynie moc, nadzieja i promienna miłość. Wigilijna wieczerza, gromadzi, jednoczy, umacnia i uświęca każdą rodzinę. Niech stanie się najważniejszym rodzinnym wydarzeniem, najpiękniejszą i najradośniejszą wieczerzą podczas całego roku.

Kolęda - „Bóg się rodzi”

Uczeń II

Uroczyście przeżywany dzień wigilijny był natchnieniem do powstania wielu obrzędów domowych, utworów poetyckich, kolęd i opisów literackich. Przeżywamy ten dzień głęboko z motywów ewangelicznych, gdyż jest okazja do budowania więzi międzyludzkich, zbliżania człowieka do człowieka. W tym dniu otwierają się serca tak szeroko, że znajduje w nim miejsce każdy człowiek, szczególnie samotny, opuszczony, odtrącony i cierpiący. W dzisiejszych czasach, czasach bezrobocia, braku wzorców osobowych, odejście wielu od Chrystusa                   i pojawiające się coraz to nowe zagrożenia, wydaje się ogromnie ważnym powrót do naszych polskich, bogatych tradycji wigilijnych, świętych i niepowtarzalnych.

Uczeń III -,,Gwiazdka”

Świeciła gwiazdka na niebie, srebrna i staroświecka.                                         

Świeciła wigilijnie, każdy zna ją od dziecka.

Zwisały z niej, z wysoka długie, błyszczące promienie.

A każdy promień, to było jedno świąteczne życzenie.

I przyszli – nie magowie, już trochę postarzali.

Lecz wiejscy kolędnicy, zwyczajni chłopcy mali.

Chwycili za promienie jak w dzwonnicy za sznury.

Ażeby śliczna gwiazda nie uciekła do góry.

Chwycili w garść promienie, trzymają z całej siły.

I teraz rzecz w tym cała, by się życzenia spełniły.

Kolęda -,,Świeć gwiazdeczko, mała świeć”

Uczeń IV

Powszechnie jest zachowany zwyczaj wkładania siana pod obrus na stół, przy którym będzie spożywana uroczysta wieczerza wigilijna. Przypomina nam ubóstwo groty betlejemskiej i Maryi, która złożyła narodzonego Jezusa na sianie   w żłobie. Przyozdabiamy stół zielonym igliwiem świeczkami, na głównym miejscu kładziemy opłatek i otwieramy Księgę Ewangelii. Ilość podawanych potraw na stół wigilijny była różna. Wieczerza chłopska składała się z siedmiu potraw, szlachecka z dziewięciu, a pańska z jedenastu. Dzisiaj jest zwyczaj spożywania dwunastu potraw.

Kolęda -,,Jezus malusieńki”

Uczeń V

Znany jest powszechnie w Polsce zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Jest ono przeznaczone dla przygodnego gościa, którego w ten sposób traktuje się rodzinnie. Ktokolwiek zajdzie w dom polski w święty wigilijny wieczór, zajmie to miejsce i będzie przyjęty jak brat. Raz w roku, w ciągu kilku godzin społeczeństwo uświadamia sobie przez ten zwyczaj, jakim rajem byłby świat codzienny, gdyby prawa wigilijnej wieczerzy rządziły nim stale! Pozostawiając wolne miejsce przy stole wyrażamy serdeczna pamięć o naszych bliskich i drogich, którzy nie mogą świąt spędzić razem z nami.

Uczeń VI -,,Na Boże Narodzenie’’

Przystroimy stajenkę pachnąca jedliną.

Zaśpiewamy kolędę z Najświętszą Rodziną.

Z opiekunem Józefem, z najświętszą Panienką

Zabawimy Dzieciątko wesoła piosenką!

Obdarzymy Dzieciątko szczerymi darami,

Poprosimy, by zawsze zostało tu z nami.

Podnieś rączkę maleńką, błogosław nam Dziecię.

Wszystkim dzieciom błogosław, co żyją na świecie!

Niech od żłóbka w świat idzie, braterstwo i miłość

By już głodnych, bezdomnych na świecie nie było.

Uczeń VII

Na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, w Polsce rozpoczyna się uroczystą wigilię, gdy ukażę się pierwsza gwiazda na niebie. Jest to bardzo stary zwyczaj przestrzegany do dnia dzisiejszego w rodzinach katolickich. Najważniejszym momentem wigilijnym w Polsce jest obrzęd łamania się opłatkiem. Opłatki wypiekane były na plebaniach, w klasztorach i roznoszone po domach. Nie można ich było nabyć w handlu. To miało głęboką wymowę i stanowiło wręcz jedność ze wspólnotą parafialną. Dzielenie się opłatkiem oznacza wzajemne poświęcenie się jednych dla drugich, uczy, że ostatni kawałek chleba należy podzielić z bliźnim, zbliża oddalonych, łączy umarłych z żywymi i jedna skłóconych.

,,Wyciągnięta dłoń sięga poza rzeczywistość”.

Ten tak bardzo rozpowszechniony i głęboko od wieków zakorzeniony w kulturze polskiej obrzęd jest otwarciem „serc na sięgającą krańców świata miłość”.

Kolęda -„Do szopy”

Uczeń VIII

W wieczór wigilijny przed wejściem do każdego domu ustawiano płonący lampion lub zwykłą świecę. Miały być one znakiem zaproszenia do rodziny Matki Bożej i Świętego Józefa, aby Jezus narodził się w ich domu. Zwyczaj ten coraz szerzej praktykowany jest w rodzinach polskich.

Przy wigilijnym stole,

Łamiąc opłatek święty pomyśl,

Że ten dzień radosny

W miłości jest poczęty.             

Że mówi nam wszystkim

Odwieczne dawne orędzie.

Pierwszą na niebie gwiazdką,

Bóg w naszym domu zasiądzie.

Kolęda -„Cicha noc” (Wykonana w języku angielskim i polskim.)

Uczeń IX –„Co roku”

Co roku z ową radością, witamy ciebie Dziecino.

Gdy pokój ludziom przynosisz w tę noc pachnącą jedliną.

Przy drzewku i przy stajence, śpiewamy Tobie kolędy.

Splatamy serca i ręce, i przepraszamy za błędy.

Bo jakże nie być życzliwym, gdy Bóg się do nas tak zniża.

I jak nie być szczęśliwym, gdy Jezus Zbawca się zbliża.

Bądź z nami Święta Dziecino, przez cały rok nas prowadź.

I daj znów naszym rodzinom, za rok wigilię świętować.

Kolęda -„Dzisiaj w Betlejem”

Uczeń X

Śpieszmy do Bożej Dzieciny.

By uczcić Jej narodziny.             

Cieszą się starzy i młodzi,

że się Zbawiciel narodził

On świat od grzechu wybawi

a co, zepsute naprawi.

Gdy On nam serca przemieni,

wszyscy będziemy zbawieni.

Przyjm Jezu w stajence zrodzony,

hołdy i niskie pokłony.

Za to, że do nas się zbliżył

i swoje serce uniżył.

Kolęda -,,Lulajże, Jezuniu”

Uczeń XI

Pod krzakami, pod miedzą ptaki spać nie mogą.

Jakieś dziwne głosy napełniają trwogą.

To kolęda płynie, wszędzie budzi stworzenia.

Śpiewajcie Bożemu Dzieciątku.

Noc się w dzień przemienia.

Płynie borem, czarnym lasem nowina czekana.

Świat ożywił się radosnym

Powitaniem Nowego Pana.

Uczeń XII -,,Chleb miłości”

A gdy zabłyśnie gwiazdka, błękitnej dalekości.

Będziemy z sobą dzielić. Opłatek, chleb miłości.

A łamiąc okruch biały, wśród nocy świętej ciszy.

Niechaj się serca nasze Jak dzwony rozkołyszą.

Niechaj zamilkną swary zawiści, ludzkiej złości.

Noc święta wigilijna. Dzielimy- chleb miłości.

Kolęda -,,Wśród nocnej ciszy”

Wspólna modlitwa, dzielenie się opłatkiem, składanie życzeń, śpiewanie kolęd, opowiadanie zwyczajów wigilijnych, które odchodzą w zapomnienie.