[12] Carlos Castaneda - Koło czasu.pdf - Carlos Castaneda - morefaya2006

CARLOS CASTANEDA

KOŁO CZASU

SZAMANI STAROśYTNEGO MEKSYKU, ICH MYŚLI NA TEMAT śYCIA, ŚMIERCI I

WSZECHŚWIATA

KOŁO CZASU

Wprowadzenie

Ten zbiór specjalnie wybranych cytatów pochodzi z pierwszych ośmiu ksiąŜek, które napisałem na

temat świata szamanów staroŜytnego Meksyku. Cytaty bezpośrednio pochodzą z wyjaśnień na temat

świata jakich udzielał mi jako antropologowi mój nauczyciel i mentor Don Juan Matus, indiański

szaman z Meksyku, z plemienia Yagui. NaleŜał on do linii szamanów której korzenie sięgały okresu

staroŜytnego Meksyku.

W sposób najlepszy jak tylko potrafił, Don Juan Matus wprowadzał mnie do swojego świata, który

co oczywiste był światem szamanów staroŜytnego Meksyku. Don Juan był z tego powodu w dogodnej

pozycji, wiedział o istnieniu odrębnej rzeczywistości, rzeczywistości która nie była ani iluzją, ani

wytworem wyobraźni. Dla Don Juana i reszty szamanów z jego grupy, a było ich piętnastu, świat

szamanów staroŜytnego Meksyku był tak realny i praktyczny, jak to tylko moŜliwe.

Praca ta rozpoczęła się jako zwykła próba zebrania pojęć, powiedzeń i idei z wiedzy tych

szamanów, które byłyby ciekawe do czytania i przemyśleń. Ale gdy praca była w toku, nastąpiła

nieprzewidywalna zmiana kierunku. Uświadomiłem sobie Ŝe ich cytaty były nasycone wyjątkowym

impulsem. Ukazały one ciąg myśli których nigdy wcześniej nie byłem świadomy. Uświadomiły mi one

Ŝe wyjaśnienia Don Juana, zabrały trzynaście lat, w ciągu których prowadził mnie jako nowicjusza.

Lepiej niŜ jakikolwiek sposób konceptualizacji, cytaty te ukazały mi niespodziewany i niezachwiany

sposób działań jakich podjął się Don Juan aby wprowadzić mnie do swojego świata. Stało się dla mnie

czymś nie podlegającym spekulacji, Ŝe sposób w jaki postępował Don Juan, musiał być taki sam jak

sposób w jaki postępował jego nauczyciel aby wprowadzić jego do świata szamanów.

Sposób postępowania Don Juana był nakierowany na wepchnięcie mnie do jak to on określał

odmiennego systemu poznawczego. Przez system poznawczy rozumiał on typową definicję poznania

jako „procesu odpowiedzialnego za świadomość codziennego Ŝycia, procesów takich jak

zapamiętywanie, doświadczanie, percepcja, uŜywanie składni języka.” Don Juan twierdził Ŝe szamani

staroŜytnego Meksyku mieli odmienny system poznawczy od przeciętnego człowieka.

Chcąc być wiernym logice jaką posiadałem będąc studentem nauk społecznych, musiałem

negować jego stwierdzenia. Starałem się raz po raz udowadniać Don Juanowi Ŝe wszystkie jego

twierdzenia są bzdurne, i dla mnie są co najwyŜej, w najlepszym wypadku odchyleniem

intelektualnym.

Zajęło to trzynaście lat cięŜkiej pracy, zarówno jego jak i mojej aby, podwaŜyć moje zaufanie do

standardowego systemu poznawczego, który to czyni otaczający nas świat zrozumiałym. Manewr ten

wprowadził mnie w bardzo dziwny stan prawie-niedowierzania, niezaprzeczalności naszego

zwyczajnego procesu poznawczego.

Po trzynastu latach cięŜkich walk, zrozumiałem wbrew samemu sobie, Ŝe postępowanie Don

Juana Matusa naprawdę wynikało z innego punktu widzenia. Więc szamani staroŜytnego Meksyku

naprawdę musieli mieć inny system poznawczy. Przyznanie tego wypaliło całą moją istotę. Czułem się

jak zdrajca. Czułem się jak bym ogłaszał najstraszniejszą herezję.

Gdy Don Juan odczuł Ŝe pokonał moje największe opory, przekazał mi swój punkt widzenia, na

tyle na ile to tylko było moŜliwe i musiałem przyznać bez zastrzeŜeń, Ŝe w świecie szamanów,

praktykujący szamanizm ocenia świat z punktu , który jest nie do opisania przez nasz język i sposób

konceptualizacji. Szamani natychmiast widzieli energię która swobodnie przepływa przez

wszechświat, energię niezwiązaną z uspołecznieniem i składnią, czystą wibrację energii i nazwali tą

czynność widzeniem.

Nadrzędnym celem Don Juana było pomórz mi widzieć jak energia przepływa przez wszechświat.

W świecie szamanów, widzenie energii w ten sposób jest pierwszym obowiązkowym krokiem do

szerszego, swobodnego postrzegania w odmiennym systemie poznawczym. W celu wywołania u mnie

odruchu widzenia, Don Juan wykorzystał inne obce mi systemy postrzegania. Jeden z

najwaŜniejszych nazwał rekapitulacją, która polegała na systematycznym analizowaniu własnego

Ŝycia, fragment po fragmencie i rozpatrywaniu, nie w świetle krytycyzmu lub szukania wad, ale w

świetle próby zrozumienia własnego Ŝycia i zmiany jego kursu. ZałoŜeniem Don Juana było Ŝe kaŜdy

praktykujący gdy zobaczy swoje Ŝycie w sposób bezstronny, którego wymaga rekapitulacja, nigdy nie

wróci do tego samego Ŝycia.

Widzenie energii w ruchu oznaczało dla Don Juana, zdolność do widzenia istoty ludzkiej jako

świetlistego jaja lub kuli energii i zdolność do wyróŜnienia w tej świetlistej kuli energii pewnych cech

specyficznych dla rasy ludzkiej, takich jak świetlisty punkt w juŜ i tak świetlistej kuli energii. Szamani

twierdzili Ŝe ten świetlisty punkt, który nazywali punktem połączenia, jest punktem zbiorczym

percepcji. Idąc za tym rozumowaniem, logicznym staje się Ŝe jest to punkt w którym zbudowany został

nasz system poznawczy świata. Jakkolwiek dziwne mogło by się to wydawać, Don Juan Matus miał

rację.

Percepcja szamanów jest więc odmiennym procesem od percepcji przeciętnego człowieka.

Szamani uwaŜali Ŝe postrzeganie energii w ruchu bezpośrednio prowadziło ich, do jak to określali

faktów energetycznych. Przez fakt energetyczny rozumieli pogląd uzyskany przez widzenie energii,

prowadzący bezpośrednio do rozstrzygnięcia które było ostateczne i niezaprzeczalne; niemoŜliwe do

zafałszowania

przez

spekulację,

lub

próbę

dopasowania

standardowego

systemu

interpretacyjnego.

Don Juan mówił Ŝe dla szamanów z jego linii, było faktem energetycznym Ŝe świat wokół nas jest

definiowany przez procesy poznawcze, a same te procesy nie są niezmienne; nie są nawet nam

dane, są kwestią treningu, kwestią praktyki i uŜywania. Ta idea został rozszerzona o kolejny fakt

energetyczny: standardowy proces poznawczy jest produktem naszego wychowania, niczym więcej.

Don Juan wiedział bez cienia wątpliwości Ŝe cokolwiek mówił na temat systemu poznawczego

szamanów staroŜytnego Meksyku było rzeczywistością. Don Juan był pośród innych nagualem, co

oznaczało dla praktykujących, naturalnego przywódcę, osobę zdolną do widzenia faktów

energetycznych bez szkody dla siebie samego. Był on więc zdolny do kierowania jego towarzyszami

na drodze myśli i percepcji niemoŜliwych do opisania.

Biorąc pod uwagę wszystko czego nauczył mnie Don Juan na temat jego postrzegania świata,

doszedłem do wniosku, którym on sam się ze mną podzielił, Ŝe najwaŜniejszą częścią tego świata

była idea intencji. Dla szamanów staroŜytnego Meksyku intencja była siłą którą mogli wizualizować

gdy postrzegali energię w ruchu, jak przepływa przez wszechświat. Uznali ją za wszechobecną siłę

która ingeruje we wszystkie aspekty czasu i przestrzeni, za impuls stojący za wszystkim; ale co miało

nieocenioną wartość dla tych szamanów, to fakt Ŝe intencja – będąca czystą abstrakcją jest

gruntownie połączona z człowiekiem. Człowiek zawsze mógł manipulować intencją. Szamani

staroŜytnego Meksyku odkryli Ŝe jedynym sposobem oddziaływania na tą siłę jest nieskazitelne

zachowanie. Tylko najbardziej zdyscyplinowani praktykujący mogli osiągnąć tą umiejętność.

Kolejną zdumiewającą częścią tego dziwnego systemu poznawczego było szamańskie rozumienie

i uŜycie koncepcji czasu i przestrzeni. Dla nich czas i przestrzeń nie były tym samym fenomenem,

który formuje część naszego Ŝycia, będąc integralną częścią naszego normalnego systemu

poznawczego. Dla przeciętnego człowieka standardowa definicja czasu brzmi: „nieprzerwany ciąg w

którym pojawiają się zdarzenia, w nieodwracalnym porządku od przeszłości przez teraźniejszość do

przyszłości.” A definicja przestrzeni to : „Nieskończone przedłuŜenie trójwymiarowego obszaru, w

którym istnieją gwiazdy i galaktyki; wszechświat.”

Dla szamanów staroŜytnego Meksyku, czas był czymś jak myśl, myśl czegoś nie do ogarnięcia w

swojej wielkości. Logicznym argumentem dla nich było Ŝe człowiek, będący częścią tej myśli która

pochodziła od sił niezrozumiałych dla jego mentalności, otrzymywał jednak mały procent tej myśli;

procent który przy specjalnych okolicznościach wyjątkowej dyscypliny mógł być odkupiony.

Przestrzeń była dla tych szamanów abstrakcyjną strefą aktywności, nazywali ją nieskończonością i

odnosili się do niej jako do totalnej sumy dąŜeń wszystkich stworzeń. Przestrzeń była dla nich

bardziej dostępna, była czymś prawie Ŝe przyziemnym. Było to tak jakby mieli lepsze abstrakcyjne

sformułowanie przestrzeni. Zgodnie z wersją Don Juana szamani staroŜytnego Meksyku nigdy nie

patrzeli na czasu i przestrzeni w tak niezrozumiale abstrakcyjny sposób jak my. Dla nich, zarówno

czas jak I przestrzeń, jakkolwiek niepojęte w ich sformułowaniach, były integralną częścią człowieka.

Szamani ci mieli jeszcze jeden system poznawczy zwany kołem czasu. Aby wyjaśnić koło czasu

mówili Ŝe czas jest jak tunel światła o nieskończonej długości i szerokości, tunel z refleksyjnymi

kanalikami. KaŜdy taki kanalik jest nieskończony i istnieje nieskończona ilość tych kanalików. Istoty

Ŝyjące zostały przymusowo stworzone przez siły Ŝycia do spojrzenia w jeden z takich kanalików.

Spojrzenie w jeden z takich kanalików oznacza uwięzienie w nim i Ŝycie tym kanalikiem.

Ostatecznym celem wojownika jest koncentracja, przez całkowitą dyscyplinę, swojej niezachwianej

uwagi na kole czasu, aby wprawić je w ruch. Wojownik któremu uda się poruszyć koło czasu moŜe

spojrzeć w kaŜdy kanalik i wycofać się z niego kiedy tylko zechce. Bycie wolnym od zniewalających sił

spoglądania w tylko jeden z kanalików oznacza Ŝe taki wojownik moŜe spoglądać w kaŜdym kierunku:

jak czas się cofa lub postępuje.

Widziane w ten sposób koło czasu jest obezwładniającym wpływem który sięga dalej niŜ Ŝycie

wojownika, tak jak jest w przypadku cytatów z tej ksiąŜki. Zdają się one być zwarte razem przez

Ŝyjącą własnym Ŝyciem spiralę. Spirala ta, opisana przy pomocy systemu poznawczego szamanów

jest kołem czasu.

Pod naciskiem koła czasu, cel tej ksiąŜki stał się czymś co nie było częścią oryginalnego planu.

Cytaty stały się decydującym czynnikiem, przez siebie i w sobie, a ich nakazem dla mnie było abym

był tak blisko jak to tylko moŜliwe ducha w którym te cytaty zostały wypowiedziane. Zostały one

wypowiedziane w duchu skromności i wielkiej bezpośredniości.

Kolejnym moim nieudanym staraniem była próba posegregowania cytatów według kategorii, tak

aby uczynić czytanie ich łatwiejszym. Jakakolwiek kategoryzacja tych cytatów okazała się niemoŜliwa.

Nie

było

sposobu

odgórnego

narzucenia

kategorii

odpowiadających

osobiście,

komuś

bezosobowemu, tak zróŜnicowanemu jak cały świat poznawczy.

Jedyną rzeczą jaką moŜna było zrobić, to iść za cytatami i pozwolić im stworzyć zarys szkieletu

uformowanego z myśli i uczuć tych szamanów staroŜytnego Meksyku na temat Ŝycia, śmierci,

wszechświata, energii. Są one odbiciem jak ci szamani rozumieli nie tylko wszechświat, ale i proces

Ŝycia i koegzystencji w naszym świecie. I co waŜniejsze pokazują one moŜliwość uŜywania dwóch

systemów poznawczych jednocześnie bez szkody dla samego siebie.

CYTATY Z KSI Ąś KI: NAUKI DON JUANA

Moc spoczywa w jakości wiedzy jaką ktoś posiada. Jaki jest sens rozumienia rzeczy które są

bezuŜyteczne? One nas nie przygotują na nieuniknione spotkanie z nieznanym.

Nic na tym świecie nie jest darem, cokolwiek jest tu do nauczenia się osiągamy to z mozołem .

Człowiek powinien podchodzić do wiedzy tak, jak by szedł na wojnę, rozbudzony, gotowy na

wszystko, pełen strachu, z respektem i absolutną pewnością. Podchodzenie do wiedzy lub pójście na

wojnę w jakikolwiek inny sposób jest błędem, ktokolwiek podchodzi do wiedzy lekko, będzie Ŝyć

Ŝałując swych kroków. Kiedy człowiek spełni te cztery wymogi nie musi juŜ obawiać się pomyłek, z

których musiałby się tłumaczyć; spełniając te warunki jego czyny tracą nieudolną jakość czynów

głupca. JeŜeli taka osoba zawodzi, lub ponosi poraŜkę, przegra tylko bitwę i nie będzie się zbytnio nad

tym uŜalać.

Zbytnie rozwodzenie się nad sobą powoduje straszliwe wyczerpanie. Człowiek taki jest głuchy i

ślepy na wszystko. Wyczerpanie samo w sobie powoduje Ŝe człowiek staje się zamknięty na cuda

wokół.

Za kaŜdym razem gdy człowiek zabiera się do nauki, musi pracować tak cięŜko jak to tylko

moŜliwe, a granice jego poznania są określone przez jego własną naturę. Z tego powodu bezsensem

jest mówienie o wiedzy. Strach przed wiedzą jest czymś naturalnym; wszyscy go doświadczamy i nic

na to nie moŜemy poradzić. Ale jakkolwiek uczenie się byłoby przeraŜające, to nie ma nic bardziej

przeraŜającego od myślenia o człowieku bez wiedzy.

Gniewać się na kogoś, oznacza Ŝe uwaŜamy czyjeś czyny za waŜne, jest to zachowanie

wymuszone. Czyjeś czyny nie mogą być wystarczająco waŜne, aby odwieść nas od naszej jedynej

alternatywy: naszego nieuniknionego spotkania z nieznanym.

Wszystko jest jedną z miliona ścieŜek. Dlatego wojownik musi pamiętać, Ŝe ścieŜka jest tylko

ścieŜką, jeśli czuje, Ŝe nie powinien nią podąŜać nie moŜe w Ŝadnym wypadku na niej pozostać. Jego

decyzja Ŝeby trzymać się tej ścieŜki albo opuścić ją musi być wolna od strachu lub ambicji. Musi

spoglądać na kaŜdą ścieŜkę dokładnie i rozwaŜnie. Jest pytanie które wojownik musi sobie

obowiązkowo zadawać: Czy ta ścieŜka ma serce?

Wszystkie ścieŜki są takie same: prowadzą do nikąd. Jednak, ścieŜka bez serca nigdy nie jest

przyjemna. Z drugiej strony, ścieŜka z sercem jest łatwa; wojownik wcale nie musi starać się ją lubić,

podróŜ jego jest radosna; tak długo jak nią podąŜa, jest jej pewien.

[12] Carlos Castaneda - Koło czasu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: