sonety-krymskie-mogily-haremu_____.pdf

Adam Mickiewicz

Sonety krymskie

Mogiy Haremu

Mirza do Pielgrzyma

Tu z winnicy mioci niedojrzae grona

Wzito na stó Allaha; tu pereki Wschodu,

Z morza uciech i szczcia, porwaa za modu

Truna, koncha wiecznoci, do mrocznego ona.

Skrya je niepamici i czasu zasona;

Nad niemi turban zimny byszczy ród ogrodu,

Jak buczuk wojska cieniów, i ledwie u spodu

Zostay doni giaura wyryte imiona.

O wy, róe edeskie! u czystoci stoku

Odkwitny dni wasze pod wstydu liciami,

Na wieki zatajone niewiernemu oku.

Teraz grób wasz spojrzenie cudzoziemca plami, —

Pozwalam mu, — darujesz, o wielki Proroku!

On jeden z cudzoziemców poglda ze zami.