Bolid Syberyjski pod red Roberta K Leśniakiewicza.pdf

CENTRUM BADAŃ ZJAWISK ANOMALNYCH w Krakowie

BOLID SYBERYJSKI

Pod redakcją: Roberta K. Leśniakiewicza ©

J o r d a n ó w 2 0 0 1

Spis treści:

CZĘŚĆ I - A.I. Wojciechowskij - CO TO BYŁO? - TAJEMNICA

PODKAMIENNEJ TUNGUSKI

0. Od tłumacza.

1. Do Czytelnika od autora.

2. Niektóre okoliczności katastrofy.

2.1. Ekspedycje Kulika.

2.2. Pierwsze fantastyczne wersje.

2.3. Dalsze badania.

2.4. Co wiemy dziś?

3. Hipotezy, informacje, propozycje.

3.1. Po złotym jubileuszu.

3.2. Przez sześćdziesiąt lat.

3.3. Czy wykonano manewr nad Tunguską?

3.4. Tunguskie meteoryty spadają każdego roku!

3.5. Tunguska Kometa: Prawda czy mit?

3.6. Hipotezy lat 80.: Jednak meteoryt?

3.7. Trop wiedzie na Słońce.

3.8. „Kontener informacyjny”?

3.9. „Rykoszet”.

3.10. Wybuch elektryczny.

3.11. Tajemnica „Diabelskiego Cmentarza”.

3.12. Czy istniał „czarny gwiazdolot”?

3.13. Tunguski Meteoryt a grawitacja.

4. Fakty, przemyślenia, wnioski.

4.1. Zagadki „tunguskiego cudu”.

4.2. Meteoryt Tunguski a kometa Halleya.

5. Posłowie.

CZĘŚĆ II - INNE SPOJRZENIA - NOWE PROPOZYCJE

6. P. I. Priwałow - Wykaz hipotez o Bolidzie Tunguskim.

7. R. K. Leśniakiewicz & M. Jesenský - Hipoteza nr 81: Antyczna głowica jądrowa?.

8. R. K. Leśniakiewicz - TM z Kosmosu.

8.1. Hipoteza nr 82: Urządzenie energetyczne sprzed wielu, wielu wieków?

8.2. Hipoteza nr 83: Sonda Bracewella?

8.3. Hipoteza nr 84: „Gość” z głębokiego Kosmosu?

8.4. Hipoteza nr 85: Powrót z gwiazd.

8.5. Hipoteza nr 86: Z oceanu czasu...

9. R. K. Leśniakiewicz, K. Piechota, B. Rzepecki - TM alla Polacca.

9.1. Wielki Bolid Polski.

9.2. Jerzmanowice.

9.3. Czy widziano TM nad Europą?

9.4. Majowe Bolidy Polskie?

10. M. Jesenský - Życie na Księżycu?

10.1. Po Galileuszu.

10.2. Dziwne wydarzenie w kraterze Linneusza.

10.3. Życie na Srebrnym Globie?

10.4. R. K. Leśniakiewicz - Życie na Srebrnym Globie istnieje!

10.5. A. Pike - Co się stało 22 czerwca 1178 a. D. po tamtej stronie Srebrnego Globu?

11. R. Rzepka - Hipoteza nr 86: Meteoryt organiczny?

12. K. Bzowski - Kosmolot albo... Wielki Smok?

13. M. Mioduszewski - Meteoryt Tunguski: Wielka eksplozja i wielki problem

14. A. Kotowiecki - Katastrofa Tunguska a tektyty?

15. R. K. Leśniakiewicz - IFO, UOO i Leonidy.

16. J. Reiner - Katastrofa przedtunguska.

17. T. Oszubski - Tunguski meteoryt z Saturna.

18. T. Sawkiewicz - „Tunguska’96”.

19. M. Jesenský & R. K. Leśniakiewicz - Przekleństwo Kopernika.

20. Literatura i materiały medialne.

CZĘŚĆ I

A. I. Wojciechowskij -

CO TO BYŁO? - TAJEMNICA PODKAMIENNEJ

TUNGUSKI.

0. OD TŁUMACZA.

Długo przymierzałem się do sporządzenia przekładu pracy A. I. Wojciechowskiego ,

odkąd miałem po raz pierwszy okazję zetknąć się z nią w 1992 roku, dzięki memu Koledze,

ufologowi z Rosji polskiego pochodzenia mgr Władysławowi Bieleckiemu z Orenburga,

który mi ją przysłał w ramach współpracy z Orenburskom Ufołogiczieskim Kłubom.

Zastanawiałem się nad tym dlatego, że niełatwo jest napisać coś nowego i zabrać

głos w sprawie, która podobnie jak mityczna Atlantyda, nie schodzi z łamów prasy egzo- i

ezoterycznej od 1908 roku.

Kim jest Autor? Dr A. I. Wojciechowskij 1 jest członkiem Biura Rady Naukowo-

Technicznej Federacji Kosmonautyki Federacji Rosyjskiej (dawniej ZSRR), autorem kilku

książek i broszur oraz referatów w prasie specjalistycznej. Głównymi tematami przezeń

poruszanymi są: osiągnięcia naukowo-techniczne i perspektywy rozwoju kosmonautyki,

współistnienie ludzkiej cywilizacji z Kosmosem, współczesna problematyka atlantologii.

Dla mnie spadek Meteorytu Tunguskiego, to także sprawa rodzinna. Dosłownie, bo

mój dziadek ze strony matki - Franciszek Baranowicz - w czasie swych wędrówek po

Syberii w latach 1905 - 1918, gdzie m.in. bił się z Japończykami w Port Arturze i na sopkach

Mandżurii, znalazł się także w rejonie Podkamiennej Tunguskiej. Nie był wprawdzie w

samym epicentrum eksplozji, ale rozmawiał z naocznymi świadkami spadku, którego sam był

także świadkiem, widział on leśne wywały, opalone i spalone drzewa, i był w stu procentach

przekonany o tym, że nie był to spadek meteorytu, bowiem miał także okazję widzieć spadek

Meteorytu Łowickiego i mógł porównać oba te wydarzenia i relacje o nich. Były to dla niego

dwie różne sprawy! Opowiadając mojej siostrze Wiktorii i mnie o nich, zawsze podkreślał

różnice pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami...

Może ktoś powiedzieć, że temat się zestarzał. Być może - ale sprawa Bolidu

Tunguskiego nie starzeje się nigdy, bo jest to prasowy evergreen - rzecz jak bigos

wielokrotnie odgrzewana i za każdym razem tylko nabierająca smaku, nie tracąc bynajmniej

na wartości. Ot, taki prasowy bigosik!... I taka ona będzie, póki nie znajdziemy

zadowalającego wyjaśnienia, a znając życie wiem, że nawet gdyby takowe znaleziono - to

zawsze znajdzie się ktoś, komu nie będzie to pasowało z tego czy innego względu, i

odgrzeje ją znowu - jak bigos właśnie!

1 W oryginale „kandydat nauk technicznych”. W byłym ZSRR i dzisiejszej Rosji obowiązuje odrębny system

stopni i tytułów naukowych, który w dalszych partiach tekstów sprowadzam do systemu obowiązującego w

Polsce i Europie. Tytuł oryginału rosyjskiego brzmi: „Czto eto było? - Tajna Podkamiennoj Tunguski”, Moskwa

1991, przekład Robert K. Leśniakiewicz.©

Starałem się dokonać jak najwierniejszego przekładu tej pracy. Wszelkie swe uwagi

zamieściłem w przypisach i dodatkach, które - jak mam nadzieję - pogłębią wiedzę

Czytelnika na ten temat. Mam nadzieję, że będziesz z tego Czytelniku zadowolony. Życzę

przyjemnej lektury.☺

Jordanów, czerwiec - październik 1999 roku

1. DO CZYTELNIKA OD AUTORA.

Rankiem, 30 czerwca 1908 roku, nad Syberią zaobserwowano świecący jaskrawym

światłem ogromny bolid, który po doleceniu nad rejon rzeki Podkamienna Tunguska

eksplodował z potężnym hukiem. Wydarzenie to zapisało się na trwałe w historii meteorytyki

i astronomii, i jest ono uważane za fenomen Natury.

Oczywiście, że tajemnice są potrzebne, zwłaszcza takie, wobec których nauka

skapitulowała - po prostu dlatego, że ludzie zawsze będą poszukiwać, odkrywać nieodkryte,

poznawać niepoznane to, czego nie udało się poznać całym pokoleniom bezdusznych

uczonych.

Droga do poznania prawdy naukowej wiedzie od zbioru faktów, ich systematyzacji,

uogólnienia i przemyślenia. Fakty i tylko fakty staja się fundamentem hipotezy roboczej

rodzącej się w trakcie mrówczej pracy badacza.

Autor w trakcie ćwierci stulecia zbierał materiały na temat tego problemu, problemu

Tunguskiego Meteorytu, które opublikowano w dziełach naukowych i monografiach,

książkach popularnonaukowych, wreszcie w referatach i artykułach, itp.

Ogromna ilość informacji zebrana przez Autora sprawia jednak trudność, bo które z

nich trzeba wyselekcjonować, by podać Czytelnikowi tak, aby było to treściwe i nie za

nudne? Takie pytanie postawił sobie Autor tej pracy jako pytanie numer jeden.

Czas przynosi coraz to nowsze wersje i domysły o naturze Tunguskiego Fenomenu,

ale do finalnych wniosków uczeni jakoś nie mogą dojść, bowiem ta katastrofa nijak nie

wpisuje się w kanony klasycznej meteorytyki. To kosmiczne ciało rozerwało się i znikło

zupełnie nie tak, jak to obserwowało się w przypadku „prawidłowych” meteorytów.

Zadziwiająca sprawa, ale obecność tylu hipotez i wyjaśnień, wersji i propozycji - i nie

ma żadnych analiz porównawczych, i nikt nie przeprowadzał dokładniejszych badań

stanowiących dla nich podstawę. Poniższa praca stanowi próbę dokonania takiej analizy. 2

Stanowisko to pozwoliło mu na sformułowanie kilku blisko siebie stojących hipotez, które

mogą wyjaśnić wszystkie lub prawie wszystkie zagadki natury wybuchu tunguskiego, w tym

także zagadkę braku jakichkolwiek fragmentów tunguskiego ciała.

Autor nie pretenduje do przedstawienia całości zagadnienia Meteorytu Tunguskiego,

ale ma nadzieję, że pozwoli to Czytelnikowi przybliżyć się do zrozumienia Fenomenu

Tunguskiego. 

2. NIEKTÓRE OKOLICZNOŚCI KATASTROFY.

Wczesnym rankiem, dnia 30 czerwca 1908 roku, nad terytorium południowej części

Centralnej Syberii wielu świadków obserwowało fantastyczne widowisko: na niebie leciało

coś ogromnego i świecącego. Według relacji jednych była to rozjarzona kula, zaś inni

twierdzili, że był to ognisty snop z kłosami do tyłu, trzeci zaś widzieli w tym zjawisku płonące

2 Rosyjski uczony P. I. Priwałow w artykule pt. „Hipotezy związane z upadkiem Meteorytu Tunguskiego” w

„Kroki w nieznane” (Warszawa 1971) dokonuje takiej analizy z punktu widzenia hipotez sformułowanych w

390 artykułach, 180 referatach, 550 reportażach, 60 powieściach, 10 monografiach i 5 filmach. Ogółem na dzień

1 stycznia 1969 roku było ich aż 80 w 8 kategoriach. Analizę tą zamieścił miesięcznik „Priroda” nr 5,1969. Od

siebie dorzucam do tej listy trzy dalsze hipotezy w II części tego opracowania.

bierwiono... Lecące po nieboskłonie ogniste ciało pozostawiało po sobie ślad, jak normalny

meteoryt. Jego przelot manifestował się także wieloma zjawiskami dźwiękowymi, które

odnotowało tysiące naocznych świadków w promieniu kilkuset kilometrów i spowodowały

przestrach, a gdzieniegdzie też i panikę.

Około godziny 07:15 czasu lokalnego 3 mieszkańcy faktorii Wanawara, znajdującej się

na brzegu rzeki Podkamienna Tunguska, prawego dopływu Jeniseju, ujrzeli na północnej

części nieba oślepiająco jasną kulę, która była jaśniejsza od Słońca. Kula przekształciła się

w ognisty słup. Po tych świetlnych zjawiskach świadkowie poczuli wstrząs ziemi, potem

rozległ się potężny huk wielokrotnie powtórzony, jak uderzenia piorunów w czasie burzy.

Huk i grzmot wstrząsnął wszystkim dookoła, a był on słyszanym w promieniu 1.200

km od epicentrum katastrofy. Drzewa padały jak skoszone, z okien wylatywały szyby, zaś na

rzekach pojawiły się ogromne fale przypominające wodne wały. Przerażone zwierzęta

miotały się w panice po tajdze. W promieniu powyżej stu kilometrów od centrum wybuchu

drżała ziemia i wyłamywały się ramy okien.

Jednego ze świadków wstrząs odrzucił w tył na 3 sążnie. 4 Jak się potem wyjaśniło,

fala uderzeniowa powaliła w tajdze drzewa na powierzchni o promieniu 30 km. Od potężnego

uderzenia promieniowania świetlnego i termicznego oraz potoku rozpalonych gazów wynikł

pożar lasu, a w promieniu kilkudziesięciu kilometrów doszło do spalenia pokrywy roślinnej.

Odgłosy i echa spowodowanego wybuchem trzęsienia ziemi zarejestrowano przy

pomocy sejsmografów w Irkucku (Rosja), Taszkiencie (Uzbekistan), Słucku (Białoruś) i Tbilisi

(Gruzja), a także w Jenie (Niemcy). Powietrzna fala uderzeniowa spowodowana niebywałym

wybuchem obiegła dwukrotnie kulę ziemską. Jej obecność odnotowano w Kopenhadze

(Dania), Zagrzebiu (Chorwacja), Waszyngtonie, Poczdamie (Niemcy), Londynie i Dżakarcie

(Indonezja), i kilku innych miejscach na planecie.

W kilka minut po eksplozji zaczęła się burza magnetyczna, która trwała blisko 4

godziny. Burza ta, jak można to było wywnioskować z opisów, była niezwykle podobna do

tych, które obserwuje się obecnie w ziemskiej atmo- i magnetosferze po próbnych

eksplozjach „urządzeń” jądrowych i termojądrowych.

Dziwne zjawiska zachodziły na całym świecie w czasie kilku dób od zagadkowego

wybuchu w tajdze. Nocą 30.VI./1.VII.1908 roku, w ponad 150 punktach Syberii Zachodniej,

Azji Centralnej, europejskiej części Rosji i w Europie praktycznie nie było nocy, bo na niebie,

na wysokości około 80 km , wisiały srebrzyste obłoki świecące mocnym światłem. W miarę

upływu czasu, intensywność tych „białych nocy z 1908 roku” znacznie spadła, i już 4 lipca

ten „kosmiczny fajerwerk” całkowicie dobiegł końca, tym niemniej rozmaite świetlne

fenomeny obserwowano w ziemskiej atmosferze aż do końca lipca 1908 roku . 5

Zwróćmy uwagę na jeszcze jeden fakt, który ma związek z wybuchem w dniu 30

czerwca 1908 roku. W kalifornijskiej stacji aktynometrycznej 6 stwierdzono wyraźne

zmętnienie atmosfery i znaczny spadek promieniowania słonecznego. Było ono

porównywalne z tym, które stwierdzono w czasie silnych wybuchów wulkanicznych. Tak

wyglądają niektóre konkretne dane o Wybuchu Tunguskim w 1908 roku.

Tak czy owak, ów rok - jak podają gazety i magazyny - obfitował w mnogie

„niebiańskie” jak i „ziemskie” niezwykłe fenomeny i zjawiska przyrody. I tak np. wiosną 1908

roku odnotowano niezwykle niszczące powodzie spowodowane obfitymi opadami śniegów w

Szwajcarii w końcu maja! - zaś nad Oceanem Atlantyckim zaobserwowano chmurę gęstego

pyłu. W ówczesnej prasie regularnie pojawiały się informacje o kometach, które widziano na

terytorium Rosji, o kilku trzęsieniach ziemi, o dziwnych zjawiskach i nadzwyczajnych

wydarzeniach, które wynikły z nieznanych przyczyn.

Zatrzymajmy się przez chwilę przy jednym niezwykłym fenomenie optycznym, które

obserwowano nad Brześciem (Białoruś), w dniu 22 lutego 1908 roku. Rankiem, kiedy pogoda

3 Godzina 00:15 GMT.

4 1 sążeń rosyjski = 2,13 m.

5 Srebrzyste obłoki można zaobserwować każdego lata na średnich szerokościach geograficznych. Składają się

one z cząstek żelaza i wiszą rzeczywiście na wysokości 80 km. Ich pochodzenie do dziś dnia nie zostało

wyjaśnione zadowalająco!...

6 Aktynometria - badanie aktywności słonecznej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: