AutoCAD -- kurs dla zaawansowanych.pdf

AutoCAD -- kurs dla zaawansowanych

Witam w kolejnym cyklu lekcji dla użytkowników oprogramowania AutoCAD. Ta seria lekcji będzie

w całości poświęcona zagadnieniom projektowania w trzecim wymiarze za pośrednictwem

AutoCAD-a. Użyłem w tytule tego cyklu słowa "zaawansowani" w odniesienia do użytkowników

ponieważ aby wprawnie pracować w trzecim wymiarze konieczna jest znajomość podstawowych

zasad pracy z programem oraz narzędzi służących do rysowania płaskiego.

Rysowanie w trzecim wymiarze otwiera nowe możliwości przed projektantem -- może on nareszcie

pokazać inwestorowi, jak dany element będzie wyglądać po jego wytworzeniu. Ponadto projektant

będzie mógł eksperymentować na modelu 3D zmieniając jego poszczególne parametry bez

ponoszenia kosztów na wykonywanie prototypów na podstawie dokumentacji płaskiej

niejednokrotnie naszpikowanej błędami.

Tak więc zapraszam do nauki modelowania w AutoCAD-zie w trzecim wymiarze. Jeśli nie będziemy

z tej wiedzy korzystali w danej chwili, na pewno przyda się nam ona w przyszłości.

Wiadomości wstępne -- ułatwianie pracy

1. Lekcja 1. Rzutnie i ich współpraca z układami współrzędnych

2. Lekcja 2. Widoki i układy współrzędnych

II.

Modelowanie Bryłowe

1. Lekcja 3. Bryły proste

2. Lekcja 4. Algebra Boole'a

3. Lekcja 5. Wyciągnięcia

4. Lekcja 6. Bryły obrotowe

III.

Modyfikacje brył

1. Lekcja 7. Fazowanie i zaokrąglanie krawędzi

2. Lekcja 8. Tworzenie i usuwanie odcisków, Tworzenie powłoki

3. Lekcja 9. Modyfikacje ścianek

IV.

Modelowanie krawędziowe i ściankowe

1. Lekcja 10. Modele krawędziowe

 Linia

 Polilinia 3D

 Nadawanie grubości obiektom

2. Lekcja 11. Predefiniowane obiekty siatkowe

3. Lekcja 12. Powierzchnie I

 Ścianka

 Siatka

 Powierzchnie prostoliniowe

4. Lekcja 13. Powierzchnie II

 Powierzchnia równoległa

 Powierzchnia obrotowa

 Powierzchnia brzegowa

5. Lekcja 14. Siatki

Modyfikacje modeli 3D

1. Lekcja 15. Tworzenie szyków 3D, obrót

2. Lekcja 16. Dopasowanie obiektów 3D

3. Lekcja 17. Obrót, lustro

4. Lekcja 18. Modelowanie z zastosowaniem uchwytów

VI.

Rendering

1. Lekcja 19. Materiały, tło

2. Lekcja 20. Oświetlenie, rendering

AutoCAD -- kurs dla zaawansowanych

Lekcja 1

Witam w kolejnym cyklu lekcji poświęconych programowi AutoCAD. W trakcie tej porcji

wykładów będziemy zgłębiali tajniki projektowania z zastosowaniem trzeciego wymiaru.

Narzędzia AutoCAD-a doskonale nadają się do wykonywania modeli 3D, które mogą być

następnie wykorzystywane w innych programach, np. w Viz-ie.

Na początek odświeżymy sobie wiadomości związane z rzutniami oraz powiemy kilka

zdań na temat ich współpracy z układami współrzędnych. Jako, że tworzenie układów

współrzędnych oraz zarządzanie nimi jest tematem kolejnej lekcji, nie będę w tej chwili

zagłębiać się w ten problem. Naszym podstawowym celem będzie skupienie się na

odpowiednim operowaniu rzutniami, aby praca z modelami trójwymiarowymi była jak

najbardziej ergonomiczna. Na początek przygody z 3D proponuję narysować zwykły

prostokąt. Będzie on punktem wyjścia do dzisiejszej lekcji. Z jego pomocą pokażę, w jaki

sposób można ustawiać rzutnie tak, aby praca z nimi pozwalała na odpowiednie

oglądanie danego modelu oraz dorysowywanie do niego odpowiednich elementów.

Rys. 1

Po uruchomieniu programu zwykle mamy na ekranie tylko jedną rzutnię oraz jeden układ

współrzędnych zwany globalnym - oznaczenie globalnego układu współrzędnych jest

umieszczone w lewym dolnym rogu ekranu.

Rys. 2

W kolejnym kroku proponuję uruchomić pierwszą wersję rzutni, która będzie stanowiła

punkt wyjścia do Twoich dalszych prób, drogi Czytelniku. Ustawmy sobie rzutnie w taki

sposób, jak niegdyś oferowało stare 3D Studio, a mianowicie jeden duży obszar roboczy

oraz trzy małe rzutnie po prawej stronie ekranu.

Rys. 3

Oczywiście ustawienie rzutni jest sprawą indywidualną, ale od czegoś trzeba zacząć.

Teraz możemy odpowiednio zmodyfikować nasz rysunek, dodając do każdej rzutni inny

lokalny układ współrzędnych. Jak widać, wykonujemy to na płaskim rysunku z powodu

jego prostoty i łatwości sprawdzenia, jak dany układ współrzędnych wpływa na

parametry rzutni. Zacznijmy zatem definiowanie lokalnych układów współrzędnych.

Najpierw przełączmy się do największej rzutni, a następnie wpisujemy z klawiatury

polecenie LUW . Następnie z szeregu dostępnych opcji wybieramy polecenie Nowy .

Program "poprosi" nas teraz o wskazanie punktu, który ma być początkiem nowego

lokalnego układu współrzędnych. Proponuję wskazanie lewego dolnego rogu prostokąta.

Spowoduje to uruchomienie lokalnego układu współrzędnych dla danego elementu ze

środkiem w punkcie jego wstawienia.

Rys. 4

Dokładnie takie same kroki możemy wykonać dla pozostałych rzutni, ustawiając lokalne

układy współrzędnych w różnych miejscach.

Co ma na celu wykonanie takiego prostego ćwiczenia? Już śpieszę z odpowiedzią. Nowsze

pakiety oprogramowania przeznaczone do pracy w przestrzeni trójwymiarowej posiadają

bardzo zaawansowane możliwości definiowania i modyfikacji tak zwanych płaszczyzn

konstrukcyjnych, które możemy zaczepiać w punktach oraz na odpowiednich

płaszczyznach modeli 3D. AutoCAD, niestety, nie posiada takich możliwości. Jeśli mamy

np. kostkę sześcienną i chcemy w jednej z jej ścianek wywiercić otworek, musimy na tej

ściance umieścić odpowiednio usytuowany układ współrzędnych. Z tego powodu powstała

ta lekcja przypominająca i utrwalająca materiał dotyczący rzutni oraz lokalnych i

globalnych układów współrzędnych. Jak przekonasz się w trakcie lektury kolejnych lekcji,

z pozoru błaha sprawa związana z definiowaniem układów współrzędnych będzie

strasznie denerwująca, a jej rozwiązaniem może być właśnie stosowanie rzutni, ponieważ

układ lokalny zdefiniowany dla danej rzutni jest w niej pamiętany i istnieje możliwość

powrotu do niego praktycznie w każdej chwili.

Kolejna lekcja zostanie poświęcona jeszcze dokładniejszemu omówieniu układów

współrzędnych, które, jak widać, są sprawą bazową w modelowaniu 3D z zastosowaniem

AutoCAD-a, oraz ich współpracy z widokami.

AutoCAD -- kurs dla

zaawansowanych

Lekcja 2

Wiemy już, w jaki sposób AutoCAD współpracuje z rzutniami oraz jak definiować w nich

odpowiednie lokalne układy współrzędnych. Podczas dzisiejszej lekcji dowiemy się, co to

są widoki oraz w jaki sposób z nich korzystać. Pokażę również, jak zdefiniować własne

widoki.

Ale od początku. Jak już wiemy, podczas modelowania w przestrzeni trójwymiarowej

często zachodzi konieczność zdefiniowania lokalnego układu współrzędnych ( LUW ). Do tej

pory LUW-y były definiowane na płaszczyźnie, więc widoki izometryczne na stałe

zdefiniowane w AutoCAD-zie były praktycznie zbędne. Teraz, kiedy nasza przestrzeń

modelowania została rozszerzona o dodatkową współrzędną - Z - widoki izometryczne

będą więcej niż przydatnym narzędziem podczas tworzenia projektów. Zaraz postaram

się udowodnić moje twierdzenie, i to najlepiej poprzez przykład. Proponuję nieznacznie

wyprzedzić kolejne lekcje i narysować teraz nasz pierwszy element 3D. Niech będzie to

bryła oznaczona jako Kostka . Zanim jednak zaczniemy rysowanie kostki, wybierzmy z

menu Widok->Widoki3D opcję Izometryczny SW .

Rys. 1

Mając ustawiony jeden z widoków izometrycznych - obrazuje to odpowiednie ustawienie

znacznika Głównego Układu Współrzędnych ( GUW ) - możemy zabrać się za tworzenie

kostki.

Rys. 2

W tym celu z menu Rysuj wybieramy opcję Bryły , a następnie Kostka .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: