051. Thompson Vicki Lewis - U ciebie czy u mnie.pdf - Temptation - jukama

V ICKI L EWIS T HOMPSON

U CIEBIE CZY U

MNIE?

ROZDZIAŁ 1

- To ostateczny sprawdzian odporności na chorobę

morską - powiedziała szeptem Lila do swej przyjaciółki

Penny, gdy kolejna fala zakołysała statkiem wycieczkowym

tak silnie, Ŝe aŜ zabrzęczały srebra stołowe. Mimo sztormu

podano pierwszą uroczystą kolację. Na ich stoliku zupa

cebulowa zachlupotała w sześciu filiŜankach, wino zafalowało

w sześciu kieliszkach.

- Nic nam nie będzie - odrzekła Penny. - Sztorm na

pewno niedługo się uciszy.

- Widzisz te grzywacze w mojej zupie? - W chwili, gdy

Lila mówiła te słowa, wyłoŜony boazerią salonik przechylił

się i cała zastawa zaczęła sunąć w jej stronę.

- Łapcie, co się da! - zawołał męŜczyzna siedzący przy

ich stoliku.

Gdy statek wrócił do normalnej pozycji, Lila powiodła

wzrokiem po sąsiadach, szacując straty. Penny miała cały

przód bluzki ozdobiony zupą cebulową. Siedzący obok

nowoŜeńcy zostali ochrzczeni czerwonym winem.

Przystojnemu siwowłosemu sąsiadowi zupa wylądowała na

rękawie sportowej marynarki, a jego synowi na krawacie.

Tylko czerwona jedwabna suknia Lili pozostała nietknięta.

- Dziękuję państwu bardzo - powiedziała, usiłując

zachować powagę.

- Drobiazg - odrzekł z miłym uśmiechem siwowłosy

męŜczyzna.

Ten uśmiech oraz spojrzenie niebieskich oczu wywarły na

Lili nieoczekiwanie silne wraŜenie. Zawsze ceniła dobre

maniery, ale to nie one były przyczyną jej nagłego dreszczu

podniecenia.

- Powinniście państwo przysłać mi rachunki z pralni -

powiedziała, odnotowując błysk zainteresowania w oczach

nieznajomego.

- To raczej wina statku, nie pani - rzekł słodkim jak miód

głosem.

- Chyba tak - zgodziła się Lila i spuściła wzrok.

Wymieniając z nim spojrzenia, wstąpiła na niebezpieczny

grunt, bowiem męŜczyzna wpadł w oko Penny juŜ w chwili,

gdy spostrzegła go na pomoście w Los Angeles. Szczupły,

opalony, przypominał z wyglądu Paula Newmana. Gdy

okazało się, Ŝe siedzi przy ich stoliku, a w dodatku nie ma

obrączki, Penny pomyślała, Ŝe jej modlitwy zostały

wysłuchane i zanosi się na ekscytującą podróŜ.

- Hops! - zawołał młody małŜonek, chwytając filiŜankę z

zupą. - Znów to samo.

- Czy warto było wybierać się w tę podróŜ? -

wykrzyknęła Ŝona. - Nie mogę przełknąć nawet kęsa przy tej

ciągłej huśtawce!

- Rzeczywiście trochę zbladłaś, kochanie.

- Wcale się nie dziwię, cała suknia poplamiona

czerwonym winem! - powiedziała ze zrozumieniem Penny,

wycierając serwetką zupę zakrzepłą na cekinach, zdobiących

jej bluzkę. - Na pani miejscu zaprałabym te plamy, zanim się

utrwalą.

Młoda kobieta spojrzała na swoją suknię, a gdy podłoga

znów zaczęła stawać dęba, przełknęła ślinę i chwyciła męŜa za

ramię.

- Eddie, wracajmy do kabiny.

- Jasne, kochanie. - Eddie wstał od stołu i odsunął jej

krzesło.

- MoŜe to całkiem niegłupi pomysł - powiedział sobowtór

Paula Newmana.

- Och, przecieŜ to świeŜo upieczeni małŜonkowie - rzekła

szybko Penny, mrugając do niego. - Szukają pretekstu, by

pozostać sam na sam.

Statek ponownie wpadł w przechył, nie powodując jednak

tym razem spustoszenia na stole. Lila skrzywiła się i

powiedziała cicho do Penny:

- To rozrywka raczej nie dla mnie, Pen. A ty jak się

bawisz?

- Po prostu świetnie - odrzekła ze sztucznym uśmiechem

jej przyjaciółka.

- Jesteś zupełnie zielona.

- Dzięki. Ty równieŜ wyglądasz dziś uroczo. - Po czym

zwróciła się do siwowłosego męŜczyzny:

- Nie pozwolimy, Ŝeby niewielki sztorm pokrzyŜował

nam plany, prawda, Bill?

Lila nie zapamiętała imienia sąsiada, Penny jednak

skrzętnie zanotowała je w pamięci, gdy się sobie

przedstawiali.

Bill spojrzał niepewnie na swego syna.

- Co ty na to, Jason?

- Nie wiem, tato. Ale podróŜ! Jeśli dalej będziemy mieli

takie szczęście, moŜemy spodziewać się w Meksyku zemsty

Montezumy.

- Och, nie będzie tak źle - zapewnił go Bill ciepłym

barytonem, który coraz bardziej podobał się Lili.

- Niech to licho, znowu niosą jedzenie! - zawołał Jason,

patrząc na kelnera, który szedł chwiejnym krokiem, próbując

utrzymać na tacy jej zawartość.

Gdy kelner mijał ich stolik, zapach potraw wywołał nagły

skurcz Ŝołądka Lili.

- Mnóstwo osób juŜ się stąd wyniosło - powiedziała,

rozglądając się po jadalni.

- Ja nie mam zamiaru - uparła się Penny. - Wybrałam się

na tę wycieczkę po to, by jeść, pić i dobrze się bawić.

- Pociągnęła spory łyk wina. - Cztery dni i trzy noce to

niewiele czasu i mam zamiar go wykorzystać.

Jason zbladł i odsunął krzesło.

- Rób, jak chcesz, tato, ale ja się stąd zmywam. Nie

wytknę nosa z kabiny, póki się sztorm nie uspokoi.

- Ja chyba wolałbym spacer po pokładzie - odrzekł Bill. -

Poczułbym się znacznie lepiej, gdyby udało mi się wypatrzyć

brzeg, o ile nie jest juŜ zbyt ciemno.

Penny upiła znów spory łyk wina.

- Mój BoŜe, tacy nudziarze potrafią zepsuć kaŜde

przyjęcie - powiedziała. - Czuję się po prostu... - Statek znów

zakołysał mocno i Penny uchwyciła się kurczowo krawędzi

stołu. - No, moŜe rzeczywiście dobrze zrobiłby nam mały

spacer.

- UwaŜam, Ŝe to świetny pomysł - poparła ją Lila.

- ŚwieŜe powietrze to moja jedyna nadzieja. Chodźmy,

Pen.

- Czy przyłączysz się do nas, Bill?

Lila wprost nie mogła uwierzyć, Ŝe jej przyjaciółka potrafi

być tak namolna. Mimo złego samopoczucia najwyraźniej

zagięła parol na nowego znajomego.

- Z chęcią - odrzekł Bill.

Usiłując zachować równowagę, dotarli jakoś do schodów i

wydostali się na pokład, trzymając się kurczowo poręczy.

- Pamiętacie „Tragedię Posejdona"? - spytał Bill, gdy szli

niepewnym krokiem po krytym pokładzie spacerowym.

- Przestań - powiedziała Penny, kryjąc pod szalem

jasnopopielate włosy. - Nasz statek nie zatonie.

- Nie, tej sceny nie było w prospekcie wycieczki - dodała

Lila.

Mimo iŜ niebo było zasnute ciemnymi chmurami, w

oddali majaczyła linia wybrzeŜa Kalifornii. Na twarzach czuli

krople deszczu pomieszanego z pyłem wodnym.

051. Thompson Vicki Lewis - U ciebie czy u mnie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: