Antygona__Sofokles.pdf

Sofokles

Antygona

OSOBY DRAMATU

1. ANTYGONA, córka Edypa

2. ISMENA, jej siostra

3. CHÓR TEBANSKICH STARCÓW

4. KREON, król Teb

5. STRANIK

6. HAJMON, syn Kreona

7. TYREZJASZ, wróbita

8. POSANIEC.

9. EURYDYKA, ona Kreona

10. POSANIEC drugi

Rzecz dzieje si przed dworcem królewskim w Tebach

ANTYGONA

O ukochana siostro ma, Ismeno,

Czy ty nie widzisz, e z klsk Edypowych

adnej za ycia los nam nie oszczdza?

Bo nie ma cierpie i nie ma ohydy,

Nie ma niesawy i haby, które by

Nas poród nieszcz pasma nie dotkny.

Có bo za rozkaz znów obwieci miastu

Ten, który teraz wadz w rku dziery?

Czy zasyszaa? Czy uszo twej wiedzy,

e znów wrogowie godz w naszych miych?

ISMENA

O Antygono, adna wie nie dosza

Do mnie, ni sodka, ni goryczy pena,

Od dnia, gdy braci straciymy obu,

W bratnim zabitych razem pojedynku.

Odkd tej nocy odeszy Argiwów

Hufce, niczego wicej nie zaznaam

Ni ku pociesze, ni ku wikszej trosce.

ANTYGONA

Lecz mnie wie dosza, i dlatego z domu

Ci wywoaam, by rzecz ci powierzy.

ISMENA

Có to? Ty jakie cikie waysz sowa.

ANTYGONA

O tak! Czy nie wiesz, e z polegych braci

Kreon jednemu wrcz odmówi grobu?

e Eteokla, jak czyni przystoi,

Pogrzeba w ziemi wród umarych rzeszy,

A za obwieci, aby Polinika

Nieszczsne zwoki bez czci pozostay,

By nikt ich paka, nikt grze si nie way;

Maj wiec lee bez ez i bez grobu,

Na pastw ptakom arocznym i straw.

Sycha, e Kreon czcigodny dla ciebie,

Co mówi, dla mnie te wyda ten ukaz

I e tu przyjdzie, by tym go ogosi,

Co go nie znaj, nie na wiatr zaiste

Rzecz t stanowic, lecz groc zarazem

Kamienowaniem ukazu przestpcom.

Tak si ma sprawa, teraz wraz ukaesz,

Czy godn rodu, czy wyrodn cór.

ISMENA

Gdy taka dola, to có, o nieszczsna,

Prujc czy snujc bym moga tu przyda?

ANTYGONA

Patrz, by wspomoga i popara siostr.

ISMENA

W jakime dziele? Dokd myl twa mierzy?

ANTYGONA

Ze mn masz zwoki opatrzy braterskie.

ISMENA

Wic ty zamierzasz grzeba wbrew ukazom?

ANTYGONA

Tak! brata mego, a dodam… i twego;

Bo wiaroomstwem nie myl si kala.

ISMENA

Niczym dla ciebie wic zakaz Kreona?

ANTYGONA

Niczym, on nie ma nad moimi prawa.

ISMENA

Biada! o rozwa, siostro, jak nam ojciec

Zgin wród sromu i poród niesawy,

Kiedy si jemu bdy ujawniy,

A on si targn na wasne swe oczy;

ona i matka — dwuznaczne to miano —

Splecionym wzem swe ycie ukróca;

Wreszcie i bracia przy jednym dnia socu

Godz na siebie i mordercz rk

Jeden drugiemu mier srog zadaje.

Zwa wic, e teraz i my pozostae

Zginiemy marnie, jeeli wbrew prawu

Zamiemy wol i rozkaz tyrana.

Baczy to trzeba, e my przecie sabe,

Do walk z mczyzn niezdolne niewiasty;

e nam ulega silniejszym naley,

Tych sucha, nawet i sroszych rozkazów;

Ja wic, bagajc o wyrozumienie

Zmarych, e musz tak ulec przemocy,

Posuszna bd wadcom tego wiata,

Bo próny opór urga rozwadze.

ANTYGONA

Ja ci nie ka niczego, ni, choby

Pomóc mi chciaa, wdziczne by mi byo,

Lecz stój przy twojej myli, a ja tego

Pogrzebi sama, potem zgin z chlub.

Niechaj si zbratam z mym kochanym w mierci

Po witej zbrodni; a duej mi zmarym

Mi by trzeba, ni ziemi mieszkacom,

Bo tam zostan na wieki; tymczasem

Ty tu zniewaaj wite prawa bogów.

ISMENA

Ja nie zniewaam ich, nie bdc w mocy

Dziaa na przekór stanowieniom wadców.

ANTYGONA

Rób po twej myli; ja za wnet pod,

By kochanemu bratu grób usypa.

ISMENA

O ty nieszczsna! serce dry o ciebie.

ANTYGONA

Nie troszcz si o mnie; nad twoim rad losem.

ISMENA

Ale nie zdradzaj twej myli nikomu,

Kryj twe zamiary, ja te je zataj.

ANTYGONA

O nie! mów gono, bo cikie ty kanie

cign by moga milczeniem na siebie.

ISMENA

Z arów twej duszy mrone mieciesz sowa.

ANTYGONA

Lecz mia jestem tym, o których stoj.

ISMENA

Jeli podoasz w trudnych mar pocigu.

ANTYGONA

Jak nie podoam, to zaniecham dziea.

ISMENA

Nie trza si z góry porywa na mary.

ANTYGONA

Kiedy tak mówisz, wstrt budzisz w mym sercu

I susznie zmierzisz si take zmaremu;

Pozwól, bym ja wraz z moim zalepieniem

Spojrzaa w oczy grozie; bo ta groza

Chlubnej mi mierci przenigdy nie wydrze.

ISMENA

Jeli tak mniemasz, id, lecz wiedz zarazem,

e nierozwana, cho miym ty mia.

CHÓR

O soca grocie, co jasno znów Tebom

Bysn po trudach i znoju,

Zote dnia oko, przywiecasz ty niebom

I w Dirki nurzasz si zdroju.

Witaj! Ty sprawi, e wrogów mych krocie

W dzikim pierzchny odwrocie.

Bo Polinika gniewny spór

Krwawy zaeg w ziemi bój,

Z chrzstem zapad, z szumem piór

nienych orów lotny rój,

I zbroice liczne bysy,

I z szyszaków pióra trysy.

I wróg ju wiecem dzid gronych otoczy

Siedmiu bram miasta gardziele,

Lecz pierzch, nim w mojej krwi strugach si zbroczy,

Zanim Hefajstos ognisty w popiele

Pogry mury, bo z tyu nawaem

Run na smoka Ares z wojny szaem.

Bo Zeus nie cierpi dumnych gów,

A widzc ich wyniosy lot

I zota chrzst, i pych sów,

Wypuci swój piorunny grot

I w zwycistwa samym progu

Skarci but w dumnym wrogu.

A ugodzony wznak na ziemi runie

Ten, który w namitnym gniewie

Miasto pogrzeba chcia w ognia caunie

I jak wicher d w zarzewie.

Leg on od Zeusa gromu powalony,

Innym znów Ares inne znaczy zgony.

Bo siedmiu — siedmiu strzego wrót,

Na ma m wymierzy do,

Dzi w stosach lni za zwycistw trud

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: