WYKOPY OBUDOWANE - Jeśli nie są spełnione warunki jw. to ściany należy zabezpieczyć przed osunięciem się gruntu obudową z podparciem lub rozparciem, przy uwzględnieniu wszystkich wpływów mogących naruszyć stateczność ścian wykopu i ich obudowy.
WARUNKI:
- górna krawędź obudowy powinna wystawać min 10cm ponad teren dla ochrony przed wpadaniem do wykopu gruntu lub innych przedmiotów.
- rozpory powinny być trwale umocowane, w sposób uniemożliwiający ich spadnięcie.
- powinny być awaryjne wyjścia.
- w każdej fazie robót pracownicy powinni się znajdować w obudowanej części wykopu.
- do pośredniego przerzutu urobku należy zbudować pomosty.
- stateczność obudowy musi być zapewniona w każdym stadium robót.
Szerokość przestrzeni roboczej: - w wykopach obudowanych powinna wynosić: nie mniej niż 0,5m ; nie mniej niż 0,8m w przypadku wykonywania izolacji dla ścian.
Składowanie ukopanego gruntu : - Wydobyty grunt powinien być niezwłocznie przetransportowany do miejsca przeznaczenia lub na odkład czasowy.
- Składowanie ukopanego gruntu bezpośrednio przy wykonywanym wykopie jest dozwolone tylko w przypadku wykopu obudowanego, gdy obudowa została obliczona na dodatkowe obciążenie odkładu gruntu. Odkłady gruntu powinny być wykonywane w postaci nasypów o wysokości do 2m.
W przypadku natrafienia na nieprzewidziane w dokumentacji instalacje elektryczne, gazowe i inne kanały, resztki konstrukcji, pokłady żwiru, piasku – prace należy przerwać do chwili uzgodnienia dalszego postępowania.
Podobnie należy prace przerwać do chwili uzgodnienia dalszego postępowania, przy stwierdzeniu innych warunków posadowienia np. grunt nawodniony, lud inny niż zakładał projekt.
Przy osuwiskach dodatkowo należy zabezpieczyć obszar przed dalszym naruszeniem struktury gruntu.
W przypadku wykopalisk archeologicznych lub niewypałów zawiadomić władze i zabezpieczyć przed dostępem ludzi.
SYSTEMOWE OBUDOWY INWENTARYZOWANE WYKOPÓW
Obciążenia dopuszczalne dla obudów to ok. 15 – 33 kN/m2.
1) OBUDOWY DO WYKOPÓW DO 3m
Obudowa to element główny (~ 2m wysokości) oraz nadstawka (~ 1m wysokości) (gdy płytki wykop to nie trzeba nadstawki)
a) z rozporami na końcu tarcz
b) z rozporami na środku (dla mniejszych obciążeń)
szerokość obudowy: 0,8 – 4,5m, światło (odległ od gruntu do rozpór) min 80cm
2) DO WYKOPÓW WIĘKSZYCH GŁĘBOKŚCI
- element główny (~ 4m), nadstawka (~ 2m). Długość tarczy ~ 3m (krótsze niż w pkt 1), światło 2,4m
3) OBUDOWY Z PODWÓJNYMI ŚCIANAMI
- najpierw zasuwa się (na rolkach) między słupkami zewnętrzne tarcze (przenoszą obciążenie gruntu). Potem wewnętrzna płyta (można od razu układać instalacje np. wylać żelbet – tzn najpierw wylewa się dno a potem ścianki – płyta wewnętrzna stanowi szalunek)
4) DO BARDZO PŁYTKICH WYKOPÓW
- o wysokości ok. 100cm, przenoszą duże siły 80 – 100kN/mb
KOPARKA
Elementy systemu:
1. Skrzynia kontrolna – zbiera informacje ze wszystkich czujników, oblicza wartości
poprawek oraz wysyła sygnały korekcji do siłowników.
2. Czujnik laserowy – zapewnia stałą powierzchnie odniesienia (niwelator laserowy).
3. Dotykowy panel sterowania.
4. Czujniki maszynowe.
ZASYPYWANIE WYKOPÓW
- Zaleca się zasypywanie wykopu gruntem uprzednio wydobytym z tego wykopu. Materiał zasypki nie powinien być zamarznięty ani zawierać zanieczyszczeń np. torfu, darniny, korzeni, odpadków budowlanych.
- Zasypywanie należy wykonywać warstwami, które po ułożeniu powinny być zagęszczone, miąższość warstw powinna być dobrana dla przyjętej metody zagęszczania.
- Nasypywanie i zagęszczania gruntu w pobliżu ścian obiektów powinna być dokonywana w taki sposób aby nie spowodowało uszkodzenia ściany lub izolacji wodochronnej.
- Jeśli w zasypywanym wykopie znajduje się przewód lub rurociąg to użyty materiał i sposób zasypania nie powinien spowodować uszkodzenia lub przemieszczenia przewodu ani jego izolacji.
ROZBIÓRKA OBUDOWY ŚCIAN WYKOPÓW
- Powinna być przeprowadzona etapowo, w miarę zasypywania wykopu, poczynając od dna.
- Obudowę ścian wykopu można usunąć za każdym razem na wysokość nie większą niż:
- 0.5m w gruntach spoistych,
- 0.3m w gruntach sypkich.
Pozostawienie obudowy w gruncie jest dopuszczalne tylko w przypadku braku technicznych możliwości jej usunięcia lub wtedy gdy wydobywanie elementów obudowy zagrażają bezpieczeństwu pracy albo konstrukcji wykonanego lub sąsiedniego obiektu.
TECHNOLOGIA ROBÓT Z ZASTOSOWANIEM SPYCHAREK
SPYCHARKI - są to maszyny budowlane na bazie typowych ciągników zazwyczaj na podwoziach gąsienicowych wyposażone z przodu w hydraulicznie podnoszony i opuszczany lemiesz przystosowany do płaskiego odspajania i przemieszczania gruntu na niewielkie odległości (do kilkudziesięciu metrów) .
- Mają zastosowanie głównie w robotach ziemnych do zdejmowania warstw ziemi urodzajnej, do prac niwelacyjnych przy wyrównywaniu powierzchni terenu, do wykonywania płytkich wykopów i ich zasypywania, do formowania nasypów i piętrzenia gruntów na odkładzie, rozgarniania gruntu dostarczonego samochodami oraz w pracach przygotowawczych (przy usuwaniu pni) i zakończeniowych przy porządkowaniu placu budowy.
Wyróżniamy spycharki:
1) Czołowe o prostopadłym ustawieniu lemiesza.
2) Skośne o ustawieniu lemiesza pod kątem ~ 70 st. względem kierunku jazdy.
3) Nastawne - kąt sami ustawiamy.
szerokość lemiesza ok. 10% większa od szerokości koparki (2 - 4,5m)
Moce:
- spycharki lekkie - do 35kW
- średnie - do 100kW
- ciężkie - 150, 500, 700 kW itp
Lemiesz może być opuszczany ~30cm poniżej powierzchni terenu.
comandovermelho