Przemow_do_nich_Teoria_i_praktyka_wystapien_publicznych_obama.pdf

Przemów do nich!

Teoria i praktyka

wystąpień publicznych

Autor: Jaros³aw Kordziñski

ISBN: 978-83-246-2387-7

Format: A5, stron: 128

• Nauka mówienia dla doros³ych

• Pokonanie stresu, zrozumienie emocji, przepêdzenie nudy

• G³ówne zasady wyst¹pieñ publicznych

• Wp³yw na odbiorców Twoich s³ów

Denerwujesz siê przed prezentacj¹ dla wymagaj¹cego klienta? Przygotowujesz wypowiedŸ

na obronê pracy magisterskiej? Jesteœ moderatorem dyskusji z kolegami w pracy

i obawiasz siê nadmiernego rozprê¿enia? A mo¿e planujesz wyg³osiæ mowê podczas

zaprzysiê¿enia na prezydenta? Bez wzglêdu na to, czy Twój g³os bêdzie niós³ siê po sali

konferencyjnej, czy zabrzmi w amerykañskim Kongresie, musisz zdobyæ uwagê

audytorium. Zyskaæ jego szacunek. Podbiæ serca. Sk³oniæ do myœlenia. Wci¹gn¹æ

w rozmowê. I to wszystko w ci¹gu dziesiêciu, piêtnastu minut. Minut, które dla amatora

ci¹gn¹ siê niemi³osiernie, ale dla wprawnego oratora s¹ chwil¹, gdy rozwija skrzyd³a

i pokazuje swoj¹ klasê.

Nikt nie rodzi siê mówc¹. Mo¿na mieæ jedynie wiêksze lub mniejsze predyspozycje

do przemawiania. Na szczêœcie wszystko jest kwesti¹ treningu. Sztukê krasomówstwa

jesteœ w stanie doprowadziæ do perfekcji æwiczeniami. Przeanalizuj swoje osobiste

mo¿liwoœci w zakresie wyst¹pieñ publicznych. Poznaj podstawowe zasady prowadzenia

prezentacji. Dowiedz siê, co mo¿esz zrobiæ, by staæ siê lepszym, bardziej skutecznym

prelegentem.

Dobrego mówcê poznaje siê po tym, jak zaczyna i koñczy

• Poznaj swoich s³uchaczy i dostosuj do nich tekst wypowiedzi.

• Sam pisz swoje przemówienia i przygotowuj siê do prezentacji.

• Zadbaj o to, by prezentacja odpowiada³a Twojej osobowoœci, temperamentowi,

doœwiadczeniu i wiedzy.

• Trzymaj siê konkretnych punktów wyst¹pienia.

• Przyci¹gaj uwagê i wybudzaj zainteresowanie.

• Pamiêtaj, by skoñczyæ w odpowiednim momencie.

Spis tre ci

Wst p

Podstawowe zasady skutecznego przemawiania

Autoprezentacja a przygotowanie do wyst pie publicznych

Radzenie sobie ze stresem w trakcie wyst pie publicznych

Sposoby reagowania na trudne zachowania uczestników spotka

Dyskusje aktywizuj ce

Przygotowanie i prowadzenie spotka w miejscu pracy

Historie i anegdoty

101

Cytaty, które pozwalaj przej do sedna

111

Radzenie sobie ze stresem

w trakcie wystąpień publicznych

Dla wielu osób wystąpienia publiczne są źródłem niezwykle silnego

stresu. Badania wskazują, że stres związany z wystąpieniami publicz-

nymi jest zjawiskiem powszechnym i spotyka w mniejszym czy więk-

szym stopniu większość osób, które muszą przemawiać do innych. Pewne

napięcie związane z zabieraniem głosu na forum jest czymś zupełnie

zrozumiałym i normalnym, a nawet wskazanym, gdyż wzmacnia koncen-

trację i motywuje do dobrego przygotowania się. Problem zaczyna się,

kiedy stres związany z wystąpieniami publicznymi wiąże się z przeży-

waniem zbyt dużych obaw i zbyt silnego, niekiedy wręcz paraliżują-

cego lęku. Lęku, który niekiedy sprawia, że zapominamy, co chcieliśmy

powiedzieć, nieskładnie staramy się przekazać nasze myśli, nie tylko

czujemy się spięci i skrępowani, ale wręcz mamy wrażenie, że inni,

widząc nasze zaniepokojenie, śmieją się z nas czy przynajmniej dostrze-

gają w nas nieudacznika. Z drugiej strony warto jednocześnie pamiętać,

że nawet jeśli uda nam się ukryć, jak silny lęk przeżywamy w związku

z wygłaszanym przemówieniem, to tłumienie go zawsze wpływa nega-

tywnie na nasze samopoczucie, czyniąc z naszego wystąpienia trudne

i nieprzyjemne doświadczenie, a niekiedy wpływając wręcz na nasze

zdrowie.

Stres jest formą reakcji organizmu ludzkiego na wszelkie stawiane

przed nim zadania, a — co więcej — jest wręcz niezbędny do codzien-

nego efektywnego funkcjonowania każdego człowieka. Stres wypływa

głównie z obaw, lęków i strachu przed czymś nowym, nieznanym.

Przemów do nich! Teoria i praktyka wystąpień publicznych

Podświadomość karmiona naszym stresem działa nawet wtedy, kiedy nie

ma się czego obawiać. W efekcie ciało reaguje w zasadzie bez naszej

świadomości: wydziela pot, wywołuje nieprzyjemne uczucia, pojawiają

się drżenie rąk i mikroruchy zauważalne na twarzy. Co gorsza, im bar-

dziej chcemy się temu przeciwstawić, tym bardziej symptomy te są

widoczne. Tymczasem, jak wynika z badań, 86 procent sytuacji, któ-

rych się obawiamy, nie zdarza się wcale. Na kolejne 8 procent nie

mamy wpływu. I dopiero następne 6 procent to sytuacje wynikające

z naszej winy. Dlatego warto nauczyć się kontrolować stres. To bowiem

nie sam stres jest naszym problemem, ale to, w jaki sposób na niego

reagujemy. Stres może sprawić, że emocje wezmą nad nami górę,

bariery, które decydują o naszym poprawnym zachowaniu, zostaną prze-

kroczone, a ponadto poddani nadmiernemu stresowi możemy spró-

bować zneutralizować go w sposób, który może przynieść zdecydowa-

nie negatywne skutki.

Spróbujmy więc wyjaśnić sobie mechanizm powstawania stresu.

Otóż, kiedy znajdujemy się pod presją, ludzki mózg interpretuje sytu-

ację jako niebezpieczną i nakazuje naszemu organizmowi wydzielać

niezbędne do właściwego funkcjonowania neurotransmitery — związki

chemiczne, których cząsteczki przenoszą sygnały pomiędzy neuronami.

Najbardziej znanym z nich jest hormon walki i ucieczki — adrenalina.

W sytuacji stresowej kora nadnercza wydziela grupę hormonów zwanych

glikokortykoidami, z których najważniejszy jest kortyzol. W obu przypad-

kach organizm człowieka przygotowuje się do dynamicznego działania —

podnosi się poziom cukru we krwi, mięśnie się napinają, jesteśmy gotowi

do walki.

W efekcie stres skutkuje szczególną formą przeciążenia psychicz-

nego, które może być odczuwalne również jako zmęczenie fizyczne

prowadzące do demobilizacji działania człowieka oraz obniżenia jego

odporności psychofizycznej. Jedną z najbardziej symptomatycznych cech

pojawiającego się stresu jest wzrost napięcia mięśniowego. Napięcie to

rzecz jasna po jakimś czasie mija, niemniej wraz ze wzrostem czynnika

stresującego powrót do normalności staje się coraz bardziej odległy,

Radzenie sobie ze stresem w trakcie wystąpień publicznych

a niekiedy przeobraża się w formę nieustającego napięcia mięśniowego,

które może utrudniać swobodne poruszanie, a w przypadku osoby prze-

mawiającej — swobodę wypowiadania się.

Kolejne wskaźniki pojawienia się stresu to: przyspieszenie akcji serca,

wzrost ciśnienia krwi i jej odpływ do mięśni z organów wewnętrznych,

co może prowadzić do zaburzenia ich funkcji. Ponadto w wyniku stresu

oddech ulega spłyceniu i jednoczesnemu przyspieszeniu, co w wyraźny

sposób musi wpłynąć na oczekiwaną potoczystość mowy.

To jednak, co wydaje się być szczególnie ważne, to fakt, że stres

wypacza również nasze niektóre funkcje psychiczne. Nadmiar kortyzolu

uszkadza struktury hipokampa w mózgu, odpowiedzialne za pamięć

świeżą. Powoduje, że nagle zapominamy ważne dane czy treści, którymi

mieliśmy się podzielić z zebranymi. Ponadto uruchamia swoiste „ksero

czarnych myśli” — patologiczny mechanizm myślenia, którego w pew-

nych sytuacjach u osób szczególnie wrażliwych nie można zahamować.

Bywa, że mamy kłopot z kontynuacją logicznego myślenia, z koncentra-

cją, a nawet z naszymi emocjami.

Jak widać z powyższego opisu, stres jest formą atawistycznej reakcji

na sytuacje, które odbieramy jako zagrożenie. Przed tysiącami lat czło-

wiek musiał dysponować siłami szybkiego reagowania, by w sytuacji

zagrożenia atakować albo szybko uciekać. Ową siłą jest niezwykle łatwa

do wyprodukowania w organizmie człowieka adrenalina. Kiedyś jej

pojawienie się niemal natychmiast było neutralizowane konkretnym

działaniem. Dziś w większości przypadków adrenalina pojawia się wtedy,

kiedy nie możemy (albo uznajemy, że nie musimy) odpowiednio dyna-

micznie zareagować. Przykładem może być sytuacja, kiedy ktoś powie

nam w kulturalny sposób coś, co odbierzemy jako obrazę, kiedy urzędnik

lub przełożony traktuje nas w sposób, jakiego zdecydowanie sobie nie

życzymy, czy nawet wtedy, gdy nasze dziecko powie, że jesteśmy głupi

i do niczego się już nie nadajemy, a już najbardziej do mówienia mu, co

ma robić. W efekcie — na skutek następujących po sobie jedna za drugą

sytuacji stresowych — funkcjonujemy w warunkach ograniczających

w coraz większym stopniu każde kolejne działanie, takie jak choćby

przemawianie do innych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: