Trening widzenia aury (wersja IV)
Ten artykuł jest świeżym spojrzeniem na aury - czym są i skąd się biorą. Pokazuje również, jak każdy może nauczyć się je widzieć. Widzenie aur nie jest takie trudne, jak myślicie, jeżeli podejdzie się do tego we właściwy sposób. Jest to prosty podręcznik pokazujący krok po kroku, jak to osiągnąć. Rozpoczyna się od najłatwiejszej do zobaczenia ze wszystkich aur - aury koloru - i w prostych etapach przechodzi do bardziej iluzorycznej i trudniejszej do zobaczenia - aury ludzkiej. Aura jest najbardziej widoczną częścią subtelnych procesów energetycznych zachodzących wewnątrz wszystkich obiektów fizycznych. Wszelka materia ma jakiegoś rodzaju aurę, nawet zwykły kamień, ale jest ona nieciekawa w porównaniu ze złożonym współgraniem kolorów tęczy, którą charakteryzuje się aura człowieka. Aury emanują ze wszystkich fizycznych obiektów, sił przyrody i kolorów, jak również z wielu innych źródeł energii. Pierwszy krok w tym przewodniku korzysta z mało znanego faktu - kolory mają aury. Każdy kolor ma swoją własną, niepowtarzalną aurę. Jest to zupełnie odmienny kolor od oryginalnego. Aury emanujące z jasnych, podstawowych kolorów są bardziej gęste i dużo łatwiejsze do zobaczenia niż jakikolwiek inny typ aury. Używając aur kolorów jako treningu, większość osób widzi aurę już przy pierwszej próbie. Widzę aury od wielu lat. Nie urodziłem się z tą zdolnością, ale się jej nauczyłem, ciężko nad tym pracując. Upłynęło kilka lat zanim mogłem zobaczyć aurę na tyle, aby uznać to za wartościową praktykę! Znam problemy pojawiające się w trakcie ćwiczenia widzenia aur, a ta metoda treningu jest zaprojektowana tak, aby pomóc je przezwyciężyć.
Jak działa widzenie aury Moja teoria:
Światło jest niezbędne dla ośrodka brwiowego (często nazywanego trzecim okiem lub czakrą brwiową), aby zestroił się on z energią aury i mógł się na niej skupić. Aura jest wizualnym odpowiednikiem tej energii, tworzonym przez ośrodek widzenia w mózgu. To wydaje mi się jedynym logicznym wyjaśnieniem widzenia aury. Widzenie aury, tak jak wszystkie formy jasnowidzenia, jest zależne od oczu i prawidłowego działania procesów widzenia optycznego. Fizyczne i niefizyczne rodzaje widzenia są bardzo blisko związane. Oba rodzaje są formami percepcji, która pozwala naszym mózgom odbierać energię tego lub innego rodzaju i postrzegać ją jako obraz. A oto dlaczego:
(a) Normalne widzenie:
Oczy odbierają światło będące rodzajem energii. Skupiają one energię świetlną na wrażliwej na światło siatkówce, z tyłu gałki ocznej, która jest połączona z nerwem wzrokowym. Siatkówka zamienia skupioną energię świetlną w ciąg złożonych elektrycznych impulsów. Owe impulsy przechodzą poprzez nerw wzrokowy, do ośrodka wzroku w mózgu. Wtedy mózg interpretuje te sygnały jako obraz - nazywamy normalnym widzeniem.
(b) Widzenie aury:
Ośrodek brwiowy odbiera bardziej subtelną odmianę energii niż światło. Ten rodzaj energii może być odebrany tylko przez ośrodek brwiowy, kiedy jest on aktywny i nastawiony na odbieranie tego rodzaju energii. Ośrodek brwiowy jest usytuowany na środku czoła, około 2 cm powyżej brwi i jest ściśle powiązany ze zwykłym, optycznym widzeniem. Energia odbierana przez ten ośrodek jest przenoszona do ośrodka wzroku w mózgu, tak samo jak ma to miejsce przy zwykłym widzeniu. Mózg interpretuje wszystko, co odbiera w swoim ośrodku wzroku jako obraz. Również energia aury jest interpretowana jako obraz, jako kolorowe pasma światła otaczające przedmiot. • Oczy są organem dla zwykłego, optycznego widzenia (fizyczny organ). • Ośrodek brwiowy jest organem dla niefizycznego widzenia (niefizyczny organ). Oba te organy są generalnie położone w tym samym miejscu. Bliskie położenie i podobna funkcja obu organów (widzenie) sugeruje, że istnieje bliski związek pomiędzy nimi, tzn. oczy, ośrodek brwiowy i ośrodek wzroku w mózgu są połączone. Moje badania potwierdzają to: wszystkie rodzaje niefizycznego widzenia są ściśle związane z procesami zwykłego, optycznego widzenia. Pomimo że istnieje związek pomiędzy wzrokiem optycznym i ośrodkiem brwiowym, aura stanowczo nie jest żadnym rodzajem światła. Niektórzy uważają, że aury są światłem o znacznie wyższej częstotliwości niż zwykłe światło, widocznej tylko dla jasnowidza. Gdyby to było prawdą, można by było wykryć i zmierzyć to światło za pomocą wyspecjalizowanych, dostępnych dzisiaj, elektronicznych urządzeń. Istnieją naukowe urządzenia, kamery elektroniczne i inne, które mogą być ustawione na wykrywanie jakiejkolwiek części spektrum światła, niezależnie od tego, jak by było ono subtelne. Na przykład podczerwień, ultrafiolet, promienie X, promienie gamma itp. Mogą być wykryte, ale aury - nie. Co więcej, można logicznie założyć, że aury nie są złożone z jakiegokolwiek rodzaju światła.
Procesy widzenia aury mogą wyglądać bardzo skomplikowanie, ale są one naprawdę bardzo proste, jeśli porówna się je z procesami zwykłego, optycznego widzenia - tej prostej, wizualnej rzeczy, którą wszyscy doskonale mamy opanowaną. Rozejrzyj się po pokoju, w którym teraz jesteś, wyjrzyj przez okno - co widzisz? Pomyśl o milionach obiektów, kolorów i odcieni, które widzisz, o wszystkich na raz, w niesamowitej dokładności trzech wymiarów. Pomyśl że, niezależnie od tego jak szybko się obrócisz, twój mózg nadąża z fantastyczną złożonością obrazu, który widzisz. Oczy przekazują niewiarygodnie dużą liczbę informacji do twojego mózgu, ale mózg przetwarza to wszystko w mgnieniu oka. Zwykłe widzenie jest niesamowicie złożoną i potężną umiejętnością. Porównując to do niewielu kolorów i zawirowań światła, które widać w ludzkiej aurze, nieważne jak piękne i złożone może się to wydawać, widok aury to wciąż bardzo ubogi obraz. Naprawdę nie ma porównania pomiędzy tymi dwoma zdolnościami - zwykłe widzenie jest znacznie bardziej skomplikowane i potrzebuje dużo więcej mocy mózgu niż widzenie aur.
Podsumowując:
Widzenie aury korzysta ze zwykłego, optycznego widzenia, z którym jest połączone i od którego zależy. To, co widzisz obserwując aurę, jest interpretacją energii emanującej z obiektu wytworzoną przez twój mózg. Oczy są używane do nastawienia i skoncentrowania twojego ośrodka brwiowego na tej energii. Jej elektryczny wzór jest przekazywany do ośrodka wzroku w mózgu, gdzie jest interpretowany jako widzialny obraz. W przypadku aury, mózg pokazuje ci kolorowe pasma światła otaczające obiekt. Aparaty fotografujące aurę Powiesz, że przecież istnieją urządzenia robiące zdjęcia ludzkiej aury? Możesz nawet mieć zdjęcie własnej aury z pokazów ezoterycznych. Jak to możliwe? Taki aparat NIE fotografuje obrazu aury. Nie może on zobaczyć aury. Wytwarza on zaledwie iluzję aury na kliszy.
A. Czujniki są umieszczane na skórze lub przymocowane do krzesła tak, aby dotykały skóry osoby. Te czujniki mierzą opór elektryczny na skórze (oddziaływanie elektryczne skóry). Opór elektryczny na skórzejest różny, w zależności od poziomu soli i wilgotności. Wpływ na to ma wiele rzeczy: dieta, płyny, zdrowie, temperatura, pocenie się, emocje, nastrój, aktywność itp. B. Odczyty są przekazywane bezpośrednio do małego elektronicznego układu dołączonego do aparatu (zazwyczaj małe czarne pudełko) i tam interpretowane. Ten układ wytwarza z powyższych odczytów wzór elektrycznych impulsów, w zależności od tego, jak został zaprogramowany. C. Wzór impulsów jest następnie przekazywany do specjalnie przerobionego aparatu fotograficznego. Wewnątrz niego urządzenie optyczne stwarza szczególny wzór kolorowych świateł i promieni bezpośrednio na kliszy, w momencie robienia zdjęcia. To daje iluzję kolorowej aury otaczającej obiekt, na podstawie wzoru wygenerowanego z początkowych odczytów. Sposób, w jaki ten aparat działa, sprawia, iż rzadko zdarzają się dwa dokładnie takie same zdjęcia. Dzieje się tak,ponieważ nawet lekko różniące się odczyty czujników stwarzają dużą liczbę możliwości dla generowania kolorowych wzorów. Rzadko zdarzają się dwa identyczne odczyty czujników u jednej osoby, więc rzadko zdarzają się dwie identyczne fotografie aury zrobione jednego dnia tej samej osobie. Fotografia aury jest jedynie wyobrażeniem wynalazców tego urządzenia, jak twoja aura powinna wyglądać według ich badań. Te badania są oparte na połączeniu obserwacji za pomocą jasnowidzenia z oddziaływaniami elektrycznymi skóry na obiektach testowych. Pomysłodawcy starali się nadawać specyficzną wartość koloru różnym wzorom oddziaływań elektrycznych skóry.Zdjęcie aury jest więc jedynie elektronicznie stworzoną iluzją, a nie fotografią prawdziwej aury.
Światło jest niezbędne do zobaczenia głównej aury czegokolwiek. Żywe aury reagują na obecność światła - rozszerzając się i jaśniejąc. Ta reakcja jest najbardziej widoczna, kiedy żywa aura jest wystawiona na światło słoneczne. Można by rzec, iż aury są światłoczułe. Dokonywałem wnikliwych obserwacji tej reakcji na światło. Obserwowałem aury ludzi w środku budynku, potem szybko wyprowadzałem ich na zewnątrz, na światło słoneczne. Żywe aury ludzi rozszerzają się w słońcu i są dużo jaśniejsze. Żywo iskrzą (błyszczą) w silnych, bezpośrednich promieniach słońca. Widywałem aury, które w świetle słonecznym stawały się kilka razy większe od ich normalnego rozmiaru. Inną ciekawą obserwacją, która potwierdza fakt, iż aury nie są światłem, lecz światło jest niezbędne do ich widzenia, jest to, że główna aura nie może być widziana w całkowitej ciemności. Gdyby aury naprawdę były światłem, to dlaczego konieczna jest obecność światła? To dowodzi, że światło i zwykłe widzenie są ważną częścią widzenia aury.
Wskazówka: Jest możliwe zaobserwowanie w całkowitej ciemności delikatnej aktywności wokół ciała energetycznego, blisko skóry. To jest prawie niewidoczne, ale wygląda jak malutkie, bardzo słabe pasma i iskry niebieskawego światła. To jest bardzo słabe, ale najbardziej zauważalne wokół własnych opuszek palców przylegających do siebie. Jest także możliwe obserwowanie małych, lecz intensywnych punktów światła pochodzących z w pełni aktywnych podstawowych ośrodków energii (czakr głównych). Muszą być one bardzo aktywne, aby można było je zauważyć, a ty musisz być bardzo na nich skoncentrowany. To wymaga sporo doświadczenia, a osoba obserwowana musi być bardzo rozwinięta energetycznie, aby można je było zauważyć. Dużo łatwiej jest je zaobserwować, kiedy jest dostępna niewielka ilość światła, nawet jeśli widać jedynie niewyraźne cienie. To daje ci się na czymś skupić. Przy obserwowaniu jakiejkolwiek części ciała energetycznego w ciemności używa się wizualizacji opartej na pamięci, aby skupić ośrodek brwiowy na obiekcie. Musisz wiedzieć dokładnie, gdzie jest obiekt (w zupełnej ciemności) i musisz być w stanie dokładnie określić odległość, kształt i pozycję oraz widzieć to wszystko wyraźnie okiem umysłu. Myślę, że zarówno widzenie aury, jak i jasnowidzenie, odgrywają dużą rolę u osób, które potrafią postrzegać aktywność energetyczną w całkowitej ciemności. To jest jedynym logicznym wytłumaczeniem tego zjawiska. Wskazówka: Do funkcjonowania jasnowidzenia lub widzenia astralnego światło nie jest konieczne, lecz potrzebne są oczy i ich naturalna zdolność skupiania, poza przypadkiem wykorzystywania pamięciowego, zamiast wzrokowego, skupiania się i wizualizowania. Jasnowidzenie i widzenie astralne może być tak samo wykorzystywane w ciemności, jak i w pełnym świetle.
Obiekt Kolor aury Czerwony Zielony Pomarańczowy Bladozielony Żółty Bladoniebieski Zielony Pomarańczowy Niebieski Żółty Indygo Złoty Fioletowy Bladozłoty Różowy Jaskrawo zielony
Kolory aury emitowane przez niektóre zwykłe, fizyczne kolory.
Dokładny odcień i ton kolorów aury znacznie się waha, w zależności od odcienia i tonu koloru, który obserwujesz. Na aury wpływa także kolor tła, na którym są one oglądane.
Kolory aury są często podobne w wyglądzie do powidoków. Powidoki są tworzone przez wpatrywanie się – przez dwadzieścia sekund lub dłużej - w jasno oświetlony kolor, a potem zamknięcie oczu lub spojrzenie w inną stronę. Powszechnie uważa się, że powidoki są wytwarzane przez nasycenie się kolorem pręcików i czopków na siatkówce oka, spowodowane przez wpatrywanie się w jeden kolor przez zbyt długi czas. To wytwarza odwrócony kolor (negatyw) tego koloru. Powidok pozostaje, dopóki to nasycenie kolorem nie zostanie uzupełnione i wtedy oczy wracają do normalnego stanu. Nie zgadzam się z tą teorią i mam ku temu powody. Powidoki są wytwarzane przez wpatrywanie się przez długi czas w kolorowy obiekt, przez dwadzieścia lub trzydzieści sekund, bądź więcej. Właśnie dlatego nie zgadzam się z tą teorią. Kiedy jest się zaawansowanym w widzeniu aury, można wyraźnie widzieć aurę koloru prawie w tym samym momencie, w którym spojrzy się na kolorowy obiekt. Żadne przedłużone wpatrywanie się nie jest konieczne do zobaczenia aury. Właśnie wykonałem test siedząc i pisząc to. Naprzeciwko, około półtora metra ode mnie, jest krzesło. Na jego oparciu powieszona jest jasnoniebieska koszula. Nie wykonywałem żadnych ćwiczeń stymulujących widzenie aury. Jest teraz wcześnie rano, około 6:00, i niedawno się obudziłem. Czysta, gęsta, żółta aura zaczyna pojawiać się w ciągu czterech sekund (zmierzyłem czas). To jest stanowczo zbyt krótko, aby wytworzyć powidok. Zrobiłem to kilka razy i stawało się to szybsze i łatwiejsze do uzyskania, a aura stawała się jaśniejsza za każdym razem. Teraz mógłbyś powiedzieć, że moje oczy stają się wyczerpane kolorem niebieskim i przez powtarzanie tego, coraz łatwiej wytwarzają żółtą aurę. Więc odwracam się i patrzę na czerwoną koszulę wiszącą na wieszaku za mną, po drugiej stronie pokoju. Tym razem wyraźna, gęsta, jasnozielona aura pojawia się w mniej niż pięć sekund. To jest stanowczo zbyt krótko na wytworzenie powidoku. Teraz, kiedy jestem w stanie pobudzonego jasnowidzenia, aury kolorów pojawiają się prawie natychmiast po spojrzeniu na przedmioty, w przeciągu sekundy. Nie ma wcale żadnego opóźnienia. One tam po prostu są, emanując z kolorów, kiedy na nie patrzę. Aury, które widzę, zarówno dookoła kolorów, jak i ludzi, lekko wpływają na moje oczy, tworząc pewien rodzaj powidoku, jeśli się patrzy na nie zbyt długo. Ten efekt jest podobny do tego, jak zachowuje się zwykły powidok, ciągnąc się i podążając za wzrokiem.Dlatego obserwuję aurę osoby, zwykle proszę o zdjęcie części ubrań. To daje mi znacznie czystszy widok ich aury, bez zakłóceń spowodowanych kolorami ich ubrań. W aurach obserwowanych na gołej skórze widzę czyste, jasne kolory. Robię to dlatego, że goła skóra nie posiada koloru, który mógłby wytworzyć jakikolwiek rodzaj barwnego powidoku. Szczerze mówiąc, kolory aury, które widzę dookoła kolorów jak i wokół ludzi, są często wciąż widoczne, wisząc krótko przed oczyma, kiedy odwracam wzrok lub zamykam oczy. To jest kolorowy powidok, ale wytworzony przez patrzenie na kolory aury, a nie na fizyczny kolor. Inna interesująca uwaga: kolory powidoków, które uzyskuję obserwując żywą aurę człowieka, są dokładnie tymi samymi, co kolory aury, na którą patrzę. Nie ma wcale efektu odwrotnego koloru przy nagiej skórze i "żyjącej" aurze. Więc jeśli wyczerpanie kolorem w pręcikach i czopkach oczu jest odpowiedzialne za powidoki, to jak to się może dziać? Lepszym sposobem na wyjaśnienie efektu odwróconego koloru powidoku są: "powolne kolory aury". Wpatrując się mocno w kolor, kolor aury tego przedmiotu będzie powoli uwydatniał się w ośrodku wzroku w mózgu. Nie powodują tego oczy, które nasycają się kolorem, tylko kolor aury zostaje odciśnięty w mózgowymośrodku wzroku. Powidoki, które się pojawiają, kiedy wpatrujesz się w podstawowe kolory, są takie same, jak kolory aurywytworzone przez te kolory. We wczesnych stadiach treningu w postrzeganiu aur będziesz doświadczać dość silnego efektu powidoków.Będzie on ciągnął się i podążał za twoimi oczyma, ciągle będąc widocznym po zamknięciu oczu lub odwróceniu wzroku. To jest efekt powolnego obrazu aury, spowodowany przez intensywne wpatrywanie się przez długi czas, podczas prób opanowania podstawowej techniki obserwowania aur. Efekt powidoku będzie stopniowo malał. Kiedy opanuje się podstawową technikę, większość efektów powidoków znika. Wówczas, jako że ośrodek brwiowy rozwija się dalej, będąc pobudzanym poprzez jego używanie, efekt powidoku stopniowo zmaleje, aż będzie prawie niezauważalny. Zawsze jednak będzie pewnego rodzaju lekki powidok, kiedy naprawdę studiujesz aurę. Jest to nieuniknione, gdy celowo wpatrujesz się w aurę, próbując odkryć jej sekrety. Natura widzenia aury i zaangażowanie normalnych, optycznych procesów widzenia będzie zawsze powodować lekkie ciągnięcie się powidoku lub, jak to nazywamy, powolnego obrazu aury. Dzieje się tak, kiedy widzenie aury wkracza w bardziej zaawansowane stadia rozwoju.
Sposób, w jaki kształtuje się aura jest także całkowicie odmienny od sposobu, w jaki pojawia się powidok. Pojawia się on rozlewając się jasnymi kolorami z nagiej skóry - nie wyodrębnia się po prostu powoli z pola widzenia - rośnie przed twoimi oczyma. Kolory żywej aury nie zaczynają się pojawiać jako blady cień wyodrębniający się z pola widzenia i potem nie nabierają głębi i nie jaśnieją. Są one jednolite, od pierwszego ich pojawienia się jako cienkiego zarysu podkreślającego aurę eteryczną blisko skóry, do ich pełnego rozmiaru, często ponad metr. Aury są nie tylko lekkim, kolorowym obrysem dookoła skóry, ale także dużymi, jaskrawymi pasmami koloru, z ich grubością i głębią. Na koniec: podczas gdy aura się tworzy, a ty przerzucisz lekko skupienie lub mrugniesz, ona natychmiast znika, aby pojawić się z powrotem kilka sekund później - nie dotyczy to powidoku.
Widzenie boczne (zewnętrzne)
Aury są widziane widzeniem bocznym i nie mogą być obserwowane poprzez bezpośrednie skupianie na nich wzroku. Aby zobaczyć aurę, musisz patrzeć obok i za swój obiekt. Widzenie boczne jest bardzo wrażliwe na ruch, dużo bardziej niż widzenie bezpośrednie (skupiający się na czymś wzrok). Może ono wykryć nieznaczne poruszenie, którego widzenie centralne (skupiony wzrok) nie zauważyłoby. Widzenie boczne jest także czułe na wiele innych rodzajów subtelnych energii, które nas otaczają. Wielu ludziom przydarza się zauważyć jakiś ruch samym kątem oka, by zaraz po odwróceniu się i spojrzeniu w tym kierunku, niczego nie zauważyć.
To, co się stało, to:
1. Zobaczyli aurę powstającą z kolorowego obiektu. 2. Zobaczyli byt duchowy (ducha) pokazujący się koło nich i wykryli jego energię swoim wrażliwszym, bocznym widzeniem.
Angielski lekarz, dr Walter J. Kilner, w 1911 roku użył koloru jako pomocy w stymulacji widzenia aury. Dr Kilner badał używanie widzenia aury jako pomocy w diagnozowaniu zdrowia jego pacjentów. Używał do tego ekranów dycyjaninowych. Dycyjanin jest produktem barwienia smoły węglowej. Te ekrany składały się z dwóch kawałków szkła z barwnikiem dycyjaninowym zamkniętym pomiędzy nimi. Odkrył, że używając tych "gogli widzenia aury", jak je nazwał, mógł stymulować zdolność widzenia ludzkiej aury. Wpatrywał się przez kilka minut przez te ekrany w jaskrawe światło. Następnie odwracał wzrok i patrzył na aurę otaczającą jego pacjenta. Mógł wtedy odnotowywać wszystkie zmiany i odchylenia w jego aurach, porównując je z innymi obserwacjami odnotowanymi u zdrowych ludzi. To pozwalało mu wykrywać chorobę w bardzo wczesnych stadiach, zanim pojawiły się jej właściwe symptomy. Dr Kilner używał kilku odrębnych kolorowych ekranów i ich kombinacji. Różne ekrany pokazywały mu różne aspekty bądź warstwy aury. Używał także pasków jaskrawych, kolorowych ubrań. Po przygotowaniu swoich oczu, patrząc przez jeden ze swoich ekranów, wpatrywał się w jeden z tych pasków. Powodowały one powstanie w polu widzenia iluzorycznego pasa innego koloru. Był on wykorzystywany jako małe okno, które przemieszczane poprzez przenoszenie spojrzenia, podświetlało różne części aury badanej osoby. To dawało mu inny obraz aury w danym obszarze.
Jak to działa:
Poprzez patrzenie przez te ekrany na jasne światło, dr Kilner nasycał swoje oczy powolnym kolorem aury tego ekranu (jego odwrotnym, przeciwnym kolorem). To sprawiło, że jego oczy były skrajnie wrażliwe na ten szczególny kolor aury, umożliwiając mu oglądanie tego koloru w aurze osoby. Różnie zabarwione ekrany pozwalały mu obserwować różne kolory w aurze. Użycie pasów koloru pozwalało mu obserwować powolny kolor auryczny (odwrócony kolor), kolorowego pasa bez oryginalny kolor ekranu, którego używał, ukazując w aurze małe pasmo całkowicie innego koloru. Ten mały pasek koloru mógł być przemieszczany wokół aury pacjenta poprzez zmianę jego położenia, tak jak małe okno ukazujące obejmowany obszar. Interesującą rzeczą odnośnie pracy dra Kilnera było odkrycie, że używając tych ekranów przez kilka miesięcy lub dłużej, coraz mniej ich potrzebował. Przez ciągłe wysilanie się, aby przy pomocy gogli zobaczyć aury, stymulował swój ośrodek brwiowy i opanował wizualną technikę potrzebną do jej postrzegania. W końcu osiągnął zdolność pełnego widzenia aury, tzn. nie potrzebował już gogli, by ją zobaczyć. Jeśli udałoby ci się zdobyć kopię książki dra Kilnera, odkryjesz, że zawiera ona wiele dobrych ilustracji przedstawiających aurę taką, jaką widział on i jego asystenci. Pokazują one różne efekty, które osiągnął używając kombinacji różnych kolorowych ekranów i kolorowych pasów. • Książka dra Kilera jest umieszczona w spisie literatury w książce, którą czytałem, jako: Kilner, Walter John. (1965). "The Human Aura." (New Ed.). New York: University Books. Zażądano ode mnie 300$ za zakup tej książki.
Uwaga:
Nie mogę komentować efektywności używania oryginalnych gogli widzenia aury, jako że nigdy takich nawet nie widziałem. Jednakże eksperymentowałem z parą szkieł, którą zrobiłem sam, kilka lat temu. Użyłem dwóch kawałków szkła, pokryłem je ciemnoniebieskim barwnikiem i zabezpieczyłem krawędzie. Podążałem za instrukcjami dra Kilnera, wpatrując się w jaskrawe światło poprzez ten ekran, itp. To powodowało, że moje oczy niezwykle piekły i po chwili przestałem ich używać. Działały jednak i ukazały mi kilka interesujących efektów związanych z aurą. Stwierdziłem jednak, że nie jest to zdrowa praktyka, w związku z bolesnym pieczeniem, jakie powodowało to w moich oczach i z możliwością ich uszkodzenia. W swojej książce dr Kilner umieszcza ostrzeżenie przed tym nieprzyjemnym efektem ubocznym - pieczeniem i bólem oczu.
Rodzaje aur Aura ludzka
Ludzka aura jest polem energetycznym, które otacza ludzkie ciało i odzwierciedla subtelne, życiowe energie, które działają wewnątrz i dookoła niej. To jest coś jak pole magnetyczne, które otacza zwykły magnes. Tak jak pole magnetyczne, aura jest wytwarzana wewnątrz ciała fizycznego, lecz otoczenie także ma na nią wpływ. Energie przepływające przez aurę tworzą to, czym jesteśmy, a wpływają na nie otaczające nas warunki i styl życia. Aura odzwierciedla aktywność naszych organów, zdrowie, aktywność mentalną i stan emocjonalny. Pokazuje również choroby, często na długo przed pojawieniem się fizycznych symptomów. Siła i właściwości ary są określone przez ilość i jakość przepływających przez nią energii.
Główna aura ludzka jest owinięta wokół ciała, tworząc warstwę. Wyobraź sobie osobę z grubymi, kolorowymi kręgami opuszczonymi na nią, a będziesz miał ogólny obraz. Główne kolory aury emanują z podstawowych ośrodków energetycznych (głownych czakr lub centrów psychicznych). Indywidualne pasma koloru są trudne do zobaczenia, chyba że masz bardzo dobrze rozwinięte widzenie aury i obserwujesz to przy optymalnych warunkach.
Blisko skóry jest aura eteryczna. Jest ona często określana jako ’powłoka witalności’. Jest ona widziana (używając widzenia aury) jako blade, wąskie pasmo obok skóry wokół ciała. Zazwyczaj ma nie więcej niż 1,5 cm grubości, w zależności od witalności osoby. Wygląda jak gęsta warstwa bladego dymu, przywierająca do skóry. To jest widzialna część ciała energetycznego w swoim stanie skupienia. Podczas snu aura eteryczna rozszerza się i otwiera (staje się większa i klarowniejsza), aby absorbować i magazynować witalność (energię kosmiczną?) w sobie. Po śnie energia ciała skupia się i tworzy gęstą powłokę otaczającą ciało, blisko skóry. To utrzymuje w niej zmagazynowane energie, które wszyscy potrzebujemy do życia. W pewien sposób, ciało energetyczne jest jak żywy akumulator. Podczas snu automatycznie nastawia się naładowanie, wymieniając te energie, które zostały zużyte.
Ośrodki energetyczne (czakry)
Podstawowe ośrodki energetyczne (czakry) są niefizycznymi organami ciała energetycznego. Jest przynajmniejsiedem podstawowych ośrodków oraz ponad trzysta drugorzędnych i mniejszych centrów, które są rozrzucone po całym ciele. Wszystkie razem tworzą złożoną sieć niefizycznych elementów energetycznych. Są one połączone ze sobą kanałami, inaczej zwanymi meridianami. Te ośrodki i łączące je kanały (meridiany) zostały opisane przez Chińczyków i inne wschodnie kultury tysiące lat temu. Nowoczesne wersje tych wykresów są wciąż dzisiaj w szerokim użyciu, w wielu rodzajach alternatywnej medycyny i pracy z ciałem, jak np. akupunktura i refleksologia. Podstawowe ośrodki energetyczne są przyłączone do głównych wewnętrznych organów, gruczołów, zwojów nerwowych i do rdzenia kręgowego. Drugorzędne i pomniejsze ośrodki energetyczne są przyłączone do stawów, gruczołów i połączeń nerwowych w całym ciele. Istnieją aktywne ośrodki transformujące i manipulujące energią, zasilające inne ośrodki energii i zajmujące się procesami życiowymi zarówno fizycznymi, jak i niefizycznymi. Istnieją również ośrodki magazynowania, ośrodki komunikacji i ośrodki zaprojektowane do absorbowania energii z innych źródeł dookoła nas.
Jedzenie, woda, tlen, światło słoneczne, energia planet, energia kosmiczna, miłość, seks, muzyka. Niektóre z tych źródeł energii są bardzo subtelne, ale wszystkie są konieczne dla nas do prowadzenia zrównoważonego życia. Ośrodki energetyczne są niewidoczne gołym okiem, lecz mogą być wyczuwalne całkiem silnie, kiedy są aktywne (jako pulsowanie, wrażenie drżenia). Kiedy energia jest świadomie przeciągana z jednego ośrodka do drugiego przez łączące je kanały, może to być odczuwane jako wrażenie przepływającej wody, rozszerzające się ciepło, uczucie łaskotania lub też połączenie wszystkich tych wrażeń. Ośrodki energetyczne (czakry) mogą być także widziane, przy użyciu widzenia aur lub jasnowidzenia, jako wiry intensywnego, kolorowego światła. Każdy ośrodek energetyczny pełni ważne, indywidualne funkcje w ciele energetycznym. Działa także w połączeniu ze wszystkimi większymi i mniejszymi ośrodkami. Każdy z nich jest odrębny, ale jest integralną częścią ciała energetycznego. Wszystkie działają razem dla dobra całego ciała energetycznego, tak jak wszystkie fizyczne organy: mózg, serce, wątroba, nerki itd., działają razem dla dobra całego ciała fizycznego. Ciało energetyczne jest niezwykle złożone. Jest ono, w pewien sposób, podobne do urządzenia elektronicznego. Energia wpływa do urządzenia i przepływa przez łączące scieżki (meridiany) jak w obwodzie elektrycznym. Meridiany doprowadzają energię do wszystkich elektronicznych komponentów (czakr): diod, rezystorów, kondensatorów itd. Energia stale jest zmieniana, wzbogacana i przekształcana przez te komponenty, aby służyć przeróżnym celom wymaganym przez urządzenie, w celu poprawnego funkcjonowania całej jednostki. Pojedynczy ośrodek energetyczny jest bardzo podobny do takiego elektronicznego komponentu. Pobiera energię z otaczających komponentów i zmienia jej wartość. Wzbogaca tę energię na różne sposoby, przekształcając ją w coś innego, co jest potrzebne całej jednostce. Każdy ośrodek energetyczny pobiera różne rodzaje energii, których potrzebuje, z innych ośrodków energetycznych w ciele energetycznym i wytwarza całkowicie inny rodzaj energii, o innej wartości i kolorze, w zależności od tego, jaka jest potrzeba. Siła każdego z podstawowych ośrodków energetycznych, u każdej indywidualnej osoby, zależy od jej indywidualnych cech, natury, zdrowia i stylu życia, jak również od duchowego, moralnego i psychicznego rozwoju. Energia wytworzona przez wszystkie czakry i wzajemnie wymieszana znajduje odzwierciedlenie w aurze, tworząc jej dominujący odcień. Odcień ten jest tą częścią aury, którą najczęściej się obserwuje, gdy już potrafimy ją zobaczyć
Siedem podstawowych ośrodków energetycznych (głównych czakr)
1. Podstawa Podstawa kręgosłupa (pomiędzy odbytem a genitaliami) Czerwony
2. Śledziona Obszar pępka Pomarańczowy
3. Splot słoneczny Podstawa mostka Żółty
4. Serce Środek klatki piersiowej (nad sercem) Zielony
5. Gardło Podstawa gardła, tuż nad miejscem, gdzie łączy się ono z klatką piersiową Niebieski
6. Brew Dokładnie środek czoła (pomiędzy oczyma) Fioletowy
7. Korona Cały czubek głowy, ponad linią włosów Złoty
• Najlepiej wyobrażać sobie każdy z podstawowych ośrodków jako obszar o wielkości dłoni.
• Każdy podstawowy ośrodek ma więcej niż jedną funkcjonalną część (lub płat).
• Dokładna lokalizacja doznawanych odczuć, kiedy podstawowy ośrodek jest aktywny, może się troszeczkę różnić - zależy to od części (lub płatu) tego ośrodka, która jest aktywna. Np. ośrodek śledziony zazwyczaj jest wyczuwany pomiędzy pępkiem a spojeniem łonowym. Ośrodek brwiowy jest często odczuwany pomiędzy oczyma zamiast na łuku brwiowym.
Ludzka aura jest bardzo wrażliwa na kolor. Reaguje na kolory noszonych ubrań i na kolory otoczenia. Kolory wpływają na delikatny przepływ energii wewnątrz ciała energetycznego. To jest związane z naszym naturalnym gustem, kiedy chodzi o wybór kolorów, które nosimy i tych, które nas otaczają. Wrażliwość ta zmienia się w zależności od osoby, jej wrażliwości i wrażliwości jej aury. Kobiety, generalnie, mają bardziej delikatne i wrażliwsze aury od mężczyzn. Kolor może mieć silny efekt na bardzo wrażliwej osobie. Jeżeli założą kolor, który zbyt mocno nie zgadza się z ich aurą, może on sprawić, iż fizycznie się rozchorują. Wpływ koloru na emocje jest dobrze znany. Kolory ścian dobiera się ostrożnie w szpitalach i innych instytucjach, aby uspokoić niespokojnych ludzi i pozwolić im odpoczywać. Delikatne pastelowe odcienie różowego i niebieskiego są najczęściej używanymi kolorami do tego celu, z powodu ich powszechnie znanego wpływu uspokajającego.
Podstawowy odcień aury jest jej dominującym kolorem. To jest najbardziej widoczny kolor spośród różnorodnych energii wytworzonych przez wszystkie czakry. Energie te wymieszane razem dadzą w rezultacie jakiś kolor dominujący. Istnieje oczywiście wiele różnych kolorów w aurze osoby, ale podstawowy odcień jest zazwyczaj widziany jako pierwszy. Wiele osób uważa, że na podstawie koloru dominującego można klasyfikować ludzi jako należących do konkretnego rodzaju.
Na przykład:
Czerwony wrażliwość, żywotność, surowa energia Pomarańczowy emocje Żółty siła osobowości, siła umysłu, intelekt Zielony duchowość, miłość, przywiązanie do natury, naturalny uzdrowiciel Niebieski wysoce uduchowiony, religijny, naturalny nauczyciel, uzdrowiciel Fioletowy bardzo wysoce uduchowiony, zdolności psychiczne, jasnowidzenie, religijny, nauczyciel i Uzdrowiciel Złoty bardzo zaawansowana duchowość i zdolności psychiczne – adept Według mnie ta metoda klasyfikacji jest zarówno niesprawiedliwa wobec osób klasyfikowanych, jak i nad wyrazmyląca. Podstawowe znaczenia indywidualnych kolorów są dobrze znane - jak opisano powyżej. Według mnie ludzka aura jest jednak tak bardzo złożoną i zmienną strukturą, że po prostu nie może być sklasyfikowana w tak prosty sposób. Na przykład jeśli osoba z dominującą niebieską aurą przechodzi emocjonalny kryzys, jej aura zostanie zalana dużymi obszarami pomarańczowego. To jest tylko przejściowy stan, i kiedy kryzys zostanie rozwiązany, jej aura wróci do naturalnego niebieskiego. Istnieje bardzo wiele rzeczy, które mogą przejściowo zmienić wygląd aury, czasem tylko na godzinę lub więcej. Np. oddanie się modlitwie wytwarza uczucia wysoce umysłowe i głęboką duchową miłość. Niestabilna, emocjonalna, dominująca i gwałtowna osoba, której aura jest, powiedzmy, naturalnie czerwona i pomarańczowa z pręgami czerni wewnątrz, może wytworzyć wyższe, duchowe kolory podczas modlitwy. Kolory te przejściowo zaleją jej aurę, dając wygląd (dla kogoś, kto obserwuje jej aurę) osoby bardzo uduchowionej, ale ukryją jej ’prawdziwe kolory’ i przez to także jej prawdziwą naturę.
Przykłady:
Jock: Niebieski: Jock był młodym człowiekiem, którego znałem kilka lat temu. Był niezwykle żywotną, wrażliwą osobą, ale mając wiele problemów, był bardzo niestabilny. Był głębokim myślicielem i często rozprawialiśmy o sensie życia i o naturze wszechświata. W tych chwilach mogłem często zobaczyć otaczający go piękny, duchowy błękit.
Czerwony: Teraz, kiedy Jock wypił kilka drinków (z alkoholem), stał się niezwykle agresywny, gwałtowny i niebezpieczny – w przeciągu chwili. W takich momentach mogłem zobaczyć, jak jego aura drastycznie się zmienia, momentami do bardzo jasnej czerwieni z dużymi płatami pomarańczowego i czarnymi pręgami. Żaden ślad nie pozostał po jego oryginalnie niebieskiej aurze. Czerwień, pomarańcz i czerń otaczały go tak długo, aż się całkowicie nie uspokoił i wytrzeźwiał.
Dan: Dan był moim starym przyjacielem, z naturalnie zieloną aurą. Kiedy Dan ma problem, jego umysł mocno pracuje,próbując znaleźć rozwiązanie. Jego aura zmienia wtedy barwę na jasnożółtą. Kiedy już znajdzie rozwiązanie, bardzo szybko wraca do oryginalnej zieleni. Często obserwowałem to, grając z nim w szachy. Za każdym razem, kiedy był w nieciekawej sytuacji, jego aurę zalewał żółty kolor.
Ogrodnictwo:
Kiedy zajmuję się ogrodem, mając dużo fizycznego kontaktu z roślinami, aura wokół moich dłoni i przedramion zmienia się w śliczną zieleń. Ta zieleń opada kilka godzin później. Bliski kontakt z roślinami zdaje się wywierać wpływ na ciało energetyczne. Te przykłady pokazują zmienną naturę ludzkiej aury w bardzo ogólny sposób. Aura jest zmiennym odbiciem aktywności energetycznej zachodzącej wewnątrz osoby. To odbicie jest wykrywane przez ośrodek brwiowy obserwatora i interpretowany przez jego umysł jako kolorowe pasma światła. Zdrowie, nastrój, emocje, silne myśli, narkotyki i inne wpływy stymulują wiele różnych rodzajów energii w podstawowych i drugorzędnych ośrodkach energetycznych. Te różne rodzaje energii zmieniają całkowitą jakość energii odzwierciedlanej w aurze. Wytwarza się wówczas wiele różnych barw, które zmieniają kolory dominujące w aurze.
Niemożliwe jest uzyskanie czystego obrazu aury przez ubranie. Kolory aury tworzone przez jakiekolwiek kolorowe ubranie reagują z aurą noszącej je osoby. To powoduje interferencję, która blokuje i zmienia naturalny przepływ energii wewnątrz aury. Na przykład: niebieska koszula będzie zalewała żółtym kolorem naturalną aurę osoby, co zmieni jej wygląd. Nawet neutralnie zabarwione ubranie będzie blokowało i przyciemniało aurę, sprawiając, iż będzie zamazana i trudna do zobaczenia. Np. jeśli obserwujesz aurę osoby noszącej czerwoną koszulę, jej aura będzie zawierała dużo zieleni. To ukazuje, dlaczego naga skóra jest najlepsza, aby uzyskać czysty obraz aury. Kiedy założony jest kolorowy materiał, pasmo koloru obserwowane blisko tego materiału jest odwrotnym kolorem aury koloru materiału. Prawdziwe kolory aury będą widoczne na zewnętrznej krawędzi tego koloru. Odwrócony kolor aury tego materiału i prawdziwe kolory żywej aury wpływają na siebie wzajemnie, zmieniając swoje naturalne kolory.
Ukazuje się ona w aurze na wiele różnych sposobów, czasami tygodnie lub miesiące wcześniej, niż ukaże się jakikolwiek fizyczny symptom. Np. infekcja ucha ukaże się w aurze jako stopniowo grubiejący cień ponad uchem, z boku głowy. To może wystąpić na kilka dni przed pojawieniem się jakiegokolwiek fizycznego objawu. Cień zacznie pojawiać się jako jasnoszara smuga, stopniowo grubiejąc i ciemniejąc. W końcu zmieni się w ciemnozieloną plamę mniej więcej wielkości dłoni. Kiedy infekcja rozszerzy się, będzie przestrzeliwać czerwonymi i pomarańczowymi smugami i blaskami. Cień w aurze jest pierwszym znakiem jakiegoś zbliżającego się problemu ze zdrowiem. Ciemna zieleń z czerwonymi i pomarańczowymi smugami i blaskami jest pospolita w przypadku infekcji.
Kiedy osoba umiera, jej aura przechodzi dramatyczne przemiany. Obserwowałem aury osób umierających na raka i inne choroby, na kilka tygodni przed ich śmiercią. Pierwszym zauważalnym znakiem jest to, że aura zanika i zaczyna być słabsza i bledsza. Następnie (przy długotrwałej chorobie), na około tydzień przed fizyczną śmiercią, aura zaczyna rozszerzać się i zmieniać. Zmienia się w piękny (bardzo blady) mlecznoniebieski kolor przestrzeliwany słabymi, małymi, srebrnymi i białymi blaskami. Te blaski błyszczą i migają w aurze. Każdy blask ...
Retland